- 7 Temmuz 2011
- 7.335
- 14.155
- 298
Ben görüşemediğimiz için biraz sitem ettiğimde bana ne demişti biliyor musunuz kızlar?
Ben evlenmeden sana dokunmuyorum sabrediyorum, sen de bu konuda sabredeceksin.
Bu sözünü bile yuttum sineye çektim ben... Ah ne salaklıklar ettim
Canım acaba hastalığım yüzünden mi böyle yaptı ki? Hani ben şıp diye çocuk istesem olmaz. yani pcoslular için hemen hamile kalmak hediye gibi birşey. Bazısı yıllarca çocuk sahibi olamayabiliyor. O yüzden mi böyle davrandı diyorsun? :26:[/QUOT
sanırım öyle yapmış canım ama çok şükür senin başına kakılcak bir olay değil ama o böyle davranarak kendi değerini göstermiş yolu açık olsun
Sanki lutfetmiş... O kim ki sana dokunacak??? Cüretine bak.
Kesinlikle avatarındaki hareketi haketmiş edepsiz.
Canım acaba hastalığım yüzünden mi böyle yaptı ki? Hani ben şıp diye çocuk istesem olmaz. yani pcoslular için hemen hamile kalmak hediye gibi birşey. Bazısı yıllarca çocuk sahibi olamayabiliyor. O yüzden mi böyle davrandı diyorsun? :26:[/QUOT
sanırım öyle yapmış canım ama çok şükür senin başına kakılcak bir olay değil ama o böyle davranarak kendi değerini göstermiş yolu açık olsun
Yani evet olabilir, bunun için bile böyle davranmış olabilir. Ama keşke açık açık bu yüzden seni istemiyorum diyebilseydi. İkinci defa terketmesi ile bu kadar üzmezdi beni.
Ben görüşemediğimiz için biraz sitem ettiğimde bana ne demişti biliyor musunuz kızlar?
Ben evlenmeden sana dokunmuyorum sabrediyorum, sen de bu konuda sabredeceksin.
Bu sözünü bile yuttum sineye çektim ben... Ah ne salaklıklar ettim
Merhaba kızlar. Dün gece çok büyük bir şok yaşadım. Hala kendime gelemedim. Aklımı tam toparlayamıyorum o yüzden kusura bakmayın şimdiden yazacaklarım konusunda...
Ben zaten bu aralar sıkıntılıyım. Okul bitti, iş derdine düştüm, iş arıyorum. Buna canım zaten sıkkın. Ayriyeten pcos diye bir hastalıkla uğraşıyorum. Ağzıma lokma atsam kilo alacağım diye mutsuz oluyorum. İnsülin direnci olayı yüzünden güzelim tatlılara elimi sürmemem gerekiyor falan. Bunlar zaten var olan sıkıntılarımdı.
Dün geceki olaydan sonra yıkıldım. Az evvel şu hormon haplarının hepsini bir içsem diye düşünürken kendimi bulunca buraya yazmaya karar verdim.
Sorun erkek arkadaşım, yani artık eski erkek arkadaşım... Ben buna bir sene kadar evvel çok aşık oldum. İtiraf etmem uzun sürdü. Neyse işte çıkmaya başladık. 1 hafta kadar kısa bir sürede beni başkası için terketti.( Hala inkar ediyor öyle değil diyor.)
Bana beni sevmediğini, üzülmemem için kabul ettiğini ama daha fazla devam edemeyeceğini söyledi. Bunun üzerine ben üzüldüm ettim ama zamanla olayı kabullendim. Neyse bir süre görüşmedik.
Sonra bana tekrar yaklaştı. Bir şekilde yine başladık. Ama ben ona güvenmiyordum. Geçmişteki olaydan ötürü. Bu defa daha ciddi düşünüyorum falan dedi, evlilikten falan bahsetti. Gerek hazır olmayışımız, iş okul meseleleri, gerek benim güven sorunum dolayısı ile ben erteliyorum hep.
