Doğumdan sonra hayatının değiştiğini düşünenler ve eski hayatını özleyenler buraya.

kaydirigubbakcemile5ya bende böyleyim içimde hep bi huzursuzluk var bende kasımda doğum yaptım kızımsız hiçbişeyden tat amıyorum ama eski heyecanımda yokneşemde yok bende birtek ben böyleyim zannediyodum
 
kızım 11 aylık bende eski hayatımı çok özleyenlerdenim.tabiki kızımı çok seviyorum da gezmeler artık esisi gibi olmuyor.evde uzun uzun televizyon,pc başında vakit geçiremiyorum.emzirmekten ve yataktan alıp geri komaktan taşımaktan belim mahvoldu.lohusalıkta çok daha kötüydüm.bir de ben üniversite öğrencilerini arkadaşlarıyla gezerken falan görünce aşırı kötü oluyorum ya.üniversitede eşimle filöt ettiğimiz arkadaşlarımla gezdiğim günler aklıma geliyor.ben çocuklu bir kadınım onlarsa hayatlarını yaşıyor ne şanslılar diyorum resmen onları görünce acı çekiyorum.bir anda içimi döktüm.canım kızım onu çok seviyorum ama ne yapayım bu duygulardan kurtulamıyorum bir türlü
 
bütün yazılanarda kendimi bulup evet evet diyip durdum okurken ben evlat düşkünü bi anneyim ilk bebeğim de deyil ama hayat brni bu bebekten önce çok yıprattı dertleşcek kimsede yok şu an 9 aylık bi kızı m var dünya güzeli ona tapıyorum gezmeyi zatan pek sevmezdim hep eşimle çıkardık beni yıpratan bu koşturmada yalnız kalmak annem bir sokak arkada oturuyo ama nafile komşudan pek farkı yok hiç bi zaman anne kız olamadık zaten bencildir annem misafir gibi gelir gider seyreder hep rahatına düşkün dür ben eski hayatımde özledigim bakımsız kalmak ve ev işleri yapamamak eşimle özel ilişkide kalmadı yardımcı bi eş ama okadarda rahat sebebi bana fazla güven mesi her konuda insan çok bilgili olunca yalnız kalıyo olmamak lazım bir duş alamk için her şeyin uygun olması lazım eşim çogu zaman boğasım gelmiştir rahat ça duş alması bile batıyo bana hapis gibiyim zaten bir gece uykusuz bırakmadım eşimi ama insan karşılıgını görmek istiyo yapıyo ama bel ki yetmiyo bana zaten bakımsız kadın olmak beni sinir ediyo evde makina gibiyim sinirle doluyum kesinlikle desteksiz olmuyo bu işler anne kaybediliyo ne kadar dolum ki uzattım herkese allah sabır versin
 

artık buraya diyecek birşey bulamadım. bir de buna ek olarak çalışmayı ve çalıştırmayı!!! eklersen tam ben olacaksın ohaoldumsmile pfff özellikle duş konusunu okurken gözlerim yaşardı cidden aynı durumdayız :bbo: gerçi allah için annem- kardeşim yardımcılar çok, ama yinede sinir sistemim yerlerde mirmirmirmir
 
aynı duygular içindeyim
bazen çok kızıyorum kendime
yavrumu bukadar severken onu gözümden sakınırken nasıl böyle düşünebiliyorum diye
ama elimde değil
bunalıyorum bazen
çoğu zaman tek bakıyorum kızıma
eşimse akşamdan akşama ilgileniyor
kızım biraz fazla yaramazlık yapsa hemen çok yorgunum diyor ve kenara çekiliyor
işte o an onu boğasım geliyor
çocuğun yanında kavga etmemek içinde kızımı alıp diğer odaya geçiyorum
anladımki erkekler asla bizler gibi olamaz. Herkes derdi inanmazdım yok benim eşim çok farklı benden çok ilgienlir diyordum
ilk zamanlar öyleydi ama şimdi öyle değil
bende eski hayatımı çok özlüyorum. ozamanlar çalışıyordum ve çok sosyal ve aktif bir insandım şimdi ise kuaföre bile gitmek için 40 takla atmam gerekiyor
bazen diyorum bir bakıcımı bulsam düzenli değil arada bırakıp kendi işlerimi halletmek ve biraz olsun kendime vakit ayırmak için ama buseferde vicdan azabı duyuyroum sanki yavrumu istemiyormuşum gibi
halbuki hiç öyle değil dünyadaki en kiymetlim o benim onun kokusuna doyamam ben
bilmiyorum biraz büyünce değişecekmi aceba. Tekrar işe başlayınca nolur çok merak ediyorum
 
