Aileyle mesafe

Nasıl yaptın noram? Babam 80 yaşında kalp hastası, ben ufacık bi surat assam vicdanıma oynuyor. Benden asla ağzıyla bir şey istemiyor ama hal hareketleri, tavırları değişiyor, halamı kardeşimi arayıp şikayet ediyor. Onlar da bana babanı üzmüşsün diyorlar ve ben yine alttan almak zorunda kalıyorum
Babamı okudum şuan 😀 herkes evladının iyi yanlarıno, görür ona tutunur dua eder bizim ki sürekli akrabaları arar şikayet eder onlarda babaöa bakmıyomuşsuz iması yaparlar. Üzlürdğm eskiden ama artık rahatım allah bilsin yeter
 
Anladım
Ben saygısızlık deyince çok daha büyük bir şey bekledim
Bu sebeple babamla arama mesafe koymazdım ben
Eşime surat yapıyor beni tek yakaladığı yerde onunla ilgili, çocuk yetiştirme tarzıyla ilgili vs. Ama bunları yine görmezden gelmeye çalışıyorum
 
Kendini ezdirmesin de babasına kötü de davranmasın
Öyle bir sınır koysun ki
Bu zamana kadar göstermedikleri saygıyı göstersinler
kardeşi taşınırken gidip evini kolilemesin, evinde padişah gibi ağırlamasın. babasının evine kardeşi ayda bir kadın tutup temizletsin madem sürekli uzakta. bir de gelince babasında bile kalmıyor lükse bakar mısınız? babası yağ için gitmek istediğinde emreder gibi istemesin mesela. bunların hepsini de kırmadan etmeden yapabilir ve söyleyebilir. bir teneke yağ vermedi mi orada hemen "baba biz o kadar izin aldık, uğraştık hiç yapmak zorunda olmamıza rağmen insan 1 kg yağ verirdi, yarım elma gönül alma." diyecek. yağsında değilim demeyecek, mesele yağ değil çünkü. babası zeytinliğe gitmek istiyorsa kardeş hazretleri ayarlayıp götürecek, sürekli ben ve eşim değil. bunun bir dengede olması lazım. amaaan boşver dedikçe insan yaşlanınca binbir türlü hastalığı çıkıyor içine ata ata.
 
evet aslında her türlü memnun olan yok :)
ben de kendime görev biçmişim, her salatalığım var diyene elimde tuzlukla koşuyorum. gerçekten kendime çok kızıyorum.



babamın evini rahat bulmuyor, eşyalı bir ev tuttum ona ve babam biriktirici gibi her şeyi biriktiriyor, bir de düzenli temizlenmediği için pis vs geliyor. orada yemek de önüne getirilip çamaşırı yıkanmadığı için babam da o günler bize geliyor. akşam babam evine gidiyor kardeşim netflixin karşısına uzanıyor.




eşimin ailesi de başka şekilde problemli olduğundan bana seninkiler daha iyi diyordu :) sen düşün artık içine düştüğümüz cendereyi.
ama özellikle dayı dayı diye çıldıran yeğenine 20 bin maaşı olan kardeşimin 100 liralık bir oyuncak bile almaması beni çok üzdü. zamanı olmamışmış.
Daha ne yapacaksın, sevgili spizlella hayat akıyor öemnun, olan yok. Bekar haliyle 20 bin maaşı olan biri temziikçi de tuabilir aslında ve kendisi de birieyler yapabilir. Üstelik baba ikinizin be yükü eşit paylaşmalısınız. Esenin d ebir hayatın var ailen var ve kümse bu kısmı, düşünmüyor. Kızmadan olması gerekeni, söyle kıymet bilen insanlar aana hal verevcektir. Verilmezse de zaten haletmemişlerdir hiçbir şeyi. Benzer süreçlerden geçiyorum. Allah heoimize güç versin 🤗
 
Eşime surat yapıyor beni tek yakaladığı yerde onunla ilgili, çocuk yetiştirme tarzıyla ilgili vs. Ama bunları yine görmezden gelmeye çalışıyorum
Görmezden gelmeyin
Bu hiçbir şeyi çözmez
Oturup konuşun babanızla
Ben senin evladın değil miyim ?
Erkek olmadığım için mi beni köle gibi görüyorsun deyin
 
Herkesi tek tek alıntılayamadım.
Hepiniz haklısınız arkadaşlar. Ben de yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım ama aile benim için böyle bişey olmalıydı. Yani herkesin birbirine destek olduğu, birbirini düşünen insanlar... Zaten başka kimimiz var. Babam ben doğduğumdan beri yaşlı. 50 yaşında çocuk sahibi olmuş nerdeyse. Ben lisedeyken bi hastalandı oradan başladı benim aman ölürlerse üzülürüm pişmanlık duyarım durumum. Bir de gerçekten kardeşimden hiçbir beklenti olmadan yetiştirildi. Ben hep çabaladım.
10 sene önce annem hastalandı. 2 sene evime aldım benle geçirdiler. Yatalaktı çünkü. O zaman kardeşim başka şehirde okuyordu. 6 sene önce de annemi kaybettik ve beni onun yerine koydular. Kardeşimi askere gönderirken alışverişine kadar yaptım. Annesi yok 21 yaşında annesiz kaldı diye eksiklik hissetmesin istedim.
Çocuğum olmadan önce bu kadar sorun değildi ama çocuğum büyüyor ve böyle bir anne imajı çizmek istemiyorum. Bir arkadaş yazmış annesinin yaşadıklarını yukarıda. Benim annem de böyleydi ve sanki ben onun kopyası oldum.

Eşimle artık kendi ailemize değer vermemiz gerektiğine dair konuştuk. Ben daha dik bir duruş sergilemeliyim. Eşim de çocukken annesi ve babası tarafından babannesine terkedilen ve kardeşinin sorumluluğunu üstlenmiş biri. O da benle benzer şeyleri yaşıyor. Eşin nasıl kabul etti bu yaşananları diyenler belki burdan anlayabilirsiniz. İki taraftan da ailenin enayisi biziz
 
Çok uzamasın diye yazmadım son zamanlarda olanlardan birkaç örnek vereyim.

Geçen hafta babam 100 km uzaktaki memleketimizinden zeytinyağı getirecekti (kendi bahçesinden üretiliyor, çevresine satıyor)

Babam kardeşime demiş beni götürsünler memlekete diye. Kardeşim bana söyledi ben eşime. Eşim işten izin aldı. babam tek uğraşamaz diye onu aldı götürdü 60 kg zeytinyağını asansörsüz evden 6 kat taşıdı. Zaten ihtiyacım olduğundan değil ama bir şişe alıp sağol beni buraya kadar getirdin yükümü taşıdın demedi. Tavrı, zaten yapacaksınız şeklinde.

Bir diğeri her 3 haftada bir kardeşim geliyor babamın evini sevmediği için bizde kalıyor. (Daha önce de aylarca kaldı başka şehirde çalışırken) Çamaşırını yıkıyorum, yedirip içiriyoruz, o haftasonumuzı kitliyor bir yere gidemiyoruz vs. Onu yemeğe vs mutlaka götürüyoruz (gene de beğenmiyor bir kesenize bereket falan demiyor)
haftasonu tek yeğeninin doğumgünüydü ve bir hediye bile almadan gelmiş. Açıkçası bu beni sinir etti. Salonda uzanıp tv yi açıyor yemeği önüne geliyor. eşim haftasonu ben neden kendi evimde misafirden beter oldum diye rahatsız oluyor ben de oluyorum ama benim kardeşim diye tolere ediyorum. Yani daha çok şey var da son olan iki olay mesela bunlar.
2 konu da çok çirkin ve saygısızca. Eşinizin yerinde başkası olsa daha farklı olurdu bence sizde bunu biliyorsunuz. Neyse ki şanslısınız ama herkesin sabır sınırı vardır sizin ki bile taşmış. Benve birazcık kendi çekirdek ailenizi düşünmeye başlamalısınız. Örneğin kardeşiniz gelecekse size değil babanızı görmeye geliyor öyleyse orda kalmalı. Sizde kalicam dediginde hayır babamda kal bizim planımız var deyin. Net olun ve gerekirse de konuşun bu durumu babanızla ve kardeşinizle. Yani ben de çok alınırdım bu tavırlara. Ki şöyle düşünün aynı şeyi kv kp, ve kayın yapsa ne tepki verirdiniz
 
Yazın babam hastanede yattı ama kardeşimi güç bela getirdik. 4 yaşında kızım var ben onu evde bırakıp refakatçi kaldım. Ben de çalışıyorum. Sen izin alırsın kardeşin alamaz diyor babam. 2 erkek hastanın yattığı ve diğer refakatçinin erkek olduğu yerde benim kalmam ne kadar uygundu mesela... Babam yaşlı ama dinç biri, eve temizlikçi dahi sokamıyorum. Ayda bir ben gidip temizliyorum. Gerek yok yapma diyor ama geçen tv masasının üstündeki tozlara BENİ SİL yazmış parmağıyla
Babanızda çok merhametsizmis malesef. Dinç biri diyorsunuz eline bez alıp orayı silmek ne kadar zor olabilir ki. Babanızla da kesinlikle konusun bence
 
Çok uzamasın diye yazmadım son zamanlarda olanlardan birkaç örnek vereyim.

Geçen hafta babam 100 km uzaktaki memleketimizinden zeytinyağı getirecekti (kendi bahçesinden üretiliyor, çevresine satıyor)

Babam kardeşime demiş beni götürsünler memlekete diye. Kardeşim bana söyledi ben eşime. Eşim işten izin aldı. babam tek uğraşamaz diye onu aldı götürdü 60 kg zeytinyağını asansörsüz evden 6 kat taşıdı. Zaten ihtiyacım olduğundan değil ama bir şişe alıp sağol beni buraya kadar getirdin yükümü taşıdın demedi. Tavrı, zaten yapacaksınız şeklinde.

Bir diğeri her 3 haftada bir kardeşim geliyor babamın evini sevmediği için bizde kalıyor. (Daha önce de aylarca kaldı başka şehirde çalışırken) Çamaşırını yıkıyorum, yedirip içiriyoruz, o haftasonumuzı kitliyor bir yere gidemiyoruz vs. Onu yemeğe vs mutlaka götürüyoruz (gene de beğenmiyor bir kesenize bereket falan demiyor)
haftasonu tek yeğeninin doğumgünüydü ve bir hediye bile almadan gelmiş. Açıkçası bu beni sinir etti. Salonda uzanıp tv yi açıyor yemeği önüne geliyor. eşim haftasonu ben neden kendi evimde misafirden beter oldum diye rahatsız oluyor ben de oluyorum ama benim kardeşim diye tolere ediyorum. Yani daha çok şey var da son olan iki olay mesela bunlar.
İkisinin yaptığıda ayıp gerçekten.Siz onların ailesisiniz.Babanız üstelik sizde kalıyor.Beraber yiyip beraber içiyorken kızının veya damadının ona birşey demesine gerek yok.Sonçta ekonomi ortada .Herşey pahalıyken aileme destek olayım diye sizede yağ ayırabilirdi.Kardeşin için ise acaba yiğeninin doğumgünü olduğunu unuttumu acaba diye düşündüm yoksa onunda hediye alması gerekirdi .
 
İkisinin yaptığıda ayıp gerçekten.Siz onların ailesisiniz.Babanız üstelik sizde kalıyor.Beraber yiyip beraber içiyorken kızının veya damadının ona birşey demesine gerek yok.Sonçta ekonomi ortada .Herşey pahalıyken aileme destek olayım diye sizede yağ ayırabilirdi.Kardeşin için ise acaba yiğeninin doğumgünü olduğunu unuttumu acaba diye düşündüm yoksa onunda hediye alması gerekirdi .
Yok geleyim de sizde kalayım doğum günü kutlarız dedi
Doğum gününden bir gün önce geldi. Ertesi gün ben pasta vs yapmıştım kutladık evde zaten.
Ben hediye almadım ne alayım dedi o gün. Gerek yok dedim ben de. Öyle ısmarlama hediye isteyecek halim yoktu. Sonra babam para ver dedi ben mutfaktayken. Baktım çocuğa 200 tl veriyor. (4 yaşında çocuk parayla zaten işi yok) Gerek yok o paraya dedim. O da tamam dedi vermedi zaten.
Sonra beraber yemeğe gittik, yemeği beğenmedi. İnsan yemek sonrası bi hesap ödeme hareketi yapar. (Zaten ödetmiycez biz 3 kişiyiz o tek kişi ve biz alıp götürmüşüz) ama yine de ben hediye alamadım yemekler benden olsun falan de ya da en azından eniştenin yanında bi yelteniyomuş gibi yap biz de dur kardeşim sen misafirsin diyelim di mi

Onun yerine yemek de eh işte fena değil dedi arkasına yaslandı
 
ayy mesela aklıma geldi eşime o kadar kg yağ bidonlarını taşıttı ya babam, kardeşimin valizi için dur oğlum sen ver senin çantan var elinde diyor :) her geldiğinde normalde otogara kadar da biz bırakıyoruz. en son kapının önünden otobüs kalkıyo binsin gitsin dedim diye babam bana triplendi. arabayla neden bırakmıyoruz diye.
Ay mesela eş aileleri bize böyle davranınca kendimizi nasıl değersiz hissediyoruz ve biz kadınlar olarak bunu söylüyoruz
Eşiniz tepki vermiyor mu?
Çok iyi niyetli biri sanırım.
 
