Doğumdan sonra hayatının değiştiğini düşünenler ve eski hayatını özleyenler buraya.

hım uzağız evet arkadaşın yakındır bize bizde hiç dışarı çıkamıyoruz
 
kızlar niye böyle karamsar düşüncelere kapılıyorsunuz. biz artık anneyiz, tabii ki eski hayatımız olamayacak. artık bir sorumluluğumuz var, bakmakla yükümlü olduğumuz, tutunacak tek dalı biz olduğumuz bir varlık var , hamileliğinizi hatırlayın nasıl da kavuşmak için gün saydığınızı, hatta daha da öncesini, her adet olduğumuzda bu ay da olmadı diye üzüldüğümüz geceleri.. bu kadar kolay mı yani..sıkıldımlar bunaldımlar ne demek?
tek başına kafamıza göre yaptığımız, yapmaktan zevk aldığımız herşeye artık bebeğimizi de dahil edicez of pof yapmak yerine. çok şükür ki sağlıklılar, gerisi hiç önemli değil benim için . onlar bizim evlatlarımız, biz de artık yalnızca bir birey değil anneyiz artık.
 

haklısın valla sen bole dedıkce ben kendımı daha da kotu hıssedıyorum cocuguma yetersuz hıssedıyorum benım derdım gezmek deıl kı sadece hayatımın rutınlıgı bebekle gıdıyım cokta severım kendımın yokkende yıyenlerımı alıp gezdırırdım ama sımdı farklı gelıyo hayatım rutınlestı gıbı gelıyo sadece cocuk deılkı evde cocuk olunca karısanı cok
gelenı cok kocanla basbasa bıle kalamıyosun akrabalardan kendı yasıtlarıma zaman kalmıyo kı cevremde hıc benım yasımda anne yok buyuklerle muhabbet etmek benı bayıyo evlendım anne oldum dıye esımın annesı onla takılmamı ıstıyo ben onla aynı dılı konusmuyorum ıstemıyorum 1 sene 2 aylık evlıyım vee sankı 10 yıllık evlıymısım gıbı kocamla basbasa kalamıyorum nasıl olsa cocugu oldu dıyolar bırgun acık acık dedım bu hafta sonu kocamla yannız kalmak ıstıyorum dıye ve aldıgım tepkı cocuk var artık nereye yanlızsınız benı bu boguyo
 


haklısın arkadasım senın bunaltın bebek için degıl cevreden sanırım.. 1yıl once evlı bıle degılken cocuklu ve evlısın..heranne bebegıne yeter
 
eŞıme bı battanıyeyı gÖtÜrÜrmÜsÜn ıÇerı dedım dıye bana saymadıgı kalmadı lanet olsun bÖyle hayata ya 12saat ÇalıŞıyomuŞta benmı yoruluyomuŞum bır erkek ÇalıŞmıcakta neyapcak acaba ben bÜtÜn gÜn bıtıyom yorgunluktan gıkım Çıkmıyo gÜlÜmsememmı eksık etmıyom yansıtmıyom lanet olsun ıŞıned eparasınada yemeg,ınıbıle yemıcem artık 1aydır yÜzÜme vuruyo ben ÇalıŞıyom dıee
 

cnm hıc bozma moralını bence bakıcak tabı sende onun cocuguna bakıyosun sende de ona kı bı ev hanımının yaptıklarını maasa dokdukmu kım kımın ekmegını yıyo o zaman tamam de ben sana ıs soylemıycem sende bana yaptıgın ıslere karsı maas ver kendı ekmegımı yıyım bende de bı dadı en az 600 alıyo gundelıkcıler haftada 1 gelıyo ve 100 lıra alıyo.ee hızmet ve yemek yapmakta gundelık calışmaya gırer bı 800 de ona de bak bakalım kım kımın ekmegını yıyor.baska bısı daha var ama neyse onu katmayalım sekerım onun ıcın hıc sıkıntı yapma
 

Sinirlenme canım ya erkekler işte bazen düşüncesiz oluyolar .Benimki de abuk subuk konuşuyo.Sıkılıyorum sen herhafta bi bahane buluyon görüşüyon arkadaşlarınla diyorum dalga geçe geçe ben hakediyorum çalışıyorum kafam doluyo bütün gün dio sanki ben göbek atıyorum evde
İnan yoruluyo die geceleri bile kaldırmamaya çalışıyorum uyandırmıyorum tilki uykusu yuyorum çocuk ses verince hemen uyanayım die ama işte kime...klava:
 
bende çok kötü bunalımdayım.bebeğim 1,5 aylıkken işe başlamak zorunda kaldım.kendimi bu yüzden çok suçlu hissediyorum.eşimle aramızda doğumdan beri daha hiçbişey olmadı.eve geldiğimde bebekle ilgilen yemek yap ev temizle gece uykusuz kal 2-3 saatlik uykuyla işe git.bu durum eşimle beni sanırım birbirimizden soğuttu.bana kendine biraz bak diyo.nasıl bakıyım kendime daha ameliyat yerim ağrıyo üstüne bide o kadar yorgunluk ben kendimi iyice salıyorum.yinede bebeğim herşeye değer onu hiç bişeye değişmem.
 
