- 20 Ocak 2010
- 3.037
- 1.606
- 173
- Konu Sahibi esesrara84
-
- #81
Bu dünyada bi izim kalsın ismim hatirlansin istersem eğer,
bi apartman yaparım adinida Tuğra koyarım
Bu dünyada bi izim kalsın ismim hatirlansin istersem eğer,İz bırakınca ne oluyor o da ayrı mesele. Sanki hanedan soyuyuz
cok dogru soyluyorsunuz . annem de umarim is isten gectikten sonra ikiniz de pisman olmazsiniz umarim diyor...iste o kisminda ben de buyuk konusamiyorum.suan icin kararim kesin ama insanoglu bu bigun yaslaninca ne hissedecegimi de simdiden bilemiyorum
biraz once okudugum bir konudan yola cikarak aklima geldi ve sormak istedim sizlere de..
cocuk isteyip istememek tabiki size kalmış bir şey ebnde 1 tane yaptım kv yüznden resmen çocuktan sogudum kızım 9 yaşında artık mumkun değil diyordum ve hiç kimse bana dogur demez olmuştu , sene başında sut kanallarım tıkandı ve kızım gözlerime baka baka ben senden korkumdan kardeş istediğimi söyleyemedim anne deyince yüreğimden nefes alamadım , eşim bile doguracağımı duyunca ağladı gerisini sen düşün
ve biz korunmaları bıraktık ve 3 ay olmadı sonra aşılama oldum 7 haftalıktı kalbi atmıyor diye onu aldırdık ve perişan olduk en kötüsüde kızımın miğreni var ve saatlerce ilaçlarını aldı ve yattı ben operasyondayekn defalarca kusmuş
şimdi ben bunca yıl söylediğim hersöz için ALLAHTAN TÖVBE diliyorum ,
sağlıkla ve mutlulukla kalın
Sırf izim kalsın diye dünya denen bu cehenneme o zavallı bebeği atmak bencillik değil mi ya?İz bırakınca ne oluyor o da ayrı mesele. Sanki hanedan soyuyuz
Kesinlikle tuhaf degil.biraz once okudugum bir konudan yola cikarak aklima geldi ve sormak istedim sizlere de..
Ben de esim de cocuk istemiyoruz. ben aklim erdi ereli cocuk sevmedim. sevmedim derken nefret edip dovmuyordum cocuklari. ama konusulur ya kucukken benim 2 cocugum olsun erkek olsun kiz olsun vs. ben hep istemedim. hic kimsenin cocuguna agucuk gugucuk minikmtontik hanimis falan yapamadim. kiyamam tabiki allah herkesin cocugunu bagislasin uzun omurlu saglikli olsun herkesin evladi. ama ben gercekten hic istemedim. evlenince istersin dendi hep dogru olabilir dedim. ama evlendim yine istemiyorum. pinpirikli bir insanim. yigenime baktim annemle beraber 3 sene. univ yeni bitirip ankaraya dondugumde ablam dogum yapip ise baslamisti. mamasini yedirdim altini degistirdim hasta oldu ablam uyurken ben uyanik saniye uyumadan basinda bekleyip saga dondu ustunu orttum sola dondu ustunu orttum. uzerini degistirirken kurutma makinesiyle isitip giydirdim. yatagina kurutma makinesi tutup isitip oyle yatirdim.kisaca sevmeyip iskence yapmiyorum cocuklara bunun icin acikladim.ama omrumce birinin sorumlulugunu almak istemiyorum.buyuyecek hep kalbim agzimda aman hasta oldu mu aman dustu mu aman biri itti de bi yerini kirdi mi. sonra okul..aman univ okunsun aman is bulsun. sonra baslayacak evlenecegi insanlar nasil olucak bilmemne derken omrum boyu hep onu dusunecegim.ben zaten zor bir hayat yasadim ( herkesin derdi kendine buyuk kimse yanlis anlamasin kimse pamuklar icinde buyumuyor ) ama artik kafa dinlemek esimle gezmek esime bakmak istiyorum sadece. o bana yetiyor. asla tahammulum yok artik cocuk aglamasina simarmasina. anne olmak istemiyorum.ama insanlar bezdiriyor. benim ailem biliyor istemedigimi saygi da duyuyorlar. esim de istemiyor. ama onun ailesi ozellikle eltilerim beni bezdiriyor. simdi olmuyor sanacaklar oysaki korunuyoruz hem de hem hapla hem kondomla.ama insanlar istiyor diye cocuk yapamam. zerre istemiyorum ve 31 yasindan sonra da isteyecegimi sanmiyorum.hamile gorunce bile elim duvara gidiyor allahim sen koru diye. istemek dogal da istememek neden degil? esim mutlu ben mutlu insanlara ne ? ozur dilerim uzattim ama gercekten bezdiriyor insanlar. bekarlara derler ne zaman evlilik evliye derler ne zaman cocuk diye. iste o misal ....
