- 14 Nisan 2019
- 2.155
- 5.690
- 88
- 32
- Konu Sahibi Melahatabla
-
- #101
Yok ben buna inanmıyorum biz 4 buçuk aylık olduk kolik bebeklerim bide ağlama krizleri falan sabahliyordum şimdi akşam 9 10 gibi gece uykusuna yatarlar 3 4 saatte bir mama için uyanirlar sabha 8de tamamen kalkarlar 2 saat oyun oynar kendi halinde muzik falan dinletiyirym o sırada kahvaltı hazirlarim süt sagarim biraz iş güç kahvaltıda önce uyutrum yerim içerim çay keyfi bile yaparım çok şükür maşallah diyeyim yani bu düzen zamanla kendi uğraşlarım sonucu oldu gece uykumu alıyorum bazı geceler yatmadan önce mama veririm sabah 5 e kadar uyurlar herkes birşey söylüyor fakat şunu unutmamak lazım her bebegin huyu suyu farklı sen nasıl alistirirsan öyle gidiyorBeni üzen bu günlerin zor geçmesi degil de ileride beni bundan da zor günlerin beklediğini söylemeleri.
Ay kıyamam ben onlara ya ne güzel anlatmışsınız. Çok duygulandım :) bi de benim oğlum gerçekten aşırı gazlı degil, uykusu çok hafif ve az süreli degil. Tabi şimdilik. Arada tutturduuğu olunca biz de göğüste birlikte uyuyoruz :) yok hiç alışma korkum olmadı. Biliyorum ki bize ihtiyaclari var.Yani aylarca karanlikta kapali kal, ekmek elden su golden anne karninda yat, bianda seni disari cikarsinlar.
Aslinda bebegin varolus mucadelesi veriyor, duruma o pencereden bak.
Tek bildigi koku senin kokun, senij yuzunu bile net secemiyor, gozunde hala perde var ve sesini taniyor..
Sen onun melegisin..
Bakabilecegin icin Allah onu sana gonderdi dimi.
Cinsiyetini bilmiyorum ama eger erkekse, erkek bebekler inanilmaz gazman oluyor.
3 ay kucagindan dusurmeyeceksin.
Alisir diye korkma, birak alissin, 9. Ay itibariyle kaciyorlar kucaktan.
Besledikten sonra en az 25-30 dk dik pozisyonda tutman lazim, midesi yanar gazi artar 3-4 dk icinde yatirirsan.
Gece benimkiler bnm gogusume baslarini koyar uyurdu bende oturdugum yerde uyurdum bazen,cok gazli olduklarinda..
Gececek..
Canım çocuğuna alışınca herşey daha kolay gelecek. Elbet zor günleride olacak. Rabbim sağlık versin. Onu uyutup sende uyu. O uyanınca ihtiyaçlarını karşıla. Kendi işlerini yap. Hem bu çocuğu tek başına yapmadım bunuda unutmaÇevremdeki herkes beni daha da dibe itmek için konusuyor gibi. Hani biri de desin ki bu birkaç sonra alılacaksın, daha kolay gelecek. Ama herkes diyor ki bu zamanları arayacaksın. Şimdi emzir, uyut çok kolay. Oysa ben bu hayatta uykuya aşırı düşkün biri olarak hayatımda ilk kez geceleri üç dört defa kalkıyorum. Aşırı zor geliyor. İleride alışacaksın demelerini bekliyorum. Kimse demiyor. Ama bunu duymaya çık ihtiyacım var.
Şöyle düşün sen ona, o dünya ya alışıyor.Ben o uyuyunca anca uyuyorum canım :) eşim de olmasa aç ve pislik içinde yaşarızgüzel ve tatlılar ama tamamen sana bagımlı olmaları ve ağlamaları nedeniyle çaresiz kalmak insanı bunaltıyor. Yani bunalıma itiyor. tabiki her şeye rağmen cok güzel, Allah isteyenlere hayırlısı ile nasip etsin. Şükür saglıklı. Ama psikolojik olarak desteğe ihtiyacım var.
Tavsiyeleriniz için tesekkür ederim hepsini dikkate alıcam. :)Kızllacak birşey yok gayet iyi anlıyorum benim minikte 9 aylık oldu yorgunluk kemik ağrısı çok olurdu birde yetmezmiş gibi habire misafir lohusa görmesi yok bebek görmesi yok bilmem ne hepsi için hazırlık sana tavsiyem kendine yüklenme sen annesin birde hamileyken kullandığın vitaminlere bir süre devam et daha iyi hissedeceksin bebeğinde uyku eğitimi ver ozaman dahada rahatlamış hissedeceksin birde gülmeye tepki vermeye başladığı keyiflenip o sıkıntıları unutup gideceksin emin ol anne deneye bir başlasın oo sevincinden uçacaksın san gülecek sana gelmek istiycek oo daha ne halleri uyku eğitimi verdikten sonra sınavada çalışmaya vaktin bol kalır geç yatırma akşamı erkene almaya çalış yavaş yavaş sonra gece boyu o uyur sende ders yaparsın inşallah yavrunla hayırlı mutlu günleriniz var önünüzde :)))
Bende yazını okurken istemsizce sana kızdım. Eğitimlisin, bir şeylerin bilincinde olman gerekiyorken genç yaşta gözünü kapatarak sanki hayatına yön vermişsin. Kızma nedenim sana karşı değil, şahsına değil. 16 yıl boyunca eğitim alıp, bu süreçte aileni de maddi ve manevi kendinle beraber sürükleyip, sonucunu bir yere bağlamadan evlenenlere genel olarak bir tepkim var benim. Neden okudun ki 4 yıl. Sosyalleşmek için mi kendini geliştirmek için mi? Bunları üniversite okumayıp ta başarabilen bir sürü insan var. Başta benim annem ilkokul mezunu çoğu üniversite bitirmiş insanı cebinden çıkarır. Hadi onu geçtim evlenir evlenmez çocuk yapman. Bilemedim bile bile lades gibi bir şey olmuş seninki. Bende öğretmenim 3.5 yıllık evliyim, önce atandım sonra evlendim. Son bir bucuk yıl tedavi ile ikizlere gebeyim.Merhaba
Hepinize saglıklı, hayırlı geceler diliyorum.
Buraya onlarca konu acıyorum ve bana her zaman yardımcı olduğunuz için sizlere teşekkür ediyorum.
Bir aylık bebegi olan taze anneyim. 25 yaşındayım. Üniversite mezunu,öğretmenim. 2018 mezunuyum ama bugune kadar çalışmak için hiçbir şey yapmadım. Kpss de çalışmadım. Mezun oldum ve hemen eşimle evlendik. Ben de ileride olur, yaparım dedim. Evlilik oturmadan bebek istedik, hem de cok istedik. Hamileyken ders çalışırım dedim. Bulantı,evliliğe alışmak vs derken olmadı. Ama ben bu hayatta sadece tüketici olarak yaşamak istemiyorum. Bir şeyler yapmak istiyorum. Ancak çok girişken biri degilim. Bu sebeple gelecegimi kpss ye bağladım diyebilirim. Çünkü bunun dısında faydalı olmak için ne yapabilirim bilmiyorum gerçekten.
"Konu başlığı ile ilgisi nedir?" diyeceksiniz.
Şimdi ben anne olmanın bu kadar zor gelecegini hiç düşünmemiştim. Bebekle ders bile çalışırım sanmıştım. Her şey bebekten önceki gibi devam eder sanmıştım. Çok şükür bebegim zor bir bebek degil ve de sağlıklı. Allah isteyen herkese hayırlı ise nasip etsin. Sakın bana kızmayın evlat hasreti çekenler, çok büyük bir şükür sebebi, biliyorum.
Ama gece uykularımın bölünmesi, kişisel bakımı geçtim,bazen diş fırçalama için bile vakit kalmaması... Klasik şeyler,biliyorsunuz.Anneler biliyor işte . Bu durum bana agır geldi ve çok sarsıldım.Sanki bundan sonra ömür boyu yorgun ve kendine yetemeyen biri olarak kalacağım gibi hissediyorum . Neredeyse bebegime bile yetemeyecek kadar yorgun hissediyorum . Yarıda kalan hayallerime sonsuza kadar ara vermişim gibi .
Kısacası alışamadım ve çevreme sorduğum zaman, ilerde daha kolay olacak mı, dedigim zaman istisnasız hepsinin daha zor olacagını söylemesi beni iyice umutsuzluğa sürükledi. Sizce birkaç aya her şey daha zor mu olacak? Uykusuzluğa, yorgunluğa alışmayacak mıyım?
Burada böyle konu açan annelere kızardım içten içe. Hem kendi istedi hem şikayet ediyor derdim ama sizleri şimdi anlıyorum. Bu, asla şikayet degil. Evladım saglıklı ya binlerce şükür. Kokusu zaten her şeye yeter. Ama bebekle hayallerime devam edebilir miyim sizce? İleride birkaç aylık olunca daha mı zor olacak her şey?
Lütfen,morale çok ihtiyacım var
Ben de çok sinir olurdum, o kadar kötü günler geçiriyordum ki bunlar iyi günlerse kötüsü ne olabilir diye ağlıyordumBeni üzen bu günlerin zor geçmesi degil de ileride beni bundan da zor günlerin beklediğini söylemeleri.
Hayalim bir meslek sahibi olmak degil. İnsanlara faydalı olmak. Ama çok girişken biri degilim. Bu nedenle tek yol kpss gibi duruyor bana. Ben faydalı bir şeyler yapmadan anne oldum. Sonrasında yaparım diye düşündüm ama annelik bu kadar zor gelince de gözüm korktu. Mesele bu aslında. Üniversiteyi meslek sahibi olmak için okumadım. Kendimi geliştirmek için çok istedigim bir bölümü bitirdim. Sonunda illa meslek sahibi olacagım ve hemen iş bulacağım demedim.Lohusasin ondan biraz bu düşünceler zamanla geçer merak etme. Sadece ben en başından beri senin bi hayalin varmis gibi gormedim. Hayalî olan biraz çabalar sen hiç bir sey yapandan okulu bitir, ise girme, kpss çalışma, hemen evlen, hemen cocuk e hayalin peşinden koşmadan nasil yarim kalıyor başlamamışsın ki simdi de bebek biraz düzeni bozunda hayallerin yarim kalmış hissediyorsun. 2 üniversite bitirdim çalıştım evlendim şehir degistirdim ayni is yerinde evden çalışmaya devam ettim, kızım doğdu 1 yaşında kendim bakıyorum ayrıca bütün gün pc başında bazen geceleri is yapıyorum, ev siliyorum yemek yapıyorum. Gezmeye gidiyorum. Herşey oluyor yani bu senin biraz çabalamanla olacak şeyler.
Annelik kısmına gelince ona bir şey diyemiyorum üç ay sonra yaşayacağım inşallahMerhaba
Hepinize saglıklı, hayırlı geceler diliyorum.
Buraya onlarca konu acıyorum ve bana her zaman yardımcı olduğunuz için sizlere teşekkür ediyorum.
Bir aylık bebegi olan taze anneyim. 25 yaşındayım. Üniversite mezunu,öğretmenim. 2018 mezunuyum ama bugune kadar çalışmak için hiçbir şey yapmadım. Kpss de çalışmadım. Mezun oldum ve hemen eşimle evlendik. Ben de ileride olur, yaparım dedim. Evlilik oturmadan bebek istedik, hem de cok istedik. Hamileyken ders çalışırım dedim. Bulantı,evliliğe alışmak vs derken olmadı. Ama ben bu hayatta sadece tüketici olarak yaşamak istemiyorum. Bir şeyler yapmak istiyorum. Ancak çok girişken biri degilim. Bu sebeple gelecegimi kpss ye bağladım diyebilirim. Çünkü bunun dısında faydalı olmak için ne yapabilirim bilmiyorum gerçekten.
"Konu başlığı ile ilgisi nedir?" diyeceksiniz.
Şimdi ben anne olmanın bu kadar zor gelecegini hiç düşünmemiştim. Bebekle ders bile çalışırım sanmıştım. Her şey bebekten önceki gibi devam eder sanmıştım. Çok şükür bebegim zor bir bebek degil ve de sağlıklı. Allah isteyen herkese hayırlı ise nasip etsin. Sakın bana kızmayın evlat hasreti çekenler, çok büyük bir şükür sebebi, biliyorum.
Ama gece uykularımın bölünmesi, kişisel bakımı geçtim,bazen diş fırçalama için bile vakit kalmaması... Klasik şeyler,biliyorsunuz.Anneler biliyor işte . Bu durum bana agır geldi ve çok sarsıldım.Sanki bundan sonra ömür boyu yorgun ve kendine yetemeyen biri olarak kalacağım gibi hissediyorum . Neredeyse bebegime bile yetemeyecek kadar yorgun hissediyorum . Yarıda kalan hayallerime sonsuza kadar ara vermişim gibi .
Kısacası alışamadım ve çevreme sorduğum zaman, ilerde daha kolay olacak mı, dedigim zaman istisnasız hepsinin daha zor olacagını söylemesi beni iyice umutsuzluğa sürükledi. Sizce birkaç aya her şey daha zor mu olacak? Uykusuzluğa, yorgunluğa alışmayacak mıyım?
