- 2 Haziran 2008
- 5.431
- 1.273
- 173
- Konu Sahibi Mihail Zoscenko
-
- #81
Ankara'dan yakın zamanda taşındım, başka şehirdeyim şu an. Hatta ikimizin de memleketi olan bu şehre onun için gelmiştim, iş bulup gelmem iki yıl sürdü ve çok yıprandım bu çetrefilli süreçte anlatsam sayfalar sürer. Geldikten üç hafta sonra ise ayrıldık işte yani aynı evde sadece üç hafta yaşadık :) bu bile içimin soğuması için yeterli bir sebep aslında ki başka sorunlarımız da vardı.hakkınızda hayırlısı olsun anlaşmalı boşanıyorsunuz sanırım bende sizinle aynı süreçteyim
eşime dedim boşanmak istiyorum diye o da tamam demişti
ama şu an ayın sonunda görümcem nişanlanacak diye sanırım bunu yaşamamak için ayak diretiyor
profilinizdeki şehirdeyseniz bana bi ay denmişti haftaya gün verilmesi baya şaşırttı beni çokta iyi olmuş sizin için
Ankara'dan yakın zamanda taşındım, başka şehirdeyim şu an. Hatta ikimizin de memleketi olan bu şehre onun için gelmiştim, iş bulup gelmem iki yıl sürdü ve çok yıprandım bu çetrefilli süreçte anlatsam sayfalar sürer. Geldikten üç hafta sonra ise ayrıldık işte yani aynı evde sadece üç hafta yaşadık :) bu bile içimin soğuması için yeterli bir sebep aslında ki başka sorunlarımız da vardı.
Bir adam gözden çıkarıyorsa sizi sebebi ne olursa olsun (blöf, göz korkutma ya da gerçekten istememe) yanında kalmamak lazımmış. Bu forumda da etrafımızda da sürekli söyledikleri boşanmak son çare olsun, çabalayın, elinizden geleni yapın. Ben de böyle düşünürdüm ama artık değil. Bir ilişki can çekişmeye başladıysa bırakın ölsün o ilişki, aksi halde bir ömür bitkisel hayatta geçiyor.
Ben de şu an ailemin yanındayım olmuyor gerçekten. Elbette çok seviyorum onları, en büyük şansım ailem fakat ben okuldu çalışmaydı evlilikti derken 18 yaşında ayrılmıştım evden, belli yaştan sonra yapamıyor insan.akut sorunlar haricinde mutsuzluktan anlaşamamaktan dolayı boşanma çok yorucu
çok yıpratıcı cidden
karar vermesi uygulaması herşeyi çok yıpratıcı
evet bizimki de can çekişti
eşinizinde anlaşmalı boşanmaya yanaşması en azından sürecin daha yıpratıcı olmaması adına çok iyi
ailenizin yanına mı döneceksiniz
ben her yerde daralıyorum şu ara iki buçuk yıllık evliydim düzenim vardı iyi kötü tekrar odama sığabiliyor muyum isteklerim uyuşur mu bilmiyorum
Valla ayni seyler hep bende bu belirsizlik bitsin.biran once ne olcaksa belli olsun diye duramitorum yerimde.Ben de şu an ailemin yanındayım olmuyor gerçekten. Elbette çok seviyorum onları, en büyük şansım ailem fakat ben okuldu çalışmaydı evlilikti derken 18 yaşında ayrılmıştım evden, belli yaştan sonra yapamıyor insan.
Bir de ben belirsizlikten hoşlanmam bir an önce evimi tutayım düzenimi kurayım diyordum, bizimkilerden bu yüzden paparayı yedim :) hemen kaçmak istiyormuşum bi laf dinleyecekmişim neymiş bu acele hiç mi saymıyormuşum onlarıyahu ne alakası var ben siz olmadan ne yaparım dedim, bir süre istedikleri gibi yanlarında kalacağım yanlış anlıyorlar çünkü. Ama daha sonra kendi hayatımı kuracağım, belki de yine başka şehire giderim nasılsa değişikliklere alıştım.
Senin planın ne peki? Çalışıyor musun?
Ben kesin karar alarak evden ayrıldığım ve karşıdan adım beklemediğim için bu gel gitleri yaşamadım kafam netti. Sadece üzülüyorum ve özlüyorum ama o duyguyu da kontrol altında tutmaya çalışıyorum :)Suan bende ayni durumdayim.
