- 28 Şubat 2008
- 64
- 93
- 288
Teşekkür ederim, dediklerinizi tedavim süresince de kullandırmıştı doktorlar, özellikle d vitamininin üzerinde duruyorlar dediğiniz gibi, detaylı araştırıcam ilk fırsatta
Teşekkür ederim, dediklerinizi tedavim süresince de kullandırmıştı doktorlar, özellikle d vitamininin üzerinde duruyorlar dediğiniz gibi, detaylı araştırıcam ilk fırsattaAraştirin ama direk çocukla ilgili bilgi olmayabilir .Ama kan dolaşimi ve hücreleri canladiran faydali.
Özellike vitamin d en az 50 i.u. olmali düşükse 10 gün 50.000i.u. ,magnesium ve vitamin c ek olarak alin ve günlük 20.000iu düşürün.
Belki yurtdişindan sipariş vermeniz gerek
Nacizane tavsiyem, bu kadar hassas bir konuyu sadece ama sadece bir uzmanla konusmaniz.Dediğiniz gibi her şeyi çocuk olmasına bağladım sanırım ama belli bir süre sonra evdeki o sessizlik, ve çok nadir oturulan arkadaş ortamlarında hep çocuktan bahsedilip sizin sus pus olmanız gerçekten çok üzüyor insanı. Evde izlemediğim halde tv açıyorum sırf ses olsun diye, batsın bu dünya olayını yalnız kendim yaşayıp kimselere belli etmiyorum, aileme sorsanız beni onları neşelendiren güldüren eğlendiren sevimli biri olarak tarif ederler. Onlara öyle olmak zorundayım çünkü. Uzman yardım konusunda da haklısınız ama gittiğimde az çok ne diyeceklerini tahmin ediyorum, yıllardır psikolojiye çok özel bir ilgim var, sınıfımda bazı sorun yaşayan çocukların ailelerine genel bilgi ve gözlemlerimden bahsedip uzmanlara yönlendiriyorum ve dediklerimin aynısını dediklerini söylüyor velilerim. Hobi bul dikkatini başka sevdiğin şeylere yönelt ilk alacağım cevap ama yine hepimizin bilmedikleri var gitmek en doğrusu olmalı. Çok tşkler yorumunuz için
İlerde büyük ihtimalle iyi ki olmamış diyebilirim, her hayırda şer, her şerde hayır olayı haklısınız. Biraz fazla gözlemci biriyim bu da bazı şeyleri daha derinden düşündürüyor beni, istemeyedebilirim doğru ama o kadar çok istiyorum ki anlatamam. Kabullendim de bir ara aslında ama bazı çok çok küçük bir şey içimdeki ateşi yakıp yıkıyor, durum tam olarak buBakın bende benzer bir tecrübe yaşadım, bugün diyorum ki iyi ki olmamış her işte bir hayır vardır ilaveten istemeyebilirsiniz de , cesaretiniz de olmayabilir, kimseye açıklama yapmak zorunda değilsiniz üzmeyin lütfen kendinizi
Teşekkür ederim haklısınızNacizane tavsiyem, bu kadar hassas bir konuyu sadece ama sadece bir uzmanla konusmaniz.
Canım geçmiş olsun neyin vardı ☹Merhaba
Benimde çevremde sadece bir arkadaşım var çay kahve içebileceğim. Onunla da her zaman denk gelmiyoruz.
Fakat buradan özelden görüştüğüm arkadaşlarım var. Son bir haftadır cidden çok hastaydım ve resmen beni sürekli yokladılar sağolsunlar.
