Yukarıdakini silemiyormuşum.. Tamamı aşağıda, kusura bakmayın..
Canım benim,
Seni çok iyi anlıyorum.. Ben daha ilk okuldayken "senin burnun niye öyle" demişti bir çocuk.. Ne o andaki utancımı ne de o çocuğu sildim aklımdan.. Yıllarca o burnum yüzünden kendime sıfır güvenim oldu. Yolda yüzüme baksalar , burnuma bakıyorlar derdim. Benden biri hoşlansa hayret ederdim, beni nasıl beğendi diye. 15 yaşında babamı ablamı evimizi kaybettik depremde. Özgüvenim, her şeyim iyice yerle bir oldu. İlk sevgilim çok yakışıklıydı. Kölesi oldum. Öyle güzel bir burnu vardı ki...Öyle de çirkin bir karakteri.. Ama benle çıkıyordu.. Gargamelle... Sonra o bu bendeki özgüven eksikliğini anladı ezdi de ezdi. Psikolojik baskılar vs vs. Zar zor ayrıldım.. Senin yaşında ameliyat oldum. Aslında hep düşünüyordum ama cesaret edemiyordum. Ama kişilik aynı kaldı. Hala kendini beğenemeyen o kızım. Yani kendine güven canım benim. Şu dünyada senden başka yok. Rabbim seni değerli görmüş, yaratmış. Medyanın pompaladığı güzellik algısının esiri olma. Sana o arkadaşın gibi biri bişey söylediğinde de çok açık ve net ol. "Senin güzellik standartlarına göre yaşamıyorum eğer ben de senin kişiliğini kendi standartlarıma çekmeye çalışırsam işin içinden çıkamayız ama psikolog masrafın benden"de. Okulun ilk günü bir kız bana " izmirli misin" diye sormuştu.. Dalga geçtiğini düşünmüştüm. Hani izmirin kızları güzeldir ya. Resimlere bakıyorum bildiğin çok güzelmişim hiç gerek yokmuş ama işte bana bunu kimse anlatmadı.. Şimdi çok daha inançlıyım.. Rabbim bana bir sınav vermişti, ben kaldım. Lütfen üzülme.. Kendine has tarzın olsun. Göz makyajını daha yoğun yap.. İmkanların dahilinde güzel giyin, takı saat kullan.. Bu arada yolda hala suratıma bakanlar oluyor, bu sefer de acaba neyi fazla sürdüm, yüzümde ne var diye düşünüyorum.. Bizi böyle yapan o insanları Allah a havale ediyorum. Hani zaten en samimi fikrimi duymak istersen de bu dünya zaten sınav en iyi ihtimalle 30 yıl sonra yokuz ve en sevdiğimiz, Yaradanımız kalplerimize bakar...
Sevgiler