Çocuğu 2, 5 yaş civarı anneler

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Dimi işte.
Aynı bizim durum, arkadaşım büyüttü de büyüttü hala daha.
Hayır bende yaşıyorum böyle şeyler.

Anne mudahele ettiği sürece koşarak falan kacmiyorum, çünkü gerçek hayat da öyle koşarak falan kacamiyorsun.

Yeri gelsin bana söylesin yeri gelsin öğretmenine söylesin, yeri gelsin kendisi baş etsin diyorum oğlum içinde.
Tabi ki mudahele Edip, sürekli de kolluyorum ama itham etmek çok çok yanlış geliyor.
 
Doğruyu herkes öğretebilse böyle zarar veren çocuklar olmaz herhalde değil mi? Şahsi algılamayın size değil lafım ama bazı insanlar gerçekten çocuk yetiştiremiyor ve doğruyu da öğretemiyor.
Evet şiddete yönlendirenler de oluyordur..Oğlum hircindir ama her zaman böyle değildir , inşallah geçecek, kimse onunla oynamayınca yanlışını görecek boyle giderse.
 
Sanırım siz tekrar görüşelim oynasınlar msjı atmışsınız akıbetinde böyle bir cvp gelmiş.

Samimi olmak gerekirse, annenin tutumu çok önemli benim için. Anne kıvrandığı halde çocuk asiyse, elimden geldiğince gözümü ayırmam çocukların üstünden. Ama rahat ve amaan çocuk bunlar işte diyip, karşı tarafa yaşatılan rahatsızlığı görmezden gelirse rahatsız olur ve görüşmek istemem ben de. Lakin sizde böyle bir durum gözlemlemedim. Arkadaşınız da muhtemelen şimdi peluş oyuncağı, yarın kimbilir neyi geçirir kafasına düşüncesinde.
 
Ben bu konuya yazarken asla çocuk suçlu mantığıyla bakmadım, bazı annelerin aşırı vurdumduymazlığına kızıyorum. Ancak siz zaten gerekli müdahaleleri yapmışsınız. Mesela benim için kriter o. Çocuk aşırı zarar veren bir çocuk değilse insan idare etmeli arkadaşını. Misal bir arkadaşım vardı ve çocuğu inanılmaz zarar veriyordu. Benim oğlum 8 aylıktı, onunki 4,yaşında. Birgün ne olduğunu anlamadan oğluma bildiğiniz yumrukla girişti. Nasıl kaçıracağımı şaşırdım çocuğu. Anne bir özür dahi dilemedi olayı yok saydı. Bir keresinde de yine oğlum 4 yaşlarındayken bu çocuk oğlumu, koltuktan aşağı atmış ağlamasına koştum, çocuğu birde sıkıştırıyor. Anne de yine ses yok. Benim tahammül edemediğim bu.Ve açıkçası çocuğu onunla yalnız bırakmaya korkuyordum sürekli gidip kontrol ediyordum. Aslında bir çok annenin rahatsız olduğu şey bu. Rahatlık. Ancak dediğim gibi sizin olayda arkadaşınız cidden abartmış.
 
3 yaşında kızım var ve 3 yaş bebek değil çocuktur artık. Yapmaması gereken ve yapması gereken şeyleri ayırt edebilecek yaşta. Yapıyorsa bilinçli yapıyor yani bunu önce kabullenmeli. Ayrıca peluş attı canı acımadı gibi bir durum olmaz ki illa canı acısın bir hasar versin diye bekleyecek hali yok kimsenin çocuğunuzun böyle bir huyu varsa verilen tepki normal bence keşke bazı annelere ben de bu kadar açık sözlü olabilsem
 