Belirsizlik icinde bekliyorum bosanma olursa anlasmali olcak.
karsi tarafin hala ne dusundugunu bilmiyorum.benide en cok bu yipratiyor neler olcak dusuncesi.ne tamam bosanalim diyor nede duzelcek hersey diyor.
hep ucu acik seyler konusuyor.
ama bugun daha iyiyim artik bosanma fikrine alisiyorum heralde kararlarim netlesiyor.
Ustune bu konuyuda gorup yorjmlari okuyunca baya bi rahatladim.
Hakkimizda hayirlisi olsun.
napalim zorlamanin alemi yok.
yazmissinya ben cok fedakarlik yapiyorum
ilgi alaka ama ondan goremiyorum ayni sebepler benimkide.oda esin gibi kendini hic hatali gormez inanilmaz bi egosu var.
Burnu dusse yere almaz tavirlari ama alttan altada biyeri ucbucuk atiyo belli etmemeye calisiyor.
iste simdi noldu goz gore gore bitiyo evlilik.
Bana da kızıyorlar ağlama diye neşeli mutlu olmam lazımmış kurtulduğum içinBazen o uzuntuyu dibine kadar bende yasiyorum.ama kendimi her ne olursa olsun kontrol eden ben edemiyorum.hersey olacaga varir derdim zaten bitirerek herseyi ciktin o evden niyetin bosanmaydi felan der kendimi bu kadar yipratmazdim ama bu sefer nedendir kaldiramadim
Aslinda sonuc ne olur bilmiyorum ama ailem kesinliklikle istemiyor barismami.
hatta o adamin yanina gidersen bizide kardeslerinide unut ne olume ne olune diyolar.bende ailemi cigneyip gitmem kesinlikle.
bi yandan da bende guclu dururum hep ama surekli agliyorum banada diyolar niye agliyosun vsvs.yada surekli benden canlilik bekliyolar ama yapamiyorum bu sefer ailemlede birbirimize giriyoruz.
bende en son artik ablama geldim iki gun ayri kalalim herkes bi sakinlessin diye.
Bi rahat biraksalar.Bana da kızıyorlar ağlama diye neşeli mutlu olmam lazımmış kurtulduğum içinen sonunda patladım ya bi rahat bırakın da ağlayıp rahatlayım ben de böyle bir insanım kabul edin artık diye. Sonuçta herkesin atlatma biçimi farklı kimi ağlar kimi bağırır kimi gezer tozar. Onlar üzüldüğümüzü istemiyorlar o yüzden diyorlar öyle takılma pek. Güçlü durmaya da çalışma bütün hisleri yaşa bastırma olur mu
Hahah bende panik atak var mesela (böyle deyince burhan altıntop gibi oldu), stresli dönemlerde baya ağır nöbetler geçirdiğim oldu. Ailemin yanına döndüm böyle kırılgan vazo gibi davranıyorlar şimdi yazınca iyi bişey gibi ama nasıl kötü hissediyordum hastalıklı gibi. Yok ağlama üzülme aman hastalanma. Dedim artık ya bi normal davranın bişey olduğu yok bir süre ağlayıp susacağım diye kendim de normal hayatıma döndüm kısa zamanda. O zaman rahatladılar biraz.Bi rahat biraksalar.
sanki kucuk cocugum hastalandim.
yemek yemezsin yok hastalancak yok serum takacaklar acillik olcak.yok bi soguk dus al kendine gel.
farkinda degiller ama daha cok kotu oluyorum aglayasim geliyor:)
Diyorum bende bakin ben suan cok sikintiliyim bosaniyorum kolay degil.bu kadar ustume gelmeyin anlamiyolarki ne kadar desende biz senin yanindayiz kabul ediyoz diyolar buseferde.
bende sinirle bisey diyorum bazen annem de bu sefer ozur dilerim diyor daha cok kiziyorum kendime .
Aslinda hepimizin dengesi bozuldu akli selim dusunen yok.
oyuzdende birbirimizi yiyip duruyoruz.
Onlar beni yanlis anliyor.
ben alinganlik yapiyorum belki.
Ben de şu an ailemin yanındayım olmuyor gerçekten. Elbette çok seviyorum onları, en büyük şansım ailem fakat ben okuldu çalışmaydı evlilikti derken 18 yaşında ayrılmıştım evden, belli yaştan sonra yapamıyor insan.