ni düşün rahatla kimsem yok sinir sistemi kaladı tükendi bir can gelirken bir can yavaş yavaş çöküyo depresyonla geçiyo haftanın 5 günü duş alcam zaman ben bir duş alabilirmiyim diyorum farkında olmadan ortamı hazırlayıp oan rağmen annesi annesi hadi diye bi ses kendimle kalamıyosun ki üstümü zor giyinip sitresle tabi bi duş rahatlığı lükx oluveriyo doğum yaptığım zamanı asla unutamam kabustu en güzel günlerim berbat tı ben kızlarıma bu duygula rı yaşatmıcam yakınlarında olursam keyfini sürsünler herkesin imrendiği bi saçım vardı şimdi eser yok kendim bile inanamıyorum çok üzüntüler yaşadım manen şurda yazmak bile iyi geldi ohhhhhhhhhh beeeeeeeeeeee
 

:)) yaz yaz rahatlatıyor insanı.. seni o kadar iyi anlıyorum ki, her duşta saç bakımları- maskeler yapan ben, saçımı durulamadan çıkıyorum bazen.. sağolsun babamız kapının önünde oyalıyor çocuğu.. sempatiksalakcinni bir de "annesi, seni istiyor" demez mi? keşke annen alsa biraz nefes alsan sende.. gerçekten çok iyi geliyor insana.. gerçi annem küçük oğlumu aldığında "ayy acaba bugün ne yapsam" diye diye bitiriyorum günü kaydirigubbakcemile3
arkadaşın falan yok mu canım ya? gerçekten çok üzüldüm çoook iyi anlıyorum seni :1closedeyes:
 
kızlar geçen yıl bende sizin gibiydim gün içinde fırsat bulupta temizlik yemek yapamıyordum yada kendime bakamıyordum bu yıl daha rahatım.sizde biraz sabredin bebişler henüz çok küçük briaz büyüsünler siz işinize bakarken onlarda yanınızda oynarlar.
 
bu arada kocayanak eğer avatardaki kendi fotoğrafınsa zaten çok güzelsin canım bir süre sonra kendine bakmaya başladığındada kendini çok daha iyi hissedersin merak etme.maalesef bazı babalar çok ilgili olmayabiliyor haklısın .diğer konularda değilde yalnızlık konusunda aynı kaderi paylaşıyoruz seninle
 
birinin benim için üzülme duygusunu sizinle taddım şimdi teşekkür ederim eşim çok yardım cı ama bana bu ruhta yetersiz geliyo galiba oda hep alttan alıyo sadece birinin beni düşündüğünü görmek yeticek çün ki ben kimse iş yaptıramıyan biriyim arkadaşım hiç yok malesef bu sitede vakit geçiriyorum oda çok nadir o fotoğraf benim evet
 
bende sizdenim hayatımın eskisi gibi olmiyacağını ama daha güzel olacağını biliyodum fakat bu kadarda zor olucağını tahmin etmemiştim.9 ay karnımda bekle 9 ay sonra nöbetini bekle:hihi canım feda kızıma ve eminim canımız fedadır kızlarımıza oğullarımıza annellik böyle kutsal bi meslekmiş.boşuna cenet annelerin ayakları altında dememiş Yüce Yaradan.öyle bi sabır gelioki insana herşeye susuveriyo insan enazından ben öyleyim.zoruma giden tek şey eşimin akşam işten gelişte bebişle oynayışı benmi ise vardiyamı eşime bırakıp gidip yemek hazırlamam zoruma gidiyor.kızımı pışpışlaya pışpışlaa dizlerim kireçlenme oldu boynumda kamburum çıktı ühü üühü ANNE OLMAK ZOR ZANAAT
 
