Gecenin bir yarısı değil gece 10da dışarı çıkalım dedim, hadi uykuş uykuş dedi.Bana sorun sizden kaynaklı gibi geldi kendimce düşündüm eşimin evde birlikte vakit geçireceğimiz zamanın kısıtlı olması ve bu bir kaç saatin sonrasında ders çalışacak olması o geçireceğimiz zamanın kalitesini çok etkiler adapte olamam. Eşimin yorulmasınıda dersindende geri kalmasınıda istemem. Halbuki serbest olsanız birlikte rahatça film izlersiniz gecenin bir saatinde hadi kalk şuraya gidelim diyebilirdiniz. İş sonrasında da rahat takılırdınız. Romantik piknikler zamanlar geçirebilirdiniz. Bende mesela hem çalışıyordum hem dgs sınavına hazırlanıyordum geçen senelerde ama vakit fazlaca ayırabiliyordum yinede ünv kazandım iş sonrası okula gidip gelmem hem çok yorucu oldu dersler ağır oldu baktım kendime eşime vakit ayıramıyorum okulumu dondurdum. Evlilik sürecinde hem iş hem ev hem okul çok zor oluyor siz bunları birde evlilik öncesinde yaşamaya kalktınız. Bence bu yorgunluktan dolayı evliliğin heycanının olmadığını düşünüyorsunuz bence evlilik eğer çok maddi sıkıntı olmadığı müddetçe çok eğlenceli monoton değil
Özen gösterilmesi gereken bir hastalığı olmasa belki yapmazdım. Ama ben kişilik olarak sorumluluk alan biriyim. Bi baktım onunda sorumluluğunu almışım. Millet sevgilisinin telefonunu karıştırır, ben şeker ölçüm cihazının geçmişini karıştırıyorum.Ama bunu yapan bariz sensin
Evliliği monotonlastırmakta aksiyon katmakta eş adayının oldugu kadar seninde elinde
Eve gidince iki saat ilgilenip sefer tasına kadar hazırlıyormussun dersini bile daha sonra calısıyormussun
E yapma ??
Ama sizin de bu kadar fedakar olmanız normal değil bence bu temponun bi yerde sizi bitireceğinin farkında mısınız bilmiyorum? Dün eşimle benzer bi konuda tartışmış bi insan olarak yazıyorum (eşim beni çocuğu sanıyor) ; bu kadar fedakarlık etmeye gerek yok, en iyi evlilik bile bi zaman sonra fazlasıyla rutinlere bağlanıyor zaten..Gecenin bir yarısı değil gece 10da dışarı çıkalım dedim, hadi uykuş uykuş dedi.
Ki ben vakit ayırıyorum. O uyurken çalışıyorum dersimi. O ayaktayken hep onunlayım. Günde 3,5 saat uykuya razı olmuşum. O uykumun da 2.saatinde kalkıp şekerini kontrol ediyorum. Ben zaten çocukluyum burdan bakılınca. Karşılık beklemeden kendim istediğim için yapıyorum evet ama insan bu kadar da vurdumduymaz olmasın istiyor
Annesi olmussun farkında olmadan ?Özen gösterilmesi gereken bir hastalığı olmasa belki yapmazdım. Ama ben kişilik olarak sorumluluk alan biriyim. Bi baktım onunda sorumluluğunu almışım. Millet sevgilisinin telefonunu karıştırır, ben şeker ölçüm cihazının geçmişini karıştırıyorum. ☹
Bide bu sorunların ilgisiz bırakarak, ya da sorumlulukları ihmal ederek geçeceğini düşünmüyorum
Bazen aciz evet. Şekeri aniden düşerse bilincini kaybediyor müdahale etmezsem komaya girebilir, kalıcı hasar oluşabilir. Uykuda düşerse zaten farkedemediği için bir şey yiyip kontrol altına alamıyor, uyanamıyor da birinin farkedip insülin pompasını çıkarması, meyve suyu içirmesi ya da en son çare glukagon hypokit yapması gerekiyor. O kişi de ben oluyorumAnnesi olmussun farkında olmadan ?
Tabiki eşlerimize karsı sorumluluklarımız var ama adam yatalak değil veya üc bes yasındaki cocukta değil kendisi kontrol etmekten acizmi
Kusura bakmayın ama annesi olan sizsiniz.
Beslenme çantaları hazırlamalar,şekerini kontrol etmeler falan. Yatmadan önce de masal okuyor musunuz bari? Bakın hocam,niyetim alay etmek değil ama durum bu. Tabi ki insan sevdiğiyle ilgilenecek ama herşeyiyle değil. İlacını ve şeker ölçümünü kendisi yapabilir. Gecenin bir yarısı kalkıp kan ölçmek fazla geldi. Gece yatmadan önce tok karnına bir de sabah aç karnına ölçüyor annem. Siz bir kadın olduğunuzu göstermezseniz o da çocuk olur. Bir zaman sonra herşeyini sizden bekler
Bazen aciz evet. Şekeri aniden düşerse bilincini kaybediyor müdahale etmezsem komaya girebilir, kalıcı hasar oluşabilir. Uykuda düşerse zaten farkedemediği için bir şey yiyip kontrol altına alamıyor, uyanamıyor da birinin farkedip insülin pompasını çıkarması, meyve suyu içirmesi ya da en son çare glukagon hypokit yapması gerekiyor. O kişi de ben oluyorum
O kadar fazla seker hastası tanıdıgım var ki su dediklerinizin onda birini yapan yakınları yok yanlarında iyi yasıyorlar diye düşündümBazen aciz evet. Şekeri aniden düşerse bilincini kaybediyor müdahale etmezsem komaya girebilir, kalıcı hasar oluşabilir. Uykuda düşerse zaten farkedemediği için bir şey yiyip kontrol altına alamıyor, uyanamıyor da birinin farkedip insülin pompasını çıkarması, meyve suyu içirmesi ya da en son çare glukagon hypokit yapması gerekiyor. O kişi de ben oluyorum
Belki tip 2 diyabettir onlar. Herkesinki bir olmuyorO kadar fazla seker hastası tanıdıgım var ki su dediklerinizin onda birini yapan yakınları yok yanlarında iyi yasıyorlar diye düşündüm
Doğuştan şeker değildi aile içinde olan buhranlarımız yüzünden annem şeker oldu (Tip 2 sanırım). Haklısınız her tip farklıdır. Kimisi gözlerini kaybedecek gibiyken kimisi sadece diyet ve ilaçla gününü geçirebiliyor. Yine de mümkün olduğunca az anne-abla gibi davranın. Bir insan bütün işlere koşturursa diğeri tembelleşebiliyor. Sefer tası mı hazırlanacak o içindeki bir yiyeceği hazırlayın siz diğer yiyeceği mesela. Hem de sohbet edersiniz o esnada. Haftasonu işiniz yoksa filme falan gidin,hava orada güzelse parkta bir yerde yürüyün. Her öpüşme cinsellikle bitmiyor. Çocuk gibi konuşmasından rahatsız olduğunu söylediniz mi?Erkek arkadaşım tip 1 diyabet. Her diyabet bir değil biliyorsunuz. Gece hipoglisemi yaşıyor sık sık. Anneniz tip 2 ise hipogliseminin ne olduğunu bilmiyor bile olabilirsiniz. Araştırırsanız endişemi anlarsınız. Bir tip 1 diyabetli şekerini günde 8 kere ölçer
O zaman elde edilebilir oluşunuzdan her istediğinde sizinle birlikte olabileceğini bilmesinden kaynaklı bu hareketler bence uzun bir süre cinselliğe ara verin hep ilk isteyen siz olmayın adama artık cinsellik görev gibi olmuş hissini vermeyin genelde kadınlara yapılır bu ama sizde tam tersi olmuşSevgiden yana şüphem yok zaten.