Burada böyle konu açan annelere kızardım içten içe. Hem kendi istedi hem şikayet ediyor derdim ama sizleri şimdi anlıyorum. Bu, asla şikayet degil. Evladım saglıklı ya binlerce şükür. Kokusu zaten her şeye yeter. Ama bebekle hayallerime devam edebilir miyim sizce? İleride birkaç aylık olunca daha mı zor olacak her şey?
Lütfen,morale çok ihtiyacım var
Diğer üyeye yazdığımı size de yazıyorum:Bende yazını okurken istemsizce sana kızdım. Eğitimlisin, bir şeylerin bilincinde olman gerekiyorken genç yaşta gözünü kapatarak sanki hayatına yön vermişsin. Kızma nedenim sana karşı değil, şahsına değil. 16 yıl boyunca eğitim alıp, bu süreçte aileni de maddi ve manevi kendinle beraber sürükleyip, sonucunu bir yere bağlamadan evlenenlere genel olarak bir tepkim var benim. Neden okudun ki 4 yıl. Sosyalleşmek için mi kendini geliştirmek için mi? Bunları üniversite okumayıp ta başarabilen bir sürü insan var. Başta benim annem ilkokul mezunu çoğu üniversite bitirmiş insanı cebinden çıkarır. Hadi onu geçtim evlenir evlenmez çocuk yapman. Bilemedim bile bile lades gibi bir şey olmuş seninki. Bende öğretmenim 3.5 yıllık evliyim, önce atandım sonra evlendim. Son bir bucuk yıl tedavi ile ikizlere gebeyim.Şu sürece kadar gelmişsin artık ne yapabilirim leri bir kenara bırakıp ayaklarını yere sağlam bas. Gözünü korkutanlarla psikolojini bozma ve bu süreçte kpss işini askıya al. Önce bebeğini büyüt ikisini birden yürütebilir biri olarak durmuyorsun. Kendini yıpratmaktan başka bir şey yapmamış olursun. Benim arkadaşım da kamu yönetimi bitirdi 10 yıldır beklediği biri vardı çocuk tıpı bitirdi kız kpss falan gözüne gelmedi gitti evlendi. Sonra evliyken kpss ye çalışırım dedi senin gibi çocuk oldu çocukla hazırlanırım dedi bu iş böyle uzayıp gitti
Tam olarak bu "bunlar iyi günlerse kötüsü ne olabilir diye ağlıyordumBen de çok sinir olurdum, o kadar kötü günler geçiriyordum ki bunlar iyi günlerse kötüsü ne olabilir diye ağlıyordum
Bebeğin gelişim dönemlerini takip edip hazırlıklı olmak lazım. Ara ara ciddi krizler yaşanıyor ve sen bununla baş etmeyi öğreniyorsun. Bugün ekstrs huysuz bizimki ama köpek dişi geliyor mesela, biliyorum ondan olduğunu ve bir şekilde oyalamaya çalışıyorum.
Sana tavsiye edebileceğim ,şu an erken olsa da, bebeğin için rutin oluşturman, bayılıyorlar çünkü rutinlere. Bizimki o kadar alıştı ki müzikle uyumaya artık müziğı açınca direk gidiyor yatağına battaniyesini falan alıyor. Saati belli, nasıl uyuyacağı belli, saat kaçta yiyeceği, banyo yapacağı hep belli. Neyi ne zaman yapacaklarını bilmek onlara güven duygusu veriyor.
Sanırım bütün meselede orda zaten son yazdığında kendine olan güven probleminde. Senin yerinde olsam şöyle bakardım sen annesin senin bir çocuğun var ve ilerde dünyadaki herkesten çok sana güvenecek o yavru. Sen kendine güvenmezken o sana güvenecek. Lohusalık psikolojisi de şu an seni yormuş olabilir. Bugünler geçecek o minnoş şey büyüyecek ve sen o günleri özleyeceksin. Bunlar geçecek geleceği de fazla düşünme bak zaten virüs var ben doğurabilecek miyim onu düşünüyorum şu ara o kadar tedavi ol zorluklar çek koronaya yakalan :) her şeyin senin için güzel olmasını umuyorum.Diğer üyeye yazdığımı size de yazıyorum:
Hayalim bir meslek sahibi olmak degil. İnsanlara faydalı olmak. Ama çok girişken biri degilim. Bu nedenle tek yol kpss gibi duruyor bana. Ben faydalı bir şeyler yapmadan anne oldum. Sonrasında yaparım diye düşündüm ama annelik bu kadar zor gelince de gözüm korktu. Mesele bu aslında. Üniversiteyi meslek sahibi olmak için okumadım. Kendimi geliştirmek için çok istedigim bir bölümü bitirdim. Sonunda illa meslek sahibi olacagım ve hemen iş bulacağım demedim.
