- 22 Kasım 2014
- 2.673
- 3.060
- 133
- Konu Sahibi highheellls
-
- #41
Bizimlilerin bahanesi de o. Ne desem. E bizimkine de yapıyoruz aynısını diyolar.
Var öyle bir tanıdık çocukları sinir etmeyi çok severler mesela. İlle uğraşır sinir eder ağlatır. Sonra da kah kah güler. Böyle bir sevgi gösterisi olamaz. Aynı şeyi kendi çocuklarına torunlarına da yaparlardı. Sonuç itibariyle en ufak şeye sinirlenen agresif bireyler yetişti. Ben çocukken gördükleri muamelenin bunda etkisi olduğunu düşünüyorum.
Bakın burda bir güç eşitsizliği var.Cocugunuz ile çocuklar ve ya yetişkin ile yetişkinler ilişkilerini kendileri ayarlayabilirler. Ama yetişkin ile çocuk arasında yaşanan bu durumda siz müdahil olmalısınız.Cocuklarda davranış bozukluklarinin bazı nedenlerinden birisi de maruz kaldıkları tutarsız ebeveyn tutumlaridir.Belki ebeveyni yapmıyor bu davranışı ama güvenli bölge olarak gördüğü annesinin yanında bu davranışa maruz bırakılıyor.Bir zaman sonra buna göz yumdugunuz icin size de karşı olumsuz duygular besleyecek cocuk
Yok bırakmayın sakin.Siz ablaniz ile daha çok dışarda (alışveriş,park,vs)ortamlarda görüşün .Ev ortamında olmadığınız için bütün enerjilerini sizin çocuklarınız ile uğraşmaya aktaramiyacaklardir.Hem de o arada gorusmus olursunuz.Cocuklsriniz biraz daha büyüdüğünde de okulu var,banyosu var ,kursu var şeklinde olacak zaten.Sizin ece geldiklerinde de çocuklara başka odada film açın,odalarında oyun kurun,olabildiğince çocuklarınız ile az ugrassinlar.Cocuklariniz ile kuzenleri de vakit geçirmiş olurlarEn büyük korkum bu işte. Ne sevinmiştim ablamla aynı şehirde yaşicaz diye. Ama acil bi işimiz çıksa čocukları bırakabileceğimiz kişiler listesinde ablam yok benim.
Yani bahsettiğiniz 2.5 yaşla inatlaşma onu kızdırma olayı çok yersiz ama kapıya koşup sonra yetişkinle karşılaşınca utanma hareketini çok yapıyor çocuklar. Özgüven zedelenmesi belirtisi değil bence o.
Yok bırakmayın sakin.Siz ablaniz ile daha çok dışarda (alışveriş,park,vs)ortamlarda görüşün .Ev ortamında olmadığınız için bütün enerjilerini sizin çocuklarınız ile uğraşmaya aktaramiyacaklardir.Hem de o arada gorusmus olursunuz.Cocuklsriniz biraz daha büyüdüğünde de okulu var,banyosu var ,kursu var şeklinde olacak zaten.Sizin ece geldiklerinde de çocuklara başka odada film açın,odalarında oyun kurun,olabildiğince çocuklarınız ile az ugrassinlar.Cocuklariniz ile kuzenleri de vakit geçirmiş olurlar
görüşmem valla bu kadar net uyarılacak bir konu da olamaz haddini bildireceğiniz bi durum görüyorum ben hele ki enişteniz nasıl böyle sakin kaldınız şaşırdım tepki koyun ve bunu karşı tarafa yansıtın gerekirse açıkca söyleyin çocuklarımı huzursuz ediyorsunuz diyeMerhabalar hanımlar. Bu benim ilk konum. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Benim 2,5 yaşında iki oğlum var.
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz. Ablam çocuklarımı çok sever. Ancak o da eşi de çok çocuk ruhundan anlayan insanlar değiller. Çocuklarıma durup dururken sert çıkıp şaka yaptım diyorlar. E olan da benim çocuklarıma oluyor. Şaşırıp bana bakıyorlar. Ya da ağlayarak yanıma geliyorlar.
Geçen onlardayken oğlumun bir hareketini gördüm içim cız etti. Enişte işten geldi. Benimkiler kapıya koştu. Enişteyi görünce biri bir adım geri gitti kafasını eğdi ve ellerini oğuşturmaya başladı. Anlayacağınız çocuklarım etkileniyor. Özellikle onların evindeyken.
Şu an tam kişiliklerinin oluştuğu zaman ve özgüvenlerinin yerle bir olduğunu hissediyorum ordayken. Tamamen keyfi hareketler mesela: Gel sana oyuncak vereyim diyo, çocuk koşarak gidiyo sonra git ben seni çağırmadım diyo. Çocuk ağlayınca da şaka diyo. Ben buna nasıl müsade edeyim?
