3 ayı geçtik artık. 3 aydan sonra yediklerimizden besleniomuş ya. hadi sen zorunlu olarak beslenemiosun ya ben. et, balık tavuk yemiorum. çoğu zaman aç geziorum. simitle çocuk beslenir mi ya.
bu aralar bu konudan mutsuzum.
ve hırsımı eşimden çıkarıorum. bu arada benim hassasiyet dönemim başladı galiba. sürekli ağlıyorum. önceden sinir vardı aşırı. şimdi herşeye ağlayasım var.
iş yerinde şöle bişi oldu mesela. nerdeyse ağlıcaktım çok zor tuttum kendimi. kahvaltı yapamıyorum. işe gidince simit aldım. yanına da tereyağ reçel çekti canım. markette ufak paketlerde bi tek peynir var. bunlardan yok. iştede güvenliklere kahvaltlık gelio. artanları dolabın bi köşesine koyuyorlar. dünden görmüştüm orda var diye. peynirde almadım reçel tereyağ yerim diye
güvenliklere gelen kahvaltılıklar ufak paketlerde reçel falan oluyor ya öle. neyse ordan aldım bi reçel bi tereyağ. görevli kadın da ordaydı. laf olsun diye sordum bunlar fazla dimi alıorum diye. (fazla olunca oraya koyuyorlar çünkü)
sonra kadın dedi , aslında onlar güvenliklerinde , haklarına girilmiş oluyorda, evlerine götürüolarda vs. hemen bıraktım tabi. sonra kadın dio sen hamilesin al. böle demesine ayrıca sinir oldum.
kuru kuru simitimi yedim tabi. ama ağlamaklı oldum. ertesi günde diğer çalışanlar yemişti zaten ordakileri.
bu arada cannım hala çekio :) evde kahvaltı yapamıorum. bi yapsam ilk işim tereyağ vişne reçeli yemek :) markette de bi peynir var onu yiyorum
ben bu yaz bir kayıp yaşadım zaten ve onun üstesinden gelebilmek için, belki hatırlarsınız, her hafta doktora taşındık ultrasonla bakmaya vs. Hormonlardan mıdır bilmem, o kadar canımı sıktı ki bu laf, iyi niyetle uyarmak için de olsa bir anne diğerine bunu yapmamalı bence diye düşündüm..haksız mıyım, fazla mı duygusal davranıyorum acaba
amaan nazarları değmesin