Şunu da ekleyeyim en basından beri kendime güvenim olmadan eğitimime devam ettim. Bitirebildim çünkü seviyorum ama kendime güvenim olmadı hiçbir zaman.
Darısı başıma o halde :)O ileride hersey zorlasacak diyenleri topluca kirec cukuruna gommek lazim. Kizim 2 yasinda ilk zamanlara gore hersey daha kolay. Derdini anlatiyor ne istedigini biliyor ihtiyacini soyluyor. Kendi kendine oyun kurup oynayabiliyor. Ne istedigini anlamadigim icin cilginca agladigi zamanlar bana daha zordu. Acikcasi.
Bir de ustune annecim seni seviyorum deyip yanagina yapisip opmesi. Ustune ohhh demesi. Dunyalara bedel.
Benim yavru da corona ya denk geldi dısarı cıkamıyor. Biz kıl payı atlattık doğum olayını. Siz de saglıkla bebeginize kavusursunuz inşallah. Güzel dilekleriniz için teşekkür ederim.Sanırım bütün meselede orda zaten son yazdığında kendine olan güven probleminde. Senin yerinde olsam şöyle bakardım sen annesin senin bir çocuğun var ve ilerde dünyadaki herkesten çok sana güvenecek o yavru. Sen kendine güvenmezken o sana güvenecek. Lohusalık psikolojisi de şu an seni yormuş olabilir. Bugünler geçecek o minnoş şey büyüyecek ve sen o günleri özleyeceksin. Bunlar geçecek geleceği de fazla düşünme bak zaten virüs var ben doğurabilecek miyim onu düşünüyorum şu ara o kadar tedavi ol zorluklar çek koronaya yakalan :) her şeyin senin için güzel olmasını umuyorum.
Girisken olmak onemli degil. Her faydali is yapan kisi ve kisiler girisken olanlar degil. Hayatinizdaki onceliklerin, hayallerin siralamasini en başta dogru yapmayınca sonra boyle depresif hal aliyor. Lohusalikla iyice artmış. Sakin olun ve arkanıza yaslanıp minik yavruyu kucaklayın. Sizin stresinizi hissedip huzursuz olabilir o da, ayrıca zamanla daha zor olmak yerine biraz daha kolaylaşıyor bana göre, en başından uyku eğitimi, daha sonra yeme alışkanlığı, oyun duzeni vs kazandirirsaniz ileri de çok daha rahat eder istediğiniz hayalinizi yaparsınız.Hayalim bir meslek sahibi olmak degil. İnsanlara faydalı olmak. Ama çok girişken biri degilim. Bu nedenle tek yol kpss gibi duruyor bana. Ben faydalı bir şeyler yapmadan anne oldum. Sonrasında yaparım diye düşündüm ama annelik bu kadar zor gelince de gözüm korktu. Mesele bu aslında. Üniversiteyi meslek sahibi olmak için okumadım. Kendimi geliştirmek için çok istedigim bir bölümü bitirdim. Sonunda illa meslek sahibi olacagım ve hemen iş bulacağım demedim.
Bunları diyebiliyorsan zaten tamamdır şuan yaşadığın süreç seni yormuş o da geçer inşallah tez zamandaBenim yavru da corona ya denk geldi dısarı cıkamıyor. Biz kıl payı atlattık doğum olayını. Siz de saglıkla bebeginize kavusursunuz inşallah. Güzel dilekleriniz için teşekkür ederim.
Ben burada içimi çok net döktüm, kendimi şok fazla açtım. Ama güven konusunu asla kimselere belli etmem, aşmak için de zaten yıllardır hep çabalıyorum. Oğluma da asla belli etmem. O annesini her zaman güçlü ve özgüven sahibi olarak bilecek.
Bir de bende aşırı vardı bugunlere buna ragmen geldim, bundan sonrası da inşallah daha güzel olacak. Sadece diğerlerine göre daha zor oluyor brnim işler. Çünkü mücadele etmem gereken bu durumum var. Mesele sadece kpss de degil. Emek verdim ve şimdi onu aktarmak istiyorum
Belki başka şekilde nasip olur. Ama oğlumun güvenini hiçbir zaman kırmayacgım inşaallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?