esınle aranızda bısı olmamasınız sebebı belkıde senın dıkıslerıne zarar vermekten korkuyordur cnm oluyo bu erkeklerde senın dıkıslerın hala agrırken hemde keske bu kadar erken baslamasaydın ıse dınlenmek ıcın ama kendını kotu hıssetme sen cocugunun hayatı ıcın calısıyosun keyfıne cocugunu bırakıp gıtmıyosun kı onun ıyılıgı ıcın
 
ya kızlar allah yardımcınız olsun ben yalnızım çok sıkılıyorum bide eşim öyle davransa tam kafayı yerdim herhalde.neyseki her konuda bana yardım ediyo işten gelince mamasını yedirir altını değiştirir geceleri bile nöbetleşe sallıyoruz kızımı
 
Konu içeriği gereği doğumdan sonra annelerin sorunları bölümüne taşınmıştır.
 

vayy..düşünceye bakkk..cehalet cehalet cehalet.......olsun kız biz burdayızzz:)
 
kızlar valla doğumdan sonra benim de tek lüksüm foruma girmek, işe gitmiyorum, arkadaslarım da bu ara oldukça yoğun görüşemiyoruz, kaldım evde... belki bebişim ek gıdalara gectiğinde ve ben de işe basladığımda bu bunalımdan kurtulurum diye düşünüyorum... ama tabi uzun bi süre sinema tiyatro ve sosyal hayat yok bize, çünkü yalnızız bu sehirde, tüm ailem istanbulda
 
merhaba arkadaşlar bizde daha 1 aylığız .))
 
Benim oğlum 4.5 aylık daha çok küçük kışa da denk geldik istediğimiz zaman dışarı çıkamıyoruz ben doğuma son hafta kalana kadar çalıştım , sonra ani bir eve kapanış dönemi ister istemez moral bozukluğu yaratıyor e tabi eşimle de esksi gibi değiliz , oturup bir film bile izleyemiyoruz ben oğlum uyur uymaz hemen uyuyorum biliyorum doğru değil eşime de zaman ayırmam lazım ama ertesi günü düşününce tüm gün ayakta olucam , oğlumun benim enerjime ihtiyacı var diye ... Saç dökğlmesş ve sivilce bende de var sezeryan olduğum için koca göbeğim hala duruyor ve dışarı çıktığımda hamile sanıp yer verdiler mi sinir oluyorum .Ama bunlar geçecek diye ümit ediyorum .
 
ben henüz dogum yapmadim 5 haftam kaldi ama simdiden bende bu düsünceler oluyor,
acaba nasil olacak, özel hayatimzi kalmayacak gibi seyler...
doktora sordum bunlar normal dedi, kendinizi birakmayin güzel seyler düsünün, zamanla alisacaksiniz bu duruma hatta daha cok mutlu olacaksiniz dedi, insalah dogumdan sonra düzelir
 
merhabalar yazılanları okudum ve saç dökülmesi konusunda sizlerle aynı kaderi paylaşıyorum. 4.5 aylık bebeğim var ve acayip saçlarım dökülüyor. yaptığım araştırmaya göre hamileleikten sonra insanlar saçlarının %8 ini kaybedermiş bu doğal bir süreç...
daha neleri neleri kaybediyoruz ... bir de saçlar gitsin bakalım... hayata bi çocuk getirmek ve onu büyütmek kendini yavaş yavaş yok etmek demekmiş... o büyürken ben ölüme yaklaştığımı hissediyorum... o var olurken ben yok oluyorum
 

bende de basladi bu tarz dusunceler...sanki suanki zamanlarimin tadini cikarmaliymisim gibi geliyor.biran dusunuyorum suan sadece esimle ben variz.gece uykumuzdan uyandiran yok,bebek olunca cok yorulcakmisim,bunalcakmisim gibi geliyor.ama sonra birden icimi huzursuzluk kapliyor.boyle dusundgum icin kendime cok kiziyorum.Allahim affet diyorum bebegimin acisini bana yasatma..sonucta bizler getiriyoruz o bebekleri dunyaya.sorumluluk almasinida bilcez tabi.ama birden insanin butun yasantisi degisiyor.hamilelik kolay bir surec degil.hele birde anne olduktan sonra surekli kendinden veriyorsun:çok üzgünüm:...Allah yardimcimiz olsun...:Saruboceq::Saruboceq:.
 
:a015:bende sadece ben boyleyim sanmistim demekki her dogumdan sonrraki durummus uyudugunda bile ozluyorum onu ama cok yorgunum saatlerce uyusamda sanki yetmiycekmis gibi
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
cimri mi ?
13 14 15
Yorumlar
289
Görüntüleme
7K
yesileelmaa
Y
M
  • Kilitli
Çaresizim artık kafayi yiyeceğim
3 4 5
Yorumlar
97
Görüntüleme
6K
eyeofthesky
Çok mu abartıyorum yoksa haklımıyım
10 11 12
Yorumlar
230
Görüntüleme
14K
mel_dem
M
D
galiba bunalımdayım
Yorumlar
19
Görüntüleme
5K
ramko
R
  • Kilitli
İlk defa ayrı kaldık
6 7 8
Yorumlar
148
Görüntüleme
11K
Eydina
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…