Ben olsam öyle bir mesaj atmazdım ama açıkçası görüşmek de istemezdim. Peluş oyuncak olabilir ama çocuğum onun acıtmayacağını bilmez sürekli tetikte olur ve kendini kötü hisseder. Birisi size sürekli bir şey fırlatsa aman acımıyor boşver mi dersiniz bugün onu atan yarın başka bir şey atar. Ayağına araba sürüyormuş evet görünüşte belki ne var bunda denilebilir ama neden sürüyor karşıdaki rahatsız olduğu halde? Bu çocuklardan birisi başkasına istemediği bir şeyi yapma hakkı olduğunu düşünecek. Diğeri de aman bir şey olmaz denilirse istemediği şeylere razı olmayı ses çıkarmamayı öğrenecek. Kuzeni çocuğumun ayağından bisikletle geçmeye çalışıyordu ve o günden sonra aynı evin içinde hep uzak tutuyorum biraraya geldiklerinde. Çocuğumu korumak için zarar görmesini bekleyemem
 

Benim gözemlediğim kadar, Türkiyede ebeveynlik abartiliyor, hele biraz daha yüksek eğitim görmüş anne baba ise.

Peluş oyuncaktan oyun çikarmiş çocuk. Konu sahibide tembihledi. Diğer çocuk ağlamadi etmedi. Hani fiziksel bir vurma, zarar vermekte yok. Sadece bir çocuk fazla heycanli aktif.

Bu şekilde çocuklarin pamuklara sarilmasini doğru bulmuyorum. Verilen örneklerde alakasiz. Demir ile kafasina vurmalar, elbette o çocuk cidden agresiftir ve bir sorunu var. Bende çocuğum göruşsün istemem. Ki hoş çocuk nasil o aletlere ulaşti oda ayri birşey.
 
Öyle yorumlar var ki insan ben mi yanlışım diyor :)) yani tabi ortamı tam bilemiyoruz ama sadece bir iki hareket yaptı ve uyardıysanız çocuğa direk ceza verip hadi bakalım artık dışarı çıkmıyorsun eve mi demek lazım.. öyle olsa idi dışarıda çocuk kalmazdı bence. Fakat orda oturduğunuz müddetçe çocuğunuz diğer çocuğa hiç huzur vermedi devamlı onunla uğraştı ise evet bende alıp oradan çıkarmayı düşünürdüm. Oğlumu bu sebeple çok ağlattığım oluyor maalesef çocuk bu diyerek serbest bırakmamak gerekiyor.yani işte bu durumu siz ayarlarsanız sıkıntı olmaz bence .sağlıkla büyüsünler inş sosyal ortamlarda bizimde onlarında işi zor :))
 
Olay sadece peluş oyuncak atmak masum araba surmekse abartmış derim. Önemsemem. Görüşmem de.

Ama bazı çocuklar kantarin topuzunu kaçırıyor. Kafa göz yarılınca dolaylı şiddet olunca görüşmek istememek pek tabi. Dönemsel ise o dönem görüşme kontrollü olmalı.

Komşumun çocuğu ile kızım yasit pek gorusmuyorum. Çünkü anne çok sinirli, evinin duzeni bozulsun istemiyor. Salon kapali. Kucucuk bir odaya kapamis oglunu. Zorla yemek yediriyor. Uzun sure keyfi sebeplerle yasli babaanneye birakiyor. Arada vuruyor delice bağırıyor.
Sonuç çocuk da ayarsız.

Bize geldiginde benim kafama bile bir oyuncak ile kaptırdı. Alnım mor gezdim.

Olayı yasayan dogru degerlendirecek sizsiniz.
Bu konuda ama onlar çocuk yeaah diye duyar kasanlari damdan düşmeye davet ediyorum.

Ciddi boyutta uyumsuzluk varsa ana babalar konu komşuya sarmak yerine öz eleştiri yapıp çözüm aramalı.
 


Ben de size katılıyorum. Hani annelere çocukları hep küçük gelir ya bence öyle bir durum. Ben mesaj atan arkadaşı haklı buldum. Hiçte kabalaşmadan görüşmesekte olur demiş. Benim kızım da oğlum da çok sosyal arkadaş canlısı sevecen çocuklardı. Bu sebeple de aynı sorun yaşadığımda ben de çocuklar biraz büyüyene kadar görüşmesek iyi olur dediğim birkaç arkadaşım oldu. Herkesin çocuğu kendine kıymetli. Konu peluş taş değil zaten. Muhtemelen rahat vermedi diğer çocuğa.
 
