1,5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. Eşimin ilk evliliğinden çocuğu var,annesinde. Tanınmak istemediğimden üyelik yeni ve fazla da detaylı bilgi vermeden sorunumu anlatmaya çalışacam. 3 gün önce eşimle çok şiddetli kavga ettik. Ben boşanma kelimesini ağzıma almasam da adam kararlı boşanmak istiyor. Anlaşmalı dilekçeyi hazırladı, bitirelim dedi. Zaten heyheyli bir tiptir, kızdığı zaman gözü pek bişey görmez. Sevgililik döneminde de 100 kere ayrılmaya kesin karar vermişliği vardır. Sonra döndü tabi. Bunu söylediğimde bu 101. olsun, son olsun artık diyor. Kavgalarımız daha önce de oldu,ama bu seferki mevzu para. Son ayda biraz masraflarımız olmuştu, ama yine maddi durumumuz iyi. Benim maaşımın ve kredi kartımın kontrolü kendisinde ve ben evlendiğimden beri cebimde çok az para var. Ve öyle az bir maaşı olan bir insan değilim. Onun da nereye harcadığını,ne ödediğini biliyorum ama krediler,eşya vs var..Konu biraz pintilik. Bu konuda isyan ettim, paramız varken daha rahat harcama yapabilme hakkımın olduğunu söyledim. Çünkü ona göre zaten rahat harcama yapıyoruz, ama bana göre öyle değil. Bana memnun değilsen s...g..dersin dedi. Hiçbir şeyim eksik değilmiş, ne istesem alıyormuş filan. Ama aynı adam ben mağazaların önünden geçerken kazara bişey beğenirim de isterim diye dertlenen, marketten beni çarçabuk çıkartan, kılık-kıyafetim ve çantam çok olduğu için(bekarlıktan kalma onlar da ve eskidiler) bir yenisine müsade etmeyen biri. Ben ise küçük şeylerden mutlu olurum o anlık, huyumdur. O paranın çarçur edilmemesi gerektiğini, fazlasının biriktirilip yatırım vs yapılmasını sürekli düşündüğü için böyle davranıyor. Ama fazla paranın sınırları ikimizin görüşüne göre farklı sanırım.Ve ben çocuk istiyorum, o sanırım istemiyor.İstiyor gibiydi yanaşmıyor.Bugün boşanma dilekçesini götürecektik,ben vazgeçirdim.Ama hala konuşmuyoruz. Ne diyorsunuz? Yaşım çocuk için geçiyor ama bu adamla da ne yaparım diye düşünüyorum..
Bu adamdan asla çocuk yapma!!!!1,5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. Eşimin ilk evliliğinden çocuğu var,annesinde. Tanınmak istemediğimden üyelik yeni ve fazla da detaylı bilgi vermeden sorunumu anlatmaya çalışacam. 3 gün önce eşimle çok şiddetli kavga ettik. Ben boşanma kelimesini ağzıma almasam da adam kararlı boşanmak istiyor. Anlaşmalı dilekçeyi hazırladı, bitirelim dedi. Zaten heyheyli bir tiptir, kızdığı zaman gözü pek bişey görmez. Sevgililik döneminde de 100 kere ayrılmaya kesin karar vermişliği vardır. Sonra döndü tabi. Bunu söylediğimde bu 101. olsun, son olsun artık diyor. Kavgalarımız daha önce de oldu,ama bu seferki mevzu para. Son ayda biraz masraflarımız olmuştu, ama yine maddi durumumuz iyi. Benim maaşımın ve kredi kartımın kontrolü kendisinde ve ben evlendiğimden beri cebimde çok az para var. Ve öyle az bir maaşı olan bir insan değilim. Onun da nereye harcadığını,ne ödediğini biliyorum ama krediler,eşya vs var..Konu biraz pintilik. Bu konuda isyan ettim, paramız varken daha rahat harcama yapabilme hakkımın olduğunu söyledim. Çünkü ona göre zaten rahat harcama yapıyoruz, ama bana göre öyle değil. Bana memnun değilsen s...g..dersin dedi. Hiçbir şeyim eksik değilmiş, ne istesem alıyormuş filan. Ama aynı adam ben mağazaların önünden geçerken kazara bişey beğenirim de isterim diye dertlenen, marketten beni çarçabuk çıkartan, kılık-kıyafetim ve çantam çok olduğu için(bekarlıktan kalma onlar da ve eskidiler) bir yenisine müsade etmeyen biri. Ben ise küçük şeylerden mutlu olurum o anlık, huyumdur. O paranın çarçur edilmemesi gerektiğini, fazlasının biriktirilip yatırım vs yapılmasını sürekli düşündüğü için böyle davranıyor. Ama fazla paranın sınırları ikimizin görüşüne göre farklı sanırım.Ve ben çocuk istiyorum, o sanırım istemiyor.İstiyor gibiydi yanaşmıyor.Bugün boşanma dilekçesini götürecektik,ben vazgeçirdim.Ama hala konuşmuyoruz. Ne diyorsunuz? Yaşım çocuk için geçiyor ama bu adamla da ne yaparım diye düşünüyorum..
Değerleri yorumlarınız için sağolun..Korkuyor muyum boşanmaktan,ailemi üzmekten diyorum.Bir daha hiç çocuğum olmayabilir diyorum.Ama ben de artık sabredemiyorum bazı şeylere.Evet evlendiğimden beri çalışan bir parasız haline dönüştüm.Eski günlerimi,paramın idaresini kendi yaptığım zamanlarımı özlemişim. bunu çok net farkettim.Benim için para araçtır.Nefret ederim pintilikten.Geldi beni buldu..
Evet ..Annesi de öyle zaten.Hatta daha beteri.Tamam zamanında yokluk çekmişler ama..Şu an durum iyi..Hala ne kafa bu..Benim de çocukluğum güllük gülistanlık geçmedi ama ben öyle değilim.Hadi annesinin yaşlılığına veriyorum..Beni bir noktada ilgilendirmez diyebiliyorum ya bu nolacak..Benim esimde aynı özellikte. (Ben eşimin türünün son örneği olduğunu sanıyordum:) 10 yıllık evliyim 10 yildir uğraşıyorum. Sonuç beni kendine benzetti:) en son tartışma da bana kendi paramı yedirmiyorsun yeter dedim yaklasik 2 yıldır daha az müdahale eder. Ama ben bu sebepten hiç ayrilmayi düşünmedim cunkç karakteri oyle. Ve annesi öyle yetiştirmis.
Kendisine de soyledim.Eğer evlenmemiş olsaydık bir saniye bile yanında durmazdım.Çeker giderdim.Biraz sakin karar vermeye çalışıyorum artık.Bunca şeye rağmen ne cekiyorsun ki bu adamı?
Eski eşi de pinti olduğunu düşünüyormuş zaten.Zor bir insan.Başka sorunları da olmuş tabi.Hatta sevdiğim bir akrabası var o da bazen şakayla karışık der pinti diye.Ben idare etmişim bugüne kadar.
Evet tezatlık var.Ben korktum sanırım.Haklı olduğumu hala düşünüyorum.Duygu karmaşası yaşadım, hala yaşıyorum.Hakli oldugunuzu düşünüyorsunuz ve bosanma konusunda onu kararindan vaz gecirdiginizi soyluyorsunuz sizce burda bir tezzatlik yok mu?maas kartiniz elinde iyi bir geliriniz olmasina ragmen haksız gibi davraniyorsunuz...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?