- 12 Temmuz 2006
- 59.414
- 226.737
- 1.223
- 53
Allah kurtarsın canımYok daha yapmadım canım bugunde nst de sancı çıkarsa yarın sabah sezeryana girecem
Oh maşallah aferin cihana uslu uslu annesini üzmeden gelmiş. Okuyunca çok kolay gibi geliyor insana ama işte gerçekler korkutuyor yinede.
Gerçeği de kolay diyeceğim ama imkansız gelecek Mavicim biliyorum şu an için. Doğumdan önce de demiştim, şimdi de aynısını söylüyorum. Önemli olan o hareketi yapmak, şunu yemek falan değil doğum için en önemlisi zihnini boşaltıp, o minik tırtılın kozasını yırtıp çıkmasına yardımcı olabilmek için sakin kalabilmek. O zaman vücudun da rahatlayıp sana yol gösterecek emin ol. Ben kontrol için gitmiştim, bekliyordum ama hazır değildim. Yatışım yapılacağı zaman ağladım. Bebeğimin geleceği zamana, doğumun akışına müdahale edip oradan koparıyor gibi hissettim. Endişe, korku hepsi birbirine karıştı ama sonrası gerçekten müthiş huzurlu ve kolaydı. Bunu kimse korkmasın ya da paniklemesin diye laf olsun diye söylemiyorum. Aksi olsa onu da anlatırdım. Bence özellikle şu dönemde kulaklarını olumsuz hikayelere kapa. Doğumun başından sonuna kadar neredeyse yalnızdım. Eşim dışında kimse yoktu. Hoş zihnen o odada doğmak üzere olan bebeğim ve benden başka kimse yoktu bana göre. :) Ne lavman yapıldı, ne mesanem boşaltıldı. Bebek çıkışa yaklaştıkça vücudum doğal yoldan halletti hepsini. :) Ne de ben yapın demedikçe açıklık muayenesi. Suyum, nişanım geldiğinde bile kimseye haber vermedim. Doğum koçumu bile çağırmadım doğuma. :) Vücudum neyi yap dediyse onu yaptım. Odada olduğum yerde doğuracaktım ama nasip olmadı. Çatı kemiğim basıkmış -çatı muayenesi o yüzden son ana kadar gereksiz ve sonuç vermeyen bir şey- doktorun yönlendirmesi gerekti son anda doğumhaneye geçtik. 5-6 dinlenmeli ıkınmadan sonra oğlumu kucağıma attılar. İlk muayenesi benim kucağımda yapıldı. Ben bebeği iterken doktorum perine masajı yaptığı için epizyo da yapılmadı. Sadece vajen girişinde ufak bir iki yüzeysel sıyrıktan ötürü çabuk iyileşsin diye 3 dikiş atıldı. Onu bile bana sorarak yaptılar. Kendiliğinden de iyileşebilirmiş. Yürüyerek girdiğim doğumhaneden, oğlum kucağımda yürüyerek çıktım. O andan beri de hiç dinlemedim desem yeridir ama çok mutluyum. Sanki oradan Cihan değil de ben çıkmış gibiyim. :) Doğum masasında ben ıkınma aralarındayken doktorum "Görüyorsun değil mi Cordelia? Ben doktorum ama bütün iş yükü sende. Sen bebeği ıkınıp iteceksin, ben tutacağım sadece. Tutmak dışında yapabileceğim hiçbir şey yok. Şu an sadece ismim doktor. Sancılarını bekle ve ittirip doğur bebeğini, ben tutacağım. " dedi. Sancı aralarında oğlumla konuşup, sessiz sedasız doğurdum neticesinde. :) Gerçekten de öyle tüm kalbimle söyleyebilirim ki bütün iş zihninde ve vücudunu serbest bırakmakta geçiyor. Gerisi geliyor. Umarım korkularını aratmayacak biçimde, panikten uzak, huzur içinde ve kolayca doğurursun sen de ve dileyen herkes.
Maşallah canım çok güzel anlatmışsın kaç kilo doğdu pekiGerçeği de kolay diyeceğim ama imkansız gelecek Mavicim biliyorum şu an için. Doğumdan önce de demiştim, şimdi de aynısını söylüyorum. Önemli olan o hareketi yapmak, şunu yemek falan değil doğum için en önemlisi zihnini boşaltıp, o minik tırtılın kozasını yırtıp çıkmasına yardımcı olabilmek için sakin kalabilmek. O zaman vücudun da rahatlayıp sana yol gösterecek emin ol. Ben kontrol için gitmiştim, bekliyordum ama hazır değildim. Yatışım yapılacağı zaman ağladım. Bebeğimin geleceği zamana, doğumun akışına müdahale edip oradan koparıyor gibi hissettim. Endişe, korku hepsi birbirine karıştı ama sonrası gerçekten müthiş huzurlu ve kolaydı. Bunu kimse korkmasın ya da paniklemesin diye laf olsun diye söylemiyorum. Aksi olsa onu da anlatırdım. Bence özellikle şu dönemde kulaklarını olumsuz hikayelere kapa. Doğumun başından sonuna kadar neredeyse yalnızdım. Eşim dışında kimse yoktu. Hoş zihnen o odada doğmak üzere olan bebeğim ve benden başka kimse yoktu bana göre. :) Ne lavman yapıldı, ne mesanem boşaltıldı. Bebek çıkışa yaklaştıkça vücudum doğal yoldan halletti hepsini. :) Ne de ben yapın demedikçe açıklık muayenesi. Suyum, nişanım geldiğinde bile kimseye haber vermedim. Doğum koçumu bile çağırmadım doğuma. :) Vücudum neyi yap dediyse onu yaptım. Odada olduğum yerde doğuracaktım ama nasip olmadı. Çatı kemiğim basıkmış -çatı muayenesi o yüzden son ana kadar gereksiz ve sonuç vermeyen bir şey- doktorun yönlendirmesi gerekti son anda doğumhaneye geçtik. 5-6 dinlenmeli ıkınmadan sonra oğlumu kucağıma attılar. İlk muayenesi benim kucağımda yapıldı. Ben bebeği iterken doktorum perine masajı yaptığı için epizyo da yapılmadı. Sadece vajen girişinde ufak bir iki yüzeysel sıyrıktan ötürü çabuk iyileşsin diye 3 dikiş atıldı. Onu bile bana sorarak yaptılar. Kendiliğinden de iyileşebilirmiş. Yürüyerek girdiğim doğumhaneden, oğlum kucağımda yürüyerek çıktım. O andan beri de hiç dinlemedim desem yeridir ama çok mutluyum. Sanki oradan Cihan değil de ben çıkmış gibiyim. :) Doğum masasında ben ıkınma aralarındayken doktorum "Görüyorsun değil mi Cordelia? Ben doktorum ama bütün iş yükü sende. Sen bebeği ıkınıp iteceksin, ben tutacağım sadece. Tutmak dışında yapabileceğim hiçbir şey yok. Şu an sadece ismim doktor. Sancılarını bekle ve ittirip doğur bebeğini, ben tutacağım. " dedi. Sancı aralarında oğlumla konuşup, sessiz sedasız doğurdum neticesinde. :) Gerçekten de öyle tüm kalbimle söyleyebilirim ki bütün iş zihninde ve vücudunu serbest bırakmakta geçiyor. Gerisi geliyor. Umarım korkularını aratmayacak biçimde, panikten uzak, huzur içinde ve kolayca doğurursun sen de ve dileyen herkes.
Öyle bir anlatmissin ki şuan dogurasim geldi :) inş senin gibi şanslı oluruz bizlerde Rabbim evladını sana bağışlasın inş ilk kez bi doğum hikayesini hayranlıkla okudum buda bi enteresan :)Gerçeği de kolay diyeceğim ama imkansız gelecek Mavicim biliyorum şu an için. Doğumdan önce de demiştim, şimdi de aynısını söylüyorum. Önemli olan o hareketi yapmak, şunu yemek falan değil doğum için en önemlisi zihnini boşaltıp, o minik tırtılın kozasını yırtıp çıkmasına yardımcı olabilmek için sakin kalabilmek. O zaman vücudun da rahatlayıp sana yol gösterecek emin ol. Ben kontrol için gitmiştim, bekliyordum ama hazır değildim. Yatışım yapılacağı zaman ağladım. Bebeğimin geleceği zamana, doğumun akışına müdahale edip oradan koparıyor gibi hissettim. Endişe, korku hepsi birbirine karıştı ama sonrası gerçekten müthiş huzurlu ve kolaydı. Bunu kimse korkmasın ya da paniklemesin diye laf olsun diye söylemiyorum. Aksi olsa onu da anlatırdım. Bence özellikle şu dönemde kulaklarını olumsuz hikayelere kapa. Doğumun başından sonuna kadar neredeyse yalnızdım. Eşim dışında kimse yoktu. Hoş zihnen o odada doğmak üzere olan bebeğim ve benden başka kimse yoktu bana göre. :) Ne lavman yapıldı, ne mesanem boşaltıldı. Bebek çıkışa yaklaştıkça vücudum doğal yoldan halletti hepsini. :) Ne de ben yapın demedikçe açıklık muayenesi. Suyum, nişanım geldiğinde bile kimseye haber vermedim. Doğum koçumu bile çağırmadım doğuma. :) Vücudum neyi yap dediyse onu yaptım. Odada olduğum yerde doğuracaktım ama nasip olmadı. Çatı kemiğim basıkmış -çatı muayenesi o yüzden son ana kadar gereksiz ve sonuç vermeyen bir şey- doktorun yönlendirmesi gerekti son anda doğumhaneye geçtik. 5-6 dinlenmeli ıkınmadan sonra oğlumu kucağıma attılar. İlk muayenesi benim kucağımda yapıldı. Ben bebeği iterken doktorum perine masajı yaptığı için epizyo da yapılmadı. Sadece vajen girişinde ufak bir iki yüzeysel sıyrıktan ötürü çabuk iyileşsin diye 3 dikiş atıldı. Onu bile bana sorarak yaptılar. Kendiliğinden de iyileşebilirmiş. Yürüyerek girdiğim doğumhaneden, oğlum kucağımda yürüyerek çıktım. O andan beri de hiç dinlemedim desem yeridir ama çok mutluyum. Sanki oradan Cihan değil de ben çıkmış gibiyim. :) Doğum masasında ben ıkınma aralarındayken doktorum "Görüyorsun değil mi Cordelia? Ben doktorum ama bütün iş yükü sende. Sen bebeği ıkınıp iteceksin, ben tutacağım sadece. Tutmak dışında yapabileceğim hiçbir şey yok. Şu an sadece ismim doktor. Sancılarını bekle ve ittirip doğur bebeğini, ben tutacağım. " dedi. Sancı aralarında oğlumla konuşup, sessiz sedasız doğurdum neticesinde. :) Gerçekten de öyle tüm kalbimle söyleyebilirim ki bütün iş zihninde ve vücudunu serbest bırakmakta geçiyor. Gerisi geliyor. Umarım korkularını aratmayacak biçimde, panikten uzak, huzur içinde ve kolayca doğurursun sen de ve dileyen herkes.
Kizlarrr 39dayimm bisi sorabilir miyimm ,
Dogumdan bi kac gun once bi belirti olur mu acaba dogumun yaklastigini anlamam icin?
Henuz bi agri sancim yok nst de belli belirsiz sanci cikmisti bi hafta once.
Yarin yine dr a gidecegim insallah.kardan gidebilirsek :)
birden mi gelio agri acaba ya
super canim takvim de gitmis kacinci haftandaydin:) Allah kurtarsin sorunsuz cok guzel gecmesi dilegimle dualarim seninle. :*Selam kızlar sancım başladı benim de sürekli ama çok düzenli değil 5 dk da bire düşmesini bekliyorum sabaha hastaneye gideriz sanırım öğleye kadar doğar muhtemelen
Bugün 40+0 canım tam 40. Haftanın bittiği gün doğuyor bebiş sağolasın canım güzel dileklerin için inşallah seninki de hepimizinki çok güzel ve sorunsuz geçsin şu an 8 dk da bir geliyor sancılar gitgide şiddetini arttırıyor 5 dk yı bekliyorum saat 8 gibi giderim sanırım hastaneye darısı en güzel şekilde başına inşallah canım öpüyorum dua edin bana ben de sizesuper canim takvim de gitmis kacinci haftandaydin:) Allah kurtarsin sorunsuz cok guzel gecmesi dilegimle dualarim seninle. :*
Cnm sağlıcakla al bebişini kucağına inşallah Rabbim düz kurtarsın :)Bugün 40+0 canım tam 40. Haftanın bittiği gün doğuyor bebiş sağolasın canım güzel dileklerin için inşallah seninki de hepimizinki çok güzel ve sorunsuz geçsin şu an 8 dk da bir geliyor sancılar gitgide şiddetini arttırıyor 5 dk yı bekliyorum saat 8 gibi giderim sanırım hastaneye darısı en güzel şekilde başına inşallah canım öpüyorum dua edin bana ben de size
Sağol canım amin inşallah hepimizi :)Cnm sağlıcakla al bebişini kucağına inşallah Rabbim düz kurtarsın :)
Ayy cumartesi de benim 40 bitiyo. Inşallah benim bebişim de gelir :) Allah tek avazda kurtarsın. Kolayca bebeğine kavuşursun inşallahBugün 40+0 canım tam 40. Haftanın bittiği gün doğuyor bebiş sağolasın canım güzel dileklerin için inşallah seninki de hepimizinki çok güzel ve sorunsuz geçsin şu an 8 dk da bir geliyor sancılar gitgide şiddetini arttırıyor 5 dk yı bekliyorum saat 8 gibi giderim sanırım hastaneye darısı en güzel şekilde başına inşallah canım öpüyorum dua edin bana ben de size
Kızlar epidural le spinal in arasındaki fark nedir. Epiduralde boru falan varmış ağrı kesici veriliyormuş. Spinalde hissetme olasılığı çok yuksekmis bir kaç yerde okudum entresan yorumlar var ve tedirginim açıkçası . doktor a sordum en iyisi spinal dedi. Yinede sizlere sormak istiyorum çünkü bizzat sezaryen oldunuz herşeyi yaşayan daha iyi bilir.
Kızlar epidural le spinal in arasındaki fark nedir. Epiduralde boru falan varmış ağrı kesici veriliyormuş. Spinalde hissetme olasılığı çok yuksekmis bir kaç yerde okudum entresan yorumlar var ve tedirginim açıkçası . doktor a sordum en iyisi spinal dedi. Yinede sizlere sormak istiyorum çünkü bizzat sezaryen oldunuz herşeyi yaşayan daha iyi bilir.
Kızlar epidural le spinal in arasındaki fark nedir. Epiduralde boru falan varmış ağrı kesici veriliyormuş. Spinalde hissetme olasılığı çok yuksekmis bir kaç yerde okudum entresan yorumlar var ve tedirginim açıkçası . doktor a sordum en iyisi spinal dedi. Yinede sizlere sormak istiyorum çünkü bizzat sezaryen oldunuz herşeyi yaşayan daha iyi bilir.
Yaa masallah super bi dogum hikayesii imrenerek okudum Allah nazardan saklasin seni de yavrunu daGerçeği de kolay diyeceğim ama imkansız gelecek Mavicim biliyorum şu an için. Doğumdan önce de demiştim, şimdi de aynısını söylüyorum. Önemli olan o hareketi yapmak, şunu yemek falan değil doğum için en önemlisi zihnini boşaltıp, o minik tırtılın kozasını yırtıp çıkmasına yardımcı olabilmek için sakin kalabilmek. O zaman vücudun da rahatlayıp sana yol gösterecek emin ol. Ben kontrol için gitmiştim, bekliyordum ama hazır değildim. Yatışım yapılacağı zaman ağladım. Bebeğimin geleceği zamana, doğumun akışına müdahale edip oradan koparıyor gibi hissettim. Endişe, korku hepsi birbirine karıştı ama sonrası gerçekten müthiş huzurlu ve kolaydı. Bunu kimse korkmasın ya da paniklemesin diye laf olsun diye söylemiyorum. Aksi olsa onu da anlatırdım. Bence özellikle şu dönemde kulaklarını olumsuz hikayelere kapa. Doğumun başından sonuna kadar neredeyse yalnızdım. Eşim dışında kimse yoktu. Hoş zihnen o odada doğmak üzere olan bebeğim ve benden başka kimse yoktu bana göre. :) Ne lavman yapıldı, ne mesanem boşaltıldı. Bebek çıkışa yaklaştıkça vücudum doğal yoldan halletti hepsini. :) Ne de ben yapın demedikçe açıklık muayenesi. Suyum, nişanım geldiğinde bile kimseye haber vermedim. Doğum koçumu bile çağırmadım doğuma. :) Vücudum neyi yap dediyse onu yaptım. Odada olduğum yerde doğuracaktım ama nasip olmadı. Çatı kemiğim basıkmış -çatı muayenesi o yüzden son ana kadar gereksiz ve sonuç vermeyen bir şey- doktorun yönlendirmesi gerekti son anda doğumhaneye geçtik. 5-6 dinlenmeli ıkınmadan sonra oğlumu kucağıma attılar. İlk muayenesi benim kucağımda yapıldı. Ben bebeği iterken doktorum perine masajı yaptığı için epizyo da yapılmadı. Sadece vajen girişinde ufak bir iki yüzeysel sıyrıktan ötürü çabuk iyileşsin diye 3 dikiş atıldı. Onu bile bana sorarak yaptılar. Kendiliğinden de iyileşebilirmiş. Yürüyerek girdiğim doğumhaneden, oğlum kucağımda yürüyerek çıktım. O andan beri de hiç dinlemedim desem yeridir ama çok mutluyum. Sanki oradan Cihan değil de ben çıkmış gibiyim. :) Doğum masasında ben ıkınma aralarındayken doktorum "Görüyorsun değil mi Cordelia? Ben doktorum ama bütün iş yükü sende. Sen bebeği ıkınıp iteceksin, ben tutacağım sadece. Tutmak dışında yapabileceğim hiçbir şey yok. Şu an sadece ismim doktor. Sancılarını bekle ve ittirip doğur bebeğini, ben tutacağım. " dedi. Sancı aralarında oğlumla konuşup, sessiz sedasız doğurdum neticesinde. :) Gerçekten de öyle tüm kalbimle söyleyebilirim ki bütün iş zihninde ve vücudunu serbest bırakmakta geçiyor. Gerisi geliyor. Umarım korkularını aratmayacak biçimde, panikten uzak, huzur içinde ve kolayca doğurursun sen de ve dileyen herkes.
Ay gözünüz aydiiiinnn ne guzel kavustun yavrunaa masallahh, acil alindim demissin ama bak masallah ikiniz de iyisinizDün 13.30 da acil sezeryana alındım şimdi bebeğim ve ben iyiyiz
Nasi gidiyor acaba, insallah cooook kolay bi dogum olur. Benim de geceden beri kasiklarimda ve belimde surekli bi sızı vae, acitmiyor ama rahatsiz ediyor. Alt kemiklerimde acayip bi agri. Ama boyle bisi de deil sanirimSelam kızlar sancım başladı benim de sürekli ama çok düzenli değil 5 dk da bire düşmesini bekliyorum sabaha hastaneye gideriz sanırım öğleye kadar doğar muhtemelen
Ben de böyle bisi yasarim gibi gelmeye basladi. Dün camlarimi sildim aksam deli gibi gobek attim, diger butun baslatma yontemlerini denedim ama daha 1haftam olsa da kendiliginden baslicagina pek inanmiyorumMrb cnm . Insallah nirmal dogum yaparsin .
Kendi deneyimime dayanarak soyluyirum . 40 hafta oldum . Merdiven indim ciktim plates topu egzersizleri yaptim ev isi yaptim neler neler yaptim hic bir acilma ve sancim olmadi . halen normal olabilecegibe inandim . 40+4 suni sancı ile denedik 27-28 saat direndim yiprandim yine olmadi . Pes ettim .Sezaryan oldum . Olnuyosa olmuyodur . Her ikisi de acılı bir durum. Cok zorlamamak lazim . Kendini dr un kararina birak derim . Her ikisi de dogum
amin insallah canim insallah cok tesekkurler. musait olunca yazarsin :)Bugün 40+0 canım tam 40. Haftanın bittiği gün doğuyor bebiş sağolasın canım güzel dileklerin için inşallah seninki de hepimizinki çok güzel ve sorunsuz geçsin şu an 8 dk da bir geliyor sancılar gitgide şiddetini arttırıyor 5 dk yı bekliyorum saat 8 gibi giderim sanırım hastaneye darısı en güzel şekilde başına inşallah canım öpüyorum dua edin bana ben de size
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?