Evet sizlerin destegi cok faydali oluyor.yazinizi ilk gorup de okumaya basladigimda cok kotuydum.sonra sayfalar ilerledikce motive olmaya basladim.her gece kizim uyusunda bir an once diger sayfalari okuyayim diye bekledim.ve sonra fark ettim ki burayi okudukca esime olan ozlemimi aglamalari hickiriklarimi 2.plana atmaya basladim.son sayfayi okuduktan sonra bende aranizda olmak istedim.simdi bir amac gibi terapi gibi hergun buraya bakiyorum.ve bende sizlerle paylasiyorum.onceden herseyi esime anlatirdim ve biriyle paylasma istegi yuzunden bile esimi icten ice ariyordum.simdi sanki o varmis gibi ya da tamamen yokmus gibi sizlerle paylasiyorum.
Yani ben biraz da kendime kızgınım aslında.Nikahtan döndüm biliyor musun?Adama tektaş yüzüğü geri verip ayrıldım. Kaynanam olacak o süprüntüyle beyni çalışmayan tembel görümcem bana neler etmişti.
Kızıyorum bunları çekmemize istiyorum ki siz de çekmeyin.Sinirim ona.Daha 20 dk önce kadın bana ''o kadar da değil kocam senin kibirli yorumuna kulak asamicam'' dedi şaka gibi.Kendi bilir..
Dünyanın sonu değil demek istiyorum.Evet bir yuvanın sonu.Ama dünya dönüyor bayanlar ne yapalım.Benim de yuvam yıkıldı bir yerde.Gelinlikçilerin önünden geçerken içim buruluyor şimdi.Herkesten habersiz dayayıp döşediğimiz gelin evinde şimdi tek başıma oturuyorum kira da olsa.
Bana düğün yapamacaklardı durumları berbattı ailesinin sustum.
Gelin evi diye kiraya çıkmaya razı oldum sustum.
Ailesinin yüzüne tek kelime etmedim,sustum.
Hakaretlerin dibini ettiler,affettim.
Uzun bir ilişkimiz var,yuvamızı tam da kurarken yıkılmasın diye ama olmayınca olmuyor işte.Ben evlilik dışı cinselliğe karşı değilim beraber oluyorduk hatta hamile kaldım,sorun etmedik evlenirdik hemen ne olacaktı ki? (Daha ona söylememişken bir kavga patladı ki üzüntüden harap oldum.Kendimi temizliğe verdim,bir baktım sancılandım,bebek de düştü zaten.)
Bunun için de onu suçlamadım.Ama nereye kadar değil mi...Hayat huzursuz yaşamak için çok kısa.