- 13 Mayıs 2011
- 3.943
- 3.661
- 373
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
-
- #81
ayıp etmıyorsunMerhaba sevgili hanımlar,
Bu aralar her şey dert oluyor içime. Dışarıdan bakanlara biraz abes görünebilir ama benim için gerçekten dert.
Kötü giden bir evliliğim var, eski konularımı bilenler zaten mevzuyu ve beni daha iyi anlayacaklar. Sürekli boşanmalıyım, boşanmak istiyorum modundayım.
Eşimin ailesi ile başlayan sorunlardan sonra toparlanamadık. Şimdi eşimin ailesi 2 haftadır memlekete gitti, ben de bir ay sonra memlekete gideceğim ama eşimle aramız yok. Bu bir ay içinde danışmana gideceğim, kendime zaman verdim, deneyip düşüneceğim derken, kız kardeşim bir aylığına yanıma gelmek istiyor.
3 yıllık evliyim ve bu üç yıl içinde sadece bir kez doğumdan sonra bir hafta gelip kaldı. Yani bu ikinci gelişi olacak.
Ben de bugün anneme "sorunlarım var, tam bir ay yalnız kaldık, biraz aklımı toparlayayım dedim, bu defa da kardeşim geliyor." dedim.
Annem de haliyle istemediğimi düşünüp bozuldu. Gelmesin, üç yıldır kimsenin evine geldiği mi var sanki, yine gelmez rahatsız oluyorsan dedi.
Bu kardeşimden rahatsız olmak değil. Onu çok seviyorum, özledim tabi ki isterim ama ben bile evimde rahat değilim. Eşimle ayrı uyuyoruz, pek konuşmuyoruz, uzun zamandır birlikte vakit geçirmiyoruz, aklımı netleştirmek istediğim bir zamana denk geldi sadece. Sorun bu yani.
Ayıp mı ediyorum, haksız mıyım bilmiyorum. Ama üzdüm annemi. Kardeşime söyleme bir şey, gelsin dedim daha sonra ama pek gönüllü olmadığım belli oluyor galiba.
sizin aranız hep böyle
kv her an iç içesiniz ama kardeş gelince sorun gücünüz ailenize yetiyor herhalde
en az 3 kere blöf yapıp hala boşanamadınız
aileniz de nasıl olsa hep böyle durumlar diye önemli zannetmiyorlar
ben olsam ben de onların tepkisini verirdim
onları bu kadar evinizde istemeyip boşanınca onların yanına dönmeye nasıl yüzünüz olacak
Surekli_Karisik merhaba cnaım durumlar nasıl ? Eşinle düzelttin mi ? Kardeşin geldi mi
Evlilik iki kişilik değil mi? Onun ailesi sürekli yanınızda iken, eşin diyor mu gelmesinler huzurum kaçıyor, zaten eşimle problemim var diye, hayır. Hatta aynı evde yaşamayı teklif ediyor.
Aynı durum da eşin olsa kaynın yada görümcen 1 aylığına gelecek olsa, eşinin tepkisi nasıl olurdu? Sen de ona göre ailene tepki ver.
Kendini çok yoruyorsun. Biraz düşünmeyi ve uğraşmayı bırakıp akışına bırak, eşini gözlemle. Sanki kendini kasmaktan heryerin ağrıyormuş gibi hissettim burdan. Gül biraz, enerjini toplamaya çalış. Tüm odağın evliliğin bu da seni ve eşini daha fazla geriyor. Biraz umursamaz olmalısın. Bir nefes al boşver birsüre. Eşine bakarken ailesini düşünme, evde kurma, kafandaki olumsuzluğu dağıt.
Konularına şöyle bir göz gezrdim ve evliliğinin düzeleceğini düşünmüyorum,sadece kendini oğlunla kandırıp bekliyorsun öylece ama o adamı eş olarak görmüyorsun artık...düzelmesi için de bişey yaptığın yok,seni tanımasam da sanki inatçı ketum bir kişiliğe sahipsin.bence artık boşan ve o adam da biraz huzura kavuşsun
3 yılda bir kere gelmiş kardeşiniz benim bu tuhafıma gitti . Aranızdaki ilişkiye bağlı tabi ama ben ablam evlenince her sene gidip uzun kaldım özellikle yeğenim olunca. Yine de bir sorun olmadi . Siz sanırım yukarıda da demissiniz pek yatılı misafir sevmiyorsunuz. Bana değişik geldi ancak her abla kardeş ilişkisi de farklidir .
Ben içinde bulunduğum durumu, dışarıdan bakanlar kadar net ve tarafsız değerlendiremiyor olabilirim. Yani belki haklısınız, bilemiyorum. Eşimle son zamanlarda oturup uzun uzun konuşuyoruz. O, son bir senedir sürekli kendisini kavga için tahrik ettiğimi, sürekli imalarda bulunduğumu söylüyor; ben ise o kadar yaşanana dek eşimin halen daha ileride ailesiyle bir arada planlar yapmasına, ailesinin halen daha müdahil olmaya çalışırken sessiz kalmasına tahammül edemediğimi düşünüyorum.
