- 18 Ağustos 2022
- 3.632
- 12.293
- 138
Siz kimsiniz ki isteyemez diye kesin hüküm veriyorsunuz? Siz yetimhanede falan mı büyüdünüz? Bu kadar agresifliğin bir açıklaması olmalı
Yaş ilerledikçe zaten zor olan süreç daha da zorlaşıyor çünkü. 40 yaş üzeri çiftlere evlatlık çok zor veriliyor. Öyle canı istediğinde başvurup alabileceği bir şey değil çünkü evlatlık çocuk. Kendi doğurmak isteyen hiç başvurmasın. Eşimi ve ailesini ikna etmeyle geçti demiş konu sahibi, ikna edilecek durumda bir eşe zaten evlatlık çocuk alınmaz. Kendi çocuğu gibi bakması mümkün değil ona.
İsteyemez. Onlar çocuk, kaç yaşında olursa olsun çocuk.Ve hepsinin aileye ihtiyacı var. Ben şunu isterim, bunu istemem diyecekse hiç evlatlık başvurusu yapmasın. Yukarıdaki üye de yazmış, manavdan karpuz mu alıyor?
40 yaş üstüne zor veriliyor ise bunun İçin konu sahibini suçlayamazsınız,evlilikti,evliliğin oturmasıydı,çocuk denemeleriydi,olmadığını kabullenmek,kendini ikna etmek,evlatlık fikrinin oluşması sonra bunu içinde benimsemek kendini hazır hissetmek derken yaş zaten 40 ı geçiyor.Ne yapacaktı kendi çocuğunu doğurmak isteyen kadın daha evlenir evlenmez,evliliğinden bile belki daha emin olamadan koştur koştur evlatlık başvurusu mu yapacaktı..Tüm bunlar bir süreç tabi ki zamana yayılan bi süreç bunun sonucunda yaşın geçmesi evlat edinme konusundaki yasanın açıkığının sonucudur geç kalmışlığın değilYaş ilerledikçe zaten zor olan süreç daha da zorlaşıyor çünkü. 40 yaş üzeri çiftlere evlatlık çok zor veriliyor. Öyle canı istediğinde başvurup alabileceği bir şey değil çünkü evlatlık çocuk. Kendi doğurmak isteyen hiç başvurmasın. Eşimi ve ailesini ikna etmeyle geçti demiş konu sahibi, ikna edilecek durumda bir eşe zaten evlatlık çocuk alınmaz. Kendi çocuğu gibi bakması mümkün değil ona.
İsteyemez. Onlar çocuk, kaç yaşında olursa olsun çocuk.Ve hepsinin aileye ihtiyacı var. Ben şunu isterim, bunu istemem diyecekse hiç evlatlık başvurusu yapmasın. Yukarıdaki üye de yazmış, manavdan karpuz mu alıyor?
Ne kadar kabasiniz yaGidebilirseniz direkt Ankara'ya gidip bakanlıkla görüşün. Koruyucu ailelik için ayrı birimleri var. İl müdürlüğündekiler veya yuvadaki görevliler bir şey bilmiyorlar. Gerçekten istiyorsanız, olur. Evlatlık için de, illa bulunduğunuz ilde çocuk almıyorsunuz. 81 ilden de çocuk alabilirsiniz. 0-1 yaş gelmez yaşınızdan dolayı, 4-6 yaş çıkma şansı daha fazla. Onu da seçmeyin bir zahmet, olur mu? Her şey gönlünüzce olsun.
Onu da secmiyin bir zahmet ne demek? Bu kurallar koyulduysa bir nedeni vardır. Kadının üzüntüsünü ta buradan hissettim ki normlade çok duygusal birisi değilimdir. Ne kadar negatif ve saldirgansiniz.Gidebilirseniz direkt Ankara'ya gidip bakanlıkla görüşün. Koruyucu ailelik için ayrı birimleri var. İl müdürlüğündekiler veya yuvadaki görevliler bir şey bilmiyorlar. Gerçekten istiyorsanız, olur. Evlatlık için de, illa bulunduğunuz ilde çocuk almıyorsunuz. 81 ilden de çocuk alabilirsiniz. 0-1 yaş gelmez yaşınızdan dolayı, 4-6 yaş çıkma şansı daha fazla. Onu da seçmeyin bir zahmet, olur mu? Her şey gönlünüzce olsun.
Birşeyi isteyip istemeyeceğimizi size soracaktı konu sahibi zaten. Tüh, sizi nasıl es geçti ya yazık oldu.Yaş ilerledikçe zaten zor olan süreç daha da zorlaşıyor çünkü. 40 yaş üzeri çiftlere evlatlık çok zor veriliyor. Öyle canı istediğinde başvurup alabileceği bir şey değil çünkü evlatlık çocuk. Kendi doğurmak isteyen hiç başvurmasın. Eşimi ve ailesini ikna etmeyle geçti demiş konu sahibi, ikna edilecek durumda bir eşe zaten evlatlık çocuk alınmaz. Kendi çocuğu gibi bakması mümkün değil ona.