Bir de ben belirsizlikten hoşlanmam bir an önce evimi tutayım düzenimi kurayım diyordum, bizimkilerden bu yüzden paparayı yedim :) hemen kaçmak istiyormuşum bi laf dinleyecekmişim neymiş bu acele hiç mi saymıyormuşum onlarıyahu ne alakası var ben siz olmadan ne yaparım dedim, bir süre istedikleri gibi yanlarında kalacağım yanlış anlıyorlar çünkü. Ama daha sonra kendi hayatımı kuracağım, belki de yine başka şehire giderim nasılsa değişikliklere alıştım.
Senin planın ne peki? Çalışıyor musun?
Evet.bugun baya bi doktum icimi.artik dusunmuyorum bile rahatim insallah yarinda boyle olur gun gectikcede daha iyi oluruz:)Hahah bende panik atak var mesela (böyle deyince burhan altıntop gibi oldu), stresli dönemlerde baya ağır nöbetler geçirdiğim oldu. Ailemin yanına döndüm böyle kırılgan vazo gibi davranıyorlar şimdi yazınca iyi bişey gibi ama nasıl kötü hissediyordum hastalıklı gibi. Yok ağlama üzülme aman hastalanma. Dedim artık ya bi normal davranın bişey olduğu yok bir süre ağlayıp susacağım diye kendim de normal hayatıma döndüm kısa zamanda. O zaman rahatladılar biraz.
Sen de günlük hayatına devam et de uğraşmasınlar :) biraz uzaklaşman iyi olmuş kafa dağıtırsın iyi gelir sana
Bi rahat biraksalar.
sanki kucuk cocugum hastalandim.
yemek yemezsin yok hastalancak yok serum takacaklar acillik olcak.yok bi soguk dus al kendine gel.
farkinda degiller ama daha cok kotu oluyorum aglayasim geliyor:)
Diyorum bende bakin ben suan cok sikintiliyim bosaniyorum kolay degil.bu kadar ustume gelmeyin anlamiyolarki ne kadar desende biz senin yanindayiz kabul ediyoz diyolar buseferde.
bende sinirle bisey diyorum bazen annem de bu sefer ozur dilerim diyor daha cok kiziyorum kendime .
Aslinda hepimizin dengesi bozuldu akli selim dusunen yok.
oyuzdende birbirimizi yiyip duruyoruz.
Onlar beni yanlis anliyor.
ben alinganlik yapiyorum belki.
Iste olan aileye bize oluyor.bende aynıyım biraz önce annemi kırdım şu an çok daha beter haldeyim
zaten eşimle ilgili araftayım
herşey üstüme geliyor gibi hissediyorum
Iste olan aileye bize oluyor.
bende oyle adam gayet rahat sakin evde tek basina rahat rahat keyif yapiyor bizde.
aman noldu nolcak bosancammi yoksa dizelcekmi diye diye kurup duruyoz.
Uzulme bosver dusunme bile nolcaksa olur
herseyin sonu degilya.bundan sonra yasayacagin guzel seyleri hayal et.
zaten mutsuzdun onu dusun.
ben oyleydim esim evde olunca surekli tartisma pazar olsun hic istemiyordum.
adamin bana garezi vardi resmen bitek bana ama.
hep dusunuyodum ya ben daha ne yapiyim yapmadigim sey kalmiyordu dusunuyodum neden bana dusman gibi davraniyo diye.
bende eksik olup onda olan ne var.yada bende eksik olup onda olan ne .en azindan bunlari dusunmuyorum artik.
olurda bi ihtimal donersem kendimi bu kadar yipratmiyacam.
Aynisini yasadim biliyomusun babasindan fena korkuyodu bide o siralar hastane felan ugrasiyolar.biz bikere daha ayri kaldik babamgil duymasin diye 2 gun sonra geldi yalvar yakar okadar laf dedi bundan sonra soyle boyle diye.baba vefat etti .benım şu an ailem biliyor
ama benim eşim boşanma için dilekçe vermeden söylemeyecek ailesine
sanırım görümcemin nişanı gölgelenmesin istiyor
ona da sinir oluyorum onun ailesi neden bilmiyor diye benım aılem uzulurken
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?