SS2VD (Sezeryan sonrası 2. Vajinal Doğum) hikayem
Kızlar biliyorsunuz doktorum cumartesi yatış önermişti bizde kabul etmeyip çıkmıştık
Pazartesi sabah yatış yapıp suni sancıyla başlatacaktık. Pazar akşamı YL yaptığım üniversitenin dekanı mesaj yazdı not vermek için seni bekliyoruz ne zaman gelip telafi sınavı olacaksın diye. Bende doğum öncesi gidip sınavımı olayım kafam rahat doğuma gireyim dedim. Gece boyu ders çalıştım. Uykusuz bi halde istanbuldan kocaeline gittim. 3 tane ayrı ayrı zor sınavlara girdim.
Akşam 5 gibi hastaneye geldik. Açılmam hâlâ cumartesi günkü ile aynı 2 cmdi. Saat 6 gibi suni sancı başladı. Sabaha kadar sancılarım yavaş yavaş düzene girdi. Sabah 8 gibi 3 cm oldu. Saat 10da suyum geldi. Bebeğin suyu zaten çok fazla olduğu için suyu bayağı boşalttı ebe. Sonrası hızlandı, nerdeyse saatte 1 cm açılma oldu ve saat 2 de tam açıklık oldu. Ancak maalesef bebek (Diğer iki bebeğimde olduğu gibi) çok yukarıdaydı bana ıkınarak indirmen lazım dediler. Ama ben o kadar uykusuz ve bitkindim ki ne gözümü açabiliyorum ne de ayakta durabiliyorum. Ellerim kollarım bacaklarım titriyor. 2 saat boyunca ıkınmaya çalıştım ama yapamıyordum bebek inmiyordu. Saat 4te ebeyle doktorum hadi doğumhaneye gidelim dediler. Biz sana yardım etcez dediler.
Beni önce yere çömeltip doğru ıkınmayı gösterdiler. 2-3 sefer denedim ama sancı vurdukça yere yığıldım. Yapamayacağımı anladılar. Çatala çık dediler. Çıktım. Ebe karnınman bastırdı doktor alttan bebeği çıkarmaya çalıştı. Bana da sancı geldikçe ıkın dediler yarım ıkınabildim o yüzden de hep yarıda kaldı bebeğimi gönderemedim. Ikınıyorum, doktor bağırıyor "hadi fatma hadi annem saçını görüyorum bebeğin. Gönder bebeğini" ama hep yarıda kalıyor çünkü gücüm durmanım yok. Bu durum tam tamına 1 saat sürdü. Bende ebe de doktor da kan revan içinde kaldık. Hiç birimiz çıkışa bu kadar yaklaşmışken, tam açıklıkla sezeryana gitmeme gönlümüz razı değildi. Hepimiz elimizden geleni yaptık.
Bi ara hiç ıkınamadım gücüm tamamen bitmişti. Doktorum asistanına ameliyathaneyi hazırlamalarını söyledi ve bana "Fatma hanım artık sezeryana almam lazım seni" dedi. Bunu duyunca bütün gücümü yeniden toplayıp son kez nefesim tamamen bitene kadar ıkındım. Bir kaç sefer sonra saat 16.55te kızımın başının çıktığını gördüm. Gerisini doktor halletti zaten. Ancak ağlama sesini duyamadım. Hemen bebek doktoruna verildi hâlâ ağlama sesini duymuyordum. Kalbim duracak zannettim. Ama bebeğin iyi olduğunu söylediler, eşim de "iyi iyi sen merak etme" dedi.
Bebeğimi hemen yoğun bakıma almışlar entübe edilmiş. Ben o kadar perişan ve bitkindim ki bırakın ayakta veya sandalyeyle çıkmayı, yatakla çıkmak zorunda kaldım. Akşam 10 buçukta ancak kendimi toparlayıp bebeğimi görmeye gittim.
Ertesi gün (bu sabah) entübeden çıkarılmış, şu an sadece oksijen veriliyor. Yarın öbür gün taburcu edilir diye umut ediyoruz.
Benimde hâlâ çok makat sancım olduğu için bi gece daha kalmak istedim.
Şu an hastanedeyim daha iyiyim.
Soran merak eden dua eden herkese çok ama çok teşekkür ederim
Hepinizi çok öpüyorum