Çocuğu 2, 5 yaş civarı anneler

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ohoo hele büyüyüp okula başlasın asıl film orda başlıyor. Benim oğlumda vurmak bilmez ama okulda ilk zamanlar biraz hırpalandı. Ben arkadaşınızın yerinde olsam, eğer müdahale edip etmediğinize bakardım. Bazı anneler varki çocuk yıkıp döküyor zarar veriyor, dünya umrunda değil. Öylesiyle bende görüşmek istemiyorum..
 
2,5 yaşında oğlum var. İstemeden zarar veriyordur elbet zaman zaman. Ama ben oyun alanı diye tabir edilen yerlere asla yalnız bırakamam. Çocuktur çünkü, yapabilir her şeyi, güvenemiyorum. 8 yaşında ablası var onunla birlikte giriyorlar öyle yerlere.
Anınds müdahale edebileceğim mesafede olmasını tercih ediyorum, ev ortamı gibi.
Ablasıyla evde zaman zaman sürtüşüyorlar, vurduğu , ittiği ya da elindeki bir şeyi fırlattığı oluyor. Başkasının çocuğuna yapma ihtimaline karşı tedbirli davranmaya çalışıyorum.
 
Asla vurdum duymaz değilim, mudahele ettim, daha da gerekse ortamdan uzaklastirirdim.

Benim cocugima da vuran çocuklar oldu, ben böylesine abartmadim, çocuktur daha neler olur dedim geçtim..

Şimdi böyle tavır görünce şaşırdım.
 
Asla yalnız değildi, cafenin içinde oda gibi düşünün, bizde kapısında ki masa da oturuyorduk..
 
Bende çocuğum küçükken bu aile de ne yapıyorlar ki böyle oluyor bu çocuklar derdim.

Kendi başıma gelince anladım.
İnanın her hırçın çocuk, evde şiddet falan görmüyor.

Tabi uzaklaşmak annelerin bileceği şey.
Benim çocuğum geçen seneye kadar bebekleri saçlarından severdi.
O da göre göre belki böyle oldu, başka çocuklardan, belki dönemsel..
Bilemiyorum..
 
Hepsi anakusuzu hepsi kıymetli ben kendi çocuğuma yapilmasini istemeyeceğim şeyi başka çocuklara yapilmasına izin vermem
Empati yapalım bizde benzer durumlar yaşadık çocuğumu evde eşime bırakırdım arkadaşa giderken yanımdaysa başında nöbetciydim
 
Kendi çocuğunuz olduğu için size normal geliyor. Arkadaşınızın çocuğu aynı şeyi sizin çocuğunuza yapsaydı siz de aynı tepkiyi verirdiniz. Kimse çocuğuna zarar verilmesinden hoşlanmaz. Bende bu tarz zarar veren çocuklardan uzaaştırıyorum çocuğumu, gayet normal. Neden başkasının çocuğu benim çocuğuma zarar versin. Benim çocuğum insan gibi oynuyorsa diğer çocuk da oynayabilir düşüncesindeyim, koşarak uzaklaşırım.
 
Ben zaten yalnız bırakmam, ki ortamda başka çocuklar da vardı.
Ne kadar başında da dursak anlık olabiliyor..
Bugün oyuncak atar, yarın taş mantıgi 3 yaşındaki çocuk için doğru da gelmiyor bana.

Daha çok değişecekler, hangimiz aynı kaldık ki.
Ben mudahele ettiğim sürece, itham biraz ağır değil mi.
Sizin için demiyorum elbette, yorumlar da okumuştum, ona binayen söylüyorum.
 
Eminim siz müdahale etmişsinizdir ancak inanın bazen öyle anneler oluyor ki çıldırmamak elde değil. Bazı çocuklar aşırı zararcı. Örneğin benim yeğenim. 3 yaşında ve eline ne geçse atıyor. Önce oyuncakla başladı bu atma huyu. Sonra sert cisimler. Geçen oğlumun kafasına koskoca taşı atmış. Kuzeninin gözüne tahta sokmaya çalışırken yakaladık. Bunlar ciddi zararlara yol açabilir.İnsan bu yüzden tedirgin oluyor.Eğer çocuk agresif dönemdeyse ekstra dikkat etmek lazım.
 
Bende tam tersi bu çocuklar okula gittiğinde kosarak uzaklaşma luksleri olmayacak diye hiç uzaklaşıyorum o ortamdan.

Ve tabi ki aynı şeyi bizde yaşadık, belki de gördüğünü yapıyor oğlum bilemiyorum..
Ben dogriyi öğretiyorum, değişeceğine de inanmıyorum.
 
Peki yegeniniz evde şiddet falan görüyor mu, aile ortamı nasıl.
Yoksa sadece döneminde mi.

Oğlum en ufak birşey için bile defalarca teşekkür edip open, sevgi dolu bir çocuk.

Ama ennihayetinde çocuk işte.
Hırçınlığı da var, sevgisi de..

Yine de tepki abartı geldi bana.
 
Gördüğünü yapıyordur evet, her şeyi hemen kapıyorlar çünkü. Koşarak uzaklaşsaydınız çocuğunuz öğrenmezdi belki de bu davranışı ve sakin davranmaya devam ederdi.
 
füzedir o,taş olsa duramazsın.
Dimi ya, nerdeyse terörist bile olur diyecek bu arkadaş..
3 yaşında çocuğa yapılan yorum..

Ayrıca benim çocuğum da elbette zaman zaman hirpalaniyor.
Ama ne berbat anne yada bana olduğunu yada çocuğun aşırı sorunlu olduğunu falan hiç düşünmedim..
 
Gördüğünü yapıyordur evet, her şeyi hemen kapıyorlar çünkü. Koşarak uzaklaşsaydınız çocuğunuz öğrenmezdi belki de bu davranışı ve sakin davranmaya devam ederdi.
Nereye kadar koşarak uzaklasacagiz ki.
Gerçek hayat bu..

Okulda ne yapacak bu çocuk.
Önemli olan bıkmadan doğruyu yanlışı öğretmek değil mi.
 
Nereye kadar koşarak uzaklasacagiz ki.
Gerçek hayat bu..

Okulda ne yapacak bu çocuk.
Önemli olan bıkmadan doğruyu yanlışı öğretmek değil mi.
Doğruyu herkes öğretebilse böyle zarar veren çocuklar olmaz herhalde değil mi? Şahsi algılamayın size değil lafım ama bazı insanlar gerçekten çocuk yetiştiremiyor ve doğruyu da öğretemiyor.
 
Tabi zamanla iletişim güçleniyor biz bahsettiğiniz durumları oglum 2 yasindayken yasadik hircindi fazlasıyla inatti zamanla üstesinden geldik şimdi 3 yaşını bitirdi beni daha iyi anlıyor bir de evde kendinden 2 yas buyuk sürekli konuşan bi ablası var onunda etkisi büyük oglanin davranislarinda
Ablasindan paylaşmayı,özür dilemeyi öğreniyor kızım sayesinde astik birazda
Tabi ki çocuk hırçın diye direk aileyi suçlayamayız.ailenin etkisi büyük olsada bunun çocuğun yapısıyla alakası var
Zamanla düzeliyor elbet ama iste düzelene kadar ki geçen zamanı iyi dengelemek gerek
Iki çocuğum var ikisinide ben yetiştirdim kızım pamuk gibi düşünceli nazik kimseyi kırmaz
Ama oğlan tam tersi ama artık çok şükür oda kimseye karışmaz biraz inatciligimiz var
 
Şiddet asla yok. El bebek gül bebek. Ama oluyor işte bazı çocuklarda dönem dönem böyle şeyler sakın canınızı sıkmayın. Buda bir geçiş dönemi. Çocuklar büyürken huylarıda değişiyor. Arkadaşınızın tavrını bende fazla buldum. Ben sadece bu dönem her zamankinden biraz daha dikkatli olun diyorum. Yoksa ortada kusur yok, suç yok küçük bir çocuk var.
 
Benimki 2.5 yaşında biraz geçti. Yapma etme demedim hİÇ bi zaman. Biraz şerbest bırakmakla birlikte onunla hep büyük bi insanmış gibi konuştum, herşeyi nedeniyle beraber tektek açıkladım ve açıklıyorum bi de kötü bişey yaparsa ilgisini başka yöne çekiyorum. Misal veriyorum bi yere çarparsa dövmemizii istiyor o nesneyi bende vuruyorum ama bi yandan da diyorum ki kızıma " arkadaşlarımıza dostlarımıza hayvanlara vurmicaz sadece masalar sandalyeler olabilir tamam mı" diyorum tamam anne diyor. Bi zaman bir iki defa bişeyler firlattigina şahit oldum ama canımızın acıdığını söyledim bıraktı. Çocuktur tabiki yargılamak abeslemek asla asla olmaz sadece aileler yetiştirirken biraz daha farklı taktikler deneyebilirler
 
bazı anneler abartıyor bana kalırsa. tabi ki çocuklarımız her şeyden kıymetli ama canlarını acıtmadıkları sürece müdahale yanlış geliyor bana.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…