benim daha bebegim dunyaya gelmedi ama ben simdiden gelecek gunleri dusunup depresyona girdim bile....her gun aynanin karsisina gecip gun gectikce buyuyen gobegime umutsuz gozlerle bakiyorum.yakinda gobegimin altinda bir sezeryan dikis izi olacak diyorum.hic birzaman vucudum hamile kalmadan onceki haline kavusamayacak...esim benden cok bebekle ilgilenmeye baslayacak..o da yine iyi bir ihtimal...hadi bebegin butun yukunude benim sirtima yukler kendisi sadece isin en tatli kismiyla onu opup oksamakla ilgilenirse?? simdiden kiskanmaya basladim.esim yanima yaklasir yaklasmaz karnima dokunup bebegimizi seviyor.sonra ayip olmasin diye yalandan banada bir opucuk konduruyormus gibime geliyor...ben bu duruma cok uzuluyorum.sakayla karisik soyluyorum.sen artik bebegimizi daha cok seviyorsun diyorum.o da guluyor daha dogmamis bebegimi kiskaniyorsun ben ikinizide seviyorum diyor...boyle dusundugum icin bebegimden utaniyorum.ama elimde degil...
 


bende böyle düşüüyordum hala da bazı koularda böyle düşünüyorum

normal doğum yaptım ben karnım hemen düzleşti lisanslı yüzücüydüm lisede üniversitede. faydasını gördüm karın kaslarım eskisi gibi.
ama göğüslerimde bariz sarkma var. pompayla sağıp veriyorum göğüs ucum yok diye emmedi bebeğim buna rağmen felaket sarktılar sütyensiz asla duramam artık ve desteksiz bikii hayal oldu

eşimle ilişkimiz bebekten önxceki gibi olmaz artık beklemiyorum birlikte olurken evde 3 kişiyiz diye sessiz sedasız.. ne bileyim el ele dolanmak yok bebek arabası iteklemek var. istediğin ayakkabı çantayı alamazsın çünkü yandan as çantanı yoksa bebek arabası iteklenmiyor spor ayakkabı giy topuklularla zor oluyor iteklemek.

yataktan çıkmak istemiyorum demek yok çünkü bebek ağlıyor

özenipsofra kuruyorum baş başa yemek yiyelim diye hazırlaıyorum. tam yemek saati uyaıyor o mis gibi sofrada önce eşim tek başına sonra ben tek başıma yıyorum.

çok kızıyorum bebeğime

ama onun suçu yok o masum biz istedik rabbim nasip etti oldu. onun seçimi değildi. olmayanlar bebek bekleyenler var duygu şükret diyorum şükürler olsun binlerce kez. ama bekarlığa da evli ama çocuksuz olmayada doyamadım

bebeğim 2 aylık henüz
belki gülmeye gülücük atmaya konusmaya başlarsa çektiklerimi unuturum gözüme gelmez
şimdi hep ağlıyor acıkyor altını kirletiyor başka bir numarası yok hep eziyet bana..
biraz gülse beni tanısa anne falan dese motive olurum belki
 

hamileyken insanın hormonlarından dolayı olacak çok mantıksız şeylere üzülebiliyor.aynılarını yaşadım bendekaydirigubbakcemile5eşim ben hamileyken kızımız için şiir yazmıştı bana okuyup büyüyünce ona hediye edecem demişti.onu bile ne kadar kıskanmıştım surat yapmıştımohaoldumsmilevalla şimdi komik geliyor.en az eskisi kadar ilgileniyor bazen dahada fazla ilgileniyor çoçuk olunca aile bağı çok kuvvetleniyor sanki önce kendiimizi tam bir aile hissetmiyordukta kızım gelince bizi tamamladı.dikiş izine gelince bende sezeryan doğum yaptım ama artık estetik dikiş yapıyolar çok hafif bir iz oluyor belli belirsiz.zaten vajinanın hemen üstünde olduğu için ne bikini nede çamaşırlardan belli olmuyor.vücudunun eski halini alması yine senin elinde bakarsan bağ ,bakmazsan dağ olur diye boşuna dememişlerzemuszemus
 
