- 22 Ağustos 2015
- 29.404
- 85.606
-
- Konu Sahibi birzerdali
- #81
Pişman oldum yazdığima nasıl düşünceler böyle ya ruhum daraldı cikiyorum bu konudan keisnlikle.
Pişman oldum yazdığima nasıl düşünceler böyle ya ruhum daraldı cikiyorum bu konudan keisnlikle.Ne bileyim yaa
Bir de okuduysan sorun olmayabilir dedim diyor
E madem olmayabilir ve bu ihtimal daha yüksek bu konu niye açıldı?
Sanırım olmoyocok tibiki diyelim diye
Yine vaktim boşa gitti
Neyseki evlilik düşünmüyorum. Evlenip başkasının anne babasına bakıcılık yapıp mutsuz olacağıma, yalnız mutsuz olurum daha iyi. Insan mutsuz olmak için evlenmez demi. Zaten benim anne babam hayatta değil. Anne babanız bakıma muhtaç olsa bakmayacak mısınız diyenler için dedim. Ha olsa onlara bakmam , bakıcı değilim. Bakım evleri ne güne duruyor.Evlenirken sözleşme yapıp imzalayın başka türlü hiçbiriniz kurtulamazsinz bu kaygılardan.
Benim şahsi düşüncem kim yardıma ihtiyacı varsa bakmaktan el uzatmaktan yanaPişman oldum yazdığima nasıl düşünceler böyle ya ruhum daraldı cikiyorum bu konudan keisnlikle.
Herkesin hayatı kendi vicdani düşüncesi..Benim şahsi düşüncem kim yardıma ihtiyacı varsa bakmaktan el uzatmaktan yana
Bu işler böyle aman benim üstüme kalmasın diye planlar yapmaya gelmez
Benim vicdanım el vermez en azından
Konu sahibi bu konuda çok dertlenen biri olduğu için ileride sorun yaşaması çok olası
Yerinde olsam bu kişiyle devam edemezdim mesela
Merhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler
Eğer ömrüm vefa ederse o günleri görürsem, anne olursam bakıma ihtiyacım olduğunda bakım evine giderim. Geline ve oğluma parazit olmam. Kimseye yük olmam.
Bunun en garantisi hiç evlenmemekEvet gerçekten. Ben de de resmen fobi. Etrafımda bu sebepten dolayı çok mutsuz evlilikler görüyorum bu da beni korkutuyor. Aile içerisinde de çok mutlu değilim, evlenince kendi evimde huzurlu olmak istiyorum. Bir 30 yılda kaynana huzursuzluğu çekemem, ömrüm bitecek
öyle düşünmeyin yalnızmışsınız anne babası çok kardeşi olan kalabalık bir aileyle olmak eminim size daha iyi gelecektir. Çocuğunuz annane tanımayacak bari babaannesi olmuş olacak. Şu an yok ama evlenirken çocuğunuz olduğunda aile büyüklerine ihtiyacımız olacak. Herkes sizin babaneniz değil. O travmayı atmanız lazım. Oğlunu seven bir kadın gelinine de kızı gibi davranır.Benimde kaynana fobim var. Çevremde kaynana yüzünden boşanan çok var. Özellikle bu yüzden evliliği düşünmüyorum. Annem babaannemden çok çekti. Erken yaşta kanser olup öldü. Anne babası hayatta olmayan yani benim gibi birini bulursam belki evlenirim. Kaynanalar herkesin fobisi zaten, çok iyi biri olsa bile.
Evet gerçekten. Ben de de resmen fobi. Etrafımda bu sebepten dolayı çok mutsuz evlilikler görüyorum bu da beni korkutuyor. Aile içerisinde de çok mutlu değilim, evlenince kendi evimde huzurlu olmak istiyorum. Bir 30 yılda kaynana huzursuzluğu çekemem, ömrüm bitecek
E ozaman neden soruyosunuzŞimdiden olan bişi yok ki kabul etmeyeyim
Haklı olabilirsiniz ama şanssız bir insanım. Kesin çok kötü biri denk gelir. Hayatta hiç birşey istediğim gibi olmadı.öyle düşünmeyin yalnızmışsınız anne babası çok kardeşi olan kalabalık bir aileyle olmak eminim size daha iyi gelecektir. Çocuğunuz annane tanımayacak bari babaannesi olmuş olacak. Şu an yok ama evlenirken çocuğunuz olduğunda aile büyüklerine ihtiyacımız olacak. Herkes sizin babaneniz değil. O travmayı atmanız lazım. Oğlunu seven bir kadın gelinine de kızı gibi davranır.
Haklı olabilirsiniz ama şanssız bir insanım. Kesin çok kötü biri denk gelir. Hayatta hiç birşey istediğim gibi olmadı.
Zaten şuan 70 e yakınneden 30 yıl? 50 yaşında yalnız kalsa emin olun sizin evinizde sığıntı gibi yaşamak istemez. Ancak elden ayaktan düştüklerinde gelirler. Çok saçma değil mi 50 yaşında bir kadının gelip sizin eve yerleşmesi 30 yıl yaşaması.
Çok takıntı yapmışsınız.
Ya insanlar kaydı duyduğu şeyleri paylaşıp destek alabilir, illa gerçekleşmiş olaylar üzerine mi konu açmak zorundayız ? Şuan bunu sorun gördüm kendime ve paylaştımE ozaman neden soruyosunuz
Gerçekten yazdıklarınızı hayretle okudum. Daha evlenmeden bu şekilde düşünmeniz bana çok abes geldi. Bahsettiğiniz kişi bir anne eşinizin annesi. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin ama aynı durum sizin anneniz için de geçerli olabilir. Eş adayınızın aynı sizin gibi düşündüğünü bilseniz ne hissedersiniz çok merak ediyorum. Herşeyi geçtim siz de bi gün yaşlanacaksınız. Birinin hakkınızda bu şekilde düşünmesini ister misiniz. Bence biraz empati yapın. Sadece varsayım bu söyledikleriniz olmayadabilir ama düşünce yapınız değiştirmeniz gerekiyor benceMerhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler
30 yıl dediğiniz için 50 mi diye düşündüm.Zaten şuan 70 e yakın
Ailesinin sorumluluğunun kendisinde olduğuna yönelik söylemleri var ama bizde kalacaklar gibi bir şey demedi. İlk zamanlarda da bu yana da bayağı değişim gösterdi fikirleri, ilerleme var ama bılmiyorum tabi. Biraz kendi kurduklarim biraz aile yapısıErkek arkadasın böyle olacak diye bir şey mi dedi yoksa sadece kendi kurduklarına göre mi endişeleniyorsun?
Gelin daha ata bile binmeden ya nasip diyor ama neyseMerhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler