- Konu Sahibi pamukipligihayat
-
- #21
yas farkı öyle söyledigin kadar cok asırı degil bence normal.cocuk oda olabilir illa herkes bekar hic evlenmemis birileriyle evlenecek degil.ama söyle bir sorun var hayat sartları malum para pul ev borc dert dert dert.bunlar üst üste gelipte ask bittimi kafanı duvarlara vurursun.cocuk la illaki tanısacaksın o herzaman senin hayatının bir parcası olacak cunku o senin kocanın bi parcası bi sorun yasadıgınızda cocuk seni sevmese istemese hep sorun cıkarsa bunlara katlanabilicenmi?bunları icine atabilicenmi yada sakince cözüm yolu arayıp bulabilicenmi?bunları yaparken sikayet etmeden esine karsı saygılı seviyeli ve icinde ki aynı sevgiyi koruyabilicenmi?ask bitince gözün acılıcak o zaman da olsun herseye katlanırım diyebilicenmi?seninde cocugun olucak ve bunun gibi milyon tane örnek verebilirim sana.önemli olan kendine bu soruların cevabını verebiliyomusun bunları kabul edebiliyomusun ve bu sölediklerimin bin katı kötüsünü düsünüpte tart kendini.eger realist olarak herseye bakıp herseye evet ben bugünki gibi olucam diyebiliyosan aileler ikna edilir ama inanki hicbisey bugünki gibi kolay olmayacak.
Senin yazdıkların : Yaş farkı,boşanmış olması,eski evliliğinden (sanırım görüşmediği) bir çocuğu olması,maddi durumunun düzgün olmaması....
Maddi durumunu yaşa göre değerlendirdim.32 yaşında hayat standartının rayına oturmuş olması beklenir.Yeni mezun bir genç değil sonuçta...
hayat herkese ne yazikki gülmüyor... işleri rayında giderken hayatı altüst olmuş bitmiş herşey... yaş farkı önemli değil benm için şimdiye kadar bir sorunla karşılaşmadık bana daha çok artıları oluyor... görüşmediği çocuğu değilde görüşemediği bir çocuğu var..... o onun evladı ve onu nekadar özlediğini ne kadar acı çektğini biliyorum....
sana evlı ve hemen hemen aynı yaslarda olan bır arkadasın olarak soyleyebılecegım tek sey ( ben senden kucugum ayrıca))duygularından emınsen ve bır omur boyu aynı yolda onunla dimdik yuruyebılecegını dusunuyorsan :)) o zaman sorun yok demektır ( İnsanların gozunde eger evlı kalınabılecek bı adam olsaydı bosanmazdı yada karısı onu bosamazdı cumlelerını duyabılırsın ) Kulak asma tmm :))))
Neden görüşemiyorlar?
bence ilk eşinden neden ayrıldığını öğrenin...tazecik kızsın ziyan etme kendini...sonra cooook kafanı taşlara vurursun
haaa bide şunu söyleyeyim ailelerin onaylamadıı hicbir evlilik yolunda gitmezzz...
Öncelikle merhaba.... aslında şimdi yazacaklarımın cevabını çok iyi biliyorum ama dertleşmek için başka gidecek yerim yok... Ben öyle birinie aşık oldumki neredeyse imkansız benim için. Forumda okudum bir çok arkadaş yazmış aynı durumdayım bende ama ne gidiyor benden nede ben ondan... Benim aşık olduğum sevdiğim dünyalar iyisi adam daha önceden evlenmiş ve bir çocuğu var.... Ben onu herşeysiyle kabul ediyorum. Aramızdaki yaş farkıda çok fazla ben 23 o 32 yaşında. Çok denedim unutmak için çok uğraştım ama onu hergördüğümde dizlerimin bağı çözülüyor hergördüğümde her sesini duyduğumda yüreğim yerinden fırlıyor. Aynı yerde çalışıyoruz maddi açıdan durumuda düzgün değil ama biz çalışıp kazanırız nasıl olsa.... bizim açımızdan herşey çok güzel Allaha çok şükür hiç sorunumuz yok ama ben bunu aileme nasıl söylerim nasıl anlatırım hiç bilmiyorum kesinlikle karşı çıkacaklar biliyorum istemeyecekler onuda biliyorum... ama ne bileyim onun suçu deilki bukadar olan olaylar. ben çok aşığım ona bi gün gidipte dönmemekten korkuyorum herşeyi karşıma alıp gidesim geliyor korkuyorum... onun için herşeyi yaparım çok zor durumdayım arkadaşlar ondan vazgeçemem çok ayrıldık ama olmadı yine birbirimize döndük yapamadık... böyle olan bütün ilişkiler hep kötü sonlamı bitiyor Allah yardımcım olsun her zaman dua ediyorum hayırlısı olsun diye inşallah gönlümdeki hakkımda hayırlıdır =(
Yaş farkı çok değil. 9 yaş ... Benim sınırım 10 mesela.
