- 16 Mayıs 2020
- 604
- 651
-
- Konu Sahibi birzerdali
- #101
Takıntı haline getirdim bunu farkındayım. Tuhaf bir şekilde tanışacacagim o insanlar ile olan iletişimimi de etkileyecek. Sürekli bu aklımda. Nasil asacağım bılmiyorum
Takıntı haline getirdim bunu farkındayım. Tuhaf bir şekilde tanışacacagim o insanlar ile olan iletişimimi de etkileyecek. Sürekli bu aklımda. Nasil asacağım bılmiyorumBu kiminle evlenseniz başınıza gelme ihtimali olan birşey belli olmaz. Yalnız şu bir gerçek insan korktuğu şeyden ölür, korktuğu, sürekli düşündüğü şey çok çok büyük ihtimalle başına gelir.
Ben çocuğumu bana baksın diye bir teminat amaçlı yapmam zaten. Yaşlanınca bana baksın diye çocuk yapılmaz, yapılmamalı. Bunun dışında evet takıntı haline getirdim konuyu. Bunun farkındayım ama aklımdan atamıyorum bir türlüGerçekten yazdıklarınızı hayretle okudum. Daha evlenmeden bu şekilde düşünmeniz bana çok abes geldi. Bahsettiğiniz kişi bir anne eşinizin annesi. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin ama aynı durum sizin anneniz için de geçerli olabilir. Eş adayınızın aynı sizin gibi düşündüğünü bilseniz ne hissedersiniz çok merak ediyorum. Herşeyi geçtim siz de bi gün yaşlanacaksınız. Birinin hakkınızda bu şekilde düşünmesini ister misiniz. Bence biraz empati yapın. Sadece varsayım bu söyledikleriniz olmayadabilir ama düşünce yapınız değiştirmeniz gerekiyor bence
Dediğimden bunu mu anladınız gerçekten. Demek istediğim hayatta herşey olur bu gün bana yarın size derler tam da öyle. Bakılacak Bi durumda olan bi insan yabancı bakacağına tabi ki ister evladı baksın. Bu çocuğu teminat amaçlı getirdiğimiz anlamına gelmez ki. Belki ben evladım bana ömür boyu muhtaç olacak. (Allahım bana da kimseye de böyle bi durum yaşatmasın). Ben her zaman şu düşüncedeyim ki anne olduktan sonra daha iyi anladım, her ne olursa olsun karşınızdaki bir anne emek vermiş bu yaşa kadar getirmiş bakmış büyütmüş bu şekilde düşünmek bana çok hoş gelmedi, hele ki daha evlenmemişdiniz bile. Herşey olacağına varır. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesinBen çocuğumu bana baksın diye bir teminat amaçlı yapmam zaten. Yaşlanınca bana baksın diye çocuk yapılmaz, yapılmamalı. Bunun dışında evet takıntı haline getirdim konuyu. Bunun farkındayım ama aklımdan atamıyorum bir türlü
Ailesinin sorumluluğunun kendinde olduğunu düşünüyorsa yarın öbür gün sizin bütçenizden onlara yardım edilmesi söz konusu olabilir. Bunları da düşünün. Aksiyetenizi körüklemek istemem ama bunlar ülkemizin gerçekleri. Aile yapıları böyle malesef.Ailesinin sorumluluğunun kendisinde olduğuna yönelik söylemleri var ama bizde kalacaklar gibi bir şey demedi. İlk zamanlarda da bu yana da bayağı değişim gösterdi fikirleri, ilerleme var ama bılmiyorum tabi. Biraz kendi kurduklarim biraz aile yapısı
Ailesinin sorumluluğunun kendinde olduğunu düşünüyorsa yarın öbür gün sizin bütçenizden onlara yardım edilmesi söz konusu olabilir. Bunları da düşünün. Aksiyetenizi körüklemek istemem ama bunlar ülkemizin gerçekleri. Aile yapıları böyle malesef.
Ve kv veya kp ile yaşamak istemezseniz bunun için en baştan anlaşmak en mantıklısı. Herkes kartlarını açık oynasın.
aileme o kadar da düşkün biri degilim.Ailesinin sorumluluğunun kendinde olduğunu düşünüyorsa yarın öbür gün sizin bütçenizden onlara yardım edilmesi söz konusu olabilir. Bunları da düşünün. Aksiyetenizi körüklemek istemem ama bunlar ülkemizin gerçekleri. Aile yapıları böyle malesef.