Birlikte yaşamaya başlamadan evvel böyle değildi
Eşim de öyle minnoş minnoş sever ama tutup da yatakta bile minnoşluğunu korumaz :))socialscientist benim kocam da ayaklarıma patiş diyor
Çok güldüm
BaZı arkadaşlarım ne güzel sana karşı merhametli sevgi dolu diyor ama ben de beni daha kadınsı sevsin isterdim
Merhaba hanımlar
Erkek arkadaşımla evlenme yolundayız ailemle tanıştı, ailelerimiz tanıştı. Söz nişan ve hemen hemen nikah tarihimiz belirlendi ve o çok mutlu ama ben çok korkuyorum.
6-7 aydır birlikte yaşıyoruz. Ben araştırma görevlisiyim bir yandan da ders dönemim devam ediyor. Her gün okula 2 saat gidiyorum 2 saat geliyorum. Eve gelince ona ilgi göstermek için elimden geleni yapıyorum. Mesela 8de gelip 10a kadar onla vakit geçiriyorum çünkü 10da uyuyor daha sonra ders çalışıyorum 3e kadar ve sabah onunla birlikte kalkıyorum 6.30 7 gibi.
Benimle çok ilgili ama sanki küçük çocuğunu ya da annesini sever gibi. Benim istediğim böyle sevilmek değil sevgilisi gibi sevsin istiyorum. Yani tutku, heyecan falan eksik gibi geliyor oysaki birlikte yaşamaya başlamadan evvel vardı bunlar. Ama tabi bunu ona söylediğimde inkar ediyor.
Benim evlilikten beklediğim bu değil. Çok korkuyorum böyle bir hayat istemem. Ve sürekli benim derslerimi bahane ediyor. Öpüşüyoruz mesela bana hadi derse diyor. Ya da cuklata cuklata öpüyor çocuk gibi sinir oluyorum. Bunların hepsini ona söyledim. Bana verdiği cevap her öpüşmenin sonu cinselliğe bağlanacak diye bir şey yok. Çok kırıldım buna hem de şaşırdım. O günden sonra hep o yaklaştı ve değişmiş gibiydi ama 2 hafta sonra yine her şey eskisi gibi oldu.
Az önce öpüşüyorduk bi tıraş olayım da yatalım dedi ben de uykum yok ben uykum gelene kadar okuma yapacağım diye bıraktım gittim onu. O sırada mutfakta yarın için sefer taslarını hazırladım melül melül izledi beni ama içimde anlamlandıramadığım bir öfke vardı yüz vermedim. Gitti yattı. Hep iyi geceler öpücüğü veririm gidip öpeyim dedim uyumuş 10 sn içinde. Hep böyle ben şuan ağlıyorum kafama taktım ders mers hak getire. Ama o uyuyo
Benim mi psikolojim bozuk abartıyor muyum
Ya da evlilikten mi korktum acaba ben0
[/QUOT
off offff erkeklerin işi çok zorrr....
Defalarca söyledim artık kırıcı oluyorum vazgeçtim sonundaDoğuştan şeker değildi aile içinde olan buhranlarımız yüzünden annem şeker oldu (Tip 2 sanırım). Haklısınız her tip farklıdır. Kimisi gözlerini kaybedecek gibiyken kimisi sadece diyet ve ilaçla gününü geçirebiliyor. Yine de mümkün olduğunca az anne-abla gibi davranın. Bir insan bütün işlere koşturursa diğeri tembelleşebiliyor. Sefer tası mı hazırlanacak o içindeki bir yiyeceği hazırlayın siz diğer yiyeceği mesela. Hem de sohbet edersiniz o esnada. Haftasonu işiniz yoksa filme falan gidin,hava orada güzelse parkta bir yerde yürüyün. Her öpüşme cinsellikle bitmiyor. Çocuk gibi konuşmasından rahatsız olduğunu söylediniz mi?
olabilir,Her haltını ben hallediyorum nesi zor? Siz erkek annesi olduğunuz için mi acaba
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?