Peki siz hiç mi istemiyorsunuz..nasıl bir duygu bu..ne düşünşyorsunuz istememe sebeplerinizi biyor musunuz..
Belki benim de olmayacak..onu da dedim gel deneyelim..ona da yok..YASLAR GECIYOR...BEKELEMEYE GEREK YOK...
OLURMU OLMAZMI RABBIM BILIR...SIZ ELINIZDEN GELENI YAPIN...
BIZ 5 YILDIR UGRASIYORUZ.YASIM COK GENC OLMUYOR VE COK KOTU BIR HIS ISTEYIP ELDE EDEMEMEK...
İnsan hayvanını bile veremez elbette ki..köpek istiyorum mesela ona evde eziyet diye istemiyor bizimki...Bana çok büyük sorumluluk geliyor. Hayatımı kısıtlayan bir sorumluluk. Ömrümün sonuna kadar başkasının maddi manevi her şeyi omuzlarımda. Muhabbet kuşu değil ki bakamazsam başkasına sahiplendireyim. Geri dönüşü olmayan bir şey. Tüm özgürlüğümü bitirecek bir şey çocuk sahibi olmak. Yepyeni, üstelik sadece bizim kararımızla dünyaya gelen bir insan.
Muhtemelen istemeyeceğim. Hiçbir zaman anne olma isteğim hayalim olmadı. Bundan sonraki hayatımın hiçbir anında da kendimi elimde çocukla göremiyorum. En basiti mesela çocuk yüzünden haftasonu erken kalkmak zorunluluğu bile işkence gibi geliyor bana.İnsan hayvanını bile veremez elbette ki..köpek istiyorum mesela ona evde eziyet diye istemiyor bizimki...
Peki siz ilerde de istemeyeceğinizi hissediyor musunuz..mesela ben anne olmayı isteyen bir modeldim hep..
Peki eşiniz..o ne düşünüyr ve istiyor..çok ilginç sizdeki isteksizliğin birazı ben de olsa ne kendimi ne sevdiğimi üzsem..Muhtemelen istemeyeceğim. Hiçbir zaman anne olma isteğim hayalim olmadı. Bundan sonraki hayatımın hiçbir anında da kendimi elimde çocukla göremiyorum. En basiti mesela çocuk yüzünden haftasonu erken kalkmak zorunluluğu bile işkence gibi geliyor bana.
Ha imkanlarım olur, yatılı bakıcı olur bütün sorumluluk onda olur, ben yine çocuk yüzünden fazlaca kısıtlanmadan istediğimi yapabilirim o zaman belki. Ama öyle bir durumda bile anne olmak, ne bileyim, yine de çocuk benim çocuğum nihayetinde, sorumluluk yine benim. Çok sıcak baktığım bir şey değil.
sizin yaşınız kaçilk başlarda bende istiyordum şimdi nasıl aptalca düşünmüşüm diyorum .
Şuan eşim bazen diyor istersen yapalım. Bu sefer ben diyorum biraz daha bekleyelim diye ..
2 tarafında kararları önemli eşine saygı duy ve neden oldugunu sor
sizin yaşınız kaç? yani yaş 40 falan olunca pişman olmaktan korkmuyormusunzMuhtemelen istemeyeceğim. Hiçbir zaman anne olma isteğim hayalim olmadı. Bundan sonraki hayatımın hiçbir anında da kendimi elimde çocukla göremiyorum. En basiti mesela çocuk yüzünden haftasonu erken kalkmak zorunluluğu bile işkence gibi geliyor bana.
Ha imkanlarım olur, yatılı bakıcı olur bütün sorumluluk onda olur, ben yine çocuk yüzünden fazlaca kısıtlanmadan istediğimi yapabilirim o zaman belki. Ama öyle bir durumda bile anne olmak, ne bileyim, yine de çocuk benim çocuğum nihayetinde, sorumluluk yine benim. Çok sıcak baktığım bir şey değil.
O ZAMAN KORUNMAKTA BIR NEVI HESAP YAPMAK GIBI DEGILMI?Konu sahibi ve eşi bunu önceden konuşmayı hesap yapmak olarak görüyorlarmis.
katiliyorum.insan bi hayale bile dalar yaniBakın son kez yazacağım. Üstte bir yorumunuz var çocukluğumdan beri bebeğim olsun isterim demissiniz. Siz eksiden beri anne olmak istediğinizi biliyorsunuz değil mi? Evet. Peki evlenmeye karar verdiğiniz kişinin sizinle veya başkasıyla farketmez, bir gün baba olmak isteyip istemediğini biliyor musunuz? Evlenmeden önce öğrenmeniz gereken buydu. Yoksa sevgiliyken oturun evleneceğiz çocuk yapacağız deyin demiyorum. Neden ısrarla yanlış anlıyorsunuz?
o isterse psikolojik destek alabilir ama bu durumu bi sorun olarak görüyorsa. görmüyorsa yapabilecein bişey maalesef yok.Evet travmaları var..benim de var..ama bunları nasıl aşacağız..