Konuşmak, dertleşmek, kahve içmek için her Zaman buradayım
Sizi anliyorum.Merhaba arkadaşlar. Uzun bir süredir hiçbir şeyden keyif alamıyorum. 7 yıllık evliyim çocuğumuz olmadı yaşım 41 şu an. 10 kez tüp bebek tedavisi denedik iyi doktorlarda olmadı maalesef. Kader dedik. 3 yıl önce çocuk esirgeme kurumuna başvurduk, sıramız gelmeden sıradan çıktık maalesef. 40 yaş üstüne 0-1 yaş verilmiyor bulunduğum şehirde. Diğer yaş grupları da zaten çok az geldiğinden bu maceramız da sona erdi. Eşim şehir dışında çalışıyor, haftanın yarısı orda yarısı burda gibi. Hatta bazen sadece haftasonu burda kalıyor. Belli bir düzenimiz yok. Bu düzensizlik benim canımı çok sıkıyor. Kendimi hala bekar gibi hissediyorum. Eşim yok diye doğru dürüst yemek yapmıyorum geçiştiriyorum. Hoş, olduğunda da tencere yemekleri pek sevmez, hazır şeyleri daha çok seviyor. Ailem bana yakın arada o yapar yemeklerimi. Yani sorun yemek değil tabi ki ama evde ne tencere kaynıyor ne de bir ses, eğlence var. Yaşıtlarımın hepsinin çocuğu var, bizim olmadığı için görüştüğümüz kişiler de azaldı hatta hiç kalmadı desem yeridir. Çalışıyorum öğretmenim, okulda da hiç arkadaşım yok gibi. Arkadaşlarımla konuşacak vaktim de olmuyor okulda sorun bu sanırım.(teneffüsümüz yok ondan) konuşabileceğimiz dertleşebileceğim, akıl alabileceğim bir kişi bile yok. 7 yıldır aynı apartmanda oturuyorum kimse kapımı çalmaz. Görünüş olarak sevecen, yardımsever, mütevazı, özümde iyi bir insan olduğumu düşünüyorum ve tanıyanlar da öyle söylerler. Ama bundan mıdır bilmiyorum unutulan, akıla gelmeyen, tercih edilmeyen biri oldum sanki. Çevreme bakıyorum insanlar birbirleriyle nasıl samimiler yakınlar, imreniyorum. Dertleşecek arkadaşım yok, beni sadece dinleyip beni ben olduğum için seven arayan soran hiçkimse yok ailem dışında. Ailemle de her şeyi konuşamıyorum, annem özelllikle üzülünce hemen kafaya takıp dertleniyor. Eşim zaten kendi havasında geldiği günler telefondan kaldırmaz başını. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Evde çocuk odamızla ilgili hayallerim vardı, ama çocuk olmayınca o odayı resmen çöp odaya çevirdim. Elime geçeni oraya koyuyorum, ve toplamak da gelmiyor içimden. Evde ses olsun diye muhabbet kuşları aldık, onlar bile ev sessizken, tv kapalıyken ötmüyorlar sessiz sessiz duruyorlar. Bütün gün evde tek başıma sessizlikten deliriyorum. Dışarlardan, diğer katlardan konuşma sesleri çocuk sesleri geliyor ama bizim ev o kadar sessiz ki. Bazen dışarı çıkayım diyorum ama yek başıma sıkılıyorum. Eskiden kendi kendime yeterdim sıkılmazdım yalnızlıktan ama bu sıralar yalnızlık beni boğuyor. Arada ailem eşim dışında telefonum çalsın birileri halimi sordun gel kahve içelim ya da geliyorum sana desin istiyorum ama maalesef koca bir hüsran. Her şey benden kaynaklı farkındayım ama 41 yaşında bu iletişimsizlik, sevgisizlik, düşüncesizlik çok daha fazla sinirimi bozuyor. Bazen annem ve babamla dışarıya çıkıyorum, onda da sadece tek bir gayem var, özellikle annem mutlu olsun diye. İnsanlar kendilerini çocuklarına adarlar onları gezdirirler ya, ben de aynısını annem için yapıyorum. Ablam başka şehirde olduğu için onlarla yakından ilgilenmek benim görevim, seve seve de yapıyorum ama benim tek derdim bu olmuş bakıyorum da. Hayatımda eksikler var. Manevi olarak elimden geldiğince ibadetlerimi yapmaya çalışırım, ama beni anlayan birilerine acil ihtiyacım var sanırım. Çok uzun oldu umarım sonuna kadar okuyanlar olur aranızda, lütfen bana bir şeyler yazın..
