Kızlar düşman başına 7 görümcem var... Hepside birbirinden fena.. Eşim benden önce birsiyle evlilik yoluna girmiş ve eşimi son anda bırakıp başkasıyla evlenmiş. Şimdi anlıyorum ben sebebini. Eşim kendi yağında kavrulan düzgün bir adam. Ama çevresi. . . Evlendiğim günden beri ne lafları ne sözleri ne gözleri üzerimizden gitmedi. Yeni evliydim biri geldi eltin sana şunu dedi , biri geldi filan sana şunu dedi , biri geldi sen şöylesin, biri geldi senden önceki şöyleydi eşin onu çok seviyordu aşkından gözü kör olmuştu, whatsapp durumlarından göndermeler , ortamlarda laf sokmaya çalışmalar .. Artık o kadar yoruldum ki anlatamam. Bi oğlum var Allahım bahtını açık etsin ona hamileyken ismini ne koyacaksınız diye soran eltime "kayınpederin ismini düşünüyoruz" dememle kadının kocasına bağırması bi oldu.. Sen erkek çocuk yapamazsan bak böyle senin koyacağın ismi çalarlar diye.. Kendilerinin kızları var. Sanki cinsiyetini belirlemek kendi ellerindeymiş gibi hiç utanmadan herkesin içinde bunu söyledi. Oğlum bile battı gözlerine.. Her hareketim laf oldu. Sustum agladim kendi kendimi yedim. En sonda yine benzer olaylar döndü bu kez eşime bulaştılar bende doluyum zaten iyice açtım ağzımı yumdum gözümü. Sinirle arkalarından da konuştum... Sonra tabi arkalarindan konuştuklarımı yuzlerinede anlattım. Tabi yine nasıl başardılarsa bir şekilde kendi aralarında konuşup olayları çarpıtmış beni haksız çıkarmış demedigim şeylerde denildi olmuş kendi kafalarına göre beni silen engelleyenler vs.. Bu olaylari esim.ailesine anlatti bende anne ve babasina daha kızlarından ve gelinlerinden hic birisiyle görüşmek istemediğimi soyledim. Onlarda hakverdi hatta kaynanam ağladı..
Bu olayların üzerine numaramı değiştim.. Hiç birine de soylemicem. Esimede onu çok sevdiğimi eğer ailesinin beni uzmesine bir daha musade ederse bir daha onları yakınıma yaklastirirsa ondan ayrılacağımı söyledim. Malesef bana hakversede onların avukatlığını yapıyor ve onlara uyup onlar gibi arkadan konuşmalara girdigim için beni suçluyor. Artik kendimi geçtim bir oğlum var şimdi birde hamileyim. Çocuklarımda stresimden etkileniyor.. Kendi aileme hiç birşey söylemedim çünkü yok yere onlarda üzülüyor. Eşimi sevdiğim için ne kadar da istesem boşanmak fikrini bastırıyorum. Doğru mu yapıyorum?