Kızlar valla benim durumumu biraz anlatayım da halinize şükredin :)
Ekimde evlendim, eşimle yaklaşık 10 yıldır tanışıyoruz ve 5 yıldır da beraberdik gerçekten de çok severek isteyerek evlendim.
Ve şuan Arnavutluk'da yaşıyoruz, tabi ki evlenmeden önce beraber verdiğimiz bir karardı, eşimin babası burada santral yapıyor eşim de inşaat mühendisi olarak geldi, bana sormuştu gitmek ister misin istemez misin diye düşünüp taşınıp gelmeye karar verdik geldik. Okuldan yeni mezun olmuştum işim hazırdı, bugüne kadar tüm çevremi İstanbul'da kurmuş planlarımı hep o yönde yapmıştım.Arkadaşlarım ailem hepsi Türkiyedeydi. Ama biz Her şeyi herkesi tüm düzenimizi arkada bırakarak bambaşka bir yerde yepyeni bir hayat kurmak için yola çıktık.
Geldik geldik de ah nasıl zor bir bilseniz... Daha önce Hollanda'da da kısa bir süre yaşamış ve alıştığım bildiğim şehrimden uzakta yapamayacağımı kesinlikle anlamıştım bir daha asla yaşamam yurtdışında demiştim galiba büyük konuştum :S
Arnavutluk Türkiye'nin bir 10 yıl gerisinde kalmış bir yer, insanlar ingilizce bilmiyor, çıkıp bir dolanayım desen gidebilceğin yer bir elin parmağını geçmez. Şehir desen o kadar geri kalmış ki sokaklarda telefon telleri yerlere kadar sarkmış gecekondudan bozma evler, komunist düzenden kalma mahalleler.
Tahmin edebileceğiniz üzere arkadaşım da yok ve çalışmıyorum da çünkü planlamadığımız halde balayında hamile kaldım ve buraya geldiğim 2. ayda hamile olduğumu öğredim :) hal böyle olunca iş konusundaki planlarımı ertelemek zorunda kaldım.
Bu zamana kadar öyle zor günlerim oldu ki hem hamilelik hem yalnızlık durduk yere ağlamaya başlıyorum mesela o kadar basıyor ki duvarlar üzerime üzerime.
Kimseye bir şey diyemiyorum çünkü herkes biz demiştik, sen istedin de geldin der diye içime atıyorum.
Eşimi çok seviyorum ve benim üstüme o kadar titriyor ki ben bunalıyorum kötüyüm demek istemiyorum onu üzeceğim için sonuçta onun için de zor, arkadaşlarından ailesinden uzak o da.
Beraber çekilen bir dert bir yerde bu ama ben hem değişen hormonların etkisiyle hem de devamlı evde olduğum için fazlaca etkileniyorum.
Üstelik bazen eşim şantiyede kalmak zorunda oluyor ve ben 2 gün hiç insan görmeden evden de çıkmadan geçiriyorum günlerimi.
Bazen çıkıp bir arkadaşıma gitmek havadan sudan konuşmak dedikodu yapmak kahve içmek gülmek istiyorum, İstanbul'u özlüyorum sahilde yürümeyi, alışveriş yapabilceğim sayısız alternatiflerden bir yere gitmeyi, sinemaya gitmeyi, güzel sokaklarında yürümeyi, Taksim'de dolanmayı öylesine özlüyorum ki.
Hep çok hareketli ve çok aktif biriydim üniversitede her yaz çalışırdım okul kapanınca arkadaşlarım isyan ederdi yeter dinlen biraz tatil yap diye, şimdi şu halime bakınca o kadar inanılmaz geliyorum ki kendime. Hiç böyle hayal etmemiştim geleceğimi ama öğrendim ki hayat sen ne planlarsan planla kaderinde ne varsa onu koyuyor önüne ve aslında her şeyin de bir sebebi var.
Ben de bu yaşadığım sıkıntılı günlerin, bu yürek sıkıntısının bir getirisi olacak diye inanmak istiyorum.
Bebeğim mesela öyle plansız bir anda geldi ki sonra da düşündüm ki şuan buradaki hayatımda yapabileceğim en iyi şey bir bebek dünyaya getirmek ve büyütmek olurdu aslında. Ve belki de bebeğim annesine mutluluk getirmek için bu zamanda gelmeyi seçmişti.
