Tabi ki söylediklerinizde çok haklısınız ama eşim olmadığında bende kendimi savunuyorum eşim bilir. Ben genel anlamda sakin bir yapıya sahip olduğum için kavga etmeyi sevmiyorum sadece. Eşimde karışmazdı ama işin içine hakaret girince tutamadı kendini ki ben o sırada ablama karşılık verseydim olaylar çok daha değişik bir boyuta gelebilirdi o sebeple sessiz kaldımAma eşlerimizin velisi değiliz sonuçta hep yanında da olamayız. Ailenize hep eşinizle gidecek de değilsiniz. Bence size sesinizi çıkarmanız için destek vermeli sizi gazlamali belki de. Hem kendisi yokken böyle durumlarda altta kalmayacaginizi bilip içi rahat eder. Mesela eşim abisiyle falan söz dalaşı etse ben karismam ama sonra yanlış veya eksik bir davranışı varsa söylerim.
Evet bence de hiç gerek yoktu ama inanın ben o sırada cevap verseydim ablam daha da sinirlenip durumu çığırından çıkarırdı. Ben daha sonra alıp karşıma konuşacaktım ama fırsat olmadı ve bu duruma geldi. Bende bu duruma üzülüyorum keşke yaşanmasaydı. Ayrıca eşim haksız olmuş bile olsan alsın karşısına konuşsun nasıl seni böyle azarlayıp bağırabilir diye sinirlendi. Kim olurs olsun yaptırmam diyor başka birşey demiyor. O gün olayı anneme anlatırken de benim annem babam bile laf söyleyemez söyletmem dediSorun şu ki eşe laf bırakmamak lazım.
Haklıysanız haklılığınızı savunmaktan çekinmeyin.
Hakaret eden ablaya haddini siz bildirin ki eşinizin araya girmesine gerek kalmasın.
Siz kardeşsiniz yarın barışır anlaşırsınız ama bakın eşiniz ile ablanızın arasında
bunlar unutulmayacak çirkin diyaloglar olarak kalacak.
Ne gerek var?
Bilmiyorum bana da tam tersi siz söylerseniz bir şey ablaniz daha az kızar veya kırılır gibi geldi. Mesela biz de üç kız kardesiz. Kocaman olduk ama hala arada tartışıriz küçüklükten gelen bir şey sanırım ama ablaniz gibi değiliz hicbirimiz-anlattiginiz kadarı ile diyorim- kardeşlerimin dediği şeye alinmam o kadar ama enistelere alinirim. Kardeşler benim kanımdan çünkü ve beni sevdiklerini bilirim.Tabi ki söylediklerinizde çok haklısınız ama eşim olmadığında bende kendimi savunuyorum eşim bilir. Ben genel anlamda sakin bir yapıya sahip olduğum için kavga etmeyi sevmiyorum sadece. Eşimde karışmazdı ama işin içine hakaret girince tutamadı kendini ki ben o sırada ablama karşılık verseydim olaylar çok daha değişik bir boyuta gelebilirdi o sebeple sessiz kaldım
Hayır tabiki ablamı haklı görmüyorum sadece eşimi böyle bir olaya maruz bıraktığım için üzülüyorum. Daha önce de yazdım o sırada cevap verseydim olay daha da büyüyecekti daha sonra konuşmak için sessiz kaldımBu kadar olaya rağmen yazdıklarınızda içten içe olayı eşinize yıkmış gibisiniz.Koskoca insanlarsınız eşinizin arkadaşlarınızın yanında bağırmak ,küfretmek nedir??Eşinize gelene kadar siz dur demeliydiniz.Neredeyse ablanızı haklı çıkaracaksınız.Olay büyümesin diye küfür ,hakaret mi yiyorsunuz.Eşinize helal olsun ama işi zor.
Ayy eşine hayran kaldım gerçekten böyle adamlar var miÖncelikle merhaba, geçen hafta hiç yaşanmasını istemediğim bir durum oldu. Düşünüyorum ama işin içinden çıkamadım. Farklı fikirlere ihtiyacım var. Çok kısa anlatmaya çalışayım.
2 buçuk ay önce 2. evliliğimi yaptım. Çok güzel giden bir evliliğim var. Eşim değer veren, her zaman sevdiğini hissetiren biri. Tabiri caizse gözümün içine bakıyor beni üzmemek için.
