Bazen içimi bir hüzün kaplıyor. bi mutsuzluk bıkkınlık umutsuzluk. sanırıö yorgunluktan,hep aynı şeyleri yapmaktan. sonra halime şükretmeyişimin vicdan azabı derken bi bakıyorum düşüncelere dalmışım. gün bitmiş. öyle böyle geçiyor hayat.
bana başka bir ortam lazım.. eşimle de çok kavga etmeye başladım. nerde o eski aşk dolu hallerimiz. bazen birbirimize tahammül edemediğimizi bile düşünüyorum, bu beni o kadar üzüyorki.. yine allah var çocuğuyla ilgilenir, bana yardım eder, hasta olsam üstüme titrer.
sanırım çocuk evliliğin büyük bir sınavı..
neyse öyle saçma sapan düşünceler işte. bugün kızı arabasına attım pastaneye gittim pasta siparişi verdim. bizim buralar hep yokuş. bu yokuşlar beni mahvetti ya. dilim damağım kurudu. çölde sabuha diye haykıran ibrahim tatlısese döndüm resmen.
oğlumda acayip tatlandi öyle kıvıra kıvıra yürüyorki kıçı bi tarafa başı bi tarafa bide ellerini kıvırıyor parmak siklatmaya çalışıyor acayip oynak
