Ben neye sinir oluyorum bir de.Tamda doğru yere değindin. Kizim neredeyse 5 yaşinda ve çok daha rahatim şimdi. En azindan iletişim var, ne isteyip istemediğini ve niye anliyorsun, bazi şeyleri anlatiyorsun.
Bebekte bunu bilmemek çok yipratici. Üşüyormu? Açmi? Niye ağladi? Bir kat daha fazla/azmi giydersem? Ve etrafinda bitmek bilmeyen "tavsiyeleri". 9 ay karninda taşimiş sen bu cocuğun derdini bilmiyorsun, ama etraf hemen damgayi yapiştirir.
Ve kadin/erkek eşitsizliği burda dahada devreye girer. Cocuğun kilosi, boyu, gece uykysu,.. hepsi kadina sorulur. Sanki bitek kadin bundan sorumluymuş gibi, tek başina bu bebeği yapti gibi. Adam gece kalkip mama verirse yilin babasi ilan ediliyor, kadin ise sadece yargilanir nasil olurda bebeğe mama veriyor diye.
Yani hepsi beraber çok yipratici oluyor. Yoksa sadece uykusuzluk olsa yine çözülür.
Ben neye sinir oluyorum bir de.
Bebeğimin aşıları varya oraya eşimle yolladim bir kere çok hastaydım o günde artık vurulması lazımdı.
Bebeğimin maması da esimin elinde.
Neyse hemsireler hep beni sormuş.
Sanki anne olmadan olmuyor.
İlla kadın dayatması olacak .
Babam arabayı sürdü bebegim esimin kucağında gitti.
Sürekli hemsirelerin azabi.
Siz asınızı vurun bitirin.
Sorgulamak niye durmadan?
Ben oledebilirdim babası ozaman yurda mı verecek?
Bir kere de hastanede kan alırken çok ağlıyor ben dayanamıyorum dışarda duruyorum kan alan hemşire yine annesi yok mu diyor?Erkek hemşire olsa sormazdi. Kadinlar hep rekabet içinde, kendi egosunu tatmin peşinde bide. Bu cinsiyet ayrimini en çokta kadinlar yapiyor. Hele konu çocuksa.
Kizim kaç defa sadece babasi ile doktora gitti. Hiçte kendimi kötü his etmem. Tek başima yapmadim ben bu çocuğu.
Zaten ben kimseyi anlamıyorum. Bu kadar kötü ve yorucu bir şey olsa bu kadar insan doğurur mu ? Hadi doğurdun neden ikinci diye sormazlar mı adama ? İnsanlar artık çok tembel buna inanıyorum. Öyle bir anlatıyorlar ki, içinden şeytan çıkacak sanıyor ınsanLütfen sizde akışa teslim olun ve böyle olumsuz şeyleri düşünerek kendinizi ve enerjinizi tüketmeyin.
Ama bi gülüşü varZaten ben kimseyi anlamıyorum. Bu kadar kötü ve yorucu bir şey olsa bu kadar insan doğurur mu ? Hadi doğurdun neden ikinci diye sormazlar mı adama ? İnsanlar artık çok tembel buna inanıyorum. Öyle bir anlatıyorlar ki, içinden şeytan çıkacak sanıyor ınsanLütfen sizde akışa teslim olun ve böyle olumsuz şeyleri düşünerek kendinizi ve enerjinizi tüketmeyin.
bütün bunları yaşayıp 2.yi yapanları ben de anlamıyorum herhalde unutuyorlar ya da hormonlar bu kişileri zorla ele geçiriyor...ben tek çocukluyum iki çocuklular bizi aydınlatsın.Herkes uykusuzluktan, gazdan, ağlamadan, tuvalete gidememekten, banyo yapamamaktan, soğuk çay kahve içmekten bir sürü şeyden şikayet edip nasıl ikinciye doğuruyor ben de onu anlamıyorum. Benim çevremde böyle annelerle kaynıyor. Kimse bebek bakmanın, çocuk yetiştirmenin kolay olduğunu söylemiyor ki zaten. Daha bir tane pozitif bir şey söyleyene denk gelmedim. Bunu diyenin tek de değil iki çocuğu oluyor ama orası enteresan. Hani pişman olmuş da itiraf edemiyormuş gibi geliyor çoğu kişi bana. Ama nedense ikinciyi de yalnız kalmasın diye peşinden yapıveriyor. Belki de bu şikayet edip anneliğin ne kadar zor olduğundan yakınanlarda bir sorun var bilemiyorum. Ben gayet durumun başıma geleneceklerin farkındayım. Evet uykusuzluk çok zorlayacak, bazen ağlayacağım isyan edeceğim, yorgunluğa dayanamayacağım, eski hayatımı özleyeceğim bir sürü zorluk yaşayacağım ama hepsi bir gün geçecek. Sonsuza kadar sürmeyecek. Bu durumu ne kadar kabullenebildiğinizle alakalı. Başa gelen çekilir. İlla eski hayatımı yaşayayım derseniz olmaz tabi. Annelik dur ya iki gün yapmayayım bir yere tatile gidip kafa dinleyip gelirim diyebileceğiniz bir şey değil .Ayrıca sırf bebeklik zor değil ki çocuk yetiştirmenin her aşamasının kendine göre apayrı zorlukları var. Bunları bilip ona göre doğru kararı vermek lazım diye düşünüyorum. Aksi takdirde hayat hem anne için hem bebek için çekilmez olur.