Çünkü biliyorum ki o doğduğunda sıkılmaya vaktim bile olmayacak o benim hem arkadaşım hem de kızım olacak.
Türkiye'deyseniz evinizden belki 10 belki 12 belki 20 saat uzaklıktaysanız bile mutlu olun, en azından aynı dili konuştuğunuz insanlarlasınız. Tanımadığın, dilini, alışkanlıklarını, hayata bakışlarını hiçbir şekilde bilmediğin bir yerde olmak öyle zor ve öyle yorucu ki. Arkadaşınız yoksa bile bulursunuz, ne bileyim kursların katılın mesela illa parayla olması da şart değil belediyelerin kursları olur bakarsınız 10 kişi içinden 1 kişi aklınıza kalbinize göre bir arkadaş çıkar.
Çalışmaya imkanınız varsa mutlaka çalışın, paraya ihtiyacınız yoksa bile çalışın sırf daha iyi hissetmek için.
23 yaşındayım 1 sene önce bu noktada olacağımı söyleseler güler geçerdim ama zamanından önce daha hızlı büyüyorum böylece, kendi kendime yetmeyi öğrenerek, özleyerek ve de uzaktayken dostu düşmanı daha iyi tanıyarak, kimlerin aslında yanımda kimlerinse hayatımdayken aslında çok uzağımda olduklarını öğrenerek, eşimi hem sevgilim,hem babam, abim, arkadaşım, sırdaşım sayarak geleceğimiz için sabrederek büyüyorum uzaklarda.
Unutmayın ki çektiğimiz her sıkıntı her cefa için Allah bir şekilde ödüllendirecektir kendi terazisinde bizi öyle ya da böyle.
ben varım beenn aılemı gormeye senede 3 kere falan gıdıyorum eşim bazen gelıyooo bazen gelmıyoo işlerıne baglı su an 6 aylık hamıleyım en son 3 aylık hamıleyken gıtmıştım yıne gıtmeyı planlıyorum dogumdan sonra bebişimin 40 ı cıkana kadar gıdemem artık oda bayramdan sonra falan olur herhlade yaşadıgım sorunlar hepınızle aynı amaaa kültürr farkı var arada neler neler anlat anlat bıtmez bızım derdımız
ben varım beenn aılemı gormeye senede 3 kere falan gıdıyorum eşim bazen gelıyooo bazen gelmıyoo işlerıne baglı su an 6 aylık hamıleyım en son 3 aylık hamıleyken gıtmıştım yıne gıtmeyı planlıyorum dogumdan sonra bebişimin 40 ı cıkana kadar gıdemem artık oda bayramdan sonra falan olur herhlade yaşadıgım sorunlar hepınızle aynı amaaa kültürr farkı var arada neler neler anlat anlat bıtmez bızım derdımız
çok teşekkür ederim canım bana destek vermen beni çok mutlu etti sağlık olarak ii olmaya çalışıyorum ben hipotiroid hastasıyım ölünceye kadar hapla yaşıcam yani ama bu hastalık üzülmeye sinirlenmeye gelmiyo tsh 24 lere kadar çıkıyo bende dr üzülmicen sinirlenmicen dedi ama hak verirsin ki gurbette bu hiç de kolay olmuyor dr ameliyat yapsak genede düzelmez dedi zaten bebişim de bu yüzden düştü hapın dozunu değiştirdiler bebeğimin kromozomları da eksikmiş zaten şuan çok büyük korku var içimde ya gene düşerse yada gene eksik olursa bebiş diye.
dediğin gibi canım eşler bir süre sonra yoruluyor bana dediği ben ailemi 1 yıl görmesem çok sorun olmaz onlara çok kolay bizim için öyle değil işte ama anlatamıyorsun
Canım o kadar güzel yazmışsın ki yaşadıklarını, okurken çok duygulandım... Dediğin gibi biz aynı ülkede, yakın şehirlerde bile zorlanıyorsak senin yaşadıkların ne kadar zordur kimbilir. Kızını sağlıklı, mutlu bi şekilde kucağına alman dileğimle. Sevgiler...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?