Bu yüzden mutlu hayatın bir direğide bireyin kendi kendini mutlu edecek uğraşlara yönelmesi. Sadece çalışmak para kazanmak mutlu etmez ki insanı. Siz madem evdesiniz o halde sizi iyi edecek şeylere yönelin. Bahçe yapın, örgü örün, hediye edin el emeklerinizi. Mecburiyetiniz nedir bilmiyorum fakat zaman geçiyor ertelemeye vakit yok hayatı.Herkes dusuncelerini yazmis tesekurler.evde mutlu olan daha cok galiba ama belirli bir sure calisip evde olunca oh be diyor insan .fakat yillar gecipte ayni tempoda sadece ev isleri ile mesgul olunc durum degisiyor.belkide ben buna adapte olamadim.
Cok dogru.ev hanimligina itildim resmen.ev hanimligi kotumu hayir.ama isteyene iyi.istemeyene cendere gibi.sizden beklenti o kadar cokki calismak sanki vijdan azabina donustu yillarca calisamadim (herkes bana is vermek icin siradaymis gibi).dimlomalar sertifikalar kuflendi.simdi annem kardesim babam vs...is anilarini anlatip guluyolar.bende anilarimi anlatiyorum:bulasik yikadim camasir yikadim.bulasik yikadim camasir yikadim.....9 yıllık ev hanımıyım. Sevmedim sevemeyeceğim de, depresyonla da bu şekilde tanıştım. Bende mecburi nedenlerden ev hanimligina talim ettim. Ama hep is hayatina dönmeye çalıştım. Hala da kafamda kendi işimi kurmaya niyetim var. Evde kendi çapımda bir şeyler yapmaya çalışıyorum.
Ev hanımlarının tek dayanakları çocuklarıdır. Onlarin başarısı iyi yetişmesi ile övünürler. Yemek bulaşık temizlikmis bunlari yapan tonla insan var zaten. Kendilerine yatirimlari yoktur. Konu sahibi seni tenzih ediyorum sende ben gibi mecburi nedenlerden talim ediyorsun. Ev hanimliginin yuceltilmesine empoze edilmesine karşıyım. Bunu savunacak olan kızını okutarak kendi ile çelişiyor zaten.
Çünkü maddi ya da manevi olarak özgür yetiştirilmiş ve bunun devamı açısından kendine yatırım yapmış kadınlar, bu durumu yaşıyorlar.Ev beni boguyor uzerime geliyor duvarlar.iste tam bunu yasiyorum evde olunca.
Fen edebiyat artı pedagojik formasyon aldım hiç çalışmadım önümüzde ki bi kaç sene de çalışmayı düşünmüyorum. Sıkılıp bunalıma girmeye hiç vaktim de Yok zaten. İki tane ufaklığım var biri 3.5 yaşında biri 3 aylık onlarla ilgileniyorum yemek ev toparla arkadaşlarla görüş eşle ilgilen kendi kişisel bakımlarım sosyal hayat film izle kitap oku ailemin kitap,kıyafet alışverişi akrabalrla görüşme derken randevu defteri yaptım ona göre plan yapıyorum sıkılacak durumum yok :) buradaki birçok kadının aksine çalışmak yerine evimi yönetmenin daha önemli olduğuna karar verdim. Annem üniversite mezunu oda çalışmamış çok mutlu bi ailem vardı sanırım bubhn etkisi de olabilir bende ki. Bende çalışmıyorum çocuklarımla kısıtlı zamanım Yok evim in kısıtlı zamanım Yok en önemlisi kendim için kısıtlı zamanım Yok bu yüzden çoğunlukla pozitif ve Güleryüzlüyüm haliyle bu sayede eşimle de aram oldukça iyi. Ha ilerde ne olacağı belli olmaz insanoğlu bu boşanırsam o zaman çalışırım çalışmak isteyene iş çok ama şu an bu kadar mutlu vE huzurluyken kendimi yıpratmamalı tercih ederim :) bide bunjn lisans eğitimi almakla alakası Yok bence ben çalışayım diye oumadım mesela okumayı çok sevdiğim için okudum. Yüksek lisans teklif ediyor eski hocalarım belki yaparım ama yine okumayı sevdiğim içinLisans mezunu evli ve cesitli nedenlerle calismayip hayatindan memmun olan varmi aranizda.bircok ruhsal sorunlara uol acti bende.zaten var olan sorunlari unutmama degil buyutmeme sebep oldu.depresyonuma depresyon katti.acaba depresyonsuz ev hanimi varmi.yollari neler
Çünkü maddi ya da manevi olarak özgür yetiştirilmiş ve bunun devamı açısından kendine yatırım yapmış kadınlar, bu durumu yaşıyorlar.
