- 31 Mart 2016
- 686
- 146
- 33
- Konu Sahibi sensizlink
-
- #61
Evet o bekledi belki ama diyemedim o an nedense.. şimdi gerçekten pişmanım ama
Evet o bekledi belki ama diyemedim o an nedense.. şimdi gerçekten pişmanım amaKusura bakmayinda adam o kadar beklemis kal demenizi dememissiniz adim beklemyein bu saatten sonra kendiniz istiyorsaniz siz adim atin
Öyle bir dönemim hiç olmadı ailem tarafından fazla şımartıldım hatta ne istedimse alındı, edildi.. alacağım tepkiden , karşılık bulamayacağımdan korkıyorumYaşattıklarınız yaşadıklarınızın sonucu zannımca. Daha önce kıymet görmediğiniz ezildiğiniz aşağılandığınız bir sebepten dolayı kendinizi özgüvensiz hissettiğiniz bir döneminiz olduysa bu ezilmişliği bir başkasını ezerek yok etmeye çalışıyor olabilirsiniz. Sevgisini kullandığınız eşinize yaptığınız yönlendirmeler akla başka türlüsünü getirmiyor. Yazık olmuş. Eş demek birbirinin aynı demektir. Eşler arasında gurur olmaz. Hatanın çoğu bende, kabul ediyorum. Telafi etmeye hazırım tarzında b,r yaklaşımla yaklaşın eşinize. Tabii eziyete devam etmeyecekseniz. Zira bu hayatta kimse vazgeçilmez değildir. Siz de.
-net bağlantı sıkıntısından dolayı mesaj tekrarı
Duygu karmasasi nasil bir karmasa olmuyor cumlenin icinde gectigi gibi . Siz nasil insansiniz 6 ay zulmet ondan sonra acaa ne yapsam bunun amaci kendinize kole bulmakdan baska ne 6 ay aklin nerdeydiNet olmayan hangi mesajım var ? Duygu karmaşası yaşıyorum, duygularımın ne olduğunu idrak edemiyorum demek mi net olmamak? Kimseden kul köle olmasını beklemiyorum, çünkü çok üzdüm farkındayım böyle bir beklentim olamaz da..
Ama bu adam senden ayrılmak istemiyor ki, seviyor seni.. Akşam senden, dedenden, annenden ''ne ayrılması, gitme'' gibi bişeyler beklemiş belli.. İstediği reaksiyonu alamayınca o da geri adım atamamış.
Eşinin kafası karışık canım. Daha 6 aylık bi evlilik. Bünyeler evliliğe hemen adapte olamıyor zaten. Benim 1 yıl sürdü.. o 1 yıl her gün evi terkederdim eşimde peşimden gelirdi, annemde kalırdık sonra hiç bişey olmamış gibi geri dönerdik. Çocukça şeyler yani.. Alışma süreci böyle.
Bana kalırsa ayrılık falan olmaz zaten. Ben derim ki, eşine destek ol.. Daha da soğukluk sokma araya. İki de bir ayrılık lafı da etmeyin zaten, evlilik canın istemediği zaten içinden çıkıp gideceğin bir kurum değil. Sahip çıkın ve sarılın evliliğinize. İnan şu süreçleri herkes yaşıyor. Ara eşini ve onu sevdiğini söylemek için zaman kaybetme. Onun buna ihtiyacı var. Senin de..
Size acı çektiren zerre değer vermeyen bir adama düşünce anlarsınız eşinizin değerini ama iş işten geçmiş olur.Anlaşamadığınızı yeni mi anladınız neden evlenipte bir insanın başını yaktınız keşke nişanlıyken ayrılsaydınız.
Canım ben %100 eminim.. Annen diyememiş mi, ne oldu oğlum gel bi konuşalım sorun ne anlat diye.. Eşim bizimkilerle hep dertleşir vala. Ben eşimin ne problemi olduğunu bazen annemden bazen teyzemlerden öğrenirim. Eşinin tek istediği bu.. Annenden bunu bekledi. Belki biraz içini dökecekti, belki konuşmaya ihtiyacı vardı. Malum gece yanına gelince sen terslemişsin zaten. Onu öyle itmesen belki sarılıp sana anlatacaktı. Ne yapsın bu adam.. Onun yerine koyuyorum şu an kendimi, sen benim için sanırım beni sevmeyen , kolayca git diyebilen, giderken kılını bile kıpırdatmayan birisin. İnan bana asıl mutsuz o ve beni sevmiyo diye düşünürdüm.Eşim anneme " anne seni son defa vedalaşmak için aradım, bir daha aramayacağım ailem de aramayacak" demiş. Ailesinin de ayrılık kararımıza olmuyorsa ayrılın dediğini söylemiş. Yani eşim bu durumda adım atmaz, ve ben de atmazsam evlilik bitecek.. çünkü ne onun ailesinden ne benim ailemden öyle bir talep yok.
İşte bundan çok korkuyorum...Size acı çektiren zerre değer vermeyen bir adama düşünce anlarsınız eşinizin değerini ama iş işten geçmiş olur.
Çok teşekkür ederim. Hiç cesaretim yok, belki bana çok olumsuz bir şekilde dönecek. Ve bu beni daha çok üzecek .. Nişanlı iken bir defa daha aynısını yaşadık ayrışmak istedim ve sonra yine adım attım ailesinin gözünde daha da düşmek istemiyorum. Ne yapcam bilmiyorumCanım ben %100 eminim.. Annen diyememiş mi, ne oldu oğlum gel bi konuşalım sorun ne anlat diye.. Eşim bizimkilerle hep dertleşir vala. Ben eşimin ne problemi olduğunu bazen annemden bazen teyzemlerden öğrenirim. Eşinin tek istediği bu.. Annenden bunu bekledi. Belki biraz içini dökecekti, belki konuşmaya ihtiyacı vardı. Malum gece yanına gelince sen terslemişsin zaten. Onu öyle itmesen belki sarılıp sana anlatacaktı. Ne yapsın bu adam.. Onun yerine koyuyorum şu an kendimi, sen benim için sanırım beni sevmeyen , kolayca git diyebilen, giderken kılını bile kıpırdatmayan birisin. İnan bana asıl mutsuz o ve beni sevmiyo diye düşünürdüm.
Bence çok yanlış yapıyosun. Gel ablanı dinle, şimdi ona güzel bir mesaj derle ve yaz.. Kocanı kaybetme, az daha sık dişini şu evlilik işi 1-2 yıl geçmeden hep gelgitlerle sürüyo böyle hemen oturmuyo.
Tüm mesajları tek tek okuduğum nadir konulardan biri ve aslında yazmayacaktım, kendimi tutamadım. Baştan söyleyeyim ablacığım, satırlarıma çok kızacaksınız. Birçok okuyan ablalarım da belki kızacak "böyle demesine gerek yoktu!" diyecekler. Niyetim gönül kırmak değildir, buz dolu kovayı gerekirse başınızdan aşağı boşaltıp ayıktırmaktır.
Öncelikle şu konuda anlaşalım. Siz sürekli "Allâh'ım beni daha kötüsüyle sınamasın, yaptıklarım çok günahtı" kafasında olup tüm bu olanlara pişmanlık yaftası vuruyorsunuz. Şimdi "benim yüzümden oldu. %80 suçluyum." diyebiliyorsunuz ancak ilerde bunu da "amaaannn kader!" diyerek kapatacaksınız. Çünkü kendi elimizle yaptıklarımızı başka şeylerin üzerine yıkmaya alışmış, hazır, dondurulmuş bir hayat bahsimizde mevcut.
Rahat bırakın... Çünkü asla değişmeyeceksiniz. Can çıkar huy çıkmaz, demiş atalarımız. Bu ne yazık ki sizin karakteriniz. He pişman olacak mısınız peki? Ablacığım pişmanlığın daniskasını "eski eşinizi ve yeni ailesini" gördüğünüzde yaşayacaksınız.
Ailesi, bana kalırsa dibine kadar haklı.
Sizin ailenizi de tebrik ediyorum, anneniz gerçekten çok olgun ve yerinde davranmış. Kusura bakmayın o kadar bencilmişsiniz ki 'kendinize ve hayatınızdakine bir güzellik yapın ' diyemiyorum. Çünkü zaten sizi hesaba katmasam da eminim ki her durumda kendinize çok güzellikler yapacaksınızdır, başkalarının mutsuzluğuyla beslenerek. Şuan eşiniz olan insana bir güzellik yapın bu yüzden! Tüm yaptıklarınızı bir telafi olarak , gelecekte eziyet etmeyin en azından. Şimdi birçok şeyin yangısıyla çok üzülecektir ama umarım hayatı rayına oturacak ve mutlu olacaktır hem de çok. "Yak bütün fotoğrafları" moduna geldiğinde yalnız olmamasını, hâyırlı ve güzel bir hanımefendiyle birlikte olmasını temenni ediyorum.
Hayır hayır sinirlenmeyin belki sizin de hayatınıza girecek kişi iyi çıkar. Ancak bilin ki ablacığım, karıncanın hakkının Kanuni'den alınacağı bir mizan sizi es geçmeyecektir. Tüm bunlara katlanmak zorundasınız, canınız çıksa da huyunuz çıkmayacaksa. Bence çıkmaz. Sizde değişebilecek mangal yürek var mı? Yelleyin pirzolaları yanmasın, hiç ama hiç sanmıyorum. Sizi tanımıyorum ama olsaydı ablacığım konuyu bu şekilde anlatırken bile "inşaAllah bana kötüsü gelmez." diyemezdiniz. Bir insanın hayatını mahvetmenin ağırlığıyla, ben hakkettim, derdiniz. Neyse...