Ve kv veya kp ile yaşamak istemezseniz bunun için en baştan anlaşmak en mantıklısı. Herkes kartlarını açık oynasın.
Bu konular herkesin kendi vicdani durumu, aile yapısı, yetiştirilme tarzıyla ilintilidir. Konu sahibi bunu istemiyor belli. Yolun başında adama söylesin ki beklentileri uyuşmazsa herkes kendi yoluna baksın. 10 senelik evliyken mevzu olacağına şimdi olsun. Soğuyan soğusun demek ki birbirlerine uygun değiller.aileme o kadar da düşkün biri degilim.
Ama ortada bir şey yokken şu meseleyi pazarlık haline getiren kişiden de net soğurum...
Her durum kendine özel.
Benim Dedem kimsenin evine gitmedi, ama keşke gelseydi.
Hayatının son 2 yılına yaklaşık zamanında Amcam ve babam nöbetleşe olarak her gece yanında kaldılar.
bakıcı da vardı yanında, ama korkuyordu. Onu o halde bırakamadılar.
İyiki bırakmadılar
Evimden çıkmam diye de inat etti. Keşke gelseydi de babam 2 yıl göçebe gibi bir o evde bir bu evde yaşamasaydı.
ayrıca da aileme yardım edip edemeyeceğimi söyleme haddini kendinde bulan biri olsaydı işte bu kapı, bu da sapı derdim.
Elinde avucunda ne varsa ailesine harcayan, yada ailesi tarafından maddi manevi sömrülen bir eş zor olur evet. Ama bunun bir alameti yokken ortada, bu konular sorun oluyorsa, o kişinin başkalarından dolduruşa geldiği falandır.
Öncesinde belli miydi yoksa evlendikten sonra mi bu durum oldu sizdesekiz ay yaşadım , kendime yaptığım en büyük saygisizlikti..
Zaten bu konudaki fikrimi biliyor ama tutup da annen ölürse baban ölürse diye de bişi denmez hâliyle, bu konulara yaklasimimi biliyor her fırsatta beraber yaşama fikrinin ne kadar bana uzak olduğunu sebepleri ile açıklıyorumBu konular herkesin kendi vicdani durumu, aile yapısı, yetiştirilme tarzıyla ilintilidir. Konu sahibi bunu istemiyor belli. Yolun başında adama söylesin ki beklentileri uyuşmazsa herkes kendi yoluna baksın. 10 senelik evliyken mevzu olacağına şimdi olsun. Soğuyan soğusun demek ki birbirlerine uygun değiller.
Bence evlenmeMerhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler
Evet böyle kültürler var maalesef eşimin kültüründede anne babaya en küçük erkek bakmak zorunda.Biz eşimle öğretmeniniz farklı şehirdeyiz evlendikten sonra öğrendim bu durumu.Aynı şeyleri bende düşündüm.Bende ailemden dolayı çok sıkıntı yaşadığum için gelmelerini hiç istemedim. Ben size hak veriyorum bu önemli ama bunu kafaya çok takıpta evrene mesaj göndermeyin. Olmayacaksa bile oldurmayın.Merhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler
Neden :)Bence evlenme
Bız de aynı siz gibiyiz ? Peki şuan nasılsınız ? Ayrı mısınız ? Eşiniz bu duruma ne diyor bahsi geçince ? Eşinizin ailesinin yakınlarında başka çocukları var mı ? Sizde kalir gibi duruyorlar mi ? Kendi düzenlerini bozup geleceğini sanmıyorum ama evlenince siz nasıl hissettiniz merak ediyorum anlatır mısınızEvet böyle kültürler var maalesef eşimin kültüründede anne babaya en küçük erkek bakmak zorunda.Biz eşimle öğretmeniniz farklı şehirdeyiz evlendikten sonra öğrendim bu durumu.Aynı şeyleri bende düşündüm.Bende ailemden dolayı çok sıkıntı yaşadığum için gelmelerini hiç istemedim. Ben size hak veriyorum bu önemli ama bunu kafaya çok takıpta evrene mesaj göndermeyin. Olmayacaksa bile oldurmayın.
Daha evli değilsin nişanlı bile değilsin ciddi adım atmayı henüz düşündüğün bir evrede henüz kimse ölmemişken kimsenin bi yere tayini çıkmamışken bütün ihtimalleri hesaplayıp senaryolandırmışsın. Hep böyle misindir senin anksiyeten var sanırım? Ya kabus görürsem diye uyuyamamaya benziyor. Bi yardım al böyle yaşanmaz.Merhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler