- 22 Kasım 2014
- 2.673
- 3.060
- 133
- Konu Sahibi highheellls
-
- #1
Merhabalar hanımlar. Bu benim ilk konum. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Benim 2,5 yaşında iki oğlum var.
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz. Ablam çocuklarımı çok sever. Ancak o da eşi de çok çocuk ruhundan anlayan insanlar değiller. Çocuklarıma durup dururken sert çıkıp şaka yaptım diyorlar. E olan da benim çocuklarıma oluyor. Şaşırıp bana bakıyorlar. Ya da ağlayarak yanıma geliyorlar.
Geçen onlardayken oğlumun bir hareketini gördüm içim cız etti. Enişte işten geldi. Benimkiler kapıya koştu. Enişteyi görünce biri bir adım geri gitti kafasını eğdi ve ellerini oğuşturmaya başladı. Anlayacağınız çocuklarım etkileniyor. Özellikle onların evindeyken.
Şu an tam kişiliklerinin oluştuğu zaman ve özgüvenlerinin yerle bir olduğunu hissediyorum ordayken. Tamamen keyfi hareketler mesela: Gel sana oyuncak vereyim diyo, çocuk koşarak gidiyo sonra git ben seni çağırmadım diyo. Çocuk ağlayınca da şaka diyo. Ben buna nasıl müsade edeyim?
Ablam ama benim artık onlara gitmek hiç içimden gelmiyor. Çocuklarıma haksızlık yaptığımı hissediyorum. Bu şekilde davrandıkları sürece de onlara götürmek istemiyorum çocuklarımı. Nasıl kırmadan ya da çok az kırarak anlatırım bana fikir verir misiniz?
Kibarca çok anlattım ama bizim çocuğa da öyle davranıyoruz diyorlar
Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için..
Benim 2,5 yaşında iki oğlum var.
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz. Ablam çocuklarımı çok sever. Ancak o da eşi de çok çocuk ruhundan anlayan insanlar değiller. Çocuklarıma durup dururken sert çıkıp şaka yaptım diyorlar. E olan da benim çocuklarıma oluyor. Şaşırıp bana bakıyorlar. Ya da ağlayarak yanıma geliyorlar.
Geçen onlardayken oğlumun bir hareketini gördüm içim cız etti. Enişte işten geldi. Benimkiler kapıya koştu. Enişteyi görünce biri bir adım geri gitti kafasını eğdi ve ellerini oğuşturmaya başladı. Anlayacağınız çocuklarım etkileniyor. Özellikle onların evindeyken.
Şu an tam kişiliklerinin oluştuğu zaman ve özgüvenlerinin yerle bir olduğunu hissediyorum ordayken. Tamamen keyfi hareketler mesela: Gel sana oyuncak vereyim diyo, çocuk koşarak gidiyo sonra git ben seni çağırmadım diyo. Çocuk ağlayınca da şaka diyo. Ben buna nasıl müsade edeyim?
Ablam ama benim artık onlara gitmek hiç içimden gelmiyor. Çocuklarıma haksızlık yaptığımı hissediyorum. Bu şekilde davrandıkları sürece de onlara götürmek istemiyorum çocuklarımı. Nasıl kırmadan ya da çok az kırarak anlatırım bana fikir verir misiniz?
Kibarca çok anlattım ama bizim çocuğa da öyle davranıyoruz diyorlar
Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için..
Son düzenleme: