Merhaba, fikirlerinizi almak istiyorum. Benim babam (ileri yaşta) ve bir erkek kardeşim var (çalışıyor). Annemizi kaybettik uzun bir hastalık dönemi sonucunda. Ben evliyim çocuğum var. Babamı 2 yıl önce yaşadığım şehre taşıdım (sağlık sorunları vardı ilgilenebilelim diye)
Kardeşimin sürekli seyahat ettiği bir işi var 20 günde bir gelip haftasonlarını bende geçiriyor.
Yıllar içinde ailem için çok verici ve fedakar olduğumu düşünüyorum. Ama hep memnuniyetsizlik ile karşılaşıp bana ama özellikle de eşime karşı saygı da duyulmadı. (Eşim her işlerine koşmasına rağmen) sanki zaten yapmak zorundaymışız gibi davranılıyor ve yaptığımız şeylerden yine memnun olunmuyor. En son çocuğuma da değer verilmediğini hissetmeye başladım. Ve en çok bu beni rahatsız etti.
Bu sebeplerle ben artık biraz kendimi çekmek istiyorum. Bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Açıkçası saygı görmek istiyorum ailemden. Yaptıkları hareketler karşısında utanıyorum bazen eşime mahçup hissediyorum.
Yine de ne kadar kızsam da ailem oldukları için ihtiyaçlarını vs düşünmeden edemiyorum. Çok afedersiniz ama enayi yerine koyulmaktan nasıl kurtulurum ve biraz değer görürüm acaba?
Kardeşimin sürekli seyahat ettiği bir işi var 20 günde bir gelip haftasonlarını bende geçiriyor.
Yıllar içinde ailem için çok verici ve fedakar olduğumu düşünüyorum. Ama hep memnuniyetsizlik ile karşılaşıp bana ama özellikle de eşime karşı saygı da duyulmadı. (Eşim her işlerine koşmasına rağmen) sanki zaten yapmak zorundaymışız gibi davranılıyor ve yaptığımız şeylerden yine memnun olunmuyor. En son çocuğuma da değer verilmediğini hissetmeye başladım. Ve en çok bu beni rahatsız etti.
Bu sebeplerle ben artık biraz kendimi çekmek istiyorum. Bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Açıkçası saygı görmek istiyorum ailemden. Yaptıkları hareketler karşısında utanıyorum bazen eşime mahçup hissediyorum.
Yine de ne kadar kızsam da ailem oldukları için ihtiyaçlarını vs düşünmeden edemiyorum. Çok afedersiniz ama enayi yerine koyulmaktan nasıl kurtulurum ve biraz değer görürüm acaba?