Çocuk bakmak çok mu zor?

Valla arkadaşlar da söylemiş, çok göreceli bir durum. Anneye, babaya ve bebeğin mizacina göre değişiyor. Ben sevdim anne olmayı. Bazen zihnen yalnız kalabilmek istiyorum ama genelde cocugumla birarada olmak istiyorum. O varken kafam rahat oluyor ne bileyim. Bana arkadaş gibi oldu daha 1 yaşında ama.

Bir de şu var, ben anne olmadan önce yıllarca evcil hayvan baktım. Annesi ölmüş yavru kedi, köpek vesaire çok baktım. Sorumluluk olarak aynı, sadece daha çabuk buyuyorlar. Aslında mental olarak hiç buyumuyorlar. Evimde sütten kesilmemiş yavrular varken lohusa topuzuyla gezdigimi bilirim :) Hastalanir başında beklersin, sağdan soldan tuvaletini temizlersin, yemeği ilacı ağlaması. Kafana göre çıkıp bir yere gidemezsin. Sonra ayaklanmaya başlarlar bu sefer evin her yerini karistirirlar, tehlikeli yerlere çıkmaya çalışırlar. Yani bir nevi bebek fragmani. Kendinden başka bir canlının surekli sorumluluğunu almayı ogreniyorsun. Ben ondan da çok zorlanmadigimi düşünüyorum anne olunca.

Güzel şey anne olmak. Hele bebeginiz kolay bir bebek olursa daha güzel ama her ihtimale de hazırlıklı olmak lazım tabi. Şimdi mesela kızım bir koreografi öğrenmiş, şarkı söyleyince yapıyor. Manyak ettim çocuğu dünden beri, dile gelip küfür edecek bana neredeyse başlarım şarkısına diye :) Her öğrendiği şeyde yaşadığın mutluluk bile değiyor zorluğuna. Öyle ışte :)
 
Çocuk olayı tamamen sürpriz yumurta ne çıkarsa bahtına. Büyük kızımdan sonra çocuk sahibi olmak tövbe yok asla diyodum. 4 ay önce küçük kızım oldu iyiki olmuş diyorum. Büyük kızım kolikti uyku banyo gezme herşeyi unutmuştum. Küçük kızım da tam aksine maşallah. Destek alacağınız kimse yoksa her halükarda zor çünkü sosyal hayatınız bütün düzeniniz onlara göre değişiyo ben en son ne zaman sinemaya gittim unuttum mesela. Destek alabileceğim kimse yok. Şuursuzca gezdiğim günleri tembellik yaptığım günleri özlüyorum.
 
evlenir evlenmez çocuk yapanlara açıkçası üzülüyorum çükü daha evliliğin tadına varamadan kendinizi başka birinin hayatına adayacaksınız, bir insan yetiştirmenin sorumluluğuna gireceksiniz. Bnece birkaç sene daha bekleyebilirsiniz (çocuğun olmasıyla ilgili bir sağlık sorunu yoksa).
Evet iyi ki yapmışız diyoruz fakat pazar akşam yatağıma yattığımda yorgunluktan ayaklarım zonkluyordu...üstelik benimkinin uykuları falan düzenli çok zor bir çocuk değil ama 1,5 yaşında yeni yürüyor keşfediyor ve hiç oturmuyor...iyi ki evliliğimin 5.yılında olmuş d,iyorum.
 
Doğru demişler. Çok zor, bir anda insanın hayatı değişiyor, nefes alacak vakit bulamıyorsun. Bazen kucağımda bebekle tuvalete gidiyorum.
Ama kokuları dünyaya bedel. Bir gülüşleriyle tüm gün liseli aşıklar gibi geziyorsun. Altını değiştirirken bacaklarını yemek istiyorsun. Uyuduklarinda bakıp bakıp iç geçiriyorsun. Ne kadar hızlı büyüdüklerini görünce de bi çocuk daha yapmak istiyorsun
Ben de öğretmenim. Bebeklerimin ilk yaşına kadar yanlarında ben olmak istediğim için ücretsiz izin aldım. Maddi durumunuz müsaitse bunu da düşünebilirsin.
 
Çocuk bakmak alışınca zor değil, alışana kadar zor ama. İlk 1.5 yıl biraz zorluyor ama ondan sonra gerçekten kolaylaşıyor. Biraz yetiştirme tarzınıza da bağlı. Size de bağlı. Çocukların tabii ki kendilerine has özellikleri oluyor ama yetiştirme biçimlerimiz de zorluğa oldukça etki ediyor.

Ben çalışan bir anneyim. 2.5 yaşına kadar kendim baktım, şu an vicdan azabı duymuyorum işe gelirken. Çünkü yaza kendisi de kreşe başlayacak. Daha erken başlasam vicdan yapardım ama.
 
