Evet asla kurtulamayacağını sanıyor insan. Ben üniversite okurken iş bulup, kardeşimi de yanıma alıp ayrıldım evden. Yıllarca görüşmedim ailemle. Ancak unutmaya başladım sistematik işkenceleri. Çok uç noktada olanları hatırlıyorum. Doktorum, beynimin ket vurduğunu yoksa çıldırabileceğimi söylemişti. Beynim beni benden koruyor :). Ben de kendimi korumaya, sevmeye ve iyi olmaya mecburum.
Senin de yazdığın gibi.. Aile içinde bu tür fiziksel ve ruhsal şiddete maruz kalan gençler hepsinin birgün geçeceğini bilmeliler. Kendilerini bırakmasınlar. Doğarken ailemizi seçemiyoruz ama nasıl yaşayacağımızı seçebiliriz.
Öyle annemi olur canım yaaa? Çok üzüldüm. Ben de olsam görmek istemezdim her halde. Ama bilemiyorum. Vicdan yapabilirsin sonradan. Az önce kedim ayağımı tırmıkladı, bayağı geçirdi tırnağını, canım yandı ve bağırdım ona. Gözlerini iri iri açıp baktı bana ve bağırdığıma pişman oldum, aldım kucağıma sevdim. Anne bu nasıl kıyar çocuğuna. Yemesini, giymesini, mutlu olmasını çok görür. Acaba kendisi zor bir çocukluk mu geçirdi?merhaba hanımlar...Derdim annem,4 kız kardeş ve 2 erkek kardeşle 6 kişiz.Annem küçüklüğümden beri hatırlıyorum hergün döverdi bizi (sadece kızları).Ben açık olduğum için en çok dayağı ben yerdim(8 yaşında şiddetlendi)Hele lise yıllarımda yediğim dayağın haddi hesabı yok.Hatırladıkça annemden nefret ediyorum.Hatta Lise birdeyken bir kere onunla konuşmuştum “kapanırsam beni sever misin?”bunu sorduğumda 15 yaşında çocuktum.Çalışkan bir çocuk olmama rağmen dayaktan ve hakaret küfürlerinden korktuğum için okula doğru düzgün gidemiyordum.Babamsa aksine bize çok düşkündü.Maddi durumumuzda iyiydi babamın verdiği harçlıklara el koyardı.Aldığı oyuncak ve elbiseleri yırtar atardı.Yemeği çok yesem(biraz iştahlı çocuktum)beddua ederdi.(yine diyorum maddi sıkıntımız hiç yoktu)Ben de aç kalkardım masadan hep.Eğer saklamamışsa gidip ekmek zeytin gizlice alır yatakta yerdim.Lise bitiği gibi daha 17 yaşındayken evlenme kararı aldım yeni tanıştığım biriyle.Hemen gelip istemelerini söyledim sebebini söylemeden.Zaten annem dünden razıydı vermeye.Babam biraz zorluk çıkardı ama annem ikna etti.Kaynanamla aynı evde yaşadım üniversite okuyordum o zamanlar işime de yaradı.Sıcak değildi ama anneme bin basıyordu her konuda düşünün kimsesizliğimi hep yüzüme vuran bir kaynana ama ona rağmen seviyordum kendisini.Enazından yememe içmeme giyimime karışmıyordu diye içten kendimi teselli ediyordum.Ben üniversiteyi bitirdiğim gibi işe yerleştim çoçuğum oldu tabi ayda bir annemle de görüşüyordum.Ama yaptıklarını hiç unutmadım ömrüm boyunca.şimdi bir kızım var ona baktığımda annem neden beni sevmedi diye hep geçiriyorum içimden.kızım bir lokma fazla yendiğinde çok mutlu olurken gelişme çağında bir lokmayı çok gören anne sen neden neden neden! Bir yıldır görüşmüyorum komuşmıyorum bazen eşimi arayıp soruyormuş “neden gelmiyor aramıyorsunuz beni?”diyeağlıyormuş.Annemin komşusunu pazarda görüyorum bazen annen çok ağlıyor gelmiyorsun gitmiyorsun diye.Çok çöktü.gerçekten çok çöktü.Ama içimden gelmiyor.Hep dayakları küfürleri hakaretleri ve yemek vermeyişi geliyor aklıma unutmuyorum unutamıyorum
Bir şey sormak istiyorum kızlar müsadenizle. Yaşanılanların çoğunu unuttum ve acaba ben kötü bir insan mıyım, yaşadıklarımı herkes yaşamış olabilir, neden ailemi olması gerektiği gibi sevmiyorum diye vicdan azabı çekiyor ve kendimi suçluyorum annemle konuştuktan sonra. Bunu yaşayan var mı peki? Ben 36 yaşındayım yıllar geçti üzerinden, eski kin ve öfkem kalmadı. Kötü hissediyorum bu konuyu okuyunca bile, korkuyorum. Sanki eski küçük ve çaresiz iyivegüçlüol oluyorum tekrar.
ne kadar güçlü yazıyosunwitch hunt
bu güce bile duygulanıyorum
güçlü büyümek zorunda bırakılmak
hayat işte,iyi tarafından bakmazsak yaşanacak,çekilecek gibi değil.
Ben intikam alacağım onlardan ve asla affetmeyeceğim diye söz vermiştim kendime ve kardeşime.Teşekkür ederim :)
Çocukluğu kim geri getirebilir ki .
O beni dövdükçe ben kaçtım .
O dövdükçe yalan söyledim .
Açlıktan lisedeyken babamın cebinden bir kaç kere para çaldım..
Gerçekten basim dönüyordu.
Babam bir kaç kere annemin yanında söyledi cebinden para çaldığımı,o anlarda belki dövemedi ama utandırdı,aşağıladı.
20 li yaşlarda yüzüne vurdum
Senin yüzünden hayatım mahvoldu
Yanlış evlilik yaptım
Doğru düzgün isim olmadi diye
Üstüne bile alınmadi
Ne desen boş.
O hakli .
Sonra bir ameliyat geçirdi ve eskisinden ıyi ama bizim hiç anne kız ilişkisi olmadi aramızda .
Hayatta sadece yavrum kızım diyen annelere özendim.
Bayramdan bayrama elini öptüğüm bir annem var nihayetinde .
Her ne olursa olsun annen ben babamı hiç görmedim ben 1,5 yaşındaymışim kardeşim 20 günlükken vefat etmiş annem hem babalık hem annelik etti her istediğimiz oldu ama hep dedimki aç kalsaydık bizi dovseydi sovseydi ama yanımızda olsaydı dedim inan çok kötü bı duygu bence git annene sarıl affedebilirsin onu çok zor annesiz babasız kalmak çocukluğum babami bekleyerek geçti hep geleceğini düşündüm annen hata yapmış olabilir evet unutamazsın yaşadıklarını ama sende annesinmerhaba hanımlar...Derdim annem,4 kız kardeş ve 2 erkek kardeşle 6 kişiz.Annem küçüklüğümden beri hatırlıyorum hergün döverdi bizi (sadece kızları).Ben açık olduğum için en çok dayağı ben yerdim(8 yaşında şiddetlendi)Hele lise yıllarımda yediğim dayağın haddi hesabı yok.Hatırladıkça annemden nefret ediyorum.Hatta Lise birdeyken bir kere onunla konuşmuştum “kapanırsam beni sever misin?”bunu sorduğumda 15 yaşında çocuktum.Çalışkan bir çocuk olmama rağmen dayaktan ve hakaret küfürlerinden korktuğum için okula doğru düzgün gidemiyordum.Babamsa aksine bize çok düşkündü.Maddi durumumuzda iyiydi babamın verdiği harçlıklara el koyardı.Aldığı oyuncak ve elbiseleri yırtar atardı.Yemeği çok yesem(biraz iştahlı çocuktum)beddua ederdi.