Benim oğlum da 21 aylık ve 12. aydan beri bir kilo bile almadı, iştahı az, midesi küçük, yapısı minyon. Şu anda 9,800 kilosu, %10'luk persantil değerlerinde. Ben de çevreden zayıf, yemiyor mu, hiç büyümemiş, biraz kilo al vs. gibi laflar duyunca çok bozuluyorum, üzülüyorum ve de sonuçta bu benim canım oğluma yansıyor. Daha çok zorluyorum yesin diye, öğünler de daha zorlu geçiyor. Zevk alınacak bir şeyi mücadeleye dönüştürdüm elimde olmadan.
Ve şimdi burada yazılanları okuyunca anladım ki 6 yaşına geldiğinde de aynı tepkileri alacağım, aynı durumları yaşayacağım. Demek ki şimdiden kabullenmeliyim ben bu yapıyı değiştiremeyeceğim o zaman bu duruma bakışımı değiştirmeliyim ve bunu sorunumuz yapmaktan çıkarmalıyım. Kimse obez olan bir bebeğe bakıp da aman ne çok şişirmişsin bu çocuğu yedirme biraz diyet yapsın demiyor, aman da tosun aman gürbüz diye seviyorlar bizim toplumumuzda bu var, zayıflık hastalık, şişmanlık sağlık güzellik 'bir gram et bin ayıp örter' atasözü de kültürümüzün bu konudaki tutumunu açıklıyor. Oysa obezlik de hastalık, ve de yapı diye bir şey var. bütün çocuklar aynı boyutta olsa bütün yetişkinlerin de aynı olması gerekir. Şimdi biz kendimize, eşimize bakmadan bebeklerimizi hırpalıyorsak yesin de kilo alsın diye gerçekten olan onlara oluyorve çok yanlış yapıyoruz. Sonuçta insan hırsının egosunun olmadığı bütün canlılar beslenme ve yaşamını sürdürme doğal güdüsüyle hareket ediyor. İnsanoğlu ise bu güdüyü bile değiştirmeyi başarabiliyor. Testleri temiz çıkan, önüne sağlıklı güzel yiyecekler sunulan ama yemeyen bir çok sağlıklı ve iştahsız çocuğa artık psikolojik tanısı konuyor ki benim oğlumun da testlerinde bir şey çıkmadı.
Ben artık onu olduğu gibi kabul edeceğim ve kimseyle de kıyaslamayacağım. Yapabilirsem yemek yemekten zevk almasını sağlayacağım, kendi seçimlerine saygı göstereceğim. Ben onu kendi istediğim kalıplara ölçülere uydurmak için değil, onun olduğu gibi olmasının, kendi olmasının tadını çıkarmasını, yese de yemese de, zayıf da olsa şişman da olsa, güzel de olsa çirkin de olsa bu hayatta mutlu olmasını sağlamak için varım. Bakıp da beğenmeyen, zayıf diyenleri değil, kendi oğlumun gerçeğini önemseyeceğim. Ve artık kilo almaıyor diye üzülmeyi, onu ve kendimi yıpratmayı bırakıp, sağlıklı olduğu için aldığı her nefes için ve iyi ki benim oğlum olduğu için şükür edeceğim.