biraz once okudugum bir konudan yola cikarak aklima geldi ve sormak istedim sizlere de..
Ben de esim de cocuk istemiyoruz. ben aklim erdi ereli cocuk sevmedim. sevmedim derken nefret edip dovmuyordum cocuklari. ama konusulur ya kucukken benim 2 cocugum olsun erkek olsun kiz olsun vs. ben hep istemedim. hic kimsenin cocuguna agucuk gugucuk minikmtontik hanimis falan yapamadim. kiyamam tabiki allah herkesin cocugunu bagislasin uzun omurlu saglikli olsun herkesin evladi. ama ben gercekten hic istemedim. evlenince istersin dendi hep dogru olabilir dedim. ama evlendim yine istemiyorum. pinpirikli bir insanim. yigenime baktim annemle beraber 3 sene. univ yeni bitirip ankaraya dondugumde ablam dogum yapip ise baslamisti. mamasini yedirdim altini degistirdim hasta oldu ablam uyurken ben uyanik saniye uyumadan basinda bekleyip saga dondu ustunu orttum sola dondu ustunu orttum. uzerini degistirirken kurutma makinesiyle isitip giydirdim. yatagina kurutma makinesi tutup isitip oyle yatirdim.kisaca sevmeyip iskence yapmiyorum cocuklara bunun icin acikladim.ama omrumce birinin sorumlulugunu almak istemiyorum.buyuyecek hep kalbim agzimda aman hasta oldu mu aman dustu mu aman biri itti de bi yerini kirdi mi. sonra okul..aman univ okunsun aman is bulsun. sonra baslayacak evlenecegi insanlar nasil olucak bilmemne derken omrum boyu hep onu dusunecegim.ben zaten zor bir hayat yasadim ( herkesin derdi kendine buyuk kimse yanlis anlamasin kimse pamuklar icinde buyumuyor ) ama artik kafa dinlemek esimle gezmek esime bakmak istiyorum sadece. o bana yetiyor. asla tahammulum yok artik cocuk aglamasina simarmasina. anne olmak istemiyorum.ama insanlar bezdiriyor. benim ailem biliyor istemedigimi saygi da duyuyorlar. esim de istemiyor. ama onun ailesi ozellikle eltilerim beni bezdiriyor. simdi olmuyor sanacaklar oysaki korunuyoruz hem de hem hapla hem kondomla.ama insanlar istiyor diye cocuk yapamam. zerre istemiyorum ve 31 yasindan sonra da isteyecegimi sanmiyorum.hamile gorunce bile elim duvara gidiyor allahim sen koru diye. istemek dogal da istememek neden degil? esim mutlu ben mutlu insanlara ne ? ozur dilerim uzattim ama gercekten bezdiriyor insanlar. bekarlara derler ne zaman evlilik evliye derler ne zaman cocuk diye. iste o misal ....
biraz once okudugum bir konudan yola cikarak aklima geldi ve sormak istedim sizlere de..