(yine diyorum maddi sıkıntımız hiç yoktu)Ben de aç kalkardım masadan hep.Eğer saklamamışsa gidip ekmek zeytin gizlice alır yatakta yerdim.Lise bitiği gibi daha 17 yaşındayken evlenme kararı aldım yeni tanıştığım biriyle.Hemen gelip istemelerini söyledim sebebini söylemeden.Zaten annem dünden razıydı vermeye.Babam biraz zorluk çıkardı ama annem ikna etti.Kaynanamla aynı evde yaşadım üniversite okuyordum o zamanlar işime de yaradı.Sıcak değildi ama anneme bin basıyordu her konuda düşünün kimsesizliğimi hep yüzüme vuran bir kaynana ama ona rağmen seviyordum kendisini.Enazından yememe içmeme giyimime karışmıyordu diye içten kendimi teselli ediyordum.Ben üniversiteyi bitirdiğim gibi işe yerleştim çoçuğum oldu tabi ayda bir annemle de görüşüyordum.Ama yaptıklarını hiç unutmadım ömrüm boyunca.şimdi bir kızım var ona baktığımda annem neden beni sevmedi diye hep geçiriyorum içimden.kızım bir lokma fazla yendiğinde çok mutlu olurken gelişme çağında bir lokmayı çok gören anne sen neden neden neden! Bir yıldır görüşmüyorum komuşmıyorum bazen eşimi arayıp soruyormuş “neden gelmiyor aramıyorsunuz beni?”diyeağlıyormuş.Annemin komşusunu pazarda görüyorum bazen annen çok ağlıyor gelmiyorsun gitmiyorsun diye.Çok çöktü.gerçekten çok çöktü.Ama içimden gelmiyor.Hep dayakları küfürleri hakaretleri ve yemek vermeyişi geliyor aklıma unutmuyorum unutamıyorum
Ben intikam alacağım onlardan ve asla affetmeyeceğim diye söz vermiştim kendime ve kardeşime.
Mesela fen lisesini kazanamadım diye kardeşimle beni pijamalarla sokağa atmışlardı kış günü. Sabah attılar akşam aldılar eve. Biz parkta bekledik eve almalarını. Pazara gitmelerini, balkonda yemek yemelerini falan izlemiştik ayağımızda çoraplar ve üstümüzde pijamalarla. Eve alıp dövdüler yumruk ve sopalarla. Ben bunu nasıl tamamen unutup ailemi seveyim diğer insanlar gibi? Annemin vur vur, daha çok döv sözlerini nasıl unutayım bilmiyorum.
Kendimi neden suçluyorum, neden affetmem gerektiğini, tüm bunları başka çocuklarında yaşadığını ve onların normal aileler olabildiğini neden düşünüyorum. Sen en azından bir şekilde affettin sanırım. Ben rol yapıyorum vicdanımı susturmaya çalışıyorum sadece. Kurtulamadım geçmişten.
Ben intikam alacağım onlardan ve asla affetmeyeceğim diye söz vermiştim kendime ve kardeşime.
Mesela fen lisesini kazanamadım diye kardeşimle beni pijamalarla sokağa atmışlardı kış günü. Sabah attılar akşam aldılar eve. Biz parkta bekledik eve almalarını. Pazara gitmelerini, balkonda yemek yemelerini falan izlemiştik ayağımızda çoraplar ve üstümüzde pijamalarla. Eve alıp dövdüler yumruk ve sopalarla. Ben bunu nasıl tamamen unutup ailemi seveyim diğer insanlar gibi? Annemin vur vur, daha çok döv sözlerini nasıl unutayım bilmiyorum.
