Pazartesi günü sabahtan bir sancı yokluyordu ama ihtimal vermemiştim. Öğlen 15 dk kadar uyumuşum. Uyandım hiç halim yok. Acayip bir gaz sancısı var. Dışarı çıktık avm'ye gittik. Yemek yiyeceğiz Allah'ım bir gaz sancısı var ki sormayın. Azıcık yemek sonra dolanma derken karnım ağrıyor baya eşim dedi sen iyi değilsin gaz olduğuna emin misin rengin falan da atti eve gidelim diye.
Eve geliş yolunda baya baya siddetlenmeye başladı sancı ama hala gazdır ya 38+6'da mi doğacak 40'ı bekler diyorum. Trafikkk yoğun eve gelemiyoruz. Dk tutalim dedik 11 dk'da bir sancı.
Eşime diyorum bu kadar düzenli gaz sancısı olabilir mi ki diye. Hastaneye gidelim diyor benim kucağımda öteki, yok ya dur bakalım diyorum.
Neyse benim sancı iyice şiddetlendi. Dakika falan görmüyor gözüm. Dedim ben kötüyüm azıcık yatayım. Annemlere haber verelim diyor eşim bir tuvalete gideyim hele dedim... Anammm nisan geldi.
Nişan ardından annemleri aradık
Doktoru aradım.
Annemlerin gelmesi epey sürdü trafik varmış. Bu sırada sancı sıklaştı. 5 dk'ya sonra 4 dk'ya düştü. Yola çıktık. Trafik. Hastaneye girdiğimde 3 dk da bir sancı vardı. Hastanenin bahçesinde resmen kivrandim. Hemen doktor kontrol etti 8cm ile hastaneye yarışın yapıldı. Yaklaşık iki saat daha şiddetli sancı sonrası suyumu patlattı ve ikinmaya geçtik. Tam hatırlayamıyorum ama yarım saat de bu aşama sürdü sonra doğumhane sonra bebek :)
Yine büyükçe bir epizyom oldu. Zira bebek iriydi eski epizyo yırtılmasın diye aynı şekilde kesi atıldı. Dikiş ağrım var ama ilk dogumda üç gün yemek yiyememis üç gün uyuyamamis ve 22 saat sancı ardından dogurabilmiatim. Tukenmistim. Bunda hareketli olmanın avantajını yaşadım. İlkinde son 5 saat nst'ye bağlı yattım. Bu kez doğum asistanı yatırmadı kalk yürü dedi.
İlkinde doktorum dogumhaneye alınırken gelmişti. Bu kez gelemedi ama doğum ekibi çok iyiydi.
Allah'a şükürler olsun 28 Ekim 20.30'da kavuştuk.