26 aydır bu sürecin içindeyim. Bana sorunumun ne olduğunu neden gergin olduğumu sorduklarında cevabı bulamıyordum, şimdi bu yorumu okuyunca aydınlandım. Gerçekten de olay tam olarak bu. Ne yaparsan yap olmaması, devamlı ağlaması, huzursuz olması. Bu yorum bana terapi gibi geldi, aydınlandım resmen. Teşekkür ederim :)O kesinti bildiğiniz gibi bir kesinti değil aslında. Yani gece bebeğiniz uyandı, karnını doyurdunuz ve geri yatırdınız. Bu, uykusu bölünmeye alışkın biri olarak sizi zorlamayabilir ama mesele bu değil. Sonra bebeği tekrar yatıramıyorsunuz. Onun bi derdi oluyor ya da tipik huysuzluğu tutuyor. Karşınızda ne istediğini bir türlü anlayamadığınız ve sakinleştiremediğiniz biri var. Öpüp koklayıp avutmak istiyorsunuz, izin vermiyor. Yatağına bırakıyorsunuz feryat figan ağlıyor. Yani asla memnun değil. Ki asıl yıpratan da bu memnuniyetsizlik, mutsuzluk, ağlama, bağırma. Zihnen çöküyorsunuz işte burada. Hani "bir gülüşü var ya" dedikleri tam da burada anlam kazanıyor. Yani bebek, çocuk mutlu ve rahat olsa gece oynat, uykusuz kal, aç kal inanın hiç önemli değil. Ama mütemadiyen huzursuz. Sizi yıpratan da bu. Değilse anneler uykusuzluğu da açlığı da kaldırabilecek güçteler. Enerjiniz sömürülmesin yeter.
Herşeyi unutturuyorAma bi gülüşü var
Niye 2inci doğdu olayi bilimsel. Doğum ile ilgili olaylar hafizaya zor kayitlaniyor. Yani kadinlar zamanla ne kadar zor olduğunu unutuyorlar.
Şimdi biri gelip atiyorum "kpss sinavi çok kolay yahuu, doğru düzgün ders bile çalişmadim, sadece son bir aymi ne ve sinav muhteşem geçti" dese bu bariz yalan olmazmiydi? Insanlara yanliş bilgi verilmezmiydi?
Bu olumsuz olmak değil, bilgilendirmektir. Neticede önemli olan sadece üremek değildir, kendi psikolojink koruyarakta bir minik insani yetiştirmektir.
Şöyle ki bende bu soruyu merak edip sordum çocuk 3 yaşına gelince bunların hepsi unutuluyor dedi.Herkes uykusuzluktan, gazdan, ağlamadan, tuvalete gidememekten, banyo yapamamaktan, soğuk çay kahve içmekten bir sürü şeyden şikayet edip nasıl ikinciye doğuruyor ben de onu anlamıyorum. Benim çevremde böyle annelerle kaynıyor. Kimse bebek bakmanın, çocuk yetiştirmenin kolay olduğunu söylemiyor ki zaten. Daha bir tane pozitif bir şey söyleyene denk gelmedim. Bunu diyenin tek de değil iki çocuğu oluyor ama orası enteresan. Hani pişman olmuş da itiraf edemiyormuş gibi geliyor çoğu kişi bana. Ama nedense ikinciyi de yalnız kalmasın diye peşinden yapıveriyor. Belki de bu şikayet edip anneliğin ne kadar zor olduğundan yakınanlarda bir sorun var bilemiyorum. Ben gayet durumun başıma geleneceklerin farkındayım. Evet uykusuzluk çok zorlayacak, bazen ağlayacağım isyan edeceğim, yorgunluğa dayanamayacağım, eski hayatımı özleyeceğim bir sürü zorluk yaşayacağım ama hepsi bir gün geçecek. Sonsuza kadar sürmeyecek. Bu durumu ne kadar kabullenebildiğinizle alakalı. Başa gelen çekilir. İlla eski hayatımı yaşayayım derseniz olmaz tabi. Annelik dur ya iki gün yapmayayım bir yere tatile gidip kafa dinleyip gelirim diyebileceğiniz bir şey değil .Ayrıca sırf bebeklik zor değil ki çocuk yetiştirmenin her aşamasının kendine göre apayrı zorlukları var. Bunları bilip ona göre doğru kararı vermek lazım diye düşünüyorum. Aksi takdirde hayat hem anne için hem bebek için çekilmez olur.
