Evimde bir öğrenci kalıyor, okuluna benim evim 5 dk, kendi aile evi 40 dk olduğu için.
Kendisi yeğenimiz, haftada mutlaka 3, sınav dönemleri üst üste 2 hafta kalır.
Hiç sorgulamak aklıma gelmedi.
Keyfi yani, oldukça keyfi bir durum ‘aman kim gitsin trafikte yarım saat şimdi’ şeklinde bir keyfilik.
Çocukluğumda ailesi şehir dışında olan akrabaların çocukları da haftasonu bize gelir, çamaşırlarını yıkar sıcak yemek yer giderdi.
Ben de yatılı okulda okudum, o zamanlar arkadaşlarımın ailelerine giderdim haftasonları, aynı şekilde güzel bir yemek ağırlanma, aile ortamı gördüm.
Ki saydıklarımın hiçbiri mecburi değil bakın, biz böyle gördük böyle yaşadık.
Öğrenciye elinden geldiğince herkes sahip çıkar, bir yarasını sarar.
Uzak yakın farketmez, elinden tutabildiği kadar tutar.
Size güvenerek yazdıklarını hiç zannetmiyorum ama onlar da biz ve toplumumuz gibi elbet kol kanat gerip, bir süre idare edeceğinizi düşünmüşlerdir haklı olarak.
1 aylık ya da 10 yıllık evlilik farketmez, önünüzde yaşayacağınız daha nice yıllarınız olsun ama bu ‘güzel’ özelliklerimizi unutmayın, unutturmayın.
Hele şu dönemde inanılmaz ihtiyacımız var kenetlenmeye.