Maalesef yok zannediliyor ama 80 ve üzeri almadan hatta 90 ve üzeri almadan hiç bir kuruma ya başvuramıyorsun ya da sıralamaya bile giremiyorsun.Anlayacağın arkadaşım yok görünen ama var olan bir baraj var
Demek istediğim tamda bu.Ya riski alıyorsan gerekeni yapacaksın ya da hiç almadan ben böyleyim diyeceksin.Kimseyi umutlandırmaya gerek yok
Ben yeterince iyi anlatamadım sanırım. Bir ilişkiye başladık ve bnm ailem karşı çıktı. Önümüzde iki seçenek vardı. Ya o daha iyi birşey yapacak ya da ben ailemle karşı karşıya kalacaktım. Ben çok sevseydim aileme kabul ettirirdim kısmı oluyor da o çok sevseydi çalışırdı neden olmuyor?? Ikimiz beraberce bir karar verdik sonuçta. Sanki 6-7 yaşında kendi iradesi olmayan birini işten çıkarmışım gbi konuşuyorsunuz. Ben ona bunu teklif ettim ama onun da aklına yatmasaydı yapmazdı. Ayrıca ben çabaladı ama olmadı ayrıldım demiyorum. Bana söz verdiği halde çalışmadı. Bunun bir anlamı yok mu..
yaşlarınız kaç sizin?Ben yeterince iyi anlatamadım sanırım. Bir ilişkiye başladık ve bnm ailem karşı çıktı. Önümüzde iki seçenek vardı. Ya o daha iyi birşey yapacak ya da ben ailemle karşı karşıya kalacaktım. Ben çok sevseydim aileme kabul ettirirdim kısmı oluyor da o çok sevseydi çalışırdı neden olmuyor?? Ikimiz beraberce bir karar verdik sonuçta. Sanki 6-7 yaşında kendi iradesi olmayan birini işten çıkarmışım gbi konuşuyorsunuz. Ben ona bunu teklif ettim ama onun da aklına yatmasaydı yapmazdı. Ayrıca ben çabaladı ama olmadı ayrıldım demiyorum. Bana söz verdiği halde çalışmadı. Bunun bir anlamı yok mu..
Ben yeterince iyi anlatamadım sanırım. Bir ilişkiye başladık ve bnm ailem karşı çıktı. Önümüzde iki seçenek vardı. Ya o daha iyi birşey yapacak ya da ben ailemle karşı karşıya kalacaktım. Ben çok sevseydim aileme kabul ettirirdim kısmı oluyor da o çok sevseydi çalışırdı neden olmuyor?? Ikimiz beraberce bir karar verdik sonuçta. Sanki 6-7 yaşında kendi iradesi olmayan birini işten çıkarmışım gbi konuşuyorsunuz. Ben ona bunu teklif ettim ama onun da aklına yatmasaydı yapmazdı. Ayrıca ben çabaladı ama olmadı ayrıldım demiyorum. Bana söz verdiği halde çalışmadı. Bunun bir anlamı yok mu..
Ben yeterince iyi anlatamadım sanırım. Bir ilişkiye başladık ve bnm ailem karşı çıktı. Önümüzde iki seçenek vardı. Ya o daha iyi birşey yapacak ya da ben ailemle karşı karşıya kalacaktım. Ben çok sevseydim aileme kabul ettirirdim kısmı oluyor da o çok sevseydi çalışırdı neden olmuyor?? Ikimiz beraberce bir karar verdik sonuçta. Sanki 6-7 yaşında kendi iradesi olmayan birini işten çıkarmışım gbi konuşuyorsunuz. Ben ona bunu teklif ettim ama onun da aklına yatmasaydı yapmazdı. Ayrıca ben çabaladı ama olmadı ayrıldım demiyorum. Bana söz verdiği halde çalışmadı. Bunun bir anlamı yok mu..
Bence olmuyor.
Aileye "anne-baba, benim sevdiğim adam bu, ben bu adamı bu şekilde seviyorum" demek var, sevgiliye "kusura bakma ailem kabul etmiyor, KPSS'ye mi girsen?" demek var.
Bence kabul edip işten ayrılması bile hoş bir davranış.29 yaşında bir adam "ben böyleyim işine gelirse" demeyip tamam o zaman dedigi ve ona uugun hareket etmediği için hiç kabahatli degil yani..
Ailen sanki biraz abartmis. Sen doktorsunda oda sokakta copcuymus muamelesi ne bu kadar bagrismalar aglasmalar asiri tepki verilmis.
Ben eczaciyim esim ozel bir sirkette calisiyor universite terk hemde. Biz evlenirken daha okuyordum cok insan bana olmaz etmez dedi esimde duydu bunlari. Biz birlikte calistik cabaladik ben mezun oldum oda beni bir gun kimseye mahcup etmedi hep cok calisti ve hala da oyle Allaha sukur. Ama bende donup ona hic bir zaman benden eksikmis gibi hissettirmedim sonucunda etrafimda okumus etmis ama adam olamamis bir suru ornekte gordum. Onemli olan o insan senin eline bakmasin birlikte calisip yuvanizi gecindirceksiniz. Arada asiri derecede gorus ve kultur farki olmadigi surece ben meslegi yada mezun oldugu okula cok fazla takilmam. Insan olsun caliskan olsun, seni sevsin saysin yeter.
bence durum erkek arkadaşınızın mesleğini küçük görme, doktorların mesleğini yüceltme gibi bi durum değil.. Evlilikte maddi durum gerçekten çok önemli, önümde çok örnek var. Bir kadının maaşı veya eğitim düzeyi erkekten yüksekte olduğunda, ilişkilerin bana göre %80'inde sorun olur.. Bana kalırsa anneniz bu yönden duruma bakmış ve kendi açısından da haklı buluyorum onu.. Benim de kızım olsa, maddi açıdan birbirine denk birisiyle birlikte olmasını isterim açıkçası..
Tabi bu demek değildir ki, bütün doktorlar veya bütün maddi durumu iyi olanlar adam gibi adam oluyor.. Kısmet o işler. Bunun yanında eğitim durumu ne olursa olsun öyle bir işi olur ki, sizden çok para kazanır. Maddi bi sorununuz olmaz, acaba ozaman da anneniz tepki gösterir mi o da düşündürücü tabi.
Erkek arkadaşınızın sizin için bazı şeylerden fedakarlık yapması, hayatında bazı şeyleri değiştirmesi bence çok güzel birşey. Bunun devamını getirememiş olmasının nedenleri vardır elbet ama enazından çabalamış. Keşke bir sonuca varabilseydi fakat varamamış. Ayrı yollardan yürümeye karar vermeniz, bana kalırsa en doğrusu olmuş. daha ilişki içinde böyle bir yükün altına girmişken, iş ciddiyete bindiğinde daha büyük sorunlarla karşılaşabilirdiniz..
Adama baski yaptin isinden istifa ettirdin sonra da terk ettin, icine sindi mi?Selam kızlar. Bu ilk konum. Kafam öyle karışık ki.. herkesin yorumu çok önemli benim için. Neyse konuya geçiyorum. Yaklaşık bir buçuk yıldır süren bi ilişkim var. Ben doktorum ve sevgilim işletme mezunu. Tanıştığımızda sıradan bi işte sıradan bir maaşla calişıyordu. Elbette ki sorun değildi bnm için ve anneme anlattım çünkü ciddi bir adım atmak istiyorduk. Annem duyduğunda kıyametler koptu. Asla olmaz dedi. Ağlamalar, bağırışmalar ve sonunda ayrıldm dedim konu kapandı. Bu süreçte şüphelenmesinler diye görüşmüyoruz telefonda kısıtlı konşuyoruz. En sonunda kpss ye girer A grubundan atanırsa ailemin daha ılımlı olacağına karar werdik ve o ders çalışmaya başladı. Benim yoğun ısrarlarım sebebiyle de işten ayrıldı dersaneye başladı. Başlarda iyiydi azimliydi ancak zaman geçince gevşemeye başladı. Surekli uyumalar, arkadaşlarıyla gezmeler falan filan.. bu yüzden sürekli tartışır olduk ve o sene o şekilde bitti. Sınava girdi sonuç hüsran.. kızdım ona ama o da bana kızdı insanlar birbirlerini yıllarca bekliyo ne biçim sevgi sendeki dedi. Bir yıl daha hazırlanmaya karar verdi ben de peki dedim. Ama bu yıl yine aynı şeyleri yaşamaya devam ettik. İki gun guzel çalışıyor üçüncü gün yine aynı. Tartışmaktan yoruldum artık. Ailem hala görüştüğümüzden şüpheleniyor olmalı ki sürekli beni takipteler. Bu yüzden çok kısıtlandı hayatm ve ben bu kadar stresteyken onun rahat olması beni çok yıpratttı. Sonunda ayrıldm. Üzgünüm çok dahası kafam da karışık. Bna "eğer niyetim olmasa ders çalışmaya neden işten çıkayımki" dedi. Bilemiorum belki de haklıydı.. ama ben de yoruldum artık. Acele mi davrandım ona haksızlık mı yaptım yoksa doğru bir kara mı vermişim?? Benim aklım bana yetmez oldu inanınBiliyorum çok uzun oldu n'olur kusura bakmayın.
Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
anlattıgınıza gore bişeyler yapmak ıstıyo atanmak ıstıyo ama çalışmak da zor gelıo bı yerde hemen sıkılıo ve kaçıo sonucunu cıkardım sız ne kadar sorun etmesenızde o ve etrafınızdakıler aradakı egıtım farkına takılıp canınızı sıkacaklardır kaldı ki bı sure sonra kendısı de komplekse gırebılır kendımı örnek verıyım sıze esımle aramızda bu konuda hiçbi mesele olmadı ama ben fen eşim se sınıf öğretmenı bunu bıle yadırgayan laf sokup canımızı sıkmaya calısanlar oldu kadının bransı daha ıyı dıye sızde de mutlaka yapıcaklardır siz belki cevreyı dıkkate almassınız ama ılerde evlenırsenız ve o bunları dıkkate alırsa o zaman problem çıkar hayırlısı olsun dıyorum bence ıyı yapmıssınız ayrılmakla evlıllıkte denklık çok onemliSelam kızlar. Bu ilk konum. Kafam öyle karışık ki.. herkesin yorumu çok önemli benim için. Neyse konuya geçiyorum. Yaklaşık bir buçuk yıldır süren bi ilişkim var. Ben doktorum ve sevgilim işletme mezunu. Tanıştığımızda sıradan bi işte sıradan bir maaşla calişıyordu. Elbette ki sorun değildi bnm için ve anneme anlattım çünkü ciddi bir adım atmak istiyorduk. Annem duyduğunda kıyametler koptu. Asla olmaz dedi. Ağlamalar, bağırışmalar ve sonunda ayrıldm dedim konu kapandı. Bu süreçte şüphelenmesinler diye görüşmüyoruz telefonda kısıtlı konşuyoruz. En sonunda kpss ye girer A grubundan atanırsa ailemin daha ılımlı olacağına karar werdik ve o ders çalışmaya başladı. Benim yoğun ısrarlarım sebebiyle de işten ayrıldı dersaneye başladı. Başlarda iyiydi azimliydi ancak zaman geçince gevşemeye başladı. Surekli uyumalar, arkadaşlarıyla gezmeler falan filan.. bu yüzden sürekli tartışır olduk ve o sene o şekilde bitti. Sınava girdi sonuç hüsran.. kızdım ona ama o da bana kızdı insanlar birbirlerini yıllarca bekliyo ne biçim sevgi sendeki dedi. Bir yıl daha hazırlanmaya karar verdi ben de peki dedim. Ama bu yıl yine aynı şeyleri yaşamaya devam ettik. İki gun guzel çalışıyor üçüncü gün yine aynı. Tartışmaktan yoruldum artık. Ailem hala görüştüğümüzden şüpheleniyor olmalı ki sürekli beni takipteler. Bu yüzden çok kısıtlandı hayatm ve ben bu kadar stresteyken onun rahat olması beni çok yıpratttı. Sonunda ayrıldm. Üzgünüm çok dahası kafam da karışık. Bna "eğer niyetim olmasa ders çalışmaya neden işten çıkayımki" dedi. Bilemiorum belki de haklıydı.. ama ben de yoruldum artık. Acele mi davrandım ona haksızlık mı yaptım yoksa doğru bir kara mı vermişim?? Benim aklım bana yetmez oldu inanınBiliyorum çok uzun oldu n'olur kusura bakmayın.
Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Adama baski yaptin isinden istifa ettirdin sonra da terk ettin, icine sindi mi?
Sevgiliniz ne mesleği nasıl istiyorsa o şekilde yapar....
Bence adamın hatası sırf siz istediniz diye işinden çıkmak ve kpssye hazırlanmak.
Sizin için çabalamış ama bence buna gerek yoktu.
Adam namusuyla şerefiyle çalışıyorsa evine ailesine bakabiliyorsa onu değiştirmeye ne gerek var.
Bana göre bir yılını boşa kaybetmiş, ikinci yılını da kaybediyor......
Belki de sizi çok seven çok mutlu edebilecek bir insanı kaybediyorsunuz.
'Aç kalsaydım, taş kaynatsaydık ama mutlu olsaydık' derler ya hani...
Bence seviyorsan aileni de ikna edersin, yuvanı da kurarsın.
Allah yardımcın olsun.
Aslında problem sonuca varamamış olması değil çabalamamış olması.. ben onu bir yıl da iki yıl da beklerim ama 29 yaşında bir erkeğin çalışmıyor olmak zoruna gitmez mi? Bu durumdan kurtulmak için de bir gayretinin olması gerekmez mi? Ya da bana ben ewde yapamıyorum işe girip çalışacağım demesi..? Ama o sadece benim uyumaya ya da gezmeye ihtiyacm var demekle meşgul.. bence böyle bir durumda bunlardan daha mühim ihtiyaçlar var..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?