Çok zor çokk =(


biz bunları çok düşündük o beni hiçbir zaman sıkıştırmadı benim hayatım bu dedi bana bende onu olduğu gibi kabul ediyorum zaten biliyorum ilerde diğer çiftler bir kavga ederken bizim o birimiz bin olabilir arada bambaşka hayata ait bir çocuk var çocuk illaki bana düşmanmı olacak? bütün evliliklerde böyle değilmidir zaten bi heves evlenirsin iki gün sonra hayat başladığında didişmeler başlar belkide daha kötü şeyler olur... bizimde çocuğumuz olacak allah izin verirse ilerde ozaman ona sadece benm çocuğumu sev diğer çocuğunu at diyememki oda çok masum bi çocuk sonuçta onu dışlayamamki o hep bizim hayatımızda olacak onuda kabul ettim
 
Biraz daha bekle ve iyice tanımaya çalış.

En azından eski eşiyle neden boşanmışlar onu ögren mesela....
 
Son düzenleme:

hayat herkese ne yazikki gülmüyor... işleri rayında giderken hayatı altüst olmuş bitmiş herşey... yaş farkı önemli değil benm için şimdiye kadar bir sorunla karşılaşmadık bana daha çok artıları oluyor... görüşmediği çocuğu değilde görüşemediği bir çocuğu var..... o onun evladı ve onu nekadar özlediğini ne kadar acı çektğini biliyorum....
 
bence ilk eşinden neden ayrıldığını öğrenin...tazecik kızsın ziyan etme kendini...sonra cooook kafanı taşlara vurursun
haaa bide şunu söyleyeyim ailelerin onaylamadıı hicbir evlilik yolunda gitmezzz...
 

Neden görüşemiyorlar?
 

duygularımdan eminim ve dimdik yürüyeceğim onunlayken başımın yere eğilmesine asla izin vermez... ben onunla olayımda onların cevaplarını veririm zaten=)
 
cocuk illaki seni sevmeyecak senden nefret edecek demek istemedim böyle seylerle karsılasabilirsin dedim.tekrar söylüyorum 10 yas cok bi yas farkı degil,cocukda olabilir normal.sadece evlilikte yasananlara ek farklı farklı sorunlar yasama ihtimalin yüksek.bunlara hazırlıklısın öyle hissediyorsun kendini ama siz daha evlenmeden bircok sey yıpranmıs olacak sizin icin.sen herseye gözünü yummus ve kararını vermissin aslında.konusak cok fazla seyde yok o yüzden.umarım ne sen aileni nede ailen seni cok yıpratmadan kırmadan bu isi tatlıya baglarsınız.hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Yaş farkı çok değil. 9 yaş ... Benim sınırım 10 mesela.

Evlenip boşanması , kader ... Napalım anlaşamamışlardır. Çocuğunun olması da bir eksi değil bana göre.

Bunların hiçbiri eksi değil. Ama söyleyim, çocuk seni kabullenmeye bilir... Zorlayabilir.

Savaşabilir misin , küçücük bir çocukla ? Onu kırmadan , kendi çocuğun gibi.

Onun dışında tembel bir tip değilse, şuanda evi,arabası yoksa bile, seni geçindirebilecek bir tipse sorun değil ...
 
bence ilk eşinden neden ayrıldığını öğrenin...tazecik kızsın ziyan etme kendini...sonra cooook kafanı taşlara vurursun
haaa bide şunu söyleyeyim ailelerin onaylamadıı hicbir evlilik yolunda gitmezzz...

benimde en çok korktuğum şey o zaten ailelerin onaylamadığı evlilikler can atarak beni vermeyeceklerini biliyorum ama en azından versinler ya
 

Kendinize biraz zaman taniyin. Psikologlarin cogu, kisinin "cok asik oldugu" dönemi atlatmadan evlenmemesinden yana.
Bu dönemde herseyi hosgörülür, iyi gelir, ama ask biraz gecmeye basladiginda gercek kisilikler gün yüzüne
cikar. Gerceklerle yüzlesmeden ciddi bir karar almayin. Yasiniz henüz genc, birbirinizi iyi tanimaya calisin, neden bosanmis ögrenin,
daha önce esini aldatmis mi,siddet uygulamis mi? Bunlar önemli bilgiler, sonucta kimse nedensiz bosanmaz. Bu arada kenara üc bes kurus koyun.
Ask güzel bir duygu, yalniz ölüyorum askindan modundan cikin lütfen, kimse asktan ölmez.

Bir de: Evlenmek konusunda neden bu kadar acele edilir anlayamiyorum, evlenenlerin basi göge ermiyor inanin.
Büyülü bir dünya degil evlilerin dünyasi.
Önce bir kisiliginiz otursun, kendi ayaklarinizin üstüne durmayi ögrenin, ondan sonra evlenmeyi düsünün.
Sahsen bir bayanin 25 yasindan önce evlenmesini erken buluyorum.
 