Ben de esim de cocuk istemiyoruz. ben aklim erdi ereli cocuk sevmedim. sevmedim derken nefret edip dovmuyordum cocuklari. ama konusulur ya kucukken benim 2 cocugum olsun erkek olsun kiz olsun vs. ben hep istemedim. hic kimsenin cocuguna agucuk gugucuk minikmtontik hanimis falan yapamadim. kiyamam tabiki allah herkesin cocugunu bagislasin uzun omurlu saglikli olsun herkesin evladi. ama ben gercekten hic istemedim. evlenince istersin dendi hep dogru olabilir dedim. ama evlendim yine istemiyorum. pinpirikli bir insanim. yigenime baktim annemle beraber 3 sene. univ yeni bitirip ankaraya dondugumde ablam dogum yapip ise baslamisti. mamasini yedirdim altini degistirdim hasta oldu ablam uyurken ben uyanik saniye uyumadan basinda bekleyip saga dondu ustunu orttum sola dondu ustunu orttum. uzerini degistirirken kurutma makinesiyle isitip giydirdim. yatagina kurutma makinesi tutup isitip oyle yatirdim.kisaca sevmeyip iskence yapmiyorum cocuklara bunun icin acikladim.ama omrumce birinin sorumlulugunu almak istemiyorum.buyuyecek hep kalbim agzimda aman hasta oldu mu aman dustu mu aman biri itti de bi yerini kirdi mi. sonra okul..aman univ okunsun aman is bulsun. sonra baslayacak evlenecegi insanlar nasil olucak bilmemne derken omrum boyu hep onu dusunecegim.ben zaten zor bir hayat yasadim ( herkesin derdi kendine buyuk kimse yanlis anlamasin kimse pamuklar icinde buyumuyor ) ama artik kafa dinlemek esimle gezmek esime bakmak istiyorum sadece. o bana yetiyor. asla tahammulum yok artik cocuk aglamasina simarmasina. anne olmak istemiyorum.ama insanlar bezdiriyor. benim ailem biliyor istemedigimi saygi da duyuyorlar. esim de istemiyor. ama onun ailesi ozellikle eltilerim beni bezdiriyor. simdi olmuyor sanacaklar oysaki korunuyoruz hem de hem hapla hem kondomla.ama insanlar istiyor diye cocuk yapamam. zerre istemiyorum ve 31 yasindan sonra da isteyecegimi sanmiyorum.hamile gorunce bile elim duvara gidiyor allahim sen koru diye. istemek dogal da istememek neden degil? esim mutlu ben mutlu insanlara ne ? ozur dilerim uzattim ama gercekten bezdiriyor insanlar. bekarlara derler ne zaman evlilik evliye derler ne zaman cocuk diye. iste o misal ....
Tuhaf olan bişey yok. Eşin de istemiyor ve saygı duyuyorsa yapmazsınız. Belki fikrin de değişecektir zamanla. Akışına bırak. Ben çok istiyorum, bir kaç yıl bekleyelim evliliğin tadını çıkaralım diye de düşünemiyoruz çünkü ben 34 eşim 39 yaşında ve iki aylık evliyiz. Kısacası nasıl bi hayat sürmek istiyorsan öyle yaşa. Keyfine bak:)biraz once okudugum bir konudan yola cikarak aklima geldi ve sormak istedim sizlere de..
Ben de esim de cocuk istemiyoruz. ben aklim erdi ereli cocuk sevmedim. sevmedim derken nefret edip dovmuyordum cocuklari. ama konusulur ya kucukken benim 2 cocugum olsun erkek olsun kiz olsun vs. ben hep istemedim. hic kimsenin cocuguna agucuk gugucuk minikmtontik hanimis falan yapamadim. kiyamam tabiki allah herkesin cocugunu bagislasin uzun omurlu saglikli olsun herkesin evladi. ama ben gercekten hic istemedim. evlenince istersin dendi hep dogru olabilir dedim. ama evlendim yine istemiyorum. pinpirikli bir insanim. yigenime baktim annemle beraber 3 sene. univ yeni bitirip ankaraya dondugumde ablam dogum yapip ise baslamisti. mamasini yedirdim altini degistirdim hasta oldu ablam uyurken ben uyanik saniye uyumadan basinda bekleyip saga dondu ustunu orttum sola dondu ustunu orttum. uzerini degistirirken kurutma makinesiyle isitip giydirdim. yatagina kurutma makinesi tutup isitip oyle yatirdim.kisaca sevmeyip iskence yapmiyorum cocuklara bunun icin acikladim.ama omrumce birinin sorumlulugunu almak istemiyorum.buyuyecek hep kalbim agzimda aman hasta oldu mu aman dustu mu aman biri itti de bi yerini kirdi mi. sonra okul..aman univ okunsun aman is bulsun. sonra baslayacak evlenecegi insanlar nasil olucak bilmemne derken omrum boyu hep onu dusunecegim.ben zaten zor bir hayat yasadim ( herkesin derdi kendine buyuk kimse yanlis anlamasin kimse pamuklar icinde buyumuyor ) ama artik kafa dinlemek esimle gezmek esime bakmak istiyorum sadece. o bana yetiyor. asla tahammulum yok artik cocuk aglamasina simarmasina. anne olmak istemiyorum.ama insanlar bezdiriyor. benim ailem biliyor istemedigimi saygi da duyuyorlar. esim de istemiyor. ama onun ailesi ozellikle eltilerim beni bezdiriyor. simdi olmuyor sanacaklar oysaki korunuyoruz hem de hem hapla hem kondomla.ama insanlar istiyor diye cocuk yapamam. zerre istemiyorum ve 31 yasindan sonra da isteyecegimi sanmiyorum.hamile gorunce bile elim duvara gidiyor allahim sen koru diye. istemek dogal da istememek neden degil? esim mutlu ben mutlu insanlara ne ? ozur dilerim uzattim ama gercekten bezdiriyor insanlar. bekarlara derler ne zaman evlilik evliye derler ne zaman cocuk diye. iste o misal ....