Çok normal.
Ev hanımlığı çok çok zor olsa da, yemek-ütü-temizlik gibi şeyler bir başarı olarak görülemiyor, takdiri de yok bu işin.
Dolayısıyla tatmin duygusu ortada olmayında o duvarlar böyle delirtiyor insanı.
Ben, İstanbul'daki bir üniversitenin güzel bir bölümünden mezunum. 8 yıl çalıştım hiç çalışmamayı düşünmedim lakin 2 sene öncesinde iş yerindekiler ve memnuniyetsiz eşim beni çileden çıkarana kadar. Çok iyi bir yerde çalışıyordum ama gece 2 de işten çıkmak ve yönetici adaletsizliği psikolojimi ve evliliğimi ayrıca sağlığımı bozmaya başladı. Oradaki hırsımı yemek yiyerek bastırmaya çalıştım 100 kilo oldum. Şimdi işten ayrıldım spor ve diyetle eski bene ulaşmaya çalışıyorum. Yukarıda güzel bi tespit var bi süre iş hayatında olup eve çıkınca daha rahat oluyor herhalde insan. Ama bi yandan ilkokul 3. Sınıftan beri sınavlara hazırlanmak o kadar yorgunluk boşa mı gitti şimdi diye evde otururken düşünüp üzülmüyor değilim hatta bu konu beni çok rahatsız ediyor. Tek sıkıntım bu yönde.
Çok teşekkür ederim. İnşallah kısa sürede hepsinden kurtulurum.100 ile başlayıp 85'e inmişsiniz, şahane kilo vermişsiniz. İçtenlikle tebrik ederim :)
Nickimde belli aslında yaşım. 37 yaşındayım. 30 yaşında anne oldum, çocuğumu emanet edebilecek kimseyi bulamayınca çalışma hayatı için çok ara girdi. Şimdi başvursam da karşılık alamıyorum.Yasiniz kac acaba.umarim bir is bulursunuz diplomalariniz da bosa gitmez.
Karakterinize gore degisir bence. Mesela ben evde yapamam. 1 haftadan sonra daralmaya baslarim.Herkes dusuncelerini yazmis tesekurler.evde mutlu olan daha cok galiba ama belirli bir sure calisip evde olunca oh be diyor insan .fakat yillar gecipte ayni tempoda sadece ev isleri ile mesgul olunc durum degisiyor.belkide ben buna adapte olamadim.
Tezsiz yüksek lisans mezunuyum. Evlenmeden önce çalışmak zorundaydım ve evlendikten sonra da 1yıl devam ettim borçlarımızı kapatmak için. Üniversiteden sonra toplam çalışma hayatım 5yıl sürdü. Ama bitmesini iple çektim.. Çalışmak bana kabus geliyor. Eşim asgari ücretle çalışıyor ama bununla yetiniyorum çünkü bana göre çalışmaktansa aza kanaat etmek büyük mutluluk. Böylece hem evime hem eşime hem kendime daha verimli olabiliyorum. Ayrıca mutluluğun tek formülü iman, sabır ve dua.. Siz kendi isteğinizle mi işten ayrıldınızLisans mezunu evli ve cesitli nedenlerle calismayip hayatindan memmun olan varmi aranizda.bircok ruhsal sorunlara uol acti bende.zaten var olan sorunlari unutmama degil buyutmeme sebep oldu.depresyonuma depresyon katti.acaba depresyonsuz ev hanimi varmi.yollari neler
Aynen katıldım 9-10 ay evde kaldım
Küçük çocuğum da vardı ama depresyonun dibini gördüm
O ev işi bana battı çalışırken de yapıyordum ama sürekli kısırr döngü ve tatmin olamama hissi beni yedi bitirdi
Zira ben evim temiz olunca, börek yapınca vs vs bir işe yaradığımı hissetmedim hep çalışacak şekilde yetiştirildim çalışmasam da o süreçte de okudum
Bana çok ağır geldi ev bu nedenle
Üstünden 5 yılı aşkın Zaman geçti şimdi bile gözlerim doluyor işte
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?