- 29 Şubat 2012
- 7.898
- 15.458
- 298
Cumartesi günü 40 gününü geride bırakmış bir ‘anne’ olacağım inşallah . Evet söylenen herşey doğru diyebileceğim tek şey ‘zor’ ha bu zorluk kişiden kişiye değişebilir bilemem ama hiç birşey şimdiki gibi olmayacak onu söyleyebilirim . (Ama sevginin ne olduğunu şimdi öğrendim diyebilirim, bu yüzden bebeğime teşekkür borçluyum ) Fakat her ne kadar zor olursa olsun yine de densiz kayınvalidenizin yanınızda kalıp size stres yapmasına müsade etmeyin . Çünkü birde onunla uğraşmak zorunda kalırsınız . Eşiniz en büyük destekçiniz olur inşallah zaman çabuk geçiyor .
Şu isim koyma konusunda da karışanlara nefret ediyorum . Densiz 6 yıl beklemiş ? Sanki siz beklemediniz . Hiç kimse anne olmaya çalışan bir kadın kadar ‘bekleyemez!’ Ben sizin yerinizde olsam onun istediği ismi hiç koymam .
Söyleme tarzına bak . Dangalak .
Ay galiba hormonlardan çok tepki verdim
Eşin sana destekmiş ne diye sinirini bozuyorsun ki laf yetiştireceğim diye...
Senin yerinde olsam hiç laf katmaz bebek doğunca kimlik kartını gösterip sürpriz yapardım
Bende şu isim konusunda direten kv kp olayını hiç anlamıyorum.madem öyle kendi çocuklarına koysalardı o ismi.hani sizin kv nin kızı da var oğlu da var anladigim kadarıyla koysaymış o zaman.hadi biri olmasa içinde kalmış dersin ki onda bile anlamıyorum diretmeyi. Benim kv 'nın kızı yok kızlarım için bir kaç işim söyledi ama çok sıradan isimlerdi eşim de ben de istemedik bir kere bile benim dediğim olsun demedi sağolsun.
Yani surda söylediklerini yüzüne söylesen öyle rahatlarsın ki kuş gibi hafiflersin.. gelmedin etmesin yapmadın hakkın yok aynı böyle şöyle isim konusu acilinca
Benimkiler de tutturmuşlar aynı şekilde.Direkt konuya giriyorum. Evliliğimde 7. yılıma girdim. Birçok kez düşük, kürtaj ve historoskopik ameliyatlardan sonra şimdi hamileyim. Konu bebeğimin ismi. Kv kafasında bir isim belirlemiş, benim istemediğim bir isim ve herkese bebeğimin isminin o olacağını söylüyor. Birkaç gün önce ben, görümcem ve eltim hep birlikte otururken yine kendi belirlediği ismi söyledi. Ben de o isimden hoşlanmadığımı ve eşimle birlikte belirlediğimiz ismi katacağımızı söyledim. Çıldırdı. Siz ne katarsanız katın ben bu isimle sesleneceğim dedi ben de öyle şey olur mu o zaman herkes istediği isimle seslensin, kabul etmiyorum öyle bir şeyi dedim. Bana ister kabul et ister etme ben katacağım zaten 6 yılda zorla bir çocuk yaptın ben bu bebeğimi nasıl bekliyorum, beni ilgilendirmez dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Sadece bu benim elimde olan birşey değil. Hiçbir zaman olmayabilir de diyebildim. Kaldı ki bazı tarama testlerimde risk çıktı, inşallah sağlıkla kucağıma alabilirim bebeğimi. Bu konuda endişeliyim zaten. Eşim başka odadaydı. Yanımıza geldi neden tartıştığımızı sordu. Konuyu öğrenince de isim hakkı eşimdedir anne o ne istiyorsa onu katacağız dedi ama kv yine ısrar ediyordu. Şimdi ben 2 gündür kendime gelemedim. KV'nin bu kadar öfke dolu olduğunu bilmiyordum."6 yılda zorla bir çocuk yaptın" sözleri sürekli kafamda zonkluyor. Kendimi aşağılanmış hissediyorum. Atlatamıyorum. Daha önceki acılı süreçlerimde aileden hiç kimse yanımda olmadı. Her şeyi hep eşimle halletmeye çalıştık. Hastanede tek başıma kaldığım işlemler oldu. Ama konu isme gelince nasıl kendilerinde bu denli hak buluyorlar anlamıyorum. Bir de sözde 40'ın çıkana kadar kv ben kalırım yanında demişti ama eşime söyledim. Lohusalık döneminde stres yaşamak istemiyorum annen böyle yapacaksa hiç gelmesin dedim. Eşimle ben sizce ikimiz bebek bakımını halledebilir miyiz? Başka kimse yok bize yardım edebilecek.