İsteyemez. Onlar çocuk, kaç yaşında olursa olsun çocuk.Ve hepsinin aileye ihtiyacı var. Ben şunu isterim, bunu istemem diyecekse hiç evlatlık başvurusu yapmasın. Yukarıdaki üye de yazmış, manavdan karpuz mu alıyor?
Çocuk konusuna fazla takılmayın, 45 yaşındayım, neredeyse on yıl olacak evliliğim, benimde çocuğum yok. Ama çocuklu arkadaşlarımızla görüşüyoruz bu bir sorun değil ki. Zaten çalışınca çokta vakit olmuyor sosyalliğe, sizin sorununuz eşle bağınızın kopmuş olması, biraz evliliği hareketlendirmek lazım. Bir de kedim var beniiimmm, en iyi arkadaşım o, köpek bakmak için olduğunuz ortam uygun mu bilmiyorum ama kedi her türlü bakılır, inanılmaz iyileştirici varlıklar kediler, deneyebilirsiniz bence, umutsuzluğa kapılmayınİnanın köpek hariç dediklerinizi de yaptım. Komşularımız buranın yerlileri ben yabancı olduğum için, çalıştığım için sanırım beni kendilerinden farklı görüyorlar. Spora gittim ama orda da edindiğim arkadaşlar çocuklu ve çocuklular da çocuklularla daha çok görüşüyorlar sanki bilemiyorum. Öyle her şeyi karşıdan bekleyen biri değilim aslında ama ilk adımı atsam bile sonu gelmiyor, bir yerde tıkanıyor anlamadım. Halbuki gerçekten birinin yardıma ihtiyacı olsa ilk koşanlardanım, ama bilemedim işte ben de
Kopek sahiplenmek muhtesem bir fikir. Ama ev icinde bakacaksaniz daha ufak boyutlarda bir kopek daha kolay olur. Onun sorumlulugu sizi oyalar. Onun bahanesiyle her gun yuruyuse cikmis olursunuz ve hayvanlar gercekten cok iyi dost oluyor. Ben de hep yalnizim evde 2 kedim var onlar sayesinde hic yalniz hissetmiyorum. Eminim cocuk ozleminize bile iyi gelecek.Çok teşekkür ederim güzel fikirleriniz için
Onu da seçmeyin derken, 4-6 yaş istemem illa 0-1 yaş olsun demeyin demek istedim yanlış anladınız sanırım.Onu da secmiyin bir zahmet ne demek? Bu kurallar koyulduysa bir nedeni vardır. Kadının üzüntüsünü ta buradan hissettim ki normlade çok duygusal birisi değilimdir. Ne kadar negatif ve saldirgansiniz.
Fikir ve yargı değil bunlar, benim yazdıklarım olması gerekenler ve gerçeklik. Üslubu eleştirebilirsiniz, ama yazdıklarımda yanlış bir şey yok.Birşeyi isteyip istemeyeceğimizi size soracaktı konu sahibi zaten. Tüh, sizi nasıl es geçti ya yazık oldu.
Bukadar hassas konuda bu şekilde kaba yorumlar yapmak için ne yaşadınız merak etmiyor değilim.
Haddinizi ve yerinizi bilin, bildiklerinizi yazdınız tamam. Fikirleriniz ve yargılarınız size kalsın.
