Bu konuyu çekinerek açıyorum ama ... benimle aynı duyguları paylaşan varsa biraz dertleşsek ne güzel olur ... bebekli hayata alışan var mı ? Kızımı çok seviyorum ama ben alışamıyorum bir türlü
yalnızlık sürekli herşeyi koşa koşa yapma koşa koşa yeme koşa koşa wc koşa koşa yemek yapmak ve nicesi beni iyice psikolojik olarak yormaya başaldı sanırım. Bebekten önce de gezen tozsn bi insan değildim ama her şey kafama göreydi sonuçta. Şu an bütün ihtiyaçları bana bağımlı olan bir varlık ve ben kendimi çook sıkışmış hissediyorum. Sürekli bir panik hali kalbim sürekli pır pır çıkacak gibi stresim var aklımda sürekli özlediklerim (annem, ablam , ailem, gurbetteyim) sık sık dışarı çıkıyorum arkadaşlarla görüşüyorum dışardayken iyiyim ama geldiğim an depresyonlu ruh halim geri geliyo. Bebeğim çok zor bi çocuk değil ama bende aşırı bir heyecan ve mutsuzluk mevcut. Alışamıyorum
çok üzgünüm