Merhaba, fikirlerinizi almak istiyorum. Benim babam (ileri yaşta) ve bir erkek kardeşim var (çalışıyor). Annemizi kaybettik uzun bir hastalık dönemi sonucunda. Ben evliyim çocuğum var. Babamı 2 yıl önce yaşadığım şehre taşıdım (sağlık sorunları vardı ilgilenebilelim diye)
Kardeşimin sürekli seyahat ettiği bir işi var 20 günde bir gelip haftasonlarını bende geçiriyor.

Yıllar içinde ailem için çok verici ve fedakar olduğumu düşünüyorum. Ama hep memnuniyetsizlik ile karşılaşıp bana ama özellikle de eşime karşı saygı da duyulmadı. (Eşim her işlerine koşmasına rağmen) sanki zaten yapmak zorundaymışız gibi davranılıyor ve yaptığımız şeylerden yine memnun olunmuyor. En son çocuğuma da değer verilmediğini hissetmeye başladım. Ve en çok bu beni rahatsız etti.

Bu sebeplerle ben artık biraz kendimi çekmek istiyorum. Bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Açıkçası saygı görmek istiyorum ailemden. Yaptıkları hareketler karşısında utanıyorum bazen eşime mahçup hissediyorum.

Yine de ne kadar kızsam da ailem oldukları için ihtiyaçlarını vs düşünmeden edemiyorum. Çok afedersiniz ama enayi yerine koyulmaktan nasıl kurtulurum ve biraz değer görürüm acaba?
Verici olmayın...
 
Yok geleyim de sizde kalayım doğum günü kutlarız dedi
Doğum gününden bir gün önce geldi. Ertesi gün ben pasta vs yapmıştım kutladık evde zaten.
Ben hediye almadım ne alayım dedi o gün. Gerek yok dedim ben de. Öyle ısmarlama hediye isteyecek halim yoktu. Sonra babam para ver dedi ben mutfaktayken. Baktım çocuğa 200 tl veriyor. (4 yaşında çocuk parayla zaten işi yok) Gerek yok o paraya dedim. O da tamam dedi vermedi zaten.
Sonra beraber yemeğe gittik, yemeği beğenmedi. İnsan yemek sonrası bi hesap ödeme hareketi yapar. (Zaten ödetmiycez biz 3 kişiyiz o tek kişi ve biz alıp götürmüşüz) ama yine de ben hediye alamadım yemekler benden olsun falan de ya da en azından eniştenin yanında bi yelteniyomuş gibi yap biz de dur kardeşim sen misafirsin diyelim di mi

Onun yerine yemek de eh işte fena değil dedi arkasına yaslandı
Çok düşüncesiz yahu..
Kusura bakmayın böyle dedim sonuçta kardeşsiniz ama çok ayıp..
Bütün şu okuduklarımdan hem size hem eşinize büyük haksızlık var.
Ama işte sanki sizin göreviniz onlara hizmet etmek gibi bir şey olmuş.
 
Cidden okurken aşırı sinirlendim.
Senden evlatlık ya da ablalık beklenmesi cok normal lakin kendisi babalık yapmiyor nasil olacak?
Kardeşin de dayılık bile yapmıyor. Herkes elinden geldiği kadarını yapsa onun elinden gelen bu dersin. Yarim elma gönül alma. Aranip babanı üzmüşsun demelerini beklemeden arayip şikayet eden, ortalık karıştıran taraf olmak lazım galiba. Açık açık ben de bunu bekledim, bekliyorum demek lazım.
Ayıp görünüyor ama asıl size yapılan ayıp artık!
 
Çok uzamasın diye yazmadım son zamanlarda olanlardan birkaç örnek vereyim.

