aynen öyle
"onu yapma, bunu deme, şunu verme, oyle demiyoruz"
polis gibi basinda olan annenin cocuguyla ne kadar bag kurabilirsin ki
benim ablam da ayni bu model birisi. yeğenim 4 yaslarindayken orada kaldiysam sabah cocugu yorgana sarip bir odadan bir odaya bohca gibi oynamayi severdik mesela. annesi gördüğü gibi akli çıkardı "boyle oyun olmaz" diye (kesinlikle fiziki zarar verecek birsey degil cocuk tek parca duruyor yorganda manti katlar gibi üstünden yorgani birlestirip tasiyorsun egleniyor), daha kucukken şöyle kucaklayinca yukari kaldırirdim "kaldirma" , yolda yürürken uctu uçtu yaptirirdim "kolu çikar", annem cocugun olmadigi odanin balkonunda sigara içse "çocuga zarar veriyorsun" diye baslar, evde babam on saniye mac sonucuna baksa cocuk tv gördü diye rahatsiz olur, ben cocugun yaninda telefonla oynasam video falan izlesem cocuk (uzaktan) benim telefonumdan video izliyor diye gerilir, annem klasik anane "küserim ama" diye birsey dese asla bitmeyen ve tüm tadi kaçıran bir "insanlar küsecek diye istemedigi seyleri yapan biri olmayacak boyle cumleler soylemeyin" nutuguna baslayan birisi. en son çocuk 8 yasindayken nisanlimla markete gidecektik arabayla, cocuk da gelmek istedi. "annenden izin al gel" dedim, annesi izin vermedi bizle tek gelmesine, bindi arabaya o da geldi. bir de "ne olur ne olmaz" diyor. yani ne olabilir ki zaten nisanlim ondan kucuk cocuklarla yillardir calisiyor - daga yatili geziye bile gidiyor kalabalik cocuk grubuyla adamin uzmanlık alani o yani bir cocuga bakamayacak miyiz.
iste boyle olunca anne, herseye atarlanmaya meraklı - devamli panikle uyaran insanda cocuga dair de pek birsey kalmiyor
çünkü rahat olamiyorsun
benim yeğenimle zor da olsa kurdugum bir bag var neyse ki ergenlige girecek az kaldi. annesinden az siyrilsin da büyüyünce gercek teyze yegen gibi takilmayi umuyorum. annem babam icinse cocugu cok seviyorlar ama hicbir anilari yok. zaten birkac ayda bir gelir onda da annesi asla yanindan ayirmaz, misafir cocugu gibi annesinin dibinde oturur, bir alip parka goturemezler.
gercekten hic sevmedigim bir ebeveynlik türü
bende mesela düşünüyorum anneannem, rahmetli babaannemden çok daha iyi bir kadındır karakter olarak ama onlara sadece misafirliğe giderdik hiç beraber kalmazdık aramızda bağ yoktu ama babaannemlere yazın gidip kalırdık bir sürü anımız var o yüzden babaannemin büyükbabamın yeri bende daha başkadır
ama yine de kendi cocugumun boyle olmasini istemem. ben de fanusta büyüdüm mahalleye bile cikmadim, tv izlemedim bir yararını gormedim. soyle bir cocuk yetistirmek istiyoruz esimle;