Bugün kızım tam 2 aylık oldu.. Sanki sürekli bebek ağlaması duyuyor gibiyim..
Kafamı dağıtmak istiyorum... Bize hiç rahat vermeyen, alsanaalsanasmile bebek sevicez diye çat kapı gece gündüz evimize gelen kayınvalidem ve görümcelerimden illalah geldi..
Eşim ve bebeğimle bi yerlere gitmek istiyorum.. Bebek daha çok küçük çıkamazsınız şehir dışına diyolar.. İçim daralıyo artık..:sinifsinif:lmaz:
 

bebeği k.validenize veya annenize bırakıp en azından birkaç saat kafa dinlemenizi öneririm.. annenin sağlığı bebek için çok önemli. siz huzurlu olursanız o da olur.. :1hug:
 
bende bende bendeee
yaslanmış hıssedıyorummm
esımle eskısı gıbıolmayacgımıhıssedıyorum....

daha bı suru sey,,,
 
Son düzenleme:
yazılanları okudumda tek tek...
ben istanbuldayım we eşim muglada calısıyor..yanı 24 saat sadece ben we oglum..bazen o kadar sınırlenıyorumkı ogluma....
karnını doyuruyorum altını kuruluyorum..oyun oynuyorum uyutuyorum ama hooop kalkıyor we aglıyor tekrar tekrar denıyorum uyutmayı olmuyor...ve ıste o zaman bende hırslanıyorum dıslerımı sıkıyorum...
ve o bunu hısseıdyor daha cok bagırarak aglıyr ...
kısır döngu ben daha cok gerılıp onu besıgın ekoyup kapıları kapatıyorum aglasın dıye..yoksa gercekten bu psıkolojıyle ona zararwermekten korkuyorum..onu cok ama cok sewıyorum
ama yalnızım bıtıgım...aç kaldıgım gunlerım war...daha ıkı gun once o agladıkca ben delırdım poposuna wurdum daha cok agladı bende aglamaya basladım sınırlerıme yenık düştum...duş almak diş fırcalamak yemek yemek artık hayal......korkuyorum herseyden zaman gecıyor,tukenıyorum o buyuyor...baska cocuk yapmayı hıc dusunmuyorum..yalnızlıgı sewıyorum
kafam karma karısık..çok mutsuzum cok
 
bende böyleydim sonra düşündüm ve değiştim
ilk olarak diyete başladım kilo verdikçe güvenim geldi spora başladım farklı ortamda bebek dışında sohbetler kurdum,evde durmadım aldım kızı çıktım çıktık eşim sağolsun,bana anne muamelesi yapan eşime eskiyi hatırlattım biriki laf vurdum (yeni iççamaşırları aldım:kedi:) kızımla yaşamayı dışarı çıkmayı yemek yemeyi hayatı paylaşmayı öğrendim,artık daha iyiyim
sizi mutlu edicek şeyleri düşünün ve yapmaya çalışın
biraz sabır,etrafınıza bakın kim çocuk yapmış diye mutsuz kalmış geçici dönem atlatıcaz kızlar...
 
zaten endişeliyim böle böle olurmu acaba diye yanılmıyorum demek gezmeye dolaşmaya kafama göre hareket etmeye okadar alışmışım ki ne yapıcam hiç bilmiyorum daha şimdiden düşünmeye başladım bunlarıda okuyunca bide
inşallah düşündüğüm gibi olmaz ama kışa girerken doğacak mecbur evde olucaz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…