Öteki türlüsüne bakacak olursak... Gerçekten değişebileceğinizi bilsem " bir yuva yıkılmasın be ablacığım, geçmişinizde ayrılık gibi tatsız anılar olmasın. Iyiliklerle ötekilerin de üstünü örtün, güzel olun! " derdim. Bir iki cümle de ümitvar konuşayım , şu raddede iş tamamen sizde.
Her şeyin herkes için güzel olması dileğiyle...
+1Tüm mesajları tek tek okuduğum nadir konulardan biri ve aslında yazmayacaktım, kendimi tutamadım. Baştan söyleyeyim ablacığım, satırlarıma çok kızacaksınız. Birçok okuyan ablalarım da belki kızacak "böyle demesine gerek yoktu!" diyecekler. Niyetim gönül kırmak değildir, buz dolu kovayı gerekirse başınızdan aşağı boşaltıp ayıktırmaktır.
Öncelikle şu konuda anlaşalım. Siz sürekli "Allâh'ım beni daha kötüsüyle sınamasın, yaptıklarım çok günahtı" kafasında olup tüm bu olanlara pişmanlık yaftası vuruyorsunuz. Şimdi "benim yüzümden oldu. %80 suçluyum." diyebiliyorsunuz ancak ilerde bunu da "amaaannn kader!" diyerek kapatacaksınız. Çünkü kendi elimizle yaptıklarımızı başka şeylerin üzerine yıkmaya alışmış, hazır, dondurulmuş bir hayat bahsimizde mevcut.
Rahat bırakın... Çünkü asla değişmeyeceksiniz. Can çıkar huy çıkmaz, demiş atalarımız. Bu ne yazık ki sizin karakteriniz. He pişman olacak mısınız peki? Ablacığım pişmanlığın daniskasını "eski eşinizi ve yeni ailesini" gördüğünüzde yaşayacaksınız.
Ailesi, bana kalırsa dibine kadar haklı.
Sizin ailenizi de tebrik ediyorum, anneniz gerçekten çok olgun ve yerinde davranmış. Kusura bakmayın o kadar bencilmişsiniz ki 'kendinize ve hayatınızdakine bir güzellik yapın ' diyemiyorum. Çünkü zaten sizi hesaba katmasam da eminim ki her durumda kendinize çok güzellikler yapacaksınızdır, başkalarının mutsuzluğuyla beslenerek. Şuan eşiniz olan insana bir güzellik yapın bu yüzden! Tüm yaptıklarınızı bir telafi olarak , gelecekte eziyet etmeyin en azından. Şimdi birçok şeyin yangısıyla çok üzülecektir ama umarım hayatı rayına oturacak ve mutlu olacaktır hem de çok. "Yak bütün fotoğrafları" moduna geldiğinde yalnız olmamasını, hâyırlı ve güzel bir hanımefendiyle birlikte olmasını temenni ediyorum.
Hayır hayır sinirlenmeyin belki sizin de hayatınıza girecek kişi iyi çıkar. Ancak bilin ki ablacığım, karıncanın hakkının Kanuni'den alınacağı bir mizan sizi es geçmeyecektir. Tüm bunlara katlanmak zorundasınız, canınız çıksa da huyunuz çıkmayacaksa. Bence çıkmaz. Sizde değişebilecek mangal yürek var mı? Yelleyin pirzolaları yanmasın, hiç ama hiç sanmıyorum. Sizi tanımıyorum ama olsaydı ablacığım konuyu bu şekilde anlatırken bile "inşaAllah bana kötüsü gelmez." diyemezdiniz. Bir insanın hayatını mahvetmenin ağırlığıyla, ben hakkettim, derdiniz. Neyse...
Öteki türlüsüne bakacak olursak... Gerçekten değişebileceğinizi bilsem " bir yuva yıkılmasın be ablacığım, geçmişinizde ayrılık gibi tatsız anılar olmasın. Iyiliklerle ötekilerin de üstünü örtün, güzel olun! " derdim. Bir iki cümle de ümitvar konuşayım , şu raddede iş tamamen sizde.
Her şeyin herkes için güzel olması dileğiyle...
daha 6 aylık evlisin, bu kadar kısa sürede evlilik oturmaz ki arkadaşım... anladığım kadarıyla öyle büyük sorununuzda yok, herkes ayrı bir dünya kendinize zaman tanıyın, evlilikler böyle kolay ve basit bitmemeli azıcık sabır..... inan herkes aynı yollardan geçiyor.
İşte tam benim bahsettiğim egonuz 6 ay karşındakinin gururunu düşünme en sonunda hatanı gördüğün halde bide ne diyecekler de sen düzelmezsinEşimin ailesi zaten bitirmiş, eşim de bitirdi sanıyorum ki.. ben adım atmazsam bu iş zaten biteceko adımı da atmalı mıyım bilmiyorum, benim hakkımda hem ayrışmak istiyo hem geri barışıyo diyecekler ve kendi değerimi düşüreceğim..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?