Geçen hafta babam 100 km uzaktaki memleketimizinden zeytinyağı getirecekti (kendi bahçesinden üretiliyor, çevresine satıyor)

Babam kardeşime demiş beni götürsünler memlekete diye. Kardeşim bana söyledi ben eşime. Eşim işten izin aldı. babam tek uğraşamaz diye onu aldı götürdü 60 kg zeytinyağını asansörsüz evden 6 kat taşıdı. Zaten ihtiyacım olduğundan değil ama bir şişe alıp sağol beni buraya kadar getirdin yükümü taşıdın demedi. Tavrı, zaten yapacaksınız şeklinde.

Bir diğeri her 3 haftada bir kardeşim geliyor babamın evini sevmediği için bizde kalıyor. (Daha önce de aylarca kaldı başka şehirde çalışırken) Çamaşırını yıkıyorum, yedirip içiriyoruz, o haftasonumuzı kitliyor bir yere gidemiyoruz vs. Onu yemeğe vs mutlaka götürüyoruz (gene de beğenmiyor bir kesenize bereket falan demiyor)
haftasonu tek yeğeninin doğumgünüydü ve bir hediye bile almadan gelmiş. Açıkçası bu beni sinir etti. Salonda uzanıp tv yi açıyor yemeği önüne geliyor. eşim haftasonu ben neden kendi evimde misafirden beter oldum diye rahatsız oluyor ben de oluyorum ama benim kardeşim diye tolere ediyorum. Yani daha çok şey var da son olan iki olay mesela bunlar.
Suç sizde , eşinize Allah sabır versin adamın hayatına çökmüşsünüz ailece ...
 
Ay mesela eş aileleri bize böyle davranınca kendimizi nasıl değersiz hissediyoruz ve biz kadınlar olarak bunu söylüyoruz
Eşiniz tepki vermiyor mu?
Çok iyi niyetli biri sanırım.
İçimize içimize sinirleniyoruz. Eşimin sakin kalabilmesi bana olan saygısından. Yoksa kendini çok kötü hissediyor.
Allah var o beni kendi ailesine hiç ezdirmedi hep arada duvar gibi durdu. Ben beceremedim.
İlk evlendiğimizde işi yok diye babam çok ezdi. Ben de o zaman savunamıyordum iş sorunu yüzünden. Sonra da önünü alamadık işte bir dur diyemedik
 
Yazın babam hastanede yattı ama kardeşimi güç bela getirdik. 4 yaşında kızım var ben onu evde bırakıp refakatçi kaldım. Ben de çalışıyorum. Sen izin alırsın kardeşin alamaz diyor babam. 2 erkek hastanın yattığı ve diğer refakatçinin erkek olduğu yerde benim kalmam ne kadar uygundu mesela... Babam yaşlı ama dinç biri, eve temizlikçi dahi sokamıyorum. Ayda bir ben gidip temizliyorum. Gerek yok yapma diyor ama geçen tv masasının üstündeki tozlara BENİ SİL yazmış parmağıyla
Allah sabırlar versin size.Babanız erkek diyemi onu kayırıp duruyor. Baba bu kafada oldukça kardeşinizinde normal olmasını beklemek şaşırtıcı olurdu zaten.Kardeşinizde babanın kopyası olacak muhtemelen.Özelde çalışsada istese iş satlerine göre ayarlayıp babasının yanında kalabilir.

Bu bencilliğe ve iyi niyeti suistimale sesini çıkartmadıkça bu devran böyle gider.Benim annemde 3.5 ay hastanede yattı babam refaketçiydi .Babamı dinlendirmek için nöbet değişirdik.Çoğunlukla annemin yanında ben kalırdım arada sırada da kardeşim gece kalırdı.İşten gelir akşam yemeğini yedikten sonra gece bekler sabah nöbetini bana veya babama devredince işine geri giderdi.Ben devlette çalışıyordum o özelde.Benim izin almam kolaydı ama benim çocuğumla ilgili özel durumlarım vardı ve eşim işe gittiğinde çocuğuma bakmak zorunda olduğum için o gece gelir kalırdı.Özel durumum olmasada kalmak zorunda.Evlatsa herkes evlat bunun kızı erkeği yok.Ama maalesef kızlar erkeklere göre daha merhametli olduğu için genelde bu tip aileyle ilgilenme işleri kızlarda kalıyor.
 
Suç sizde , eşinize Allah sabır versin adamın hayatına çökmüşsünüz ailece ...

Böyle diyince kendimi iyice kötü hissettim :( o da böyle düşünüyordur içinden. Bana biraz sitem etti, zaten hak da verdim. Gerçi her şey karşılıklı, ben de eşimin ailesine karşı çok toleranslı davrandım bir çok ciddi konuda.

