yazdım yazdım sildim ofis ama sen anladın beni di mi
Hemde nasil anladim.. biz de anneyiz, hem calisiyoruz, hem okuyoruz, hem zibilyon tane sorunumuz var.. ustelik kim ne derse desin simdiki cocuklar gibi degildi eskiden cocuklar, daha soz dinleyen, daha uysal tiplerdi.. biz olelim o zaman ya da dayaktan oldurelim ne de olsa antidepresan kullanmayanimiz mi var? Bu hastalik degil, bu kin, bu nefret, bu kendi yasayamadiklarinin sucunu minicik bir bedene yuklemek.. aci icinde olsunler insallah baska bir sey istemem..
Hemde nasil anladim.. biz de anneyiz, hem calisiyoruz, hem okuyoruz, hem zibilyon tane sorunumuz var.. ustelik kim ne derse desin simdiki cocuklar gibi degildi eskiden cocuklar, daha soz dinleyen, daha uysal tiplerdi.. biz olelim o zaman ya da dayaktan oldurelim ne de olsa antidepresan kullanmayanimiz mi var? Bu hastalik degil, bu kin, bu nefret, bu kendi yasayamadiklarinin sucunu minicik bir bedene yuklemek.. aci icinde olsunler insallah baska bir sey istemem..
doğru diyorsun bak. ben inanılmaz sessiz sakin cılız bi çocuktum. kardeşim dişliydi. ama bizde bariz çocuk kayırma olayı vardı. bi yastan sonra kendi kardesimden bile eziyet gormeye basladim. bu durum annemin hoşuna giderdi. yaşadıklarım aklıma geldi bi saattir ağlıyorum ya. beni ezdikce ezdiler. ben meslek sahibi olana kadar bosluk misali yasadim. ilkokuldayken yemek yerken aglatirdi beni babam gebersen de o yemegi bitirmeden masadan kalkamazsin derdi. aglayarak titreyerek yemegi bitirmeye calisirdim. siteye cok yazdim ankisiyete hastasiyim hep o günlerden kalma. konuşmaya bildigin 26 yasimdan sonra basladim gibi bisey. megersem insanlar beni dinlemeyi severmis muhabbetim hoslarina gidermis. hicbiyerde agzimi acmamayi ogrettiler bana. guzel bi soz bile soylesem dalga gecerlerdi. gulsem ne siritiyon kapa agzini derdi. yillarim hep odamda milletten saklanarak gecti. yuksek derece şiddet yoktu ama bunlar vardi bende. kucukken komsuya kacmisim nolursunuz beni evinize alin herseyinizi yaparim diye. annem gulerek anlatiyor. ne diyeyimHepsini yaşamış biri olarak içten yaşadım acınızı.Acaba siz de küçükken çok mu sakindiniz ben hiç hırçın asi olmadım keşke olsaydım benden küçük kız kardeşim dişliydi yamandı ona çok gücü yetmezdi.Ben ise çok sakin ve cılızdım.Sakin ve güçsüz oluşumum da etkisi olduğunu düşünüyorum.Keşke keşkeler olmasaydı.Döven kafa kıran öldürmeye teşebbüs eden analar yerine hiç olmasaydılar.Sokaktaki bir dilencinin kızı olsaydım bir kedinin bir köpeğin yavrusu olsaydım da bu kadının kızı olmasaydım.
Tabi canım kadını döven eşiyse sorun yok çocuğu döven ebeveynse sorun yok. Hiçbir sorun yok bu dayak olaylarında. Merhamet keşke enjekte edilebilir birşey olsaydı da iki doz verebilseydik insanlara ama maalesef..Ara sayfalardan birinde üyenin biri yazmıştı bir çocuğu hırpalayan bir kadın görmüş polisi aramış, annesi mi demişler. Öyle galiba deyince, bir şey yapamayız demişler! Öyle de çoçukların hakkını hukuku koruruz yani!sokak çoçuğu diye bir kavram var biz de gerçi niye şaşırdıysam !
İmtihan diyenler olmuş.Evet eğer Allah tarafımdan verilen bir imtihansa kabul etmiyorum isyan ediyorum o küçük bedenim imtihan için mi gelmişti bu kötü dünyaya neden bir bebek imtihan için dünyaya yollanır.İsteseniz şuan mükafatım dünyanın en güzel makamı olsun zenginlik kariyer olsun...hiçbiri bedenimde kalbimde açılan yaraları örter mi?örtmez kapatmaz hiçbirşey bozulan psikolojimi yerine hiçbirşey getirmez.Ben böyle bir imtihan hiç istemezdim.
Bir kızım var 5 yıldır tüp bebek tedavisi görüyordum çok şükür hamileyim tüp bebek yöntemiylesilimo zordur tabi Allah yardımcınız olsun
annenizle yüzleşmedikten sonra rahatlayamazsınız
bu arada bu konunuzda "çocuğum var" demişsiniz
yakın konularınızda tüp bebek vs demişsiniz karnınızdaki bebeğiniz için mi dediniz çocuğum var
Allah sağ salim kucağınıza almayı nasip etsin
Tüm sıcaklığınızı sevginizi aldım iyiki varsınızBi tutturmuşlar imtihan sabret.Öbür dünyada mükafatını alırsın diye.Sinirlerim zıplıyor.
El kadar çocuk neyin imtihanı.Her kötülüğü dinle yumuşatmayın.Bunun bir bahanesi olamaz.
Küçücükken tüm hayatı elinden alınmış.Büyümüş kurtulamamış insanlar.Bedensel acılar bitmiş ama
ruhlar tükenmiş.O insan müsvetteleri de domuz gibi yaşıyor.
Keşke yanımda yakınımda olsan seni sarsam .
çok zor bir durum Allah kolaylık versin . Çocukken yaşadıklarımız saglam bir psijoloji için çok önemli konuna çok fazla cevap gelmiş hepsini okuyamadım benim sana tavsiyem Annenle görüşmen ve içinden geçenleri onun yüzüne söylemen içinde kalmasın onunla hesaplaş kendi kendini yeyip sorgulamaktansa hala hesapkaşabilecegin bir Annenen varken git sor ona pişmanlıgını ölç tart ha tabi ne kadar anlar ne kadar degişti acaba bilmiyorum ama ben olsam öyle yaparım hala hesap soracagımız bir annemiz olması bile şükredilecek bir durum bence Allah sanada Annenede uzun ömür versinmerhaba hanımlar...Derdim annem,4 kız kardeş ve 2 erkek kardeşle 6 kişiz.Annem küçüklüğümden beri hatırlıyorum hergün döverdi bizi (sadece kızları).Ben açık olduğum için en çok dayağı ben yerdim(8 yaşında şiddetlendi)Hele lise yıllarımda yediğim dayağın haddi hesabı yok.Hatırladıkça annemden nefret ediyorum.Hatta Lise birdeyken bir kere onunla konuşmuştum “kapanırsam beni sever misin?”bunu sorduğumda 15 yaşında çocuktum.Çalışkan bir çocuk olmama rağmen dayaktan ve hakaret küfürlerinden korktuğum için okula doğru düzgün gidemiyordum.Babamsa aksine bize çok düşkündü.Maddi durumumuzda iyiydi babamın verdiği harçlıklara el koyardı.Aldığı oyuncak ve elbiseleri yırtar atardı.Yemeği çok yesem(biraz iştahlı çocuktum)beddua ederdi.(yine diyorum maddi sıkıntımız hiç yoktu)Ben de aç kalkardım masadan hep.Eğer saklamamışsa gidip ekmek zeytin gizlice alır yatakta yerdim.Lise bitiği gibi daha 17 yaşındayken evlenme kararı aldım yeni tanıştığım biriyle.Hemen gelip istemelerini söyledim sebebini söylemeden.Zaten annem dünden razıydı vermeye.Babam biraz zorluk çıkardı ama annem ikna etti.Kaynanamla aynı evde yaşadım üniversite okuyordum o zamanlar işime de yaradı.Sıcak değildi ama anneme bin basıyordu her konuda düşünün kimsesizliğimi hep yüzüme vuran bir kaynana ama ona rağmen seviyordum kendisini.Enazından yememe içmeme giyimime karışmıyordu diye içten kendimi teselli ediyordum.Ben üniversiteyi bitirdiğim gibi işe yerleştim çoçuğum oldu tabi ayda bir annemle de görüşüyordum.Ama yaptıklarını hiç unutmadım ömrüm boyunca.şimdi bir kızım var ona baktığımda annem neden beni sevmedi diye hep geçiriyorum içimden.kızım bir lokma fazla yendiğinde çok mutlu olurken gelişme çağında bir lokmayı çok gören anne sen neden neden neden! Bir yıldır görüşmüyorum komuşmıyorum bazen eşimi arayıp soruyormuş “neden gelmiyor aramıyorsunuz beni?”diyeağlıyormuş.Annemin komşusunu pazarda görüyorum bazen annen çok ağlıyor gelmiyorsun gitmiyorsun diye.Çok çöktü.gerçekten çok çöktü.Ama içimden gelmiyor.Hep dayakları küfürleri hakaretleri ve yemek vermeyişi geliyor aklıma unutmuyorum unutamıyorum
Ben de böyle düşünüp çok da sorguluyordum aslında. Ama sonra şunu öğrendim o imtihan aslında küçük çocuğun değil annenin imtihanı çocuk zaten kazanmış oluyor ama anne kaybediyor hem de Allah’ın emanet olarak verdiği şeye ihanet ederek kaybediyor. Geriye dönüşü yok.Bi tutturmuşlar imtihan sabret.Öbür dünyada mükafatını alırsın diye.Sinirlerim zıplıyor.
El kadar çocuk neyin imtihanı.Her kötülüğü dinle yumuşatmayın.Bunun bir bahanesi olamaz.
Küçücükken tüm hayatı elinden alınmış.Büyümüş kurtulamamış insanlar.Bedensel acılar bitmiş ama
ruhlar tükenmiş.O insan müsvetteleri de domuz gibi yaşıyor.
Keşke yanımda yakınımda olsan seni sarsam .
Sözüm bitti biliyormusunşu an sarılabilsem sana keşke
Rabbim yarin yeni doğan güneşle birlikte yeni mutluluklar versin sana inşallah
Içim sızlayarak okudum aglayark okudum her mesajinizi
Çok zaman geçmis üzerinden silebilirlermi acaba ama inşallah silerler
Hep iyi ol hel Rabbim tırnagini taşa değdirmesin❤
Yok aksine bana da saçma geliyor bu imtihan olamaz insanoğlu vahsilikte sınır tanımıyor malesef ki düşün kendi cani kanı evladı ettiği zulmün haddi hesabı yok dün gece hiç uyumadım nerdeyse öyle üzüntü çöktü ki içime öylece kalakaldım biz bu kadar etkilediysek ya bunu yasayan küçücük masum çocuklar onlar nasıl tasicakbelki bana kızanlar olacaktır fakat her konuya imtihan ve sabret diye yaklaşmak bana mantıklı da gelmiyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?