Öpüp koklayıp avutmak istiyorsunuz, izin vermiyor. Yatağına bırakıyorsunuz feryat figan ağlıyor. Yani asla memnun değil. Ki asıl yıpratan da bu memnuniyetsizlik, mutsuzluk, ağlama, bağırma. Zihnen çöküyorsunuz işte burada. Hani "bir gülüşü var ya" dedikleri tam da burada anlam kazanıyor. Yani bebek, çocuk mutlu ve rahat olsa gece oynat, uykusuz kal, aç kal inanın hiç önemli değil.
Niye 2inci doğdu olayi bilimsel. Doğum ile ilgili olaylar hafizaya zor kayitlaniyor. Yani kadinlar zamanla ne kadar zor olduğunu unutuyorlar.
Bu işin ev hanımı çalışanı fark etmez insan yetiştirmek başlı başına zor bir şey ama aynı ölçüde evladının olması mutluluk verici bir durum. İki 2019 5 Şubat'ta yaptığım testte çift çizgiyi gördüğümde hayatımda daha önce hiç yaşamadigim kadar mutlu oldum. Oğlum şuan 2 yaşında hergun bana kat kat fazlalarini yaşatıyor ama kolay mı değil. Tükenmiş hissesiyorsun, yetersiz hissediyorsun, her şeyde kendini suçluyorsun zor maa aynı ölçüde sevgi ve mutluluk da varMerhabalar kızlar, anne olanlara daha doğrusu çalışan anne olanlara danışmak istediğim bir konu var. Evleneli bir sene oldu, artık yavaş yavaş bebek yapsak mı diye düşünmeye başladık. Ancak etrafımda çocuğu olan kim varsa burada da öyle “çocuk bakmak çok zor, mahvoldum bittim hayatım çok değişti gün içinde nefes alamıyorum” gibi bir çok yorum görüyorum. Gördükçe de korkuyorum. Çocukları çok seviyorum çok iyi bakacağıma da eminim. Mesleğim gereği zaten hergün onlarlayım, eğitimciyim. Yaşım 27, bir yandan erteleme nasıl olsa bir gün olacak diyorum bir yandan madem bu kadar zor bir kaç sene daha kafanı dinle diyorum. Sanırım biraz cesarete ihtiyacım var. Ne diyorsunuz cidden korkulacak bir şey mi? Bir de böyle negatif konuşanlar genelde ev hanımı oluyor ben aynı zamanda çalışıyorum da. Evimle temizlik yemek iş hepsiyle kendim ilgileniyorum. Ev hanımları bile zor diyorsa ben ne yapacağım
Ay çok haklısınız valla çalışan kadın için daha kolay bencede sabah 8 de evden çık en erken 6 da eve gel 9 10 gibi uyut çocuğuEv hanımları için daha zor bence çünkü.
Çalışan kadının bir çevresi, farklı bir ortamı oluyor bebekle yapışık ikiz olmuyor. Akşam bebeğini görüyor sadece. Ama çalışmıyorsa benim gibi 7/24 yapışık ikiz oluyor bebekle ve bebeğim zor bir bebek olmamasına rağmen ben çok bunalıyorum. Benim hiç desteğim yok ama desteği olanlar biraz daha rahat olabiliyor. Üstüne korunurken hamile kaldım ikinci geliyor şimdi ay neyse ben daha fazla yazmiyim yoksa siz hiç çocuk yapmayacaksınız korkudan
O tamamen şöyle, hayat zaten birincide kayıyor.ger
bütün bunları yaşayıp 2.yi yapanları ben de anlamıyorum herhalde unutuyorlar ya da hormonlar bu kişileri zorla ele geçiriyor...ben tek çocukluyum iki çocuklular bizi aydınlatsın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?