Kendimi neden suçluyorum, neden affetmem gerektiğini, tüm bunları başka çocuklarında yaşadığını ve onların normal aileler olabildiğini neden düşünüyorum. Sen en azından bir şekilde affettin sanırım. Ben rol yapıyorum vicdanımı susturmaya çalışıyorum sadece. Kurtulamadım geçmişten.
Teşekkür ederim .
Uzun zamandır gelmiyordu aklıma biraz önce banyoya gidip hıçkıra hıçkıra ağladım aslında,eşim noluyo falan demesin diye :)
32 yaşındayım .
Yıllardır dayak yemiyorum,ama beni sevse de kendine layık görmüyor biliyorum .
Kardeşim özel üniversite de .
Belki 50 taneden fazla ayakkabısı,10 taneden fazla montu var .
Kıskanmıyorum daha çok olsun ama bende çocuktum bende genç kızdım benim de imrenmelerim oluyordu .
Ki ben degil mont kendime tost bile alamıyordum.
Utancımdan sıranın altına ayaklarımı saklıyordum .
Şimdi param var ama isteğim yok .
Ben o kemerin acısıyla yatakta uyuyamazken onun yan odadan horultusu gelirdi.
Soba demiriyle dayak yediğimde lise 1 deydim
Sıraya bile oturamazdım sırtımdan ayak bileklerime kadar morluklar yüzünden .
Benim suçum neydi ki ?
Halbuki beni de o doğurmuştu ...
Evden atardı beni kış soğuğunda.
Ayakkabısız,babamın ayakkabılarıyla halama giderdim 4 km üstümde eşofman üstüyle.
Ayaklarım 38 numara babamınkiler 43 .
Hiç mi aklına gelmiyor bunlar
Hoş gelse ne olurdu acaba ????
Özür mozur dilemedi
Ben affettim ...
Her ne olursa olsun annen ben babamı hiç görmedim ben 1,5 yaşındaymışim kardeşim 20 günlükken vefat etmiş annem hem babalık hem annelik etti her istediğimiz oldu ama hep dedimki aç kalsaydık bizi dovseydi sovseydi ama yanımızda olsaydı dedim inan çok kötü bı duygu bence git annene sarıl affedebilirsin onu çok zor annesiz babasız kalmak çocukluğum babami bekleyerek geçti hep geleceğini düşündüm annen hata yapmış olabilir evet unutamazsın yaşadıklarını ama sende annesin
merhaba hanımlar...Derdim annem,4 kız kardeş ve 2 erkek kardeşle 6 kişiz.Annem küçüklüğümden beri hatırlıyorum hergün döverdi bizi (sadece kızları).Ben açık olduğum için en çok dayağı ben yerdim(8 yaşında şiddetlendi)Hele lise yıllarımda yediğim dayağın haddi hesabı yok.Hatırladıkça annemden nefret ediyorum.Hatta Lise birdeyken bir kere onunla konuşmuştum “kapanırsam beni sever misin?”bunu sorduğumda 15 yaşında çocuktum.Çalışkan bir çocuk olmama rağmen dayaktan ve hakaret küfürlerinden korktuğum için okula doğru düzgün gidemiyordum.Babamsa aksine bize çok düşkündü.Maddi durumumuzda iyiydi babamın verdiği harçlıklara el koyardı.Aldığı oyuncak ve elbiseleri yırtar atardı.Yemeği çok yesem(biraz iştahlı çocuktum)beddua ederdi.(yine diyorum maddi sıkıntımız hiç yoktu)Ben de aç kalkardım masadan hep.Eğer saklamamışsa gidip ekmek zeytin gizlice alır yatakta yerdim.Lise bitiği gibi daha 17 yaşındayken evlenme kararı aldım yeni tanıştığım biriyle.Hemen gelip istemelerini söyledim sebebini söylemeden.Zaten annem dünden razıydı vermeye.Babam biraz zorluk çıkardı ama annem ikna etti.Kaynanamla aynı evde yaşadım üniversite okuyordum o zamanlar işime de yaradı.Sıcak değildi ama anneme bin basıyordu her konuda düşünün kimsesizliğimi hep yüzüme vuran bir kaynana ama ona rağmen seviyordum kendisini.Enazından yememe içmeme giyimime karışmıyordu diye içten kendimi teselli ediyordum.Ben üniversiteyi bitirdiğim gibi işe yerleştim çoçuğum oldu tabi ayda bir annemle de görüşüyordum.Ama yaptıklarını hiç unutmadım ömrüm boyunca.şimdi bir kızım var ona baktığımda annem neden beni sevmedi diye hep geçiriyorum içimden.kızım bir lokma fazla yendiğinde çok mutlu olurken gelişme çağında bir lokmayı çok gören anne sen neden neden neden! Bir yıldır görüşmüyorum komuşmıyorum bazen eşimi arayıp soruyormuş “neden gelmiyor aramıyorsunuz beni?”diyeağlıyormuş.Annemin komşusunu pazarda görüyorum bazen annen çok ağlıyor gelmiyorsun gitmiyorsun diye.Çok çöktü.gerçekten çok çöktü.Ama içimden gelmiyor.Hep dayakları küfürleri hakaretleri ve yemek vermeyişi geliyor aklıma unutmuyorum unutamıyorum
Ben intikam alacağım onlardan ve asla affetmeyeceğim diye söz vermiştim kendime ve kardeşime.
Mesela fen lisesini kazanamadım diye kardeşimle beni pijamalarla sokağa atmışlardı kış günü. Sabah attılar akşam aldılar eve. Biz parkta bekledik eve almalarını. Pazara gitmelerini, balkonda yemek yemelerini falan izlemiştik ayağımızda çoraplar ve üstümüzde pijamalarla. Eve alıp dövdüler yumruk ve sopalarla. Ben bunu nasıl tamamen unutup ailemi seveyim diğer insanlar gibi? Annemin vur vur, daha çok döv sözlerini nasıl unutayım bilmiyorum.
Kendimi neden suçluyorum, neden affetmem gerektiğini, tüm bunları başka çocuklarında yaşadığını ve onların normal aileler olabildiğini neden düşünüyorum. Sen en azından bir şekilde affettin sanırım. Ben rol yapıyorum vicdanımı susturmaya çalışıyorum sadece. Kurtulamadım geçmişten.
Allahım ben travma yaşıyorum yazılanları okudukça. İnsan evladını bırak düşmanına bile reva görmez bu yapılanları.
Kelimelerim tükendi beynim yandı.
Bu akşam bu başlıkta benim psikolojim alt üst oldu, okuduklarıma çok üzüldüm,çok...
Normal bişey değil annesinin yaptığı ama çok zor annesiz babasiz kalmak yaşamayan bilmez kardeşkonunun devamını bir okuyun
fikrimiz aynı kalacak mı merak ettim
Ben intikam alacağım onlardan ve asla affetmeyeceğim diye söz vermiştim kendime ve kardeşime.
Mesela fen lisesini kazanamadım diye kardeşimle beni pijamalarla sokağa atmışlardı kış günü. Sabah attılar akşam aldılar eve. Biz parkta bekledik eve almalarını. Pazara gitmelerini, balkonda yemek yemelerini falan izlemiştik ayağımızda çoraplar ve üstümüzde pijamalarla. Eve alıp dövdüler yumruk ve sopalarla. Ben bunu nasıl tamamen unutup ailemi seveyim diğer insanlar gibi? Annemin vur vur, daha çok döv sözlerini nasıl unutayım bilmiyorum.
Kendimi neden suçluyorum, neden affetmem gerektiğini, tüm bunları başka çocuklarında yaşadığını ve onların normal aileler olabildiğini neden düşünüyorum. Sen en azından bir şekilde affettin sanırım. Ben rol yapıyorum vicdanımı susturmaya çalışıyorum sadece. Kurtulamadım geçmişten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?