Deniz kusura bakma ama seni anlayamıyorum...
Ben 6 ay oldu neredeyse boşanalı yeni hayatıma adapte olmaya çalışırken acımı hala dibine kadar yaşarken ve biri bana bakacak olsa utanıp vicdan azabı çekerken bir başkasıyla olma elini tutma düşüncesine bile hala katlanamazken seni anlayamıyorum....
Ya eşini hiç sevmedin ya da evliliğe karşı bakışımız çok farklı...
Dinimizde bile bir süre tanımamız beklenirken kusura bakma ama ben seni anlayamıyorum...
Daha eşinin (ki hala eski eşin değil bence) sıcaklığı teninin üzerindeyken hem dinen hem bir kadın olarak şu duruşunun doğruluğunu bence bir düşün derim.
Erkeklerin kadınlara yaklaşımının ana sebebini ve boşanmış bayana yaklaşımlarını az buçuk biliyorsun...
Sence samimiler mi bu sana yaklaşan beyler? Ben hiç sanmıyorum...
Kendine ve duygularına zaman tanı kardeşim... Çok genciz ve zamanımız var ama önce yaşadıklarımızı bir hazmedip öyle bakalım önümüze. Sevgilerimizden değil kocamızdan ayrıldık ya da ayrılıyoruz en nihayetinde...
Dilerim beni yanlış anlamazsın.
Bir de bu durumun karşı tarafın kulağına giderse mahkemede çok kötü bir duruma düşersin, belki karşı taraf sana bir tuzak kuruyor nereden biliyorsun??? Insanlara güvenemeyiz aynı yatağa girdiğimiz adamlar bize neler yaşattılar.
Ne olut kendine saygını koru ve kendine zaman tanı her şey için... Atlı kovalamıyor Arkamızdan sonuçta
Bencede anlayamamışsın beni canım
sandığın gibi değil
benim duygusal anlamda görüştüğüm kimse yok
öncelikle bunu belirteyim
kaldı ki ben zaten bir erkeğe kolayca güvenip sırtımı dayayabilecek kadar saf değilim
kimseyle sevgili anlamında görüşüp konuşmadım..
Çizgimi korudum vede koruyacağım taa ki soyadımı geri alana kadar..
Herkesin yaşadığı kendisine göre en zorudur evet doğru
ama ben öyle şeyler yaşadım ki
buraya yazmak istesem günlerimi alır.
İnan bana kimseye karşı birşey hissetmiyorum.
Belli ki sen eşini sevmişsin zor atlatmışsın bu dönemi
ama benim durumum farklı bu benim 3. ayrılığım
artık hazmedebiliyorum bazı şeyleri
ben o adamdan ayrılmadan aylar öncesinde bitmişti bu evlilik
ve ben 2,5 senelik evliliğimde o kadar çok ağladım ki tükendi hislerim
son ayrılığımızdan sonra tabi ki ağladım,darmadağın oldum
ama ne zaman ki ailesinin facebookta ki bütün aile toplanıp keyif yaptıkları ve bunu gözüme sokarcasına paylaştıklarını gördüm..
tamam dedim tamam deniz bitti
bir daha düşmek yok,ağlamak zırlamak acı çekmek yok
önüne bakacaksın
seni ne mutlu ediyorsa onu yapacaksın!
hiç birşey hissetmiyorum o adama karşı
benim bir damla gözyaşımı haketmeyen aşağılık insanlar için hayatımı mahfedemem!
önüme bakıyorum,geziyorum,eğleniyorum çünkü böyle yapmasam hep daha fazla dibe vuracağımı biliyorum..
Erkekler(hepsi değil)boşanmış kadına ne gözle bakıyorlar malum
bunu bile bile kimseye bu konuda taviz verecek davranışlarda bulunmam!
dinen evliliğimin sürüp sürmediği konusuna yorum getiremeyeceğim zira islam alimi değilim..
ama kalben tamamen bitmiş,külleri dahi kalmamış bitmiş birşey artık
eski eşim değil resmiyette belki ama benim için ölü eş artık o
ben o adamı gömdüm kendi içimde..
defalarca dayak yediğim,hakaret işittiğim eziyet gördüğüm
adamın sıcaklığı değil derin yaraları var hem tenimde hemde gönlümde
ben güçlü durmazsam herkes zayıf görür beni
ve ben bu şekilde ayağa kalkamam
uzun oldu özür dilerim ama burda yaptığım yorumlar yanlış anlaşılmaya mahal vermiş sanırım
ben sizlerin samimiyetine güvendiğim için paylaştım herşeyimi
inşallah diğer arkadaşlarda kolay atlatır bu süreci allah herkesin yardımcısı olsun..