Son düzenleme:
Öncelikle konuyu ailenle paylaş en azından annenle, anneler çocuklarının ruhunu bilir sana en çok o yardımcı olacaktır.

Yaş farkınız bence çok değil

Çocuk ve maddiyat konusu ise çok iyi düşünülmesi gereken bir durum. Her ne kadar çocuk annesinde olsa bile bir gün babası ile kalması söz konusu olabilir, çocukla nasıl iletişim kurarsın. Bu ilişkinin devamını düşünebilmen için bence çocukla tanışman gerek. Para konularını da hafife alma, aşkın alevi geçince parasızlık göze batar. Her zaman çalışmayabilirsin, bir çocuğun olduğunda en azından 3-4 yıl onu kendin bakmak isteyebilirsin (ki bu bence çok önemli) bu durumda eşin evinin ve ailesinin ihtiyaçlarını karşılayabilecek mi. Çocuğunun seni istememe olasılığından bahsetmiş herkes ama sende çocuğu sevmeyebilirsin. Başka bir kadının doğurup,büyüttüğü,şekillendirdiği bir çocuğu benimsemek öyle kolay bir iş değil. Sonra bu adamın çocuğuna karşı da sorumlulukları da var, evde bir sürü ihtiyaç varken parasının bir kısmını ilk çocuğunun ihtiyaçları için kullanmasına,eski eşiyle görüşmesine ve önceki evliliğinden kalan sorumluluklarına sen ne kadar dayanabileceksin, ne kadar uyum sağlayabileceksin bunları düşünmen gerek.

Sevmek çok eşsiz bir duygu, insan rüzgara karşı durabileceğini düşünüyor hep ama öyle olmuyor. Mücadele ettikçe yoruluyor insan. Bir de erkekler bizim gibi değil, sıkışıp sorunları çözemediğinde, bunları bilerek benimle birlikte oldun, şimdi şikayet hakkın yok diyecek kadar gaddar olabiliyorlar. Duyguların çok güzel ama mantığını devre dışı bırakma.
 

ben onada söyledim kendi çocuğum olana kadar (allah nasip ederse) ona sadece abla gibi davranabilirim ama kendi çocuğum olduktan sonra annelik duygularını yaşadıktan sonra anlayabilirim onu ama o benim eşimin bi parçasıysa ben onuda severim kendimide kabullendiririm.... tembel değil kesinlikle iş ortamındaki en çalışkan insan belkide....
 
ben onada söyledim kendi çocuğum olana kadar (allah nasip ederse) ona sadece abla gibi davranabilirim ama kendi çocuğum olduktan sonra annelik duygularını yaşadıktan sonra anlayabilirim onu ama o benim eşimin bi parçasıysa ben onuda severim kendimide kabullendiririm.... tembel değil kesinlikle iş ortamındaki en çalışkan insan belkide....
 
Bence paradan çok, evlenmiş ve çocuklu olması daha önemli.

para konusu bir şekilde halledilir, ikinizde çalışıyosunuz sonuçta.

şimdi olmasa bile ileride sorun olabilir çocuk olayı..
 
kesinlikle çok haklısınız düşünmem gerekn çok şey var daha ama bişey beni hep itiyor herşey halledilir gibi geliyor...
 
şuan gözünüzün bukadar kara olması bu ilişkinin gidişatındaki "imkansızlık"tan kaynaklanıyor.

hani imkansızlar ve yasaklar tatlı gelir ya insana , sizinki de aynı bu durum

herkesin başına gelebilir, evlenip boşanılabilir tabiki, ama bunlar yaşandıktan sonra çizilecek yol önemlidir.

sizin yerinizde olsam, yaşanmışlıklar üzerine bir hayat kurmaktansa 0km başlarım hayata

hakkınızda hayırlısı olsun.
 

Tabi bilemem herkesin ki başka :)
Ben üvey anne ile yaşadığım için yıllarca, karşı taraftaki çocuğun beklentilerini iyi biliyorum.
Annesine düşkünse, senden annelik görmek istemez, ablalık en iyisidir.
Ama annesi ile arası bozuksa, annelik ne görmediyse, annelik yaparsan iyi olur.
Duruma göre yani.
Benim için de, anne olmama gerek yok mesela. Sokakta gördüğüm tüm bebekler benim sanki :)
Yapısal bir şey bu. Duruma göre bakarsın.
Ve eğer olurda çocuğu tavlamak istersen, buna sakın ilkten bir hediye alarak başlama.
Çok yapmacık duruyor haberin olsun canım.
 

annesiyle çocuğun arasında herhangi bir durum yok... keşke sokakta gördüğümüz her bebeğin benm olduğu gibi olsaydı bu olay ozaman çok kolaydı herhangi bi çocuk olsaydı. Ki bu çocuğun bizimle yaşaması gibi bi durum şuanda mevcut deil. illaki görüşülecek ama 1 günlükmüş.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…