Bundan sonra ailelere karşı duruşumuzu değiştirmek ve ön plana yalnızca çocuğumuz ve kendimizi almak istiyoruz.
 
Merhaba, fikirlerinizi almak istiyorum. Benim babam (ileri yaşta) ve bir erkek kardeşim var (çalışıyor). Annemizi kaybettik uzun bir hastalık dönemi sonucunda. Ben evliyim çocuğum var. Babamı 2 yıl önce yaşadığım şehre taşıdım (sağlık sorunları vardı ilgilenebilelim diye)
Kardeşimin sürekli seyahat ettiği bir işi var 20 günde bir gelip haftasonlarını bende geçiriyor.

Yıllar içinde ailem için çok verici ve fedakar olduğumu düşünüyorum. Ama hep memnuniyetsizlik ile karşılaşıp bana ama özellikle de eşime karşı saygı da duyulmadı. (Eşim her işlerine koşmasına rağmen) sanki zaten yapmak zorundaymışız gibi davranılıyor ve yaptığımız şeylerden yine memnun olunmuyor. En son çocuğuma da değer verilmediğini hissetmeye başladım. Ve en çok bu beni rahatsız etti.

Bu sebeplerle ben artık biraz kendimi çekmek istiyorum. Bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Açıkçası saygı görmek istiyorum ailemden. Yaptıkları hareketler karşısında utanıyorum bazen eşime mahçup hissediyorum.

Yine de ne kadar kızsam da ailem oldukları için ihtiyaçlarını vs düşünmeden edemiyorum. Çok afedersiniz ama enayi yerine koyulmaktan nasıl kurtulurum ve biraz değer görürüm acaba?
Maalesef saygıyı edinebilirsiniz ama sevgi, değer görmek zorla elde edilebilecek şeyler değil. İnsanlar değişmiyor bu yüzden ne yaparsanız yapın siz yüzüne karşı söylesenizde daha da kötü olursunuz onlar için. Çünkü sizin zaten görevinizin onlara bakmak, ilgilenmek olduğunu düşünüyorlar bunu bir fedakarlık, ailenize duyduğunuz sevgi olarak değil bir zorunluluk olarak gördükleri için bu şekilde davranıyorlar. Bizde çok bunlardan :D Annemi kuzenlerim, dayılarım herkes '' halam değil mi verecek tabi, Kardeşim değil mi alacak tabi. '' düşüncesiyle yamyam gibi yiyip sömürdüler. Pişmanlık duyuyorlar mı? Asla. Çünkü dediğim gibi bunu bir mecburiyetmiş gibi görüyorlar.
 
Yok geleyim de sizde kalayım doğum günü kutlarız dedi
Doğum gününden bir gün önce geldi. Ertesi gün ben pasta vs yapmıştım kutladık evde zaten.
Ben hediye almadım ne alayım dedi o gün. Gerek yok dedim ben de. Öyle ısmarlama hediye isteyecek halim yoktu. Sonra babam para ver dedi ben mutfaktayken. Baktım çocuğa 200 tl veriyor. (4 yaşında çocuk parayla zaten işi yok) Gerek yok o paraya dedim. O da tamam dedi vermedi zaten.
Sonra beraber yemeğe gittik, yemeği beğenmedi. İnsan yemek sonrası bi hesap ödeme hareketi yapar. (Zaten ödetmiycez biz 3 kişiyiz o tek kişi ve biz alıp götürmüşüz) ama yine de ben hediye alamadım yemekler benden olsun falan de ya da en azından eniştenin yanında bi yelteniyomuş gibi yap biz de dur kardeşim sen misafirsin diyelim di mi

Onun yerine yemek de eh işte fena değil dedi arkasına yaslandı
En sinir olduğum şeylerden birisi .Teşekkür etmek yerine o işe veya her neyse ona burun kıvırılması.Elinden geliyorsa sen yap madem diyorum ben böylelerine .
Maaşı olmasa anlardımda kardeşin çalışıyor. Üstelik hizmetler ediliyor, gezdiriliyor yediriliyor içiriliyor... Jest olsun diye eve olur sizlere olur küçükte olsa bir hediye alması lazımdı.

Hadi elinden gelmedi düşünemedin bari abllacığım enişteciğim çok teşekkür ederim bu yemek için de bir gönül al.

Bunlar size bir ders olsun o kadar verici olmayın.Bir daha geldiğinde yemeğe götürmeyin mesela.
 
Back
X