ben nişanlıyken karşı tarafın evine gidipte mutfağa girip yemek yapılmasına karşıyım.
bir kere bu yanlış.:hulya:
ama evlenseniz ne olcağını görmüş oldun,senin lehine.
ailesinin yanında da sana fazla zaaflı davranmak istememiş olabilir belki utanmıştır.kaydirigubbakcemile2
bunların hepsi böyle canım benim de 2 yılı geçkin bir ilişkim var ama 3 yıldır görüşüyoruz 1 yıl peşimde koştu resmen bir kere beni terslediğini bilmem o süreçte ama dün neden aramadın diye sordum oysaki bilir bir gün bile aramasa bozulacağımı kızacağımı dünyanın en kötü şeyini yapmışım gibi benimle çatır çatır kavga etti resmen bende tahammül edemeyip ben kapatıyorum kib deyip bişey demesine izin vermeden kapattım suratına..bunlara fazla yüz vermeye gelmez gereğinden fazla değer verince hep kendinden gider elde edene kadarmış gerçekten herşey o yüzden bırak kendi haline seven insan eninde sonunda arar hatasını anlayıp :teselli:
evet canım bizimde 7 yıl oldu önceleri böyle değildi heleki nişandan sonra iyice bir rahatlık geldi bilmiyorum allah biliyor ya bazen ayrılmayı bile düşünüyorum çünkü böyle ilgisizliğe hiç tahammülüm yok parasal yönden zaten sıkıntılarımız var ona amenna yani seviyorsam bir şekilde maddi sıkıntıya göğüs gererim ama böyle ilgisiz alakasız erkekde hiç çekilmiyor sonuçta ne hayallerle insan evleniyor ne umutlarla o zaman ne anlamı kaldıki herşeyin hiç evlenmeyelim ben ailemin yanındada bi şekilde karnım doyuyor mutluyum evleniyorsam bir farkı olması gerekmez mi bir erkeğin eşiyle hertürlü ilgili olması gerekir her erkekde böyle değil çevremde duyuyorum bazı erkeklerde eşiyle son derece ilgili hertürlü yardımcı oluyorlar yapı meselesi birazda bu ama inanılmaz üzülüyorum evlilikten soğuyorum resmen böyle olunca.
canım bilmiyorum elde edene kadar son derece ilgililer elde ettikten sonra iyice bir rahatlaşıyorlar nasıl bir mantıkları var bunların anlamadım vallahi hiç ilişkisi olmayanlara imreniyorum bazen oh diyorum en azından dert tasa yok bu ne böyle yaa
ya konuya yakın birde benim sorunum var kızlar fisfisfis
benim sevgilim askerde askere gitmeden önce olağanüstü bir ilişkim vardı öleki beni benden fazla düşünen bir sevgilim var günde minimum 35 kere arayan kahvaltımı yaptıran okula yemeğimi yedirip çantama suyumu alıp koyabilecek okuldan alan evime bırakan ki bu sadece bir kısmı anlatamıcam kadar üstüme düşer önüne dansöz koysam bakmıcana eminim benide öle seviyor fakat asker bu orda değişebilir diyebilirsiniz ama gelecek kaygısı oldu nişan düğün ev alıp yapma muhabbetlerinde önce beraber herşeyin üstünden geliriz diyen sevgilim gitti umutsuzluğa kapılan bize inanmayan ilerde herşey olabilir diyen bir sevgilim oldu inanmıyor aşkımıza her telefon konuşmasında muhakak kavga ediyoruz unutcam seni diyip yarım saat sonra tekrar arıyo biliyorum askerlik psikolojisi ama bu kadarı fazla değilmibize inanmaması yani ve şunuda ekliyo geldiğimde hiç bişi eskisi gibi olmıcak diyip duruyo korkuyorum onu kaybetmekden beklediğim 15 aydan geçirdiğim zamanlarımın hüsrana uğramasından seviliyorum diyorum ama bazen kurtlar içimi yiyor yardım edin birazcık akıl verin lütfen :1no2: :1no2:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?