Bakın bende benzer bir tecrübe yaşadım, bugün diyorum ki iyi ki olmamış her işte bir hayır vardır ilaveten istemeyebilirsiniz de , cesaretiniz de olmayabilir, kimseye açıklama yapmak zorunda değilsiniz üzmeyin lütfen kendiniziHanımefendi doğrudur belki dedikleriniz, bunlar görevlinin bize söyledikleri şeylerdi, benim bilmeden yaptığım konuşmalar değil yani, başka bir arkadaş da yazmış eksik biliyor olabilirsiniz diye tamam tekrar bakarım çok sağolun dedim. Ama siz her konuşmanızın altını suçlayıcı bir cümleyle bitiriyorsunuz. Şimdi de gerçekten istemediğimi söylüyorsunuz. Bakın biz evlat edinme için gittik başvurduk, koruyucu ailelik için de buna benzer şeyler söylenince evlat edinmede karar kıldık, normalde 2,5-3 senede sıra gelir dediler tamam dedik ama gelmedi maalesef, sonrasında da baştan o şekilde bilgi aldığımız için tekrar koruyucu ailelik araştırmadık. Bu gayet normal bence. Şimdi ben içten bir şekilde istememiş mi oluyorum cidden
Bence herseyi cocuk olmasina baglamissiniz. Yazdiklarinizdan nedense soyle bir hisse kapildim "cocuk bile o kadar denemeye ragmen olmadi, zaten herkeste cocuk var, batsin bu dunya"Merhaba arkadaşlar. Uzun bir süredir hiçbir şeyden keyif alamıyorum. 7 yıllık evliyim çocuğumuz olmadı yaşım 41 şu an. 10 kez tüp bebek tedavisi denedik iyi doktorlarda olmadı maalesef. Kader dedik. 3 yıl önce çocuk esirgeme kurumuna başvurduk, sıramız gelmeden sıradan çıktık maalesef. 40 yaş üstüne 0-1 yaş verilmiyor bulunduğum şehirde. Diğer yaş grupları da zaten çok az geldiğinden bu maceramız da sona erdi. Eşim şehir dışında çalışıyor, haftanın yarısı orda yarısı burda gibi. Hatta bazen sadece haftasonu burda kalıyor. Belli bir düzenimiz yok. Bu düzensizlik benim canımı çok sıkıyor. Kendimi hala bekar gibi hissediyorum. Eşim yok diye doğru dürüst yemek yapmıyorum geçiştiriyorum. Hoş, olduğunda da tencere yemekleri pek sevmez, hazır şeyleri daha çok seviyor. Ailem bana yakın arada o yapar yemeklerimi. Yani sorun yemek değil tabi ki ama evde ne tencere kaynıyor ne de bir ses, eğlence var. Yaşıtlarımın hepsinin çocuğu var, bizim olmadığı için görüştüğümüz kişiler de azaldı hatta hiç kalmadı desem yeridir. Çalışıyorum öğretmenim, okulda da hiç arkadaşım yok gibi. Arkadaşlarımla konuşacak vaktim de olmuyor okulda sorun bu sanırım.(teneffüsümüz yok ondan) konuşabileceğimiz dertleşebileceğim, akıl alabileceğim bir kişi bile yok. 7 yıldır aynı apartmanda oturuyorum kimse kapımı çalmaz. Görünüş olarak sevecen, yardımsever, mütevazı, özümde iyi bir insan olduğumu düşünüyorum ve tanıyanlar da öyle söylerler. Ama bundan mıdır bilmiyorum unutulan, akıla gelmeyen, tercih edilmeyen biri oldum sanki. Çevreme bakıyorum insanlar birbirleriyle nasıl samimiler yakınlar, imreniyorum. Dertleşecek arkadaşım yok, beni sadece dinleyip beni ben olduğum için seven arayan soran hiçkimse yok ailem dışında. Ailemle de her şeyi konuşamıyorum, annem özelllikle üzülünce hemen kafaya takıp dertleniyor. Eşim zaten kendi havasında geldiği günler telefondan kaldırmaz başını. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Evde çocuk odamızla ilgili hayallerim vardı, ama çocuk olmayınca o odayı resmen çöp odaya çevirdim. Elime geçeni oraya koyuyorum, ve toplamak da gelmiyor içimden. Evde ses olsun diye muhabbet kuşları aldık, onlar bile ev sessizken, tv kapalıyken ötmüyorlar sessiz sessiz duruyorlar. Bütün gün evde tek başıma sessizlikten deliriyorum. Dışarlardan, diğer katlardan konuşma sesleri çocuk sesleri geliyor ama bizim ev o kadar sessiz ki. Bazen dışarı çıkayım diyorum ama yek başıma sıkılıyorum. Eskiden kendi kendime yeterdim sıkılmazdım yalnızlıktan ama bu sıralar yalnızlık beni boğuyor. Arada ailem eşim dışında telefonum çalsın birileri halimi sordun gel kahve içelim ya da geliyorum sana desin istiyorum ama maalesef koca bir hüsran. Her şey benden kaynaklı farkındayım ama 41 yaşında bu iletişimsizlik, sevgisizlik, düşüncesizlik çok daha fazla sinirimi bozuyor. Bazen annem ve babamla dışarıya çıkıyorum, onda da sadece tek bir gayem var, özellikle annem mutlu olsun diye. İnsanlar kendilerini çocuklarına adarlar onları gezdirirler ya, ben de aynısını annem için yapıyorum. Ablam başka şehirde olduğu için onlarla yakından ilgilenmek benim görevim, seve seve de yapıyorum ama benim tek derdim bu olmuş bakıyorum da. Hayatımda eksikler var. Manevi olarak elimden geldiğince ibadetlerimi yapmaya çalışırım, ama beni anlayan birilerine acil ihtiyacım var sanırım. Çok uzun oldu umarım sonuna kadar okuyanlar olur aranızda, lütfen bana bir şeyler yazın..