Merak ettim, Eşiniz ve ailesi neden hemen kabul etmediler evlatlık çocuğa bakmayı? Bunun için eşinizi ikna etmek durumunda kalmanıza üzüldüm. Amacım sizi kırmak, üzmek değildi.Ama hala bilmeden yargılıyorsunuz. Şimdi 2-3 yılım eşim ve ailesini ikna etmekle geçti desem de inanmayacaksınız biliyorum. Kulaktan dolma bilgi dediğiniz kurumda çalışan bir görevlinin bizi bilgilendirmesiydi, ama siz buna yine kulaktan dolma bilgi diyeceksiniz. Peki dediğiniz gibi olsun ben aslında içten bir şekilde çocuk falan istemedim, zaten geç de başvurdum keyfi olarak, zaten çocuk videolarına bakıp ağlamıyorum da, boşverin sizin dediğiniz gibi olsun. Siz daha uzmansınız bu konuda eyvallah. Tek bir tavsiyem size bir abla olarak lütfen yaşamadığınız hayatı yargılamayın, tekrar yazıp birbirimizi kırmayalım isterseniz, sevgiler size
Canım kovit belirtileri gösteren ama kovit olamayan birisi oldum. Herseyim tuhaf. 2 hafta sınavım vardı üst üste ama ne bende gidecek hal var. Nede eşimde götürecek durum.Canım geçmiş olsun neyin vardı ☹
Yalnız olmadığımı bilmek güzel, ne güzel beni burda anlayabilen güzel insanların olması, dediğiniz gibi bir durumdayım aynen, geçici bir şeydir belki bilemiyorum ama koskoca evde tek başına kalmak cidden kötü bir duygu. Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için Rabbim isteyen herkesin kucağını tez vakitte doldurur inşallahSizi anliyorum.
Bir ara benzer bunalımlar yaşiyordum
Aslında çevrem çok geniştir, çocuklarımda var.
Ama kendimi yalnız hissediyordum, sanki dünyada beni anlayan kimse yok gibi.
Eşim o süre çok fazla yurtdışındayı işi gereği, bir giidp haftalarca gelmiyordu. Ozamanlar öyle hissediyordum. Dediğim gibi çocuklarım var ama onların varlığı bile bana yetmiyordu. Arasam 10 dk içinde kahveye gidebileceğim yada bana gelebilecek en az 5 kişi bulurdum ama yok yok yok hiç biri beni mutlu etmeye yetmiyordu. Eşim olmadan kendimi çok yalnız hissediyordum o yokken sanki herşey eksik geliyordu. Çocukların tüm sorumlukları omuzumdaydı, bana birşey olsa çocuklarım napar diye düşünmekten boğuluyordum. O zamanlar geçti, artık bu şekilde hissetmiyorum. Eşim varken hep dip dibe değiliz, heran el ele yeni aşıklar gibi geçirmiyoruz günlerimizi. Yeri geliyor kavgalarımızda oluyor tabiki. 17 senedir evliyiz zaten ilk sevgililik dönemlerindeki gibi olamayız ama varlığı yetiyor, hayatda tek başına olmadığımı biliyorum.
Bence sizinkide böyle birşey olabilir.
Yaşınız için üzülmeyin, nice kadınlar daha o yaşta yeni evlenip anne oluyor. Hiç birşey için geç değil. Allah kucağınızı doldursun. Rabbim ol desin, olsun inşallah.
MuğlaKonyadayım ben. Siz?
Onlar biraz sığ düşünen insanlar, at gözlüğüyle bakarlar geniş açıdan değil, biraz da durumları iyi sanırım çok saçma ama mal mülkü düşündüler bölünmesin diye ama gerçekten çok uğraştık ve sonunda o şekilde başvuru yapabildik, yani keyfi değil bir çok sıkıntıdan kaynaklandı durumumuz. Facede bir grup var koruyucu ailelerle ilgili orda biraz araştırma yaptım ben de bu konuşmalar üzerine. Bilmiyorum gruba üye misiniz ama orda 5 temmuz tarihli bir gönderi dikkatimi çekti, ben de tam olarak bundan bahsediyordum. 23 günlük bebekken koruyucu aile olmuşlar 6 aylık olunca aileye geri verilmiş. Demek istediğim buydu benim de. Zaten orda birçok koruyucu aile tavsiyelerde bulunmuş hiç çocuğunuz yoksa evlat edinmeye başvurun diye. Ama yine de araştırıcam ben bu konuyu detaylıMerak ettim, Eşiniz ve ailesi neden hemen kabul etmediler evlatlık çocuğa bakmayı? Bunun için eşinizi ikna etmek durumunda kalmanıza üzüldüm. Amacım sizi kırmak, üzmek değildi.
