Amin inşallah, Allah geç doğum yapanlara da sağlık güç kuvvet ve sabır versin bir yaştan sonra herşey daha zor oluyor çünkü ...
Tabi ben artık o kadar uzatmak istemiyorum çünkü kısmetse nişanlım kısa süre sonra gelicek nikah günü alıcaz Londra'ya geri gidicek, nikah için bir daha gelicek , hemen sonra geri dönücek ve ben bu sefer onun yanına gitmek için vize vs işleriyle uğraşıcam, birkaç ay sürüyormuş. Oraya gidince de Allah nasip ederse bir an önce çocuk sahibi olmak istiyoruz çünkü hem yaş daha fazla ilerlemeden, hem de oradaki oturum vs durumlarına takılmadan çocuğumuz olursa, ilerde Türkiye'ye dönsek bile en azından orada doğduğu için bizlerden daha şanslı olur bir çok konuda diye düşünüyoruz...
Çok zor çokkk
Zaten gideli iki ay sonra tam dört yıl olucak, o kadar zamandır ben burada tek başıma , o orada tek başına...
İşyerindeki arkadaşlarıma tembihlemiştim, " eğer ben sabah işe gelmezsem ve aradığınızda telefonumu açmıyorsam bilin ki başıma bir iş gelmiştir , gelin kapıyı kırın girin içeri" diye. Gece falan hastalansam beni hastaneye götürsünler diye komşumdan yardım istediğim oldu...
Bir de onu düşünüyorum, ya orada başına bişey gelse kim onunla ilgilenecek, kimden yardım isteyecek. Cebini aradık ta açmadığı zaman annesi ayrı ben ayrı burada panik oluyoruz bişey mi oldu diye, hemen birbirimizi arıyoruz haberin var mı nerede olabilir diye soruyoruz...
Çok komik ; çocuk ev-iş arasında rutin bir hayat yaşıyordu, iyice bunalmıştı, izin gününde birden sinemaya gitmeye karar vermiş ve telefonun da sesini kısmış. Bir önceki akşam da konuştuğumuzda ertesi gün için evde olucağını söylemişti... Konuşalım diye aradım cevap vermedi, banyoda falandır dedim , birazdan bir daha aradım gene açmadı, iki üç derken o arada annesi beni aradı panik bir şekilde "nerede olduğunu biliyor musun telefonuna cevap vermiyor" diye , bu sefer ben de panik oldum mu... Sinema çıkışında benimki telefonuna bir bakıyor 30-40 tane cevapsız çağrı :111:
Hayat bu işte , çok zorrrr