Ablam ama benim artık onlara gitmek hiç içimden gelmiyor. Çocuklarıma haksızlık yaptığımı hissediyorum. Bu şekilde davrandıkları sürece de onlara götürmek istemiyorum çocuklarımı. Nasıl kırmadan ya da çok az kırarak anlatırım bana fikir verir misiniz?
Kibarca çok anlattım ama bizim çocuğa da öyle davranıyoruz diyorlar
Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için..
görüşmem valla bu kadar net uyarılacak bir konu da olamaz haddini bildireceğiniz bi durum görüyorum ben hele ki enişteniz nasıl böyle sakin kaldınız şaşırdım tepki koyun ve bunu karşı tarafa yansıtın gerekirse açıkca söyleyin çocuklarımı huzursuz ediyorsunuz diye
5 yaşında kardeşim var, yanında hiç kimse küfür edemez, argo konuşamaz, kavga da edemez. Benimde teyzem küfür öğretmişti küçükken sonra kendi torunum da söylüyor ne olacak dedi, annem elini ayağını çekti teyzemden. Öyle yapın sizde kritik yaşlar bunlar..
araya ciddi şekilde mesafe koymanızı tavsiye ederim sizeHer seferinde müdahale ediyorum. Oğlumu alıp başka oyun oynuyorum. Sürekli açıklıyorum. Onlar alışkın değil kafası karışıyo falan. Ama karşı taraf yaptığınıň hata olduğunu düşünmüyo. Ben de o yüzden kavga yerine oğullarımla aynı ortama sokmak istemiyorum. Haklıyken haksız duruma düşmek de istemiyorum. Dışardan nasıl göründüğünü merak ettim.
araya ciddi şekilde mesafe koymanızı tavsiye ederim size
Okurken bile sinir oldum. Kusura bakma ama ikiside akılsız, yazık değilmi o çocuklarına?Hiçte kırmadan söylemem, kırarım dökerim yıkarım etrafı ne biçim davranıyosunuz çocuklarıma beee hayırdır derim. Bidaha da gitmem.Densizler. Çocuklarına kıyamadım, kardeşime yapsalar dahi ortalığı yıkarım.Merhabalar hanımlar. Bu benim ilk konum. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Benim 2,5 yaşında iki oğlum var.
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz. Ablam çocuklarımı çok sever. Ancak o da eşi de çok çocuk ruhundan anlayan insanlar değiller. Çocuklarıma durup dururken sert çıkıp şaka yaptım diyorlar. E olan da benim çocuklarıma oluyor. Şaşırıp bana bakıyorlar. Ya da ağlayarak yanıma geliyorlar.
Geçen onlardayken oğlumun bir hareketini gördüm içim cız etti. Enişte işten geldi. Benimkiler kapıya koştu. Enişteyi görünce biri bir adım geri gitti kafasını eğdi ve ellerini oğuşturmaya başladı. Anlayacağınız çocuklarım etkileniyor. Özellikle onların evindeyken.
Şu an tam kişiliklerinin oluştuğu zaman ve özgüvenlerinin yerle bir olduğunu hissediyorum ordayken. Tamamen keyfi hareketler mesela: Gel sana oyuncak vereyim diyo, çocuk koşarak gidiyo sonra git ben seni çağırmadım diyo. Çocuk ağlayınca da şaka diyo. Ben buna nasıl müsade edeyim?
Ablam ama benim artık onlara gitmek hiç içimden gelmiyor. Çocuklarıma haksızlık yaptığımı hissediyorum. Bu şekilde davrandıkları sürece de onlara götürmek istemiyorum çocuklarımı. Nasıl kırmadan ya da çok az kırarak anlatırım bana fikir verir misiniz?
Kibarca çok anlattım ama bizim çocuğa da öyle davranıyoruz diyorlar
Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için..
Tam olarak görmeyince iyi mi kötü olduğuna karar veremedim de , benim de kuzenlerim falan oğlumu kızdırıyorlar , sinirlendiriyorlar. Özellikle erkek olan kuzenlerim bazen oğlumu çıldırtıyorlar, oğlum kovuyor onları , gidin falan diyor. Öyle eğleniyorlar yani. Bana hiç garip gelmedi bu durum.
Tabi bağırma , azarlama, korkutma farklı. Bunları yapan kim olursa olsun görüşmem.
Kesin ve net bir dille uyar. Art niyetle yaptıklarını düşünmüyorum cocukların tepki vermeleri hoslarına gidiyor sanırım. kimiside böyle sacma sapan hareketlerle cocuklara yaklasıyolar malesef. Söz arasında değilde ablanı bir kenara cek özellikle bu konuyu ac cocukların kötü etkilendiklerini altını çizerek söyle.
Rica ederim, sağlıkla büyüsünler inşallahBen de öyle yapmayı düşünüyorum. Çok tşk ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?