Kuşlarım var dediniz ama ben size Kedi sahiplenmenizi tavsiye ederimYalnız olmadığımı bilmek güzel, ne güzel beni burda anlayabilen güzel insanların olması, dediğiniz gibi bir durumdayım aynen, geçici bir şeydir belki bilemiyorum ama koskoca evde tek başına kalmak cidden kötü bir duygu. Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için Rabbim isteyen herkesin kucağını tez vakitte doldurur inşallah
Anladım. Şöyle ki, bebekler için koruyucu ailelik zaten mantıklı değil. Koruyucu ailelik durumu 4 yaşından sonrası için daha uygun. 23 günlük bebeğin hemen koruyucu aileye verilmesi de düşük bir ihtimal gerçi, paylaşımın doğruluğuna da bakmak lazım. Koruyucu aileliğin de prosedürü var çünkü.Onlar biraz sığ düşünen insanlar, at gözlüğüyle bakarlar geniş açıdan değil, biraz da durumları iyi sanırım çok saçma ama mal mülkü düşündüler bölünmesin diye ama gerçekten çok uğraştık ve sonunda o şekilde başvuru yapabildik, yani keyfi değil bir çok sıkıntıdan kaynaklandı durumumuz. Facede bir grup var koruyucu ailelerle ilgili orda biraz araştırma yaptım ben de bu konuşmalar üzerine. Bilmiyorum gruba üye misiniz ama orda 5 temmuz tarihli bir gönderi dikkatimi çekti, ben de tam olarak bundan bahsediyordum. 23 günlük bebekken koruyucu aile olmuşlar 6 aylık olunca aileye geri verilmiş. Demek istediğim buydu benim de. Zaten orda birçok koruyucu aile tavsiyelerde bulunmuş hiç çocuğunuz yoksa evlat edinmeye başvurun diye. Ama yine de araştırıcam ben bu konuyu detaylı
Siz anlatınca zaten içimde olan sevgi daha da perçinlendiKuşlarım var dediniz ama ben size Kedi sahiplenmenizi tavsiye ederim
Özellikle yavru kedi, o büyüdükçe aranızdaki bağ güçlenecek. Kucağınıza gelip uyuması bile sakinleştiriyor. Bazen evin içinde deli gibi ordan oraya koşuyor, güya sinek kovaliyorİnanın izlemeye doyamiyor insan. Benim eşim asla kedi eve almam derdi, şimdi bakıyorumda masaya bir tabak daha koyuyor kahvaltı hazırlarken. Kedimize özel salam falan alıyor. O gelmeden masaya oturmuyor. İnsanı değiştiriyor gerçekten kedi sevgisi.
Anladım. Şöyle ki, bebekler için koruyucu ailelik zaten mantıklı değil. Koruyucu ailelik durumu 4 yaşından sonrası için daha uygun. 23 günlük bebeğin hemen koruyucu aileye verilmesi de düşük bir ihtimal gerçi, paylaşımın doğruluğuna da bakmak lazım. Koruyucu aileliğin de prosedürü var çünkü.
Siz bu kurumun içinde mi çalışıyorsunuz acaba merak ettim, kesin konuşuyorsunuz da genelde konuyla ilgili. Şimdi profile de baktım fake bir hesap değil bir insan neden böyle bir yalan söyler ki inanın anlayamadım2 ayda 23 günlük bebeği mi vermişler? Hanımefendi kesinlikle yalan. Çok net söylüyorum.
Kesin konuşuyorum çünkü biliyorum. Neden böyle bir yalan söyler bende bilmiyorum ama, yalan olduğuna eminim. Koruyucu aile olmak için başvurup 1 yıldır bekleyen tanıdığım var mesela, 3 ayda bir evlerine gelip psikologla denetim yapıyorlar. Mümkün değil 2 ayda koruyucu aile olunması. Hele ki 23 günlük bebeğin verilmesi falan. Yalan olduğu o kadar belli ki.Siz bu kurumun içinde mi çalışıyorsunuz acaba merak ettim, kesin konuşuyorsunuz da genelde konuyla ilgili. Şimdi profile de baktım fake bir hesap değil bir insan neden böyle bir yalan söyler ki inanın anlayamadım
Konya merkezde misiniz?Ah keşke orda olsaydım, Konya dayım ben, sizinle kahve içmek güzel olurdu
Evet merkezdeyim. Siz?Konya merkezde misiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?