Diğer tarafta da ablam var. Ablam normalde hoş sohbet, eğlenceli biridir. Ama bunun yanında sinirlendiği zaman aşırı asabi, kırıcı olur. Yani söyledikleri sözlere dayanmak biraz zor. Karşısındakini nereden vuracağını çok iyi bilir. Biz, kendi eşi de dahil genelde alttan alırız. Burada bizde de hata var tabi. Ama inanın ona cevap verip olayı uzatmamak için kestirip atıyorum çünkü çok sıkıldım ona laf anlatmaktan. Anlamıyor çünkü hep en iyiyi en doğruyu o bilir. Böyle bir insana ne anlatabilirsiniz ki.
Çok uzatmadan konuya geçeyim. Daha öncesinde eşimin yanında şakayla karışık bir kaç kez bana laf söylemişliği vardı eşimde beni savununca bu da karısına hiç laf ettirmiyor demişti. Yani eşimin tepkisini biliyor. Geçen hafta bir olay sonrası eşim ve bir ortak arkadaşımızın yanında üzerime yürüyüp, bağırıp küfretti. Hakaretlerde cabası. Ben olay büyümesin diye sesimi çıkarmadım. Bu bağırdı çağırdı gitti akşam geldi. Konuşalım dedi. Bende seninle konuşacak bir şeyim yok sen ancak kalp kırarsın dedim. O sırada eşim o anı bekliyormuş sanırım. Benim eşime o şekilde bağıramazsın, ben buna izin vermem. Kimse bağıramaz kendi annem babam dahil dedi. Varsa bir problemin konuşursun bağırıp çağıramazsın öyle dedi. Tabi ablam da sen karışamazsın bağırırım diye inatlaştı derken konuyu bir şekilde kapatıp çıktık biz. O günden beri de konuşmuyoruz. Ama iş dolayısıyla aynı yerdeyiz o yüzden bu durum benim çok canımı sıkıyor.
Yani eşimin araya girmesi doğru mu sizce? Ablam o gün orada olan ortak arkadaşımıza söylemiş, eşimin yanında hakaret etmesine rağmen eşim karışmamalıymış, eşime çok kırılmış falan yani siz olsanız ne yapardınız? Ya da eşiniz böyle bir tepki verse ne düşünürdünüz. Lütfen biraz fikir verin. Şimdiden teşekkür ederim.
Hiç böyle bir tepkiyle karşılaşmadı bu zamana kadar o yüzden şuan hala bu şımarık tavırlarına devam ediyor. Bilmiyorum artık nasıl olacak. Ama eskisi gibi olamayacağımız kesinSevgilim olsa o anda cevabını verirdi.
Ablanız çok haksız ve siz de eşim karışmasaydı mı acaba diyerek yanlış yapıyorsunuz.
Ablanız bebek değil ve yaptığı şey de hiç hoş değil.
Çok şımarık bir tavır.
Evet bence de hiç gerek yoktu ama inanın ben o sırada cevap verseydim ablam daha da sinirlenip durumu çığırından çıkarırdı. Ben daha sonra alıp karşıma konuşacaktım ama fırsat olmadı ve bu duruma geldi. Bende bu duruma üzülüyorum keşke yaşanmasaydı. Ayrıca eşim haksız olmuş bile olsan alsın karşısına konuşsun nasıl seni böyle azarlayıp bağırabilir diye sinirlendi. Kim olurs olsun yaptırmam diyor başka birşey demiyor. O gün olayı anneme anlatırken de benim annem babam bile laf söyleyemez söyletmem dedi
Açık konuşmak gerekirse eşinizin yaptığı konuşmalar bana palavra değerinde :)
Çok duyduk öyle konuşanları...
Haaa umarım sözünün eri olur da başa gelince kendi ailesine karşı kaplan kesilmeyi başarır.
Daha da güzeli umarım hiç öyle bir duruma gerek kalmaz.
Ama siz de deneyimlisiniz ve biliyorsunuzdur erkek milleti işte..
Pek belli olmuyor.
Ben bu konularda şöyle düşünüyorum o yokken kardeşim vardı.
Bir evlilik bir gün biterken iki yabancı oluyoruz eş ile değil mi..
O vakit kendini kardeşten öte koymak manasız.
Bunu kadın erkek iki taraf için de yazabiliyorum.
Yalancı romantizme gerek yok :)
Elbette isteriz ki hepimizin en öfkeli zamanlarında bile tatlı tatlı konuşarak,
karşı tarafında tek seferde anladığı şekilde yürüsün ilişkiler..
Ama insanlar farklı, tepkiler farklı.
Herkesin sevgi dili farklı ise öfke dili de farklı.
O sizin kardeşiniz.
Güzel günleriniz olmadı mı olmayacak mı?
Ya da eşimizle ağzımızdan hep mi bal damlıyor?
Nasıl sürüyor evlilikler?
Anlayış, hoşgörü, güzel gün hatrı vs ile tabi ki..
+100000Eşinize helal olsun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?