Diyelim ki ben size burada hakaret etmeye başladım. Fiziksel hiçbir şey yok, peluş bile :) Siz benim zorbalığımla kendiniz mi başa çıkmaya çalışırsınız yoksa mune’yi etiketleyip beni buradan uzaklaştırmasını mı istersiniz?Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.
Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.
Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.
Buraya kadar olan sayfalari usenmedim okudum. Çocuklarin duygusal yönüne, ihtiyaçlarina önem verilmeden yapılmış yorumlar çoğu. Birçok kadın da geleneksel yetiştirme tutumu içinde. Yazdıklarinizdan bağ odaklı ebeveynlik konusunda bilgi sahibi olduğunuxu düşündüm.Arkadaşlar tek tek alintilamadim, evet sert de atabilirdi ve ben oyun alanına gitmeden tembih de ettim, uyardım da..
6 yaşına kadar çocukların empati duygusu olmaz, davranışın sonucunu tam kestiremiyor.
Ayrıca benim oğluma da yapıldığında, nasılsa okulda da böyle ortamlara girecek diye düşünüp abartmiyorum.
Zaten asla yalnız birakilmayacak yastalar..
Anladım hepiniz az çok aynı tavirda olurmussunuz..
Ben hala ezilen çocuğum da olsa, agresif diye üç yaşındaki çocuğu etiketleyemem.
Anneyi de zan altında bırakamam.
Ha 10 yaşında çocuk yapsa tamam ama, benim kadar oyun oynayan kitap okuyan, babası kadar ilgili, sevgi pıtırcıgi aile azdır.
Yapı ve geçiş dönemleri var malesef.
Ha bu arada pedagoga da gidiyoruz, ilgisiz değiliz.
Ben hep okulda da bunlara maruz kalacaklar abartmaya gerek yok diye düşünürdüm...
Ben mi yanlisim diye şuan kendimden şüphe etim..
Diyelim ki ben size burada hakaret etmeye başladım. Fiziksel hiçbir şey yok, peluş bile :) Siz benim zorbalığımla kendiniz mi başa çıkmaya çalışırsınız yoksa mune’yi etiketleyip beni buradan uzaklaştırmasını mı istersiniz?
bazi cocuklar bilincli yapiyorÇok fazla zarar verici bir şeyler yapsa da neyse ya da siz hiç uyarmasanız. Ne yani peluș oyuncak attıysa kafasına. Ayağına oyuncak araba sürdüyse. Garip yani insanlar. Herkesin çocuğu kendine kıymetli de zarar verdiği bir durum yok ortada
Gerçekten komiksiniz. Kaç yıllık kadınlar kulübü üyesiyim bir kere bile muneyi etiketlemedim desem. Belli ki siz de böyle bir anne tarafından yetiştirilmişsiniz. Hemen büyüklere şikayet. Yetişkin bir insan olarak bir arkadasiniz size salak dese ne yapacaksiniz? Annenize mi şikayet edeceksiniz muneyi mi etiketleyeceksiniz? Kendinizi savunup iletişimi keseceksiniz veya başka bi yol bulacaksınız. İş arkadasinizi patronunuza eşinizi annesine filan mi şikayet ediyorsunuz yanlis bir şey yaptığında? Her yetişkin basit insan ilişkileri sorunlarını kendisi cozebilmeli bence. Daha ciddileri için de zaten bir adlı sistem var. Ona buna şikayetlenmek yardım beklemek bir çözüm yöntemi değildir.
3 yasindaki cocuk etrafinda donen seylerin kendine zarar verip vermeyecegini anlamazBöyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.
Bana açıkçası sizin çocuğunuz yaptıklarını da tam olarak anlatmadınız gibi geldi. Çünkü zaten “böyle şeyler olur, okula başlayacaklar” öğrensin mantığında yaptıkları da gözünüze az görünür.
Arkadaşınızın böyle dürüst olması çok iyi bence. Hazır dürüst birini bulmuşken, kendinizin yapabileceği bir şey olup olmadığını, sorunları engellemeye çalıştığınızı fark edip etmediğini sorardım. Yine de ben de çocuğum hırçın davranan çocuklarla oynasın istemem. Belki çocuğu evde ağlamıştır, mutsuz olup.
Çocuğunuzu bilmiyorum ama benim gördüğüm sağa sola sataşan çocukların ailelerinde hep bir “küçükler daha” tavrı ve çocuklar şımarık oluyor. Çocuğum yok, dışarıdan gözüken böyle hep.
Dikkat ederseniz riskli bir durum varsa müdahale edersiniz dedim. Saldım çayıra mevlam kayira değil. Çok müdahaleci olmadan gözlemlemek ve riskli durumlarda müdahale etmektir doğru olan. Peluş oyuncak atarak, oyuncak arabayı ayağının üzerinden geçirerek ne gibi bı zarar verebilir karşıdaki çocuğa? Arkadaşı peluş oyuncak attı diye hasar görmüş yetişkinler yok aramızda ama annesinin aşırı koruyuculugu yüzünden yetişkin olamamış eziklerle dolu sokaklar. 3 yaş çocuğu ile 7 yaş çocuğu bir değildir evet ama her yaş grubunda kontrollü olarak maruz birakilabilecek zorluklar vardır ve bu da onlardan biridir. Herkesin kendi çocuk yetiştirme tarzı. Çocugunu prens, prenses olarak yetiştirip ,yetişkinlik hayatını devrik kral olarak geçirtmek isteyenler böyle devam edebilir.Büyüdüğünde köpekbalığı saldırısına uğrarsa diye çocukluğunda piranalara ufak ufak ısırtalım yani.
Üç yaş çocukla yedi yaş çocuk bir değildir. Üç yaş çocuğu akran şiddetine yada zorbalığına bırakıp kendi mücadelesini vermesini beklemek de çocuğa hasar bırakabilir. baş edebilecek güçte olmayabilir. Aynı şey değil yani.
Geçenlerde bir oyun grubunda büyük bir çocuktan şiddet gördü oğlum, annesi geldi benden güya özür diliyor. Eki eki çocuğum çok hareketli de kendinden ufaklara yapıyor. Çok sinirlendim, sistematik bir huyu varsa ufak çocuklarla bir araya getirmesiniz o zaman, benim oğlum da sizin yeminiz değil neticede dedim. Ben aldım oğlumu çıktım, kuzenin çocukları kaldı. Baktım başka bir çocuğa daha şiddet göstermiş, ama o büyül diyor annesi. Yani ufak olsa uap der gibi. Anne böyle normalleştirmeye devam ederse çocuk yapar tabii. Gayet annelerin müdahale etme yaşındalar ama annelerin kolayına çocuktur yapar demek kolayına geliyor.
Annesi yaşadığı ufak bir zorlukta hemen hayatına karışıp o zorluğu hayatından çıkartarak özguvenine zarar vermemiş mi oldu şimdi o çocuğun? Özgüven annem beni korusun mudur?ben anne olmadığım halde konu sahibinin arkadaşının ne hissettiğini anlıyorum. neden benim çocuğumun vücuduna değilse bile özgüvenine zarar verilsin peluş oyuncakla. neden bir çocuk oyuncak arabayla defalarca çocuğumun ayağı üzerinden geçsin, neden bir çocuk benim çocuğumu kendi deneysel oyunlarına malzeme olarak kullansın. annesinin tembihlemekten fazlasını yapması lazım demek ki. evdeyken şunu bunu yapma diyorsa eğer çocuğunun huyunu biliyodur artık yerleşmiş bir harekettir.
demek ki yapılan ve işe yaramayan birşeyler var.aynı şeyi defalarca yapıp farklı sonuç almayı bekleyemezsiniz. ben arkadaşı olsam konu sahibi anneden beklentim ilk zarar verdiği anda kaldırıp eve götürmesi olurdu çocuğunu. ben olsam hem kaldırıp götürür hem de o gün içinde de istediği hiçbirşeyi yapmazdım. istediği kadar ağlasın, hırçınlaşsın. eğer yaptığı şeylerin tembihten, özür dilemekten başka bir yaptırımı yoksa çocuk da aynı şekilde davranır büyük de.
ben de çocuğun hareketlerine verilen karşılıklarda sorun olduğunu düşünüyorum, küçük bir şey için defalarca öpüp teşekkür etmesi de çocuk davranışlarıyla çok bağdaşmıyor, o kadar sevgi kelebeği bir çocuğun bu kadar agresif olması da diğer hareketiyle bağdaşmıyor. büyük ihtimalle verilen yaptırımlar konusunda hassas davranılmıyor ve çocuk aileyi nasıl manipüle edeceğini öğrenmiş.
yorumların çoğunluğuna katılıyorum, insan çocuğunu kendisi yetiştiriyor iyi, mutlu, özgüvenli bir çocuk olsun diye, ama fazlaca özgüven(!) pompalanan başka çocuklar ona zarar verdiği anda; çocuğunuzun karakterinin sizin yetiştirmenizden çok ortamlardaki deneyimlerine göre geliştiğini düşünürsek o çocuğunuzun özgüveni kırılıyor, korkuyor, mutsuz oluyor.
Dikkat ederseniz riskli bir durum varsa müdahale edersiniz dedim. Saldım çayıra mevlam kayira değil. Çok müdahaleci olmadan gözlemlemek ve riskli durumlarda müdahale etmektir doğru olan. Peluş oyuncak atarak, oyuncak arabayı ayağının üzerinden geçirerek ne gibi bı zarar verebilir karşıdaki çocuğa? Arkadaşı peluş oyuncak attı diye hasar görmüş yetişkinler yok aramızda ama annesinin aşırı koruyuculugu yüzünden yetişkin olamamış eziklerle dolu sokaklar. 3 yaş çocuğu ile 7 yaş çocuğu bir değildir evet ama her yaş grubunda kontrollü olarak maruz birakilabilecek zorluklar vardır ve bu da onlardan biridir. Herkesin kendi çocuk yetiştirme tarzı. Çocugunu prens, prenses olarak yetiştirip ,yetişkinlik hayatını devrik kral olarak geçirtmek isteyenler böyle devam edebilir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?