Dün gece de işte bu sorundan ötürü ağır konuştu bana. Yok çok yüksek tahsilin de yok, yok işte çok önemli birinin kızısın sanki. Ne bu havalar falan diye laflar etti. Kısacası beni küçümsedi. Senin koşarak bana gelmen gerekirdi falan dedi. Kızlar insanların kalitesi okuduğu okulla, babasının parası ile falan mı ölçülüyor? Ben çok yaralandım. Çok üzgünüm. Kendimi çok kötü hissediyorum bana yardım edin
Bu ne ya?
Demek ki görüşmediğiniz o zamanlarda dokunabildiği başka kızlara zaman ayırıyordu.
Boşver üzülmeye bile değmez.
Ben görüşemediğimiz için biraz sitem ettiğimde bana ne demişti biliyor musunuz kızlar?
Ben evlenmeden sana dokunmuyorum sabrediyorum, sen de bu konuda sabredeceksin.
Bu sözünü bile yuttum sineye çektim ben... Ah ne salaklıklar ettim
Sorun sende değil güzel kardeşim.
Yol ver o adama.Yüzüne bile bakma.
Gencecik yaşında daha çok dert sahibi yapar o seni.
Yazık etme kendine.
Çalış,didin,kendin gel bir yerlere.
Gördüğüm kadarıyla da öyle yapma yolundasın.
Ya işte kızlar herkes iyi niyetli olmuyor. Ben kendim gibi sandım. Ben ona fırsat gözü ile bakmadım. Ben ona umut gözü ile baktım. Hayatımın ışığı, anlamı gözü ile baktım. O ise kendini yüksekten gördü beni küçümsedi.
çok merak ettim kendisi ne mezunuymuş?
bu ne kendini beğenmişlik.hiç üzülme kurtulmuşsun.
evlendikten sonra daha odun olurdu.fazla çekmeden kurtulmussun.
gözün aydın
canım, eğer sen onu küçümseyecek hiçbir şey yapmadıysan ve o kendi kendine bu triplere girdiyse özgüven eksikliği vardır bu erkekte ve arkana bakmadan kaç derim, sebebini kısaca anlatabilirim benim babam da böyle bir insandı ve annemi çok üzdü eğitim seviyeleri farklıda olsa annem çok çok iyi bir kadındı çocuklarına bile bağıramazdı babam aşağılardı onu haketmediği halde, sebebini çok iyi anlıyorum şuanda çevresinden saygı görmediği için yapıyordu bunu, etrafındakiler onu takmadıkları için bizden ona zorla saygı duymamızı bekliyordu, sen ve ilerdeki hayatın çocukların açısından çok yanlış bir seçim olur bu, tekrar barışmayı düşünme derim o kişiliğini psikolojik bozukluğunu ortaya koymuş bile, sen hasta falan değilsin hasta olan o unutma, çocuğun olmasa nolur hem? çocuk içinmi evleniyor insanlar sence birlikte yaşlanmak içinmi? benim çocuğum olmazsa evlat edinirim başka bir miniğin umudu olurum oda benim umudum olur ama asla eksik hissetmem Allah ın takdiri derim, benim elimden gelen nedir ki üzüleyim? sıkma canını ve en büyük Allah tır şükredilecekse ona şükredilir, ben eşimi bana nasip ettiği için Allah a şükrediyorum, eşime şükretmiyorum sağol benle evlendin yoksa napardım ya demiyorum, böyle saçmalık olmaz, Allah iyi insanlarla karşılaştırsın seni.
Aynaya baksın da küçümsenecek adam görsün gözü.
Bir de keşke sana 'Taşra kızısın, sanki Oxford mezunu musun!'
dediğin de ''Sen Harvard bitirdin sanki, çok konuşma.
Okumak cehaleti alır, eşeklik baki kalır, diye sana bakarak söylenmiş.''
deseydin. Çok sinirlendim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?