Kendi kendime öyle nazarım değiyor ki, ne desem tersini yaşıyorum. Gece 23.30 gibi bir uyandı, 02.00 ye kadar meme, meme, meme.

Emzirmeyi seven ben, bir anda nefret ettim emzirmekten. Yanıma alıyorum, emerek uyusun diye. Azıcık kipirdasam ağlıyor, uyumuyor. Perişan olduk. Başlarda uyu hadi dedim, döndüm yattım. Umudu kesince beşiğinde yattı, ağlamıyordu zaten. Sadece meme diyip duruyordu. Bir baktım uyumuş, kendi kendine uyuyacak diye sevindim ama kursağımda kaldı. 5 dk ya uyandı, başa sardık. Aç mıydı acaba diyorum... Dün çok yemek yememişti. Icecegini bilsem yatmadan devam sütü veririm ama ağzını sürmez.