Evlenip boşanması , kader ... Napalım anlaşamamışlardır. Çocuğunun olması da bir eksi değil bana göre.
Bunların hiçbiri eksi değil. Ama söyleyim, çocuk seni kabullenmeye bilir... Zorlayabilir.
Savaşabilir misin , küçücük bir çocukla ? Onu kırmadan , kendi çocuğun gibi.
Onun dışında tembel bir tip değilse, şuanda evi,arabası yoksa bile, seni geçindirebilecek bir tipse sorun değil ...
ben onada söyledim kendi çocuğum olana kadar (allah nasip ederse) ona sadece abla gibi davranabilirim ama kendi çocuğum olduktan sonra annelik duygularını yaşadıktan sonra anlayabilirim onu ama o benim eşimin bi parçasıysa ben onuda severim kendimide kabullendiririm.... tembel değil kesinlikle iş ortamındaki en çalışkan insan belkide....Yaş farkı çok değil. 9 yaş ... Benim sınırım 10 mesela.
Evlenip boşanması , kader ... Napalım anlaşamamışlardır. Çocuğunun olması da bir eksi değil bana göre.
Bunların hiçbiri eksi değil. Ama söyleyim, çocuk seni kabullenmeye bilir... Zorlayabilir.
Savaşabilir misin , küçücük bir çocukla ? Onu kırmadan , kendi çocuğun gibi.
Onun dışında tembel bir tip değilse, şuanda evi,arabası yoksa bile, seni geçindirebilecek bir tipse sorun değil ...
kesinlikle çok haklısınız düşünmem gerekn çok şey var daha ama bişey beni hep itiyor herşey halledilir gibi geliyor...Öncelikle konuyu ailenle paylaş en azından annenle, anneler çocuklarının ruhunu bilir sana en çok o yardımcı olacaktır.
Yaş farkınız bence çok değil
Çocuk ve maddiyat konusu ise çok iyi düşünülmesi gereken bir durum. Her ne kadar çocuk annesinde olsa bile bir gün babası ile kalması söz konusu olabilir, çocukla nasıl iletişim kurarsın. Bu ilişkinin devamını düşünebilmen için bence çocukla tanışman gerek. Para konularını da hafife alma, aşkın alevi geçince parasızlık göze batar. Her zaman çalışmayabilirsin, bir çocuğun olduğunda en azından 3-4 yıl onu kendin bakmak isteyebilirsin (ki bu bence çok önemli) bu durumda eşin evinin ve ailesinin ihtiyaçlarını karşılayabilecek mi. Çocuğunun seni istememe olasılığından bahsetmiş herkes ama sende çocuğu sevmeyebilirsin. Başka bir kadının doğurup,büyüttüğü,şekillendirdiği bir çocuğu benimsemek öyle kolay bir iş değil. Sonra bu adamın çocuğuna karşı da sorumlulukları da var, evde bir sürü ihtiyaç varken parasının bir kısmını ilk çocuğunun ihtiyaçları için kullanmasına,eski eşiyle görüşmesine ve önceki evliliğinden kalan sorumluluklarına sen ne kadar dayanabileceksin, ne kadar uyum sağlayabileceksin bunları düşünmen gerek.
Sevmek çok eşsiz bir duygu, insan rüzgara karşı durabileceğini düşünüyor hep ama öyle olmuyor. Mücadele ettikçe yoruluyor insan. Bir de erkekler bizim gibi değil, sıkışıp sorunları çözemediğinde, bunları bilerek benimle birlikte oldun, şimdi şikayet hakkın yok diyecek kadar gaddar olabiliyorlar. Duyguların çok güzel ama mantığını devre dışı bırakma.
ben onada söyledim kendi çocuğum olana kadar (allah nasip ederse) ona sadece abla gibi davranabilirim ama kendi çocuğum olduktan sonra annelik duygularını yaşadıktan sonra anlayabilirim onu ama o benim eşimin bi parçasıysa ben onuda severim kendimide kabullendiririm.... tembel değil kesinlikle iş ortamındaki en çalışkan insan belkide....
12 saat çalışıyor hiç izinsiz gidemiyor malesef
Tabi bilemem herkesin ki başka :)
Ben üvey anne ile yaşadığım için yıllarca, karşı taraftaki çocuğun beklentilerini iyi biliyorum.
Annesine düşkünse, senden annelik görmek istemez, ablalık en iyisidir.
Ama annesi ile arası bozuksa, annelik ne görmediyse, annelik yaparsan iyi olur.
Duruma göre yani.
Benim için de, anne olmama gerek yok mesela. Sokakta gördüğüm tüm bebekler benim sanki :)
Yapısal bir şey bu. Duruma göre bakarsın.
Ve eğer olurda çocuğu tavlamak istersen, buna sakın ilkten bir hediye alarak başlama.
Çok yapmacık duruyor haberin olsun canım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?