Sorduğunuz için teşekkür ederim aslında konu açayım mı yazayım mı diye kararsız kalmıştım...
Bayağ olaylar oldu gene, eşim sürekli konuşmak istedi, sürekli tartıştık olaylar büyüdü. Kah boşanmak istediğini söyledi, kah kendinde de suç buldu. Niye isteklerimi baştan söylemedim dedi, sonra yok olmuyor anlaşamıyoruz. Çıldırttı beni resmen. En sonunda olay ailesine gelip dayanınca bana söylediği "başkası olsa daha ailemle ilk tartıştığın zaman bırakırdı seni, sana çok kırgınlar bakalım nasıl gönüllerini alacaksın" dedikten sonra ben artık çıldırdım ve ne var ne yok anlattım. Senin ailen mi kırgın bana neler yaptılar haberin yok galiba dedim; annesinin tüm çevreyi arayıp beni ailemi kötülediğini, ben ona ulaşmak isterken telefonlarıma bakılmaması, mesajlarıma dönülmemesi, evine gittiğimde kapının açılmaması bana daha sonra dönülmemesi arkamdan mesajla iletişim olmaz diye dalga geçilmesi, eşimin doğumgününü kutlamak isterken kızkardeşinin beni her gün ertelemesi, alakasız insanların bile ilişkimize karışması...Ne var ne yok anlattım çok doluyum dinleyeceksin dedim. Eşim ben bunları bilmiyordum bana niye anlatmadın, ben salak yerine konulmuşum, bir şeyden haberim yok, işte annem sana kötü deyince kötü olmuyorsun şu bu bir şeyler söyledi ben çok sinirliyim yeter artık dedim sinirden ağladım...Eve geçtik, eşim içeriye gitme yanımda dur dedi sevecen davranmaya başladı, dedim şaka mı yapıyorsun az önce istemiyordun beni, söyleyeceklerimin kalanını da söyledim; ben daima sana huzur vermeye çalıştım, ne sorunlarımı anlattım ne sıkıntılarımı, evde huzur bul istedim ama yetmedi sana dedim. Geçtim içeri, uyudu yemek yedi maçını izledi. Dün sadece bir kaç cümle konuştum o kadar.
Kızgınım , kırgınım, sinirliyim...Habire bir öyle bir böyle, boşanmayla tehdit edip zorla beni değiştirmeye çalışıyor desem, bir bakıyorum olmuyor anlaşamıyoruz diyor, bir bakıyorum sen bana ailenle ilgili güzel haberleri bile vermiyorsun diyor senin ailen benim için çok önemli diyor. İyice çorba oldum.