Çok teşekkürler evet beyin reseti şart bence de dediğiniz takviyeleri de araştıracağım sağolun, kendimi sevmeye yeniden başlamam gerek farkındayımÇok üzüldüm,bende biraz sizin gibiyim Ailemden başka kimse yok .Ama etrafa yaydiğim aura olduğunu düşünüyorum .
Çocuk konusunda büyük sorun olmadiğini yazmişsiniz .Tamamen başka yol deneseniz mesela bilinçalti temizliği gibi .
Iyi bir uzman bulsaniz size engel olan travmalari cözmekte yardimci olan.
En birincisi kendinizi sevin ve affettin.
Kusurlarinizla kabul edin
Ho oponopono tekniği,cekim yasasi, binaurale beats
veya EFT gibi esoterik konularla ilgilenin.
Sonra herşeyi birakin ne çocuk nede annenizi düşünün ,beyin resetti gibi .
Kusura bakmayin türkcem çok iyi değil inşallah anlatabildim.
Ayrica mikromineral ve vitamin tedavisi uygulayin mesela vitamin d aşiri yükseltin .
Malesef türkiyede değerleri çok düşük tutuyorlar ,yabanci ülkelerde daha yüksek .
Cinko,selen ,alphalipon asid,L Arginin!!!
Vitamin b,folik asid ,gingseng,maca,
Acetylcystein 2000mg,
L argenin,cinko ,selen ve maca erkekler içinde çok faydali .
Biraz araştirin alternativ tedavileri.
Hayata küsmeyin nolur❤
Eveeett kedi o kadar çok istiyorum ki anlatamam, maalesef şu an kuşlarım olduğu için sahiplenemiyorum ama fırsatını yakalarsam ciddi anlamda düşünüyorum çok tşklerVe evde bir kedinin dolanması yalnızlığı biraz alıyor o minik patileriyle orda burda yürüyorlar, sizinle kovalamaca oynuyorlar sizinle uyuyorlar. Kendi kendilerine deli gibi kosturuyorlar falan.. sevdiriyorlar mükemmel bı his
Amin çok teşekkür ederim. Bazen bazı şeyleri anlatamayız ya kimselere, işte burası benim için tam da öyle oldu, rahatlamadım değil sevgili meslektaşım, herkese hayat çok farklı sınavlar veriyor, benimki de bu. Beni geren bunları anlatamamak olmuş daha çok neyse her şeyin hayırlısı ne diyelim geçelim biz de o zamanAynı şehirdeyiz ve meslektaşız. Çok üzüldüm yazdıklarınıza. Allah gönlünüze ferahlık versin.
Araştirin ama direk çocukla ilgili bilgi olmayabilir .Ama kan dolaşimi ve hücreleri canladiran faydali.Çok teşekkürler evet beyin reseti şart bence de dediğiniz takviyeleri de araştıracağım sağolun, kendimi sevmeye yeniden başlamam gerek farkındayım
Dediğiniz gibi her şeyi çocuk olmasına bağladım sanırım ama belli bir süre sonra evdeki o sessizlik, ve çok nadir oturulan arkadaş ortamlarında hep çocuktan bahsedilip sizin sus pus olmanız gerçekten çok üzüyor insanı. Evde izlemediğim halde tv açıyorum sırf ses olsun diye, batsın bu dünya olayını yalnız kendim yaşayıp kimselere belli etmiyorum, aileme sorsanız beni onları neşelendiren güldüren eğlendiren sevimli biri olarak tarif ederler. Onlara öyle olmak zorundayım çünkü. Uzman yardım konusunda da haklısınız ama gittiğimde az çok ne diyeceklerini tahmin ediyorum, yıllardır psikolojiye çok özel bir ilgim var, sınıfımda bazı sorun yaşayan çocukların ailelerine genel bilgi ve gözlemlerimden bahsedip uzmanlara yönlendiriyorum ve dediklerimin aynısını dediklerini söylüyor velilerim. Hobi bul dikkatini başka sevdiğin şeylere yönelt ilk alacağım cevap ama yine hepimizin bilmedikleri var gitmek en doğrusu olmalı. Çok tşkler yorumunuz içinBence herseyi cocuk olmasina baglamissiniz. Yazdiklarinizdan nedense soyle bir hisse kapildim "cocuk bile o kadar denemeye ragmen olmadi, zaten herkeste cocuk var, batsin bu dunya"
Burada bu konuya yuzlerce yorum gelecek, Ben de dahil olmak uzere Psikolog olmayanlardan cesitli yorumlar okuyacaksiniz.
Size tek tavsiyem, gercekten profesyonel yardim alin. Zira sizin sorununuz burada yazilan "kayinvalidem onu dedi yapti vs" gibi durumdan cok farkli bir boyutta.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?