Ben gereken açıklamaları yaptım..hala daha soruyorsanız yargılıyorsunuz demektir..benim ve ilişkimin değerlerini anlarsıınız ya da anlamazsınız ama yargılayamazsınız..katiliyorum.insan bi hayale bile dalar yani
askim kac cocugumuz olsun gibi sorular okul cagindakilerde bile var.
bunun neresi hesap yapmak.
Yok görmüyor..çok kesin bir katılığı yok ya da ben inanmıyorum ya da beni ikna edemiyor...halbuki ne var ne güzel bir ilişkimiz var harika değil ama mıtlu olabiliyoruz birlikte bir de bebeğimiz olsa...o isterse psikolojik destek alabilir ama bu durumu bi sorun olarak görüyorsa. görmüyorsa yapabilecein bişey maalesef yok.
yaştan daha çok bence adamın dünyayı algılayış yapısıyla konu sahibininki aynı değil. adam baştan beri net bence zaten bağımsız yaşayabilen biri yemek vs evlilik fikri de yokmuş. sırf yurtdışı için resmi nikah yhapılmış.Bir de eşiniz 40 yaşında. Bu saatten sonra çocukla uğraşmak gözünde çok büyüyor olabilir.
Çocuk okula başladığında 47 yaşında olacak. Üniversiteye geldiğinde 59-60. Çocuğa düzgün bir hayat vermek için en az 20-25 sene daha çalışması gerekecek. Bebeklik koşturması, çocuk gürültüsü, ergenlik kaprisleri vs zor geliyor olabilir bu yaştan sonra.
siz kendi anne babaniza ayak bagimi oluyordunuz?Muhtemelen istemeyeceğim. Hiçbir zaman anne olma isteğim hayalim olmadı. Bundan sonraki hayatımın hiçbir anında da kendimi elimde çocukla göremiyorum. En basiti mesela çocuk yüzünden haftasonu erken kalkmak zorunluluğu bile işkence gibi geliyor bana.
Ha imkanlarım olur, yatılı bakıcı olur bütün sorumluluk onda olur, ben yine çocuk yüzünden fazlaca kısıtlanmadan istediğimi yapabilirim o zaman belki. Ama öyle bir durumda bile anne olmak, ne bileyim, yine de çocuk benim çocuğum nihayetinde, sorumluluk yine benim. Çok sıcak baktığım bir şey değil.
eşin durumu sorun olarak görmğyor demek ki. gtamamen rafa kaldırmış çocuk istese bu durumu travma olarak kabul edip adım atardı. durum onun hayatında bi sorun teşkil etmiyorOnun alanı da o zaten psikoloji...ne garip değil mi...tam dalını söylemek istemiyorum ama terzi kendi söküğünü dikemez olayı..
Boşanma değil de içimde öfke birikiyor benim..
siz kendi anne babaniza ayak bagimi oluyordunuz?
hic sevilmedinizmi ?ileride ne olacagini nerden biliyorsunuz?
sorgulamiyorum kinamiyorum fakat is basa dusunce insan cok pisman oluyor.
ilk zamanlar esim isterdi ben istemezdim.cok buyuk konusurdum.ama suan ugrastigim kadar kimse ugrasmiyor.
simdide RABBIM nasip etmiyor.canimdan can olsun isterim.bana muhtac olan biri olsun. bakayim ,oynayayim ,buyuteyim ,okuluna gotureyim ,onunla buyumek, ogrenmek isterim herseyi.
bakici olayi ileriki donemlerde calisan kisiler icin gecerlidir.bir anne gibi bakamazlar.
ustelik uykudan kalkmayi sorun olarak gormek nsl bi dusunce.suan annen hasta olsa gidip basinda beklemezmisin.
bebek cok degil en fazla 3 yil sonra yavas yavas ihtiyaclarini karsilar.6 yasindada okula baslar.6 saat okula birak 8 saat gece uykusu derken bir kap yemek bir ust giydirmek zor olmaz.buyuyecek tipki bizim gibi.surekli alt degistir sut ver boylemi devam edecegini sandiniz.evlat farkli bir duygu.ileride bayram kandil ozel gunlerde kapimizi calan annem cnm diyen birileri olsa bunun neresi kotu.
ben de deli gibi çocuk istiyorum sıf çocuk için evlenebilirim de. ama tersi bi durumum olsaydı bu baskı bitirirdi beniEşinizi anlayabiliyorum çünkü benim de 26 yaşında bir kadın olarak hiçbir şekilde çocuk isteğim yok, hatta aksine çocuk istemiyorum bile. Geçen gün yaşıtım bir arkadaşımla konuşuyorduk, "artık çok istiyorum, doğru düzgün birini bulsam hemen evlenip çocuk yapacağım" dedi, ben "çocuk mu? sebep?" modundayım.
O yüzden sanırım eşinizi daha iyi anlayabiliyorum.
bir sey soruldugu yok.yargilandigida yok.Ben gereken açıklamaları yaptım..hala daha soruyorsanız yargılıyorsunuz demektir..benim ve ilişkimin değerlerini anlarsıınız ya da anlamazsınız ama yargılayamazsınız..
tepki degil pismanligimdan bahsediyorum.İstemeyen istemez neden bu kadar tepki veriyorsunuz? Herkes çocuk özlemiyle yanıp tutuşmak zorunda değil, size ne insanların kafalarından ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?