yasim 31 :)Yumurta ni dondur yaş kaç bu arada
allah baguslasin beni anladiginiz icin cok tesekkur ederim:)Kesinlikle tuhaf degil.
Seni cok iyi anliyorum.
Allah bagislarsa benim de 8 aylik bir kizim var ve ayni senin gibi pipirikli bir insanim (tek fark ben cocuklari seviyorum) aklimda surekli bir sey oldu, ya bir sey olursa.. Bir de sahiden omur boyu sorumlulugu bitmiyor. Bazen kendi kendime diyorum ki ne guzel yasayip gidiyordum laylaylom, bu annelik bana gore degil diyorum ama sonra onun bir gulusu, bir agusu beni benden aliyor.
Hee desen ki bilerek isteyerek mi yaptin? Hayir, supriz oldu ve basima gelecekleri de bilmiyordum. Annelik gercekten de cok zor bir duygu, bir sorumluluk, bir gorev, bir teslimiyet!
Elalemi hic kafana takma. Zaten simdi 1 tane yapsan, ikinci ne zaman diye basinin etini yerler. Bu elalem dediklerimizin cenesi hic kapanmaz. O yuzden sen esinle mutluluguna bak, cocuk isteyen de kendisi yapsin, sevsin.
gayet doğal bir düşünce...ben anneliğin gerçekleşene kadar iç güdüsel bir şey olduğuna inanmıyorum. bir bebek dünyaya getirdikten sonra hem hormonal hem psikolojik olarak anneliğe hazır hale geliyorsun tamam. fakat hiç sahip olmadığın bir şeyi deli gibi istemek, ne bileyim, çocuğum olmuyor diye dövünmek, tedaviler olmak, kendini üzmek bunlar bana doğal gelmiyor. tamamen toplumun dayattığı şeyler, çevre ne der, benim eksik olduğumu düşünürler korkusundan dolayı anne olunmak isteniyor bence ve belki de çoğu kadın bunun farkında bile değil. yaşım geldi hormonlarım bırakmıyor anne olmak istiyorum lafı doğru gelmiyor hiç. yaşım geldi etrafımdakiler bekliyor, arkadaşlarımın bir bşr çocukları oluyor o halde geri kalmamalıyım korkusu sadece bu. belki de bu yazdıklarım çoğu kişiye ters gelecek ama ben kesinlikle böyle düşünüyorum.
kimi de ilerde yaşlanınca bize bakar diye çocuk sahibi olmak istiyor, hep bu yaşımızda kalmayacağız deniyor. bnu da çok oportunistik bir yaklaşım olarak görüyorum. çocuk bir yatırım aracı hiç değildir. çocuğu ilerde bize bakma beklentisiyle büyütmek son derece yanlış. bunun için bakım evleri var. ben 26 yaşındayım ve yeni evliyim. uzun zamandır düşüncelerim bu yönde, büyük konuşmayı sevmem ama çocuklara karşı özel bir sevgi duymuyorum, bir bebek görüce acaba benim olsa nasıl hssederdim diye düşündüğümde aklıma tek gelen ona bakmanın maddi manevi ne kadar zor olacağı. bebekleri severim ama benim olsunlar istemem. yalnız değilsin....
iste ben de ayni tipki sizin gibi dusunuyorum. ama beni vicdansizlikla sucluyor genelde bazi insanlarSırf izim kalsın diye dünya denen bu cehenneme o zavallı bebeği atmak bencillik değil mi ya?ben kiyamiyorum doğmamış çocuklarıma.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?