Bence çok zor. Benim çocuğum yok ama üst kat komşumun var. Çocuk her ağladığında ben de uyanıyorum. Akşamları da çığlık çığlığa aralıksız yarım saat ağlama rutini var. Allah annesine ve bana sabır versin
 
Evet çocuk bakmak zor. Maddi manevi hazırsanız düşünebilirsiniz çünkü çocuk doğduktan sonra ister istemez hayatınızdaki bütün planlari onu düşünerek yapmak zorunda kalıyorsunuz . Yani en basit örnek mesela kışın dışarı çıkmak isterseniz kırk kere çocuk hasta olur mu acaba diye düşünmek zorunda kalırsınız ( üstüne bide gerçekten hasta olursa vicdan azabı duyarsınız keşke cikmasaydim diye). Çalışmayı düşünüyorsanız bakacak biri olmalı vs isin maddi yönü de zaten ayrı bişey. Neyse yinede herşeye rağmen iyiki varlar canlarım
 
Bonnylee .!.:
bir de birşeyi merak ediyorum. Hani diyorlar ya ne kadar yorgun olursan ol “iyi ki yapmışım” diyorsun çocuk olunca değişik duygular oluyormuş güç buluyormuşsun vs doğru mu bunlar :)
Genişletmek için tıkla...

yani evliliğine, ekonomik durumuna, eşinize her şeye bağlı değişebilen bir durum
normal bir evlilikte, eşinizle beraber çocuğun sorumluluğunu üstlendiğiniz, of dediğinizde gelip size yardım edecek biri olduğu müddetçe tabi ki iyi ki yapmışım diyorsunuz.
bir de çocuk yapmak çok genç olunca da sıkıntı yaş alınca da sıkıntı
bence 27 28 yaşlar hamileliği düşünmek için çok ideal yaşlar.
 
Benim ilk bebeğim çok rahat büyüdü. Gaz sancısı, uykusuzluk gibi bir sorunum olmadı. Hastalandığını bile hatırlamam doğru düzgün. Diş çıkartma dönemimiz bile olmadı tesadüfen görürdüm diş çıkardığını ve hep 4 er 4 er diş çıkartırdı ama 2 numaralı çocuğum bu saydıklarımın hepsini yaşattı bize. Benim eşim çocuk bakımında çok destek olur ayrıca. Büyükler okula başladı banyolarını yaptırır, gezmeye götürür, kişisel bakımlarına yardımcı olur, ödevlerini yaptırır. Ben işe giderken 3 numaralı miniğimin bezini değiştirir, mamasını yedirir uyutur, gece çocuklar uyanırsa ilgilenir. Yani çocuk bakmanın zorluğu çocuğa ve eşinize bağlı birazda. Mızmız bir çocuğunuz olursa eş desteği olmazsa zorluk çekersiniz.
 
"anne olmak zor ama gülüşü yeter" diyor nil karaibrahimgil.
"çocuk da yaparım kariyer de" diyen de oydu.

çok etken var bu konuda.
ev hanımı olmak da zor. çalışan kadın olmak da.
büyükşehirde çocuk büyütmek zor. belki kalabalıklar içinde yalnız...
küçük bir şehirde olmak da zor. belki de kimsesiz kalmak...

iki çocuğuma da 1 yaşına kadar ben baktım.
ama ilk çocuğumda tek başınaydım. işe dönünce bakıcımız oldu.
ikinci doğumdan sonra ben evdeyim diye yollarımızı ayırmadık. işe dönecektim ve yeni birini bulmak istemedim.
ikinci çocuğum bu sayede çok daha rahat büyüdü.
çünkü ev işi yemek ya da çocuk bakımını paslaşabiliyordum.
gerçi ufaklığı ilk 6 ay kucağına bile vermedim bakıcımızın sanırım :)

ilk çocukta acemilik oluyor. ne kadar okursanız okuyun, ya da yakınızda bir bebek olsun yine de "anne olunca anlamak" diye bir şey var.

elbette her şey insanlar için, sağlık sorunları olabilir, iş hayatımız çok yolunda gitmeyebilir, ne bileyim travmatik olaylar yaşamış olabiliriz vs.
ama hamileliğin huzurlu geçmesi, sakin olmak, ve doğum sonrasında da yine sakin ve huzurlu olmak çocuğa yansıyor bu çok net.
süreçlerde zorlayıcı şeyler mutlaka oluyor.
bunların bir süreç olduğunu, geçeceğini düşünmek ve çok sinir bozucu olacak biliyorum ama gerçekten "anın tadını çıkarmak" gerekiyor.

babanın desteği, paylaşımı çok önemli.
bir de yargılayıcı, manipülatif olmaması elbette.
genelde baba dışarıda çalışıyor anne bir süre evde.
evde diye bütün ev işlerini yemeği, bebek bakımını yapması bekleniyor anneden.
bu monoton döngü anne için yorucu yıpratıcı oluyor.
bunun için ev işi, yemek diye aşırı titiz olmamak lazım.
bunları dert etmemek lazım.
tabi ki bebek için temiz bir ortam sunmak gerekiyor.
çekirdek aile dışındakilerle dengeyi iyi oturtmak lazım.
aslında güzel yürüyen sağlıklı bir evlilikte çocuk büyütmek, tüm toplumsal zorluklara rağmen, çok güzeldir.
 