Şöyle ki; eşimin ailesi artık evime hiç gelmiyor, eşim bunun sebebi beni gördüğü için direkt bir şey demese de zaman zaman huzursuzluk çıkarıyor, ben eşimin isteği, annesinin rahatsızlığı nedeniyle haftada bir gittim, her ziyaretten önce ikimiz de geriliyoruz, sebepsiz huzursuzluk çıkarıyor. Daha kısası eşim ailesi için hiçbir şey yapmadığımda yapmadığım şeyler yüzünden bana gerçekten öfkeleniyor; yaptığımda ise yaptığım şeyi küçümseyip benim öfkelenmeme sebep oluyor. Ne var yani evini temizlediysen, ne var yani iki kap yemek ya da üç beş ütü yaptıysan gibisinden. Bu da aramızdaki sorunun hiç bitmemesine neden oluyor.
Madem işler bu kadar önemsiz neden benimle yapmadığım için ciddi kavgalar ediyorsun, madem önemli neden küçük görüp bir teşekkür yerine, görevimmiş gibi davranıyorsun.
Aslında inatçı olan eşimdir, bende hep "seviyorum" saflığıyla yumuşak başlı davrandım. Geçen yıl yaşadığım üç aydan sonra, değiştim.
On gün önce oturup anlaşmalı boşanma kararı aldık, protokol hazırlıyor, sorunsuz, saygılı bir biçimde boşanacağız güya. Fakat ben gitmeden önce biraz daha beklememi, ailesi dönüyor, onların da çocuğu gitmeden önce görmelerini istedi. Kabul ettim ama bu sürede bile karşılıklı gel-gitler yaşıyoruz.
Boşanıp rahatlamayı, bu stresten kurtulmayı İnanın çok istiyorum ama duygusal olgunluğa erişemiyorum sanırım. Şimdi terapiste gidiyorum, biraz da bu yüzden kararı almamıza rağmen hemen harekete geçmedim, eşim bu defa gelmek istemedi, daha önce çok kısa süre geldi bıraktı, birkaç kez daha gidip gerekeni yapacağım sanırım.
Bu defa can-ı gönülden güçlü durabilmeyi diliyorum.
Ben içinde bulunduğum durumu, dışarıdan bakanlar kadar net ve tarafsız değerlendiremiyor olabilirim. Yani belki haklısınız, bilemiyorum. Eşimle son zamanlarda oturup uzun uzun konuşuyoruz. O, son bir senedir sürekli kendisini kavga için tahrik ettiğimi, sürekli imalarda bulunduğumu söylüyor; ben ise o kadar yaşanana dek eşimin halen daha ileride ailesiyle bir arada planlar yapmasına, ailesinin halen daha müdahil olmaya çalışırken sessiz kalmasına tahammül edemediğimi düşünüyorum.
Şöyle ki; eşimin ailesi artık evime hiç gelmiyor, eşim bunun sebebi beni gördüğü için direkt bir şey demese de zaman zaman huzursuzluk çıkarıyor, ben eşimin isteği, annesinin rahatsızlığı nedeniyle haftada bir gittim, her ziyaretten önce ikimiz de geriliyoruz, sebepsiz huzursuzluk çıkarıyor. Daha kısası eşim ailesi için hiçbir şey yapmadığımda yapmadığım şeyler yüzünden bana gerçekten öfkeleniyor; yaptığımda ise yaptığım şeyi küçümseyip benim öfkelenmeme sebep oluyor. Ne var yani evini temizlediysen, ne var yani iki kap yemek ya da üç beş ütü yaptıysan gibisinden. Bu da aramızdaki sorunun hiç bitmemesine neden oluyor.
Madem işler bu kadar önemsiz neden benimle yapmadığım için ciddi kavgalar ediyorsun, madem önemli neden küçük görüp bir teşekkür yerine, görevimmiş gibi davranıyorsun.
Aslında inatçı olan eşimdir, bende hep "seviyorum" saflığıyla yumuşak başlı davrandım. Geçen yıl yaşadığım üç aydan sonra, değiştim.
On gün önce oturup anlaşmalı boşanma kararı aldık, protokol hazırlıyor, sorunsuz, saygılı bir biçimde boşanacağız güya. Fakat ben gitmeden önce biraz daha beklememi, ailesi dönüyor, onların da çocuğu gitmeden önce görmelerini istedi. Kabul ettim ama bu sürede bile karşılıklı gel-gitler yaşıyoruz.
Boşanıp rahatlamayı, bu stresten kurtulmayı İnanın çok istiyorum ama duygusal olgunluğa erişemiyorum sanırım. Şimdi terapiste gidiyorum, biraz da bu yüzden kararı almamıza rağmen hemen harekete geçmedim, eşim bu defa gelmek istemedi, daha önce çok kısa süre geldi bıraktı, birkaç kez daha gidip gerekeni yapacağım sanırım.
Bu defa can-ı gönülden güçlü durabilmeyi diliyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?