Çocuk başka bir çocuğa zarar veriyorsa annenin kenarda oturması kabul edilemez. Çocuğu uyarır, olmuyorsa da oyun alanından çıkarır. Geçenlerde bir oyun alanında tanımadığımız bir çocuk bizimkini birkaç kez itti. Annesi olacak işe yaramaz kadını uyardık, “napiim beni de dinlemiyor” dedi. Çok üzgünüm ama çocuğunuz başkasına zarar veriyorsa ya oyun sırasında yanında olacaksınız ya da böyle durumlarda oyun alanından çıkaracaksınız. Kimse çocuğuna zarar gelmesini tolere edemez.
 
Ya canım ara ara dönemleri oluyor, benimki de bi ara yuvadaki büyük çocukları ısırdı. Dönemmiş geçti.
Ben tam tersini yapıyorım, eger oğlum bi çocugu taciz ediyosa butipte, önce uyarıyorum sonra toplayıp eve götürüyorum. Anneye de mesaj atıyorum, kusura bakma dönemsel galiba bu durum düzelince buluşuruz diyorum çünkü bazen afedersin kakası çıkıyor bu olayın. Benim oğlum da aslen uysal ve sevgi dolu bir çocuk ve ailede kavga şiddet fln yok. İşte hormonal oluyo bazen, çok takmayın kafanıza. Böyle sertleştiği arkadaşlarıyla bisürw görüşmeyin, annele size yazmadan siz yazın yorumlayın.
 
Kızlar, neden çocuğunuza başka bir çocuk şiddet uyguladığında o çocuğun annesinin müdahale etmesini bekliyorsunuz?
Ayıp olur, annesi müdahale etse daha iyi olur diye falan mı? Merak ettim gerçekten.
Ben 3-5 yaş aralığındaki çocuğun kendini savunabileceğini düşünmüyorum. İstisnalar illaki vardır ya da dönemsel durumlar söz konusudur ama şiddet uygulayan çocuk yüksek ihtimal şiddetle yetiştiriliyordur.
Benim kızım 1 buçuk yaşındaki kuzeninin şiddetine maruz kalıyor sürekli. Söz konusu çocuk kaynım ve kv tarafından kafasına ve ellerine vurularak, bağrılarak terbiye edilmeye çalışılıyor. Ben müdahale etmeyip beklesem Allah muhafaza benim çocuğum ciddi hasar görebilir. Gözlük kullanıyor bir de benim kızım, söz konusu çocuğun elleri sürekli kızımın gözlerine gözlerine girmeye çalışıyor mesela.
 
Üstteki mesajımda bahsettiğim komşunun çocuğu okulda da sorunlar yaşayınca okul psikoloğu bir profesöre gönderdi onları.

Uzman şöyle demiş. Eğer çocuk şiddet, davranış bozukluğu, karşı gelme gösteriyorsa kurallara uyma konusunda uyarı devamı halinde hadi kalk gidiyoruz o zaman diyeceksin demiş. Mecbur musun o misafirlikte oturmaya demiş. Eklemek istedim.
 


Bence de. Zarar gören veya görecek olan benim çocuğumsa, itiş kakışı ve başkasının kafasına oyuncak vs atmayı bilmiyorsa. bekleyecekmiydi diğer anne bir dahaki sefer çocuğumun kafası yarılsın da öyle müdehale ederim diye. Kadın gayet kibarca yapması gerekeni yapmış. Bence akran şiddeti eğitimi ailede bitiyor. Akran zorbalığı literatürde var.
 
Kendi davranışlarınız ve eşinizin davranışlarını gözden geçirin,bu davranışların bi sebebi olmalı. Bende malesef bu tarz çocuk olan ortamlardan sessizce uzaklaşmayı tercih ediyorum. Onun agresifliği yüzünden ama canım daha 3 yaşında diyeceklerini bile bile kızımı orada bırakmak istemiyorum.
 
Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…