Siz çalışırken kim bakacak bebeğe ? Ben de çalışıyorum ve bulamadım birini maalesef
 
Bir gün zaten yapacaksanız ne kadar erken o kadar iyi..
Şu kadarını söyleyeyim ben evli ama çocuksuz arkadaşlarıma hemen bebek yapın bu kadar rahat olmanız bana batıyor diyorum :))))
Zor gerçekten çok zor..
Gerçekten anne olunca geriye siz diye bir şey kalmıyor özellikle ilk 2 yıl acayip zor.. (henüz çocuğum 2 yaşında sonrasını daha deneyimlemedim)
Ne gönlümce banyo yapabiliyorum ne wc ye gidebiliyorum rahat rahat..
Düşünün artık..
He birde çalışan anneyim evi de bi şeyler götürüyor artık. iş sonrası vaktimi çocuğa ve yemeğe ayırdığım için hiç bir şey yapamıyorum...
Evle birlikte sanki beynimde darmadağın..

Evet çok zor ama onun saçının telini dünyaya değişir miyim?
Dünya münya gözümde değil tüm dünyam o benim..

İşte böyle tezat bişey bu annelik..
 
Çocuğuna göre değişiyor bence benim en küçük kardeşim nereye koysan orada kalan bir çocuktu.
Gece annemle yatar, sabah annemle kalkardı.
Ortanca kardeşim tam tersi bir felaketti, hiç susmaz sürekli ağlardı.
Şimdi de hala sürekli konuşur
Yani elbette zor olacak bazı şeyleri can büyütüyorsun kolay değil ama inan bana kiminle konuşsam herkes güzelliğinden daha çok bahsediyor.
Yoksa diğer türlü kimse doğurmazdı.
 
Çocuğum yok
İdeal dünyadan cevap vereceğim

Çocuk bakmak zor ya da kolay demek bana pek mantıklı gelmiyor
Daha çok gerçekçi beklentilerin olmasıyla ilgili bence
Yani hem çocuğum olur hem eski hayatımı aynı düzende yaşarım beklentisi gerçekçi değil
Çooook uzun sürecek bir sorumluluk alacağını bilerek yola girmek gerekiyor

Daha da önemlisi eşiniz size ne kadar yardımcı olacak, bu yolculukta yüklerinizi ne kadar paylaşacak bunu iyi değerlendirin
 
Kusura bakmayın istemsiz bir gülme geldi doğum yapın sonra tekrar buralarda olun lütfen merak ederiz sizi
 
birdelimuallime .!.:
Kusura bakmayın istemsiz bir gülme geldi doğum yapın sonra tekrar buralarda olun lütfen merak ederiz sizi
Genişletmek için tıkla...
Aynen. Bu uykusuzluğu az uyumak zannediyorlar ama mevzu hiç doğru dürüst uyuyamamak. Bana da diyorlardı da aynen ben de böyle düşünüyordum ama yaşamak çok farklı. Gece toplamda 2 saat uyuyup onun da 10 kere bölünmesi ve bunun aylarca sürmesi hiç kolay değil. İnsanın dengesi şaşıyor.
 
Kesinlikle öyle. Ben de uykuyu seven biri değilimdir sabah karga b.konu yemeden ayağa dikilirim filan. Ee uyku da yok çocuk zorlamaz beni dedim doğum yapınca feleğim şaştı. İşte yorulmakla erken kalkıp gitmekle alakası yok çok başka bir olay. Ciddi manada sinirleri yıpratan bünyeyi yoran bir süreç.
 
Peki normal hayatında sa geceleri 2-3 saatte bi uyananlara ne oluyor?
Onlar da mı zorlanıyor?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
  • Kilitli
Hamileyim çok mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
4K
myday8888
R
  • Kilitli
Sevgilimle buluşma korkusu
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
1K
rosalindamiss
R
S
  • Kilitli
Siz olsanız ne yapardınız?
Yorumlar
6
Görüntüleme
211
ellerimlekazidim
S
Çocuktan sonra evlilik hayatınızda neler değişti ?
6 7 8
Yorumlar
146
Görüntüleme
5K
albatroza
Eş ailesi ile görüşmek zorunda mıyız?
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
1K
zingarina10
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…