Özel bir çocuk düşündüğünüz kadar kolay bir durum değil.Yatalak cocuklar var...Cihaza bagli aci ceken cocuklar var...Bazi genetik hastalıklar kısmen daha kabul edilebilir ama bazıları var ki çocukların doğumdan sonra ilk 1 saatte ,24 saatte, 1 yilda kaybedildiği tiplerde ve ağırlıklarda ...Biz en basiti down sendromunu tanıyoruz gülen,yuruyen,konuşan sevimli çocuklar.. Ama bazı şeyler o kadar kolay değil kızlar..Benim oğlum parmağını bile oynatamıyor mesela..Bizi hic tanimayacak,yuzunde tek bir mimik dahi yok.Motor becerileri yok ve olmayacak.Temel refleksleri yok.Oksuremez hapsiramaz aglayamaz...Ayagina igne batirsan ayagini cekemez...Aciyi hissediyor ama tepki veremiyor.Ve bu durum değişmeyecek..Elleri kollari kivrik...Nöbet gecirdiginde yay gibi oluyor...Beyninde beyin sapi disinda islevi olan hicbir bölge yok.Vucut sıcaklığını ayarlayamaz.1 saat ateşine müdahale etmesen,2 saat kenara bıraksan cihazlarını kontrol etmesen,aspire etmesen ölür...Evet bazı şeyleri onceden bilmek zor gelebilir ama bence bilinmeli ve hazırlıklı olunmalı..Üstelik bu durum bizim tek başımıza alacağımız bir karar değil.Esimiz var,belki çocuğumuzun kardeşi var...O yüzden ben tüm testlerin yapılması taraftariyim.