Cumartesi günü 40 gününü geride bırakmış bir ‘anne’ olacağım inşallah . Evet söylenen herşey doğru diyebileceğim tek şey ‘zor’ ha bu zorluk kişiden kişiye değişebilir bilemem ama hiç birşey şimdiki gibi olmayacak onu söyleyebilirim . (Ama sevginin ne olduğunu şimdi öğrendim diyebilirim, bu yüzden bebeğime teşekkür borçluyum ) Fakat her ne kadar zor olursa olsun yine de densiz kayınvalidenizin yanınızda kalıp size stres yapmasına müsade etmeyin . Çünkü birde onunla uğraşmak zorunda kalırsınız . Eşiniz en büyük destekçiniz olur inşallah zaman çabuk geçiyor .
Şu isim koyma konusunda da karışanlara nefret ediyorum . Densiz 6 yıl beklemiş ? Sanki siz beklemediniz . Hiç kimse anne olmaya çalışan bir kadın kadar ‘bekleyemez!’ Ben sizin yerinizde olsam onun istediği ismi hiç koymam .
Söyleme tarzına bak . Dangalak .
Ay galiba hormonlardan çok tepki verdim
Öncelikle eşiniz gereken tavrı koymuş zaten hiç sinirlerinizi bozmayin olurda istediği isimle hitap ederse o anda eşiniz tekrar uyarır olur biter. O süreci tabiki yalnız da atlatabilirsiniz eşiniz destek olursa hiç sorun da yaşamazsınız. Çünkü normalde de bebek sizden ayrılmayacak onların yardımları siz tuvalete duşa gidince yemek yerken falan tutmak ,banyo yaptırırken tutmak ya da suyu döken olmak ,zaman zaman alt değiştirmek . Eşinizle paylaşımlı olursanız hiç sorun yaşamazsınız.Direkt konuya giriyorum. Evliliğimde 7. yılıma girdim. Birçok kez düşük, kürtaj ve historoskopik ameliyatlardan sonra şimdi hamileyim. Konu bebeğimin ismi. Kv kafasında bir isim belirlemiş, benim istemediğim bir isim ve herkese bebeğimin isminin o olacağını söylüyor. Birkaç gün önce ben, görümcem ve eltim hep birlikte otururken yine kendi belirlediği ismi söyledi. Ben de o isimden hoşlanmadığımı ve eşimle birlikte belirlediğimiz ismi katacağımızı söyledim. Çıldırdı. Siz ne katarsanız katın ben bu isimle sesleneceğim dedi ben de öyle şey olur mu o zaman herkes istediği isimle seslensin, kabul etmiyorum öyle bir şeyi dedim. Bana ister kabul et ister etme ben katacağım zaten 6 yılda zorla bir çocuk yaptın ben bu bebeğimi nasıl bekliyorum, beni ilgilendirmez dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Sadece bu benim elimde olan birşey değil. Hiçbir zaman olmayabilir de diyebildim. Kaldı ki bazı tarama testlerimde risk çıktı, inşallah sağlıkla kucağıma alabilirim bebeğimi. Bu konuda endişeliyim zaten. Eşim başka odadaydı. Yanımıza geldi neden tartıştığımızı sordu. Konuyu öğrenince de isim hakkı eşimdedir anne o ne istiyorsa onu katacağız dedi ama kv yine ısrar ediyordu. Şimdi ben 2 gündür kendime gelemedim. KV'nin bu kadar öfke dolu olduğunu bilmiyordum."6 yılda zorla bir çocuk yaptın" sözleri sürekli kafamda zonkluyor. Kendimi aşağılanmış hissediyorum. Atlatamıyorum. Daha önceki acılı süreçlerimde aileden hiç kimse yanımda olmadı. Her şeyi hep eşimle halletmeye çalıştık. Hastanede tek başıma kaldığım işlemler oldu. Ama konu isme gelince nasıl kendilerinde bu denli hak buluyorlar anlamıyorum. Bir de sözde 40'ın çıkana kadar kv ben kalırım yanında demişti ama eşime söyledim. Lohusalık döneminde stres yaşamak istemiyorum annen böyle yapacaksa hiç gelmesin dedim. Eşimle ben sizce ikimiz bebek bakımını halledebilir miyiz? Başka kimse yok bize yardım edebilecek.
Oooy kuzumm ooyy seni